ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ: Η φροντίδα της ψυχής μας, και η αξία της ορθοδόξου πίστεως χωρίς την οποία δεν δίνατε να σωθεί κανένας .

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ:

 Η φροντίδα της  ψυχής μας, και  η  αξία  της  ορθοδόξου  πίστεως  χωρίς  την  οποία  δεν  δίνατε  να  σωθεί  κανένας .

αποσπάσματα από το βιβλίο: "Θέματα Ζωής Β" - Ιερά Μονή Παρακλήτου  

  Σχόλια  , προσθήκες , ορθοδόξου  πίστεως

Όσοι υπερηφανεύονται για τα καλά τους έργα και δεν έχουν πίστη στο Θεό, μοιάζουν με λείψανα νεκρών, που είναι ντυμένα με ωραία ρούχα, αλλά δεν αισθάνονται την ωραιότητά τους. Σε τι ωφελείται, δηλαδή, ο άνθρωπος , όταν έχει ψυχή ντυμένη με καλά έργα αλλά νεκρή; Τα έργα γίνονται για τον Κύριο και με την ελπίδα των επουράνιων βραβείων. Αν , λοιπόν, αγνοείς Εκείνον που προκηρύσσει τα βραβεία , τότε για ποιόν αγωνίζεσαι;

Για να φάει κανείς, πρέπει να είναι ζωντανός. Όποιος δεν έχει ζωή, δεν είναι δυνατό να δεχθεί τροφή. Για να ζήσει κανείς αιώνια, πρέπει να έχη πίστη στο Χριστό, πίστη που τρέφεται και με τα καλά έργα. Όποιος δεν έχει πίστη στο Χριστό, ακόμα κι αν κάνει καλά έργα, δεν είναι δυνατό να κερδίσει την ουράνια βασιλεία, αν έχει ζωντανή πίστη. Και θα σας το αποδείξω στη συνέχεια.

Ο ληστής, που σταυρώθηκε μαζί με τον Κύριο, κέρδισε τον παράδεισο μόνο και μόνο με την πίστη του.

Ο εκατόνταρχος Κορνήλιος έκανε πολλές ελεημοσύνες και προσευχές, αλλά δεν γνώριζε το Χριστό.

Επειδή , λοιπόν, τα έργα δίχως πίστη είναι νεκρά, ο αγαθός και δίκαιος Θεός, για να επιβραβεύσει τα έργα του Κορνήλιου, του έστειλε έναν άγγελό Του , που του είπε: « Κορνήλιε, οι προσευχές σου και οι ελεημοσύνες σου ανέβηκαν ως το Θεό, κι Αυτός δεν σε ξεχνάει» ( Πραξ. 10: 4) . Θα απόρησε , βέβαια, ο εκατόνταρχος. “Μα αν οι προσευχές μου και οι ελεημοσύνες μου έγιναν δεκτές από τον Θεό, τι μου λείπει ακόμα για να είμαι δίκαιος;”, θα αναρωτήθηκε. Και ο άγγελος του εξήγησε: «Στείλε ανθρώπους στην Ιόππη και κάλεσε τον Σίμωνα, που λέγεται και Πέτρος. Αυτός θα σε διδάξει, πώς θα σωθείς κι εσύ και όλη η οικογένειά σου» ( Πραξ. 11:13- 14 ) . Αν, λοιπόν, ο Κορνήλιος σώθηκε με όσα τον δίδαξε ο Πέτρος, αυτό σημαίνει ότι δεν ήταν δυνατό να σωθεί μόνο με τα καλά του έργα. Χρειαζόταν και την πίστη.

Λένε για έναν ειδωλολάτρη φιλόσοφο, ότι , μπαίνοντας στο μέγαρο κάποιου άρχοντα και βλέποντας τους τοίχους καλυμμένους μ’ αστραφτερά μάρμαρα, την οροφή χρυσοστόλιστη και το πάτωμα στρωμένο μ’ ακριβά χαλιά, γύρισε κι έφτυσε τον οικοδεσπότη καταπρόσωπο? και όταν τον ρώτησαν, γιατί το έκανε αυτό, απάντησε, πως, επειδή δεν ήταν δυνατό να φτύσει κάπου αλλού, μια και το σπίτι όλο ήταν τόσο λαμπρά διακοσμημένο, αναγκάστηκε να φτύσει στο πρόσωπο του άρχοντα.

Βλέπεις, πόσο καταγέλαστος γίνεται εκείνος που φροντίζει μόνο για τα εξωτερικά, τα υλικά, τα φθαρτά , και πόσο περιφρονείται από τους συνετούς ανθρώπους; Και πολύ σωστά ,βέβαια. Γιατί, όταν στολίζεις τοίχους και πατώματα, αδιαφορείς όμως για την αθάνατη ψυχή και την αφήνεις με κουρέλια, την αφήνεις πεινασμένη και πληγωμένη, την αφήνεις να κατασπαράζεται από τα νοητά θηρία, πες μου, δεν είσαι αξιοκατάκριτος, δεν είσαι για γέλια και για κλάματα;

Αν χάσεις χρήματα, μπορείς ν’ αποκτήσεις πάλι? το ίδιο αν χάσεις το σπίτι σου, το ζώο σου, οτιδήποτε από τα υπάρχοντά σου. Αν όμως χάσεις την ψυχή σου, άλλη ψυχή δεν θα μπορέσεις ν’ αποκτήσεις. Κι αν όλος ο κόσμος είναι δικός σου, δεν θα μπορέσεις, δίνοντας όσα έχεις και την οικουμένη ολόκληρη, ν’ αγοράσεις μια ψυχή.

Φοράς όχι ένα αλλά χίλια βασιλικά στέμματα; Αν το σώμα σου προσβληθεί από αγιάτρευτη αρρώστια, δεν θα μπορέσεις να αποκαταστήσεις την υγεία του, δίνοντας ακόμα και το βασίλειό σου ολόκληρο. Κι ας εξουσιάζεις τόσα και τόσα υγιή σώματα, τα σώματα των υπηκόων σου. Αυτό, λοιπόν, που δεν μπορείς να κάνεις για το σώμα σου, πολύ περισσότερο δεν μπορείς να το κάνεις για την ψυχή σου.

Ο Θεός μας έδωσε δυο χέρια, δυο πόδια, δυο μάτια, δυο αυτιά. Έτσι, αν το ένα απ’ αυτά πάθει κάποια βλάβη, μπορούμε να εξυπηρετηθούμε με το άλλο. Ψυχή, όμως, μας έδωσε μόνο μία. Αν τη χάσουμε, πού θα βρούμε άλλη;

Η ψυχή, όταν κυριεύεται ολοκληρωτικά από ένα πάθος, εύκολα λέει και αδίσταχτα πράττει όσα προξενούν την οργή του Θεού, αφού γίνεται δούλα κάποιου άλλου, που της επιβάλλει τα αντίθετα ακριβώς από τον Κύριο.

Η ψυχή, όταν απελπίζεται ολότελα για τη σωτηρία της, δεν απέχει πολύ από την παραφροσύνη. Τότε, αφού παραδώσει τα χαλινάρια της σωτηρίας της στις άλογες επιθυμίες, τρέχει ασυγκράτητη παντού, όπου υπάρχει αμαρτία, ώσπου να γκρεμιστεί στο βάραθρο της αιώνιας απώλειας.

Η ψυχή, όταν συμβιβαστεί με την αμαρτία, που είναι ανελέητη, επιδεικνύει τρομακτικά την ασθένειά της. Όπως το γουρούνι, όταν κυλιέται στη λάσπη, ευχαριστιέται, έτσι και η ψυχή, όταν αιχμαλωτιστεί από την κακή συνήθεια, δεν αντιλαμβάνεται τη δυσωδία των αμαρτιών της. Και όπως η γη, όσο σπόρο κι αν της ρίξεις, όταν δεν ποτιστεί από τη βροχή ,δεν είναι δυνατό να δώσει σιτάρι, έτσι και η ψυχή, όσα λόγια κι αν σπείρεις μέσα της, όταν δεν φωτιστεί πρώτα από τις άγιες Γραφές , δεν είναι δυνατό να παρουσιάσει κάποιο έργο αρετής. 

Τι δίνει η γη που δεν καλλιεργείται; Αγριόχορτα, αγκάθια και τριβόλια. Τι κάνει η ψυχή που δεν καλλιεργείται πνευματικά; Άνομα και πονηρά έργα. Όσο πιο ακαλλιέργητη μένει η γη, τόσο αυξάνονται και θεριεύουν τ’ αγριόχορτά της. Όσο πιο ακαλλιέργητη μένει η ψυχή, τόσο αυξάνονται και θεριεύουν τα πάθη της, τόσο περισσότερες και βαρύτερες γίνονται οι αμαρτίες της, που την οδηγούν τελικά στο θάνατο.

Τι παράξενο, αλήθεια! Όλοι παρακολουθούν με το στόμα ανοιχτό τα φευγαλέα επίκαιρα θέματα της πρόσκαιρης τούτης ζωής? για τα μελλοντικά και αιώνια θέματα, όμως, ούτε σκέψη δεν περνάει από το νου τους. Για τα φαγοπότια και τις σωματικές απολαύσεις είναι πάντοτε βιαστικοί? τις ψυχές τους ,όμως, τις αφήνουν να λιώνουν από πνευματική πείνα. Για την περιποίηση και τον καλλωπισμό του σώματος φροντίζουν όσο μπορούν? για την ψυχή, όμως, αδιαφορούν.

Για το σώμα, όταν αρρωστήσει, και γιατρούς καλούν και φάρμακα χρησιμοποιούν και χρήματα πολλά ξοδεύουν, ώσπου να το θεραπεύσουν για την ψυχή, όμως, που υποφέρει από τη θανάσιμη αρρώστια της αμαρτίας, δεν κάνουν τίποτα. Και το χειρότερο είναι, ότι, ύστερ’ από τόσες φροντίδες για το θνητό σώμα, όχι μόνο αυτό πεθαίνει, αλλά και η ψυχή καταδικάζεται στην ατελεύτητη κόλαση.

Επειδή, λοιπόν, λυπάμαι κατάκαρδα για την αφροσύνη, το σκοτισμό και την πώρωση των ανθρώπων, θα ήθελα να έχω φωνή τόσο βροντερή, που να φτάνει στου κόσμου τα πέρατα, και, αφού βρω ένα σημείο πολύ ψηλό, το πιο ψηλό της γης, ν’ ανεβώ εκεί πάνω και να φωνάξω σ’ όλα τα έθνη και τις φυλές εκείνο που είπε οι προφήτης Δαβίδ:«Άνθρωποι, ως πότε θα είστε σκληρόκαρδοι (προσηλωμένοι στη γη ) ; » ( Ψαλμ. 4:3 ). Πονάω και κλαίω για το κατάντημά σας. Ναι, κλαίω, γιατί παραγνωρίζετε τη μακροθυμία του Θεού, που σας ανέχεται, περιμένοντας τη μετάνοιά σας, και δεν σας τιμωρεί παιδαγωγικά.

Δεν πρέπει, βλέπετε, να κλαίμε τον πληγωμένο, που βογγάει σπαραχτικά από τους πόνους , όταν ο γιατρός καυτηριάζει τις πληγές του? γιατί τους πόνους, που προξενεί η καυτηρίαση, τους ακολουθεί η επούλωση των τραυμάτων. Ας κλαίμε τον πληγωμένο, που κείτεται στο κρεβάτι του πόνου δίχως καμιάν ιατρική φροντίδα γιατί οι πληγές του θα κακοφορμίσουν και θα τον οδηγήσουν στο θάνατο. Όμοια, στην περίπτωση μιας ψυχής πληγωμένης από την αμαρτία, δεν πρέπει να λυπόμαστε, όταν ο Θεός της επιβάλλει παιδαγωγικές τιμωρίες, γιατί αυτές τη θεραπεύουν. Ας λυπόμαστε και ας θρηνούμε για την ψυχή που αμαρτάνει χωρίς να τιμωρείται, γιατί την περιμένει τιμωρία αιώνια.

Όποιος καθαρίσει την ψυχή του από την αμαρτία και τη στολίσει με την αρετή, θα την κάνει κατοικία του Χριστού. Και ποιός είναι πιο μακάριος, ποιός είναι πιο ευτυχισμένος από κείνον που έχει στην ψυχή του το Χριστό, την Πηγή της ζωής, της χαράς , της αθανασίας;

Ο προφυλακισμένος εγκληματίας βασανίζεται ψυχικά από τη λύπη, ειδικά τη μέρα που πρόκειται να οδηγηθεί από τη φυλακή στο δικαστήριο. Εκεί, όταν , στο τέλος της δίκης , σηκωθεί από το εδώλιο, για ν’ ακούσει την αυστηρή φωνή του δικαστή, που θ’ αναγγέλλει την καταδίκη του, παγώνει από το φόβο του και μοιάζει σαν νεκρός.

Έτσι και η ψυχή, όταν στον κόσμο τούτο διαπράττει αμαρτίες, υποφέρει και στενοχωριέται. Πολύ περισσότερο όμως, βασανίζεται, όταν, αφού εγκαταλείψει τον κόσμο, πρόκειται να οδηγηθεί στο φοβερό δικαστήριο του Θεού, όπου θα λογοδοτήσει για τις πράξεις της. Γι’ αυτό συχνά τρέμει και φοβάται και κάνει πίσω, όταν έρθει η στιγμή ν’ αποχωριστεί από το σώμα. Γιατί τότε ακριβώς κάθε αμαρτία, που έκανε στην παρούσα ζωή, παρουσιάζεται μπροστά της σαν σκληρός κατήγορός της.

Ας φροντίσουμε, λοιπόν, την αθάνατη ψυχή μας, ας προτιμήσουμε τα ουράνια από τα γήινα και τα άφθαρτα από τα φθαρτά αγαθά, τα οποία εύχομαι ν’ απολαύσουμε όλοι, με τη χάρη και τη φιλανθρωπία του Κυρίου μας Ιησού Χριστού.

Σχ.ο.π.: τα ανωτέρω είναι  η απάντηση  του  αγίου  στις  σημερινές –αγαπούλες- που  γεμάτες  από  εωσφορικό  αγαπησμό , πράττουν  καλά  έργα  , αλλά  στην  περίπτωση  τις  πίστεως  δεν  ενδιαφέρονται  πού  είναι  τι  πιστεύουν  και  αν  ανήκουν στην  Εκκλησία  του  Χριστού!

Εφ. 4,6:   εἷς Θεὸς καὶ πατὴρ πάντων, ὁ ἐπὶ πάντων, καὶ διὰ πάντων, καὶ ἐν πᾶσιν ἡμῖν.

Εφ. 4,4 :  ἓν σῶμα καὶ ἓν Πνεῦμα, καθὼς καὶ ἐκλήθητε ἐν μιᾷ ἐλπίδι τῆς κλήσεως ὑμῶν·

Εφ. 4,4:  Είσθε ένα πνευματικόν σώμα και έχετε ένα και το αυτό Πνεύμα Αγιον, που σας ζωογονεί, καθώς επίσης έχετε κληθή όλοι εις μίαν και την αυτήν ελπίδα της κλήσεώς σας.

Εφ. 4,5: εἷς Κύριος, μία πίστις, ἓν βάπτισμα·

Εφ. 4,5 :  Ενας και μόνος είναι ο Κυριος, μία είναι η πίστις όλων των Χριστιανών, ένα το βάπτισμα που έχουν λάβει.

Εφ. 4,6 : εἷς Θεὸς καὶ πατὴρ πάντων, ὁ ἐπὶ πάντων, καὶ διὰ πάντων, καὶ ἐν πᾶσιν ἡμῖν.

Εδώ ο απόστολος  μας λέγει ξεκάθαρα  τι  είναι  εκκλησία:   ἓν σῶμα καὶ ἓν Πνεῦμα, καθὼς καὶ ἐκλήθητε ἐν μιᾷ ἐλπίδι τῆς κλήσεως ὑμῶν· , πως  μπορούν  λοιπόν  κάποιοι  να  μιλούν  για  εκκλησίες  με  διαφορετικές  συνόδους ???? πως  θεωρούν  όλες  τις  συνόδους  της  Ελλάδος  ορθόδοξες??

Πώς  τολμούν  και  εκκλησιάζονται  και  στο  παλιό  και  στο  νέο???

Πώς  τολμούν  οι  λεγόμενοι  Γ.Ο.Χ.  του  Αυξεντίου  Ακακίου  και  οι  διάδοχοι  τους  ,και  μεταδίδουν  μυστήρια  σε  νεοημερολογήτες?? Που ανήκουν  σε  άλλη  εκκλησία  ??? σε  άλλη  σύνοδο  με  την  οποία  δεν  κοινωνούν  ??? 

Πως τολμούν  οι  νεοημερολογίτες  κληρικοί  και  λαϊκοί  να  εορτάζουν  δύο  φορές  τις  μεγάλες  δεσποτικές  εορτές  μία  με  το  νέο  και  μια   με  το παλαιό??  Στον  ουρανό  η  ουράνιος  βασιλεία  πότε  πόσες  φορές  συνεορτάζει  , όπως  μας  λένε  τα  τροπάρια  των  εορτών??

Και  ας  μην  λένε  κάποιοι  θεολογούντες  φιλόσοφοι  ότι  στον  ουρανό  δεν  υπάρχει  χρόνος , ναι  δεν  υπάρχει  στον  ουρανό , αλλά στην  γη   ορίστηκε  από  τον  Θεό  ο χρόνος  στους  ανθρώπους  με  ημέρες, μήνες , ώρες  και  είναι  υποχρεωμένοι  να τον  τηρούν

  Η  προφορική  παράδοση  των  αγίων  αποστόλων  είναι  ισάξια  με την  έγγραφη  παράδοση  και  δεν  μπορούμε  να  την  αλιώσουμε  ούτε  στο  παραμικρό  όπως  κάνουν  οι  αιρετικοί , και  οι  διάφοροι  φιλοσοφούντες  <θεολόγοι > οι οποίοι  καταργούν  παραδόσεις  αιώνων  με  τα καινοφανή  κηρύγματα  τους , είτε  αυτά  είναι  περί  του  ημερολογίου  είτε  είναι  περί  εικονίσεως  των  οραμάτων  των  προφητών , είτε  περί  Χριστολογίας-εκκλησιολογίας,

Β Θεσ. 3,6         Παραγγέλλομεν δὲ ὑμῖν, ἀδελφοί, ἐν ὀνόματι τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, στέλλεσθαι ὑμᾶς ἀπὸ παντὸς ἀδελφοῦ ἀτάκτως περιπατοῦντος καὶ μὴ κατὰ τὴν παράδοσιν ἣν παρέλαβον παρ᾿ ἡμῶν.

Β Θεσ. 3,6                 Παραγγέλλομεν δε εις σας, αδελφοί, εν τω ονόματι του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, να κρατήτε τον εαυτόν σας εις απόστασιν από κάθε αδελφόν, ο οποίος συμπεριφέρεται άτακτα και δεν πορεύεται σύμφωνα με την παράδοσιν, την οποίαν και αυτοί που ατακτούν έχουν παραλάβει από ημάς.

Εδώ  ο  απόστολος  μας  ξεκαθαρίζει  ότι  πρέπει  να  απέχουμε  από  κάθε  <αδελφό> που δεν  σέβεται  την  παράδοση  και  δεν  πορεύεται σύμφωνα  με  αυτήν .

Στο  νέο ημερολόγιο  έχουν  καταργήσει  με  διάφορες  προφάσεις  στην  πράξη  και  στην  ουσία  τα  εξής :

α.  κατήργησαν  το  9ο  άρθρο  του  συμβόλου  της  πίστεως  που  ορίζει  ότι  πιστεύωμεν  εις  μιαν  αγίαν  και  αποστολική  εκκλησία  , και  κηρύττουν  τα  πατριαρχεία  και  όλες  οι  αυτοκέφαλες  εκκλησίες  μαζί  και  η  ελληνική  ότι  δεν  υπάρχει  μία  εκκλησία  αλλά  πολλές  που  έχουν  η  κάθε  μία  από  ένα  μέρος  της  αληθείας ( προτεσταντική  θεωρία  των  κλάδων) σύμφωνα  με  την  εγκύκλιο  του  πατριαρχείου  κων/ως  του  1920.

Β. κατάργησαν  το  ιουλιανό  ημερολόγιο  το  οποίο  έχει  θεσμοθετήσει  η  Α, οικουμενική  σύνοδος  και  επέβαλαν  το νέο  παπικό ημερολόγιο  που έχει  καταδικάσει  τέσσερες  φορές  η  εκκλησία  με  πανορθοδόξους  συνόδους , το  οποίο  νέο  ημερολόγιο  έχει  φέρει  τα  πάνω  κάτω  στο  τυπικό  της  εκκλησίας  και  καταργεί  την  απόφαση  της  α΄ οικουμενικής   συνόδου  για  τις  ημερομηνίες  εορτής  του  Πάσχα  του  αγίου  Γεωργίου  και  επίσης  καταργεί  την  νηστεία  των  αγίων  Αποστόλων

γ. καταργούν  όλους  τους  κανόνες  που  αναθεματίζουν  όσους  συμπροσεύχονται   με  αιρετικούς  και  ειδωλολάτρες  , και  όσους  ακολουθούν  αυτούς .

δ. κατήργησαν  από τους  ναούς  τις  ορθόδοξες  εικόνες  της  Αγίας  Τριάδος , της  Αναστάσεως  , της  Γεννήσεως  του  Χριστού , με  την  πρόφαση  ότι  είναι  λατινικές  , ενώ  οι  εικόνες  αυτές  υπάρχουν  από  τα  πρώτα  χριστιανικά  χρόνια , ο  πραγματικός  λόγος  που  καταργούν  τις  εικόνες  είναι  διότι  οι  αιρετικοί  επίσκοποι  και  καθηγητές  των  θεολογικών  σχολών  θέλουν  να  περάσει  στην  συνείδηση  του  λαού  ότι  ο Χριστός  δεν  είναι  Θεός  αλλά  ένας  καλός  άνθρωπος-προφήτης, δι΄αυτό  τον  λόγο  και  κάνουν  μεταφράσεις  της  αγίας  γραφής  στην  δημοτική  παραφράζοντας  το  κείμενο  του  ευαγγελίου.

ε. έχουν  καταργήσει  από  τα   δημόσια  κηρύγματα  και  τα  κατηχητικά  ,κάθε  αναφορά  σε  θέματα  ορθοδόξου  πίστεως  και  αναλίσκονται  να  περάσουν  στον  αμαθή  λαό  ότι  η  σωτηρία  του  ανθρώπου  έρχεται  μόνο  με  την  αγαπολογία-αλογία, και  τα καλά  έργα , αποσιωπώντας  το  γεγονός  ότι  η  σωτηρία  του ανθρώπου  έρχεται  δωρεάν  διά  τις  ορθοδόξου  πίστεως  και  την  συμμετοχή  στο  ορθόδοξο  πλήρωμα  του  σώματος  της  εκκλησίας  του  Χριστού .

οι  άγιοι  απόστολοι  μας  διδάσκουν:

Ρωμ. 8,24          τῇ γὰρ ἐλπίδι ἐσώθημεν· ἐλπὶς δὲ βλεπομένη οὐκ ἔστιν ἐλπίς· ὃ γὰρ βλέπει τις, τί καὶ ἐλπίζει;

Ρωμ. 8,24                 Διότι τώρα έχομεν σωθή με την ελπίδα, την βεβαίαν και ασφαλή. Ελπίς όμως η οποία είναι αισθητή και ορατή, δεν είναι ελπίς. Διότι εκείνο το οποίον βλέπει κανείς με τα σωματικά του μάτια, τι λόγος υπάρχει να το ελπίζη, αφού το βλέπει ως πραγματικότητα;

Εφ. 2,8              τῇ γὰρ χάριτί ἐστε σεσωσμένοι διὰ τῆς πίστεως· καὶ τοῦτο οὐκ ἐξ ὑμῶν, Θεοῦ τὸ δῶρον,

Εφ. 2,8                      Διότι πράγματι έχετε σωθή δωρεάν με την χάριν δια μέσου της πίστεως. Και αυτή η ανεκτίμητος σωτηρία σας δεν προήλθεν από σας• το δώρον είναι του Θεού.

Εφ. 2,9              οὐκ ἐξ ἔργων, ἵνα μή τις καυχήσηται.

Εφ. 2,9                      Δεν είναι καρπός και αποτέλεσμα έργων, δια να μη ημπορή ποτέ κανείς να καυχηθή.

Ρωμ. 3,20          διότι ἐξ ἔργων νόμου οὐ δικαιωθήσεται πᾶσα σάρξ ἐνώπιον αὐτοῦ· διὰ γὰρ νόμου ἐπίγνωσις ἁμαρτίας.

Ρωμ. 3,20                 Διότι από τα έργα του Νομου “δεν θα λάβη την δικαίωσιν και την σωτηρίαν ενώπιον του Θεού καμμία ανθρωπίνη ύπαρξις”. Επειδή δια μέσου του Νομου επιτυγχάνεται τούτο μόνον• να γνωρίση καλά ο άνθρωπος την αμαρτωλήν του κατάστασιν και την ενοχήν του.

Ρωμ. 3,21          Νυνὶ δὲ χωρὶς νόμου δικαιοσύνη Θεοῦ πεφανέρωται, μαρτυρουμένη ὑπὸ τοῦ νόμου καὶ τῶν προφητῶν,

Ρωμ. 3,21                  Τωρα δε χωρίς τον παλαιόν Νομον, και ως εάν δεν υπήρχεν ο Νομος αυτός, έχει πλέον φανερωθή και έγινε πραγματικότης η δικαίωσις, την οποίαν δίδει ο Θεός. Αυτή δε η δικαίωσις μαρτυρείται και προφητεύεται από τον Νομον και τους προφήτας.

Ρωμ. 3,22          δικαιοσύνη δὲ Θεοῦ διὰ πίστεως Ἰησοῦ Χριστοῦ εἰς πάντας καὶ ἐπὶ πάντας τοὺς πιστεύοντας· οὐ γάρ ἐστι διαστολή·

Ρωμ. 3,22                 Παρέχεται δε η δικαίωσις από τον Θεόν δια μέσου της πίστεως στον Ιησούν Χριστόν προς όλους και απλώνεται πλουσία επάνω εις όλους τους πιστεύοντας ανεξαιρέτως. Διότι δεν υπάρχει καμμία διάκρισις μεταξύ Ιουδαίων και εθνικων.

Ρωμ. 3,23          πάντες γὰρ ἥμαρτον καὶ ὑστεροῦνται τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ,

Ρωμ. 3,23                 Και τούτο, διότι όλοι ανεξαιρέτως ημάρησαν και έχουν στερηθή από την δόξαν, που έχει και μεταδίδει ο Θεός.

Ρωμ. 3,24          δικαιούμενοι δωρεὰν τῇ αὐτοῦ χάριτι διὰ τῆς ἀπολυτρώσεως τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ,

Ρωμ. 3,24                 Γινονται δε όλοι δίκαιοι και παίρνουν την σωτηρίαν δωρεάν με την χάριν του Θεού, δια της εξαγοράς από την αμαρτίαν, όπως αυτή επραγματοποιήθη με την θυσίαν του Ιησού Χριστού.

Ρωμ. 3,25          ὃν προέθετο ὁ Θεὸς ἱλαστήριον διὰ τῆς πίστεως ἐν τῷ αὐτοῦ αἵματι, εἰς ἔνδειξιν τῆς δικαιοσύνης αὐτοῦ διὰ τὴν πάρεσιν τῶν προγεγονότων ἁμαρτημάτων

Ρωμ. 3,25                 Αυτόν ο Θεός τον προώρισε προ πάντων των αιώνων ως ατίμητον μέσον εξιλασμού δια του τιμίου του αίματος προς σωτηρίαν των ανθρώπων και συμφιλίωσίν των με τον Θεόν δια μέσου της ορθής πίστεως. Και τούτο, δια να δειχθή και φανερωθή η δικαιοσύνη του Θεού, η τιμωρούσα το κακόν, επειδή ήτο ενδεχόμενον να την παραθεωρήσουν οι άνθρωποι, εκ του γεγονότος ότι ο Θεός ένεκα της μακροθυμίας και ανοχής του δεν είχε τιμωρήσει, όπως θα έπρεπε, τα αμαρτήματα που είχαν διαπραχθή πριν έλθη ο Χριστός.

Ρωμ. 3,26          ἐν τῇ ἀνοχῇ τοῦ Θεοῦ, πρὸς ἔνδειξιν τῆς δικαιοσύνης αὐτοῦ ἐν τῷ νῦν καιρῷ, εἰς τὸ εἶναι αὐτὸν δίκαιον καὶ δικαιοῦντα τὸν ἐκ πίστεως Ἰησοῦ.

3,26                 Εθυσιάσθη δηλαδή ο Χριστός, δια να δείξη ο Θεός την δικαιοσύνην του στον παρόντα καιρόν, ώστε με το να είναι αυτός δίκαιος να καθιστά δίκαιον και κάθε αμαρτωλόν, που θα έχη αληθινήν και ζωντανήν πίστιν στον Ιησούν.

Ρωμ. 3,27          Ποῦ οὖν ἡ καύχησις; ἐξεκλείσθη. διὰ ποίου νόμου; τῶν ἔργων; οὐχί, ἀλλὰ διὰ νόμου πίστεως.

Ρωμ. 3,27                 Εάν, λοιπόν οι άνθρωποι επετύγχανον την δικαίωσιν και την σωτηρίαν με τα έργα των, που ευρίσκεται τώρα η καύχησίς των; Εχει αποκλεισθή εντελώς. Βασει ποίου νόμου; Με τον νόμον των έργων; Οχι, αλλά με τον νόμον της πίστεως στον Ιησούν Χριστόν.

Ρωμ. 3,28          λογιζόμεθα οὖν πίστει δικαιοῦσθαι ἄνθρωπον χωρὶς ἔργων νόμου.

Ρωμ. 3,28                 Ετσι, λοιπόν, ορθώς σκεπτόμενοι, συμπεραίνομεν με βεβαιότητα ότι κάθε άνθρωπος δικαιώνεται δια της πίστεως χωρίς τα έργα του παλαιού Νομου.

Ρωμ. 3,29          ἢ Ἰουδαίων ὁ Θεὸς μόνον; οὐχὶ δὲ καὶ ἐθνῶν; ναὶ καὶ ἐθνῶν,

Ρωμ. 3,29                 Η μήπως τάχα ο Θεός είναι μόνον των Ιουδαίων Θεός, όχι δε και των εθνικών; Ναι, είναι Θεός και των εθνικών,

Ρωμ. 3,30          ἐπείπερ εἷς ὁ Θεὸς ὃς δικαιώσει περιτομὴν ἐκ πίστεως καὶ ἀκροβυστίαν διὰ τῆς πίστεως.

Ρωμ. 3,30                 επειδή ακριβώς ένας είναι ο Θεός, ο οποίος θα σώση την δικαίωσιν και την σωτηρίαν δια της πίστεως στους Εβραίους που έχουν την περιτομήν, όπως επίσης δια της πίστεως και στους απεριτμήτους εθνικούς.

Ρωμ. 3,31          νόμον οὖν καταργοῦμεν διὰ τῆς πίστεως; μὴ γένοιτο, ἀλλὰ νόμον ἱστῶμεν.

Ρωμ. 3,31                  Λοιπόν, θα ερωτήση κανείς, καταργούμεν τον Νομον εν ονόματι της πίστεως; Μη γένοιτο! Οχι μόνον δεν καταργούμεν τον Νομον, αλλ' αντιθέτως τον στηρίζομεν και του δίδομεν κύρος (διότι ακριβώς δια του Χριστού επραγματοποιήθησαν προς σωτηρίαν μας αι προφητείαι και αι επαγγελίαι του Νομου και απεδείχθη έτσι αυτός αληθής).

Ρωμ. 1,17          δικαιοσύνη γὰρ Θεοῦ ἐν αὐτῷ ἀποκαλύπτεται ἐκ πίστεως εἰς πίστιν, καθὼς γέγραπται· ὁ δὲ δίκαιος ἐκ πίστεως ζήσεται.

Ρωμ. 1,17                   Διότι φανερώνεται και προσφέρεται δια του Ευαγγελίου η σωτηρία και η δικαίωσις εκ μέρους του Θεού προς τον άνθρωπον, ο οποίος αρχίζει από την πίστιν και προχωρεί δια της πίστεως, σύμφωνα άλλωστε και με εκείνο που έχει γραφή από τον προφήτην Αβακούμ. “Ο δίκαιος θα κερδήση την αιώνιον ζωήν δια της πίστεώς του”.Ρωμ. 3,20          διότι ἐξ ἔργων νόμου οὐ δικαιωθήσεται πᾶσα σάρξ ἐνώπιον αὐτοῦ· διὰ γὰρ νόμου ἐπίγνωσις ἁμαρτίας.

Ρωμ. 3,20                 Διότι από τα έργα του Νομου “δεν θα λάβη την δικαίωσιν και την σωτηρίαν ενώπιον του Θεού καμμία ανθρωπίνη ύπαρξις”. Επειδή δια μέσου του Νομου επιτυγχάνεται τούτο μόνον• να γνωρίση καλά ο άνθρωπος την αμαρτωλήν του κατάστασιν και την ενοχήν του.

Ρωμ. 3,21          Νυνὶ δὲ χωρὶς νόμου δικαιοσύνη Θεοῦ πεφανέρωται, μαρτυρουμένη ὑπὸ τοῦ νόμου καὶ τῶν προφητῶν,                                                                                                                                                                                                        Ρωμ. 3,21                  Τωρα δε χωρίς τον παλαιόν Νομον, και ως εάν δεν υπήρχεν ο Νομος αυτός, έχει πλέον φανερωθή και έγινε πραγματικότης η δικαίωσις, την οποίαν δίδει ο Θεός. Αυτή δε η δικαίωσις μαρτυρείται και προφητεύεται από τον Νομον και τους προφήτας.

Ρωμ. 3,22          δικαιοσύνη δὲ Θεοῦ διὰ πίστεως Ἰησοῦ Χριστοῦ εἰς πάντας καὶ ἐπὶ πάντας τοὺς πιστεύοντας· οὐ γάρ ἐστι διαστολή·

Ρωμ. 3,22                 Παρέχεται δε η δικαίωσις από τον Θεόν δια μέσου της πίστεως στον Ιησούν Χριστόν προς όλους και απλώνεται πλουσία επάνω εις όλους τους πιστεύοντας ανεξαιρέτως. Διότι δεν υπάρχει καμμία διάκρισις μεταξύ Ιουδαίων και εθνικων.

Ρωμ. 3,23          πάντες γὰρ ἥμαρτον καὶ ὑστεροῦνται τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ,

Ρωμ. 3,23                 Και τούτο, διότι όλοι ανεξαιρέτως ημάρησαν και έχουν στερηθή από την δόξαν, που έχει και μεταδίδει ο Θεός.

Ρωμ. 3,24          δικαιούμενοι δωρεὰν τῇ αὐτοῦ χάριτι διὰ τῆς ἀπολυτρώσεως τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ,

Ρωμ. 3,24                 Γινονται δε όλοι δίκαιοι και παίρνουν την σωτηρίαν δωρεάν με την χάριν του Θεού, δια της εξαγοράς από την αμαρτίαν, όπως αυτή επραγματοποιήθη με την θυσίαν του Ιησού Χριστού.

Ρωμ. 4,16          διὰ τοῦτο ἐκ πίστεως, ἵνα κατὰ χάριν, εἰς τὸ εἶναι βεβαίαν τὴν ἐπαγγελίαν παντὶ τῷ σπέρματι, οὐ τῷ ἐκ τοῦ νόμου μόνον, ἀλλὰ καὶ τῷ ἐκ πίστεως Ἀβραάμ, ὅς ἐστι πατὴρ πάντων ἡμῶν,

Ρωμ. 4,16                  Δια τούτο η σωτηρία και η κληρονομία των αγαθών δίδεται δια μέσου της πίστεως δωρεάν και κατά χάριν και όχι ως ανταμοιβή έργων του Νομου. Ετσι δε είναι σταθερά και ασφαλής η υπόσχεσις του Θεού περί δικαιώσεως εις όλους τους απογόνους του Αβραάμ• όχι μόνον εις εκείνους, είχαν τον Νομον, αλλά και εις εκείνους, που χωρίς τον Νομον είχαν την πίστιν του Αβραάμ, ο οποίος κατ' αυτόν τον τρόπον είναι πατέρας όλων μας, των Εβραίων και των εθνικών, εφ' όσον έχουν την πίστιν.

Ρωμ. 5,1            Δικαιωθέντες οὖν ἐκ πίστεως εἰρήνην ἔχομεν πρὸς τὸν Θεὸν διὰ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ,

Ρωμ. 5,1                    Αφού, λοιπόν, ελάβομεν την δικαίωσιν δια της πίστεως, έχομεν ειρήνην με τον Θεόν δια μέσου του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.

Ο δε άγιος  Ιωάννης  ο  Χρυσόστομος  μας  διδάσκει:

Πίστη - Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου

Τέτοια είναι τα μάτια της πίστεως• βλέπουν εκείνα που δεν βλέπονται και κατανοούν εκείνα που δεν πραγματοποιήθηκαν ακόμη. Τα μάτια της πίστεως βλέπουν εκείνα που δεν μπορούμε να δούμε με τα ανθρώπινα μάτια και προσπερνούν ως δευτερεύοντα αυτά που βλέπουμε. Ο Αβραάμ με τα μάτια της πίστεως είδε να γεννιέται ο γιος του Ισαάκ και έτσι δέχτηκε την υπόσχεση. Είναι μεγάλη η δύναμη της πίστεως. Ο Αβραάμ «δεν έλαβε υπόψη του το σώμα του, που ήταν πλέον νεκρό για παιδοποιία». Βλέπεις πως προσπέρασε αυτά που φαίνονται; Πως δεν έλαβε υπόψη του τα γηρατειά; Αν και βέβαια τα είχε μπροστά στα μάτια του, άλλα έβλεπε με τα μάτια της πίστεως και όχι του σώματος. Γι’ αυτό δεν έλαβε υπόψη του τα γηρατειά, ούτε τη νέκρωση της μήτρας της Σάρρας• δεν σκέφθηκε «τη νέκρωση της μήτρας της Σάρρας».

Όπου υπάρχει η θεία σοφία, δεν χρειάζεται πλέον η ανθρώπινη σοφία. Γιατί το να πιστεύεις ότι ο Χριστός σταυρώθηκε και ετάφηκε και να είσαι βέβαιος ότι Αυτός ο ίδιος αναστήθηκε και κάθεται στον ουράνιο θρόνο Του, δεν χρειάζεται ανθρώπινη σοφία ούτε λογικά επιχειρήματα, αλλά πίστη. Γιατί και οι Απόστολοι δεν προχώρησαν στο έργο τους με ανθρώπινη σοφία, αλλά με πίστη, και έγιναν σοφότεροι και ανώτεροι από τους σοφούς του κόσμου.

Γιατί, προκειμένου να δεχθεί κανείς το κήρυγμα του Ευαγγελίου, ούτε, αν είναι σοφός, ωφελείται τίποτα από την ανθρώπινη σοφία, ούτε, αν είναι απλοϊκός άνθρωπος, ζημιώνεται τίποτα από την αμάθειά του• αλλά, αν πρέπει να πούμε κάτι που είναι θαυμαστό και παράδοξο, για να δεχθεί κανείς το κήρυγμα, περισσότερο τον βοηθεί και τον διευκολύνει η απλοϊκότητα, παρά η κοσμική σοφία. Γιατί ο τσοπάνος και ο αμαθής δέχεται το κήρυγμα γρηγορότερα και μια για πάντα, περιορίζοντας τις απαιτήσεις της λογικής και παραδίδοντας τον εαυτό του στον Κύριο. Γι’ αυτό λοιπόν έχουμε ανάγκη από πίστη και απλότητα και αυτή την πίστη πρέπει να ζητούμε παντού και να την προτιμούμε από την κοσμική σοφία.

Γιατί, όπως λέγει ο Απ. Παύλος, «ο Θεός απέδειξε μωρή και ανωφελή τη σοφία του κόσμου τούτου». Και τι σημαίνει «την εμώρανε»; Απέδειξε ότι είναι ανόητη και ανωφελής, γιατί δεν μπορεί κανείς μ’ αυτή να κατανοήσει την πίστη. Επειδή δηλαδή είχαν μεγάλη ιδέα για την κοσμική της σοφία, την επέκρινε με οξύτητα. Πράγματι ποια σοφία είναι, όταν αυτή δεν είναι σε θέση να ανακαλύψει τη βάση των αγαθών, που είναι η πίστη; Γιατί και τον Πλάτωνα τον εξετόπισε ο Θεός όχι με άλλον σοφότερο φιλόσοφο, αλλά με τον αμαθή ψαρά, τον Πέτρο. Έτσι η ήττα των ειδωλολατρών ήταν μεγαλύτερη και η νίκη των Χριστιανών λαμπρότερη.

Οι σύγχρονοι  αιρετικοί    επίσκοποι  και κληρικοί  της  εκκλησίας  του  οικουμενισμού  , προτιμούν  την  δόξα  των  ανθρώπων  , τα αργύρια  του  μισθού , και  παραπληροφορούν  τον  λαό  .

Ορισμένοι  δε  εξ  αυτών  , μιλούν  και  γράφουν  κατά  της  παναιρέσεως  του  οικουμενισμού , αλλά  κοροϊδεύουν  τον  λαό  λέγοντας  τους  ότι  ο  αγώνας  θα  δοθεί  μέσα  από  την  εκκλησία , μια  εκκλησία  όμως  που  σύμφωνα  με  τα λεγόμενα  τους  έχει  ξεφύγει  από  την  γραμμή  των  πατέρων , όμως  εκκλησία  που  δεν  ακολουθή  τους  πατέρας  και  τους  αποστόλους  δεν  είναι  εκκλησία  του  Χριστού  , αλλά  εκκλησία  πονηρευόμενων  σχισματικών  αιρετικών.

  Ο δαίμων της υπερηφανείας έχη φθείρει τα νοήματα  των «ορθοδόξων» Οικουμενιστών, και ούτε γνωρίζουν τι λέγουν ή «περί τίνων διαβεβαιούνται», τούτο δεν σημαίνει ότι η Αγία Εκκλησία μας οφείλει να παρακολουθήση την έξαλλον και πεπλανημένην πορείαν των. Aλλοίμονον, αν η δογματική, ηθική και πνευματική διδασκαλία της Εκκλησίας δεν έχει αιώνιον κύρος. Τότε δεν θα είχομεν Εκκλησίαν με τον αιώνιον Χριστόν ως Κεφαλήν, αλλά ομάδας παρανοϊκάς. Οι οικουμενισταί που νομίζουν ότι οι καιροί μας επιβάλλουν αλλαγήν εις την δογματικήν, ηθικήν και πνευματικήν διδασκαλίαν των αγίων Πατέρων, είναι ψευδοχριστιανοί, «πλανώντες και πλανώμενοι», αξιολύπητα όντα, δουλεύοντα εις τον δαίμονα της οιήσεως. Εστερημένοι της αισθήσεως, της «νικησάσης τον κόσμον πίστεως», έχουν θορυβηθή από τα εκπληκτικά έργα των υιών των ανθρώπων και αρχίζουν να εντρέπωνται δια τα «παλαιά», που διδάσκουν οι Πατέρες. Εντεύθεν, εμφανίζονται ελευθερίως σκεπτόμενοι και ζώντες και προσαρμοζόμενοι εις τας αμαρτωλάς ιδιοτροπίας του κόσμου, που ζητεί «αγάπην» και «ένωσιν» των ανθρώπων και κάμνει το ευαγγέλιον του αιωνίου Θεού υπόθεσιν λογοτεχνίας και προσωπικών μωριών.

Δεν θα πρέπει να αγνοηθή η θεμελιώδης εκκλησιολογική αρχή, ότι τα θεμέλια της ενότητος της Εκκλησίας δεν είναι διοικητικά/θεσμικά, αλλά ευχαριστιακά και χαρισματικά• δεν είναι δυνατόν ο κηρύττων αίρεσιν επίσκοπος, χαρακτηριζόμενος πλέον ως «ψευδοεπίσκοπος» και «ψευδοδιδάσκαλος»(IE Kανών  της  AB Αγίας Συνόδου), να αποτελή ούτε το κέντρον της Ευχαριστιακής Συνάξεως, ούτε να επιτελή χρέη Ποιμένος, εφ΄ όσον ήδη είναι «λύκος». Μόνον υπό τοιαύτας προϋποθέσεις ήτο δυνατόν ο Άγιος Κύριλος Αλεξανδρείας προ ακόμη της Γ΄ Αγίας Οικουμενικής Συνόδου, να προτρέπη το Ορθόδοξο Ποίμνιο της Κωνσταντινουπόλεως: «Ασπίλους και αμώμους εαυτούς τηρήσατε, μήτε κοινωνούντες τω μνημονευθέντι (Νεστορίω), μήτε μην ως διδασκάλω προσέχοντες, ει μένει λύκος αντί ποιμένος»

(Αγίου Κυρίλλου Αλεξανδρείας, PG τ. 99 στλ. 1645D)

Αντιγράφω από την «Φιλοκαλίαν» (Α τόμος ), τι αναφέρει ο Άγιος

Ησύχιος ο Πρεσβύτερος (Λόγος προς Θεόδουλον ) :

Τυφλώνεται ο νους με τα εξής τρία πάθη: την φιλαργυρία, την κενοδοξία και την ηδονή.                                                              Η γνώση και η πίστη, που είναι σύντροφοι της ανθρώπινης φύσεως, από τίποτε άλλο δεν αδυνάτισαν παρά από τις τρεις αυτές κακίες. Ο θυμός και η οργή και οι πόλεμοι και οι φόνοι και όλος ο κατάλογος των λοιπών κακών εξ αιτίας των προηγουμένων αυτών παθών ισχυροποιήθηκαν πάρα πολύ μεταξύ των ανθρώπων.

Φιλαργυρία, κενοδοξία και ηδονή είναι οι τρεις μεγάλοι εχθροί μας.

Αγαπητοί  μου  φίλοι  το  θέμα  της  σωτηρίας  της  ψυχής  μας  είναι  πολύ  σοβαρό  , μην  αμελείται  σας  παρακαλώ  να  ερευνήσετε  στους  πατέρες  για  αυτά  που  σας  γράφω !  διότι μόνο  οι  άγιοι  οι  παλαιοί  είναι  -αστέρες  πολύφωτοι  , τα  πάνχρυσα  στόματα  του  Λόγου , οι οποίοι  με  την  ζωή τα  έργα  τους  και  την  στάση τους  απέναντι  στους  αιρετικούς  όλων  των  αιώνων  είναι  οι  φωτεινή  οδηγοί  που  θα μας  οδηγήσουν  στην  γνώση  και  την  αναγνώριση  της  πραγματική  ζώσα  εκκλησία  του  Χριστού  και  η  οποία  δια  των  αγίων  μυστηρίων  θα μας  Χαρίση  την ουράνιο  βασιλεία !

Αμήν  γένοιτο .

Η  κάτωθη  ευχή θα μας  βοηθήσει  πολύ  στην  αναζήτηση  της  αληθείας !

Κύριε  Ιησού Χριστέ , υιέ  του Θεού του ζώντος , ελέησε με  και  φώτησον  με  τον  αμαρτωλό  στο  σκότος  μου , δια  πρεσβειών της  Υπεραγίας  Θεοτόκου,  και  πάντων  Σου  των  Αγίων !