«...Πολλοί εσμέν οι λέγοντες, ολίγοι δε οι ποιούντες. αλλ’ούν τον λόγον του Θεού ουδείς ώφειλε νοθεύειν διά την ιδίαν αμέλειαν, αλλ’ ομολογείν μεν την εαυτού ασθένειαν, μη αποκρύπτειν δε την του Θεού αλήθειαν, ίνα μή υπόδικοι γενώμεθα, μετά της των εντολών παραβάσεως, και της του λόγου του Θεού παρεξηγήσεως...» (Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής p.g.90,1069.360)
Οι Αντιχαλκηδόνιοι δεν ήσαν και δεν είναι Ορθόδοξοι -
Απάντησις εις μελέτην του π. Ιωάννου Ρωμανίδου υποστηρίζοντος την αντίθετον
άποψιν
Γράφτηκε από Αρχιμανδρίτης π. Γεώργιος Καψάνης Τρίτη, 20 Αυγούστου 2013
Ό Πρωτοπρεσβύτερος Καθηγητής π. Ιωάννης Ρωμανίδης
εδημοσίευσεν άρθρον με τίτλον «Μία φύσις του Θεού Λόγου σεσαρκωμένη.
Ό άγιος Κύριλλος και ή Δ' Οικουμενική Συνοδος»1. Κεντρική
ιδέα του συγγραφέως είναι ότι οι Ορθόδοξοι και οι Αντιχαλκηδόνιοι έχομεν κατ'
ουσίαν την ιδίαν Χριστολογικήν πίστιν αν και διαφοροποιούμεθα εις την
διατύπωσιν του δόγματος, εις το περιεχόμενον όμως ταυτιζόμεθα. Γράφει
συμπερασματικώς: «οι δύο παραδόσεις επιβίωσαν στις περιπλοκότατες της ιστορίας,
ενώ διατήρησαν στην ουσία την ίδια Ορθόδοξη πίστι. Το κείμενο μας καλεί στην ανίχνευσι
μέσα στην Ιστορία, της κοινής ενοράσεως της πίστεως και του δόγματος, πού δεν
ήταν δυνατόν να διαστρεβλωθεί από τις τραγωδίες των Ιστορικών εξελίξεων»2.
ΓΝΩΡΙΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ Α΄. Η ΠΙΣΤΗ ΣΤΟΝ
ΑΛΗΘΙΝΟ ΘΕΟ
Το πρώτο γνώρισμα της Ορθοδοξίας, το
πρώτο βασικό χαρακτηριστικό της είναι η πίστη στο Θεό. Ποιο Θεό όμως; Το θεό
του Ισλάμ, το θεό του Ισραήλ, το θεό των Μασόνων, το θεό των διαφόρων
θρησκειών, το θεό όπως τον φαντάζεται ο κάθε άνθρωπος και λέγει υπάρχει το
θείο, υπάρχει κάτι, υπάρχει μια ανώτερη δύναμη; Όχι.
Ο Θεός της Ορθοδοξίας είναι ο Τριαδικός
Θεός, ο αληθινός Θεός, ο μόνος που λυτρώνει τον άνθρωπο. Πατήρ-Υιός-Άγιο
Πνεύμα. Και ο Υιός, ο ένας της Τριάδος, μας αποκαλύπτει η Γραφή και μας
παραδίδει η ιστορία, ενσαρκώθηκε, προσέλαβε το ημέτερο φύραμα, το θεράπευσε και
το ζωοποίησε εις τον αιώνα, αφού «το απρόσληπτον αθεράπευτον» λένε οι πατέρες
της Εκκλησίας μας. Ο Υιός είναι ο Μεσσίας ή Χριστός, αυτός δηλαδή που έχει το
χρίσμα και την αποστολή να ενανθρωπήσει, να καταστεί Θεάνθρωπος και να σώσει
τον άνθρωπο. Είναι με την ενανθρώπησή του ο απόγονος της Εύας, που θα συντρίψει
τον σατανά. Είναι, ως άνθρωπος, ο νέος Αδάμ, που με την υπακοή του θα
ξαναδείξει το δρόμο της σωτηρίας προς τον άνθρωπο.
Ο Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης (Πατρολογία 99, ΙΙ76) μας
λέγει:
«Το κοινωνείν μετά των αιρετικών δεν είναι αρετή, αλλά
βαρειά αμαρτία, ίση προς μοιχείαν. Γι᾽ αυτό και αν όλα τα χρήματα του κόσμου
προσφέρει εκείνος, που επικοινωνεί με την αίρεσιν, ούτε τότε γίνεται φίλος του
Θεού, αλλά εχθρός του. Γι᾽ αυτό πρέπει να επιμένουμε σε ακοινωνησία προς τους
αιρετικούς μέχρι θανάτου, καν εξορία πρόκειται, καν ξίφος στιλβούται, καν πυρ
ανάπτεται».
Και διδασκαλία για εκείνους πού λένε, ότι δεν είναι δυνατόν
εκείνοι πού βρίσκονται μέσα στις φροντίδες του κόσμου να φτάσουν στην
τελειότητα των αρετών. Και διήγηση επωφελής στην αρχή.
Αδελφοί και πατέρες• είναι καλό να διακηρύττομε σε όλους το
έλεος του Θεού και να φανερώνομε στους πλησίον μας την ευσπλαχνία και την
ανείπωτη αγαθότητα του Θεού προς εμάς. « Εγώ λοιπόν, καθώς το βλέπετε, μήτε
νηστείες έκανα, μήτε αγρυπνίες, μήτε χαμαικοιτίες, αλλά μόνο ταπεινώθηκα και ο
Κύριος σύντομα με έσωσε», λέει ο θειος Δαβίδ. Και μπορεί
Τέταρτος
αγώνας είναι
εμπρός
μας
εναντίον του πνεύματος
της οργής·και είναι
ανάγκη, μετη βοήθεια τουΘεού, το
θανατηφόρο
δηλητήριο
τηςοργήςνα το
κόψομε από το βάθος της
καρδιάς μας.
Γιατί
όσο το πονηρό τούτο πνεύμα κάθεταιστηνκαρδιάμαςκαιτυφλώνειμετιςσκοτεινέςαναταραχέςταμάτια τηςκαρδιάςμας,ούτετοσυμφέρον τηςψυχήςμαςμπορούμεναδιακρίνομε,ούτε
ναφτάσομεποτέτηνπνευματικήγνώση,ούτετηντελειότητα
αγαθήςσκέψεως
ναπάρομε στην κατοχήμας,ούτε
ναγίνομε μέτοχοι της
αληθινής πνευματικής
ζωής,ούτετοθειο
καιαληθινόφωςμπορείναδεχτείο
νουςμας·γιατίλέειη Γραφή:
«Ταράχθηκανταμάτιαμουαπότοθυμό».Ούτεθαγίνομεμέτοχοιτης
θείαςσοφίας, και αν ακόμηοιάλλοιμαςνομίζουν γιαπολύσοφούς,
γιατίείναι
γραμμένο:«Στονκόρφο
τωνανόητωναναπαύεταιοθυμός».
ΗΤΑΝ ΟΡΘΗ Η ΔΙΑΚΟΠΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ
ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΛΟΓΩ ΑΛΛΑΓΗΣ ΤΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ; ΗΤΑΝ ΕΠΙΒΕΒΛΗΜΕΝΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΘΕΙΟΥΣ ΚΑΙ ΙΕΡΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ!
ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΛΛΑΓΗ ΤΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ
ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΠΑΡΕΜΕΙΝΕ
ΟΡΘΟΔΟΞΗ?? ΟΧΙ ΔΙΟΤΙ:Η ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΣΥΝΔΕΟΝΤΑΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΥΤΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΜΑΣ ΦΙΛΕΝΩΤΙΚΟΥΣ ΜΕ ΤΗΝ ΕΠΙΒΟΛΗ ΕΟΡΤΟΛΟΓΙΚΗΣ ΣΥΜΠΤΩΣΗΣ ΩΣ ΔΙΕΥΚΟΛΥΝΣΗΣ ΚΑΙ «ΕΚ ΤΩΝ ΚΑΤΩ» (ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΒΑΣΗ) ΤΗΣ ΕΝΩΣΕΩΣ . ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΕΝΣΑΡΚΩΝΕ ΚΑΙ Η ΑΜΦΙΛΕΓΟΜΕΝΗ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΤΟΥ 1920...» ( π.Γ. Μεταλληνός εφημ. Καθημερινή 14/4/96 ).
Όσοι άλλαξαν το Παλιό Ημερολόγιο κατηγορούν εκείνους που
έμειναν πιστοί σ' αυτό, ότι είναι σχισματικοί γιατί αναίτια διέκοψαν την
εκκλησιαστική κοινωνία , τότε (δηλ. το 1924) όταν δεν υπήρχε εμφανώς θέμα
Οικουμενισμού. Τους κατηγορούν μάλιστα ότι οι αιτιάσεις τους περί Οικουμενισμού
είναι πολύ όψιμες για να δικαιολογήσουν τάχα την σχισματική τους κατάσταση.
Προς στήριξη δε των ισχυρισμών τους λένε ότι η αλλαγή του
ημερολογίου δεν έθιξε το Πασχάλιο της Εκκλησίας. Οτι τάχα μόνο αυτό έχει
σημασία , δηλαδή ότι δεν άλλαξε το Πάσχα , αποσιωπώντας όμως ότι άλλαξαν όλες
οι ακίνητες εορτές του έτους (Χριστούγεννα, Φώτα, Κοίμηση Θεοτόκου κλπ.)
εορτάζοντας ταυτόχρονα με τους αιρετικούς και διακόπτοντας τον ταυτόχρονο
εορτασμό μέσα στο σύνολο της Ορθοδοξίας.
Οι οικουμενιστές και
οι συνοδοιπόροι τους κληρικοί και λαϊκοί μας κατηγορούν ότι:
είμαστε ημερολάτρες και λατρεύουμε το παλαιό
ημερολόγιο:
ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΨΕΥΔΟΣ
ΚΑΙ ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΑ ΔΙΟΤΙ:
Α’. Επειδή πολλοί δεν έχουν ακόμη καταλάβει ότι το Νέο
Εορτολόγιο (ν.ε.) είναι αίρεσις, ίσως αξίζει τον κόπο να επαναλάβουμε κάποια
γνωστά γεγονότα, τα οποία πείθουν κάθε καλοπροαίρετο άνθρωπο που έχει Ορθόδοξο
Χριστιανικό φρόνημα. Αυτό καθεαυτό το ζήτημα του ν.ε. δεν είναι δογματικό, με
την έννοια ότι αν υπήρχε πανορθόδοξος συμφωνία και συνέπεια με προηγούμενες
Συνόδους, τότε δεν θα υπήρχε πρόβλημα. Όπως θα δούμε παρακάτω, όμως, δεν ήταν
δυνατόν να υπάρξει πανορθόδοξος συμφωνία, διότι, πρώτον, το ν.ε. προσκρούει
στις αποφάσεις των Πανορθοδόξων Συνόδων του 16ου αιώνος και, δεύτερον, ο σκοπός
για την εισαγωγή του στην Ορθόδοξη Εκκλησία ήταν να υποταχθεί Αυτή στον
Παπισμό. Πιο συγκεκριμένα, το ν.ε. προσλαμβάνει δογματικό χαρακτήρα από τα εξής
γεγονότα:
Του Δημητρίου Χατζηνικολάου, Αναπληρωτού Καθηγητού
Οικονομικών Πανεπιστημίου Ιωαννίνων
Επειδή πολλοί δεν έχουν ακόμη καταλάβει ότι το Νέο
Εορτολόγιο (ν.ε.) είναι αίρεσις, ίσως αξίζει τον κόπο να επαναλάβουμε κάποια
γνωστά γεγονότα, τα οποία πείθουν κάθε καλοπροαίρετο άνθρωπο που έχει Ορθόδοξο
Χριστιανικό φρόνημα. Αυτό καθεαυτό το ζήτημα του ν.ε. δεν είναι δογματικό, με
την έννοια ότι αν υπήρχε πανορθόδοξος συμφωνία και συνέπεια με προηγούμενες
Συνόδους, τότε δεν θα υπήρχε πρόβλημα. Όπως θα δούμε παρακάτω, όμως, δεν ήταν
δυνατόν να υπάρξει πανορθόδοξος συμφωνία, διότι, πρώτον, το ν.ε. προσκρούει
στις αποφάσεις των Πανορθοδόξων Συνόδων του 16ου αιώνος και, δεύτερον, ο σκοπός
για την εισαγωγή του στην Ορθόδοξη Εκκλησία ήταν να υποταχθεί Αυτή στον
Παπισμό. Πιο συγκεκριμένα, το ν.ε. προσλαμβάνει δογματικό χαρακτήρα από τα εξής
γεγονότα:
Συμβουλές για το ήθος των ανθρώπωνκαι την ενάρετη ζωή,
Οι άνθρωποι λέγονται λογικοίκαταχρηστικά. Δεν είναι λογικοίεκείνοιπού έμαθαν τούς λόγους
και τα βιβλία των αρχαίων σοφών, αλλά όσοι έχουν λογική ψυχή και μπορούν να
διακρίνουν ποιο είναι το καλό και ποίο είναι το κακό•
Του ομότιμου Καθηγητού της Θεολογικής Σχολής κ. Ιωάννου ΚΟΡΝΑΡΑΚΗ
Γέροντα Ιωσήφ, Αγίου Ορους, π. Γ. Μεταλληνό, π. Θ. Ζήση, π. Μάρκον Μανώλη και π. Σαράντη Σαράντο.
Έλαβα και ανέγνωσα με ιδιαίτερη προσοχή, τόσο το κείμενο τής παρακλήσεώς σας να συμμετάσχω στην αντιοικουμενιστική σας προσπάθεια, όσο και εκείνο τής διακηρύξεώς σας. Στο κείμενο της παρακλήσεώς σας, απευθύνεσθε προσωπικώς και ονομαστικώς στον υποφαινόμενο, και σημειώνετε:
Πραγματικά είναι μεγάλο αγαθό και δώρο του Θεού η ελεημοσύνη
και μας εξομοιώνει, όσο μας είναι δυνατό, με τον Θεό, όταν την ασκούμε. Αυτό
προπάντων είναι άνθρωπος. Μιλώντας λοιπόν κάποιος για το γνώρισμα του ανθρώπου,
αυτό πρόσθεσε: «είναι, λέγει μεγάλο πράγμα ο άνθρωπος και πάρα πολύ σπουδαίο ο
ελεήμονας». Η ελεημοσύνη είναι σπουδαιότερο πράγμα από το να ανασταίνει κανείς
νεκρούς. Γιατί είναι πολύ πιο σπουδαίο να δώσεις τροφή στον πεινασμένο Χριστό
από το να αναστήσεις νεκρούς στο όνομα του Χριστού.
Η ΑΛΛΑΓΗ ΤΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ-ΧΡΥΣ.ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ,Ο ΠΡΩΤΟΣ ΜΑΣΟΝΟΣ
ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΘΗΝΩΝ.
1. Tο 1922, με πρωτοβουλία της Πολιτείας συγκροτήθηκε
Επιτροπή για να μελετήσει την δυνατότητα αποδοχής του Νέου ημερολογίου και από
την Εκκλησία της Ελλάδος.
α. Η Επιτροπή αυτή στην οποία μετείχε και ο τότε
αρχιμανδρίτης, μετέπειτα Μητροπολίτης Αθηνών, Χρυσόστομος Παπαδόπουλος,
κατέληξε στο συμπέρασμα ότι
«..η Εκκλησία της Ελλάδος, ως και αι λοιπαί Ορθόδοξοι
Εκκλησίαι, αν και ανεξάρτητοι εσωτερικώς, είναι όμως στενώς συνδεδεμέναι προς
αλλήλας και ηνωμέναι δια της αρχής της πνευματικής ενότητος της Εκκλησίας,
αποτελούσαι μίαν και μόνην, την Ορθόδοξον Εκκλησίαν, και συνεπώς ουδεμίας
τούτων δύναται να χωρισθή των λοιπών και αποδεχθή νέον ημερολόγιον, χωρίς να
καταστή σχισματική απέναντι των άλλων» .
Περί του ότι
όλη η καινή διαθήκη
είναι αποτέλεσμα της παράδοσης
και περί της
τιμής στην υπεραγια
Θεοτόκο
Πότε γράφτηκαν τα 4 ευαγγέλια και ποιος
τα καθιέρωσε??? Διότι ευαγγέλια
γράφτηκαν πολλά τα οποία όμως δεν τα αναγνωρίζει η εκκλησία
εκτός από αυτά τα 4α
που γνωρίζουμε , ποιος
απέρριψε και καταδίκασε σαν
αιρετικά τα υπόλοιπα??
Μέχρι τον 3ο
αιώνα κυκλοφορούσαν πολλά
ευαγγέλια ,του Θωμά, Νικοδήμου, Ιούδα, Βαρνάβα, κ.α. ποιος
τα καταδίκασε αυτά σαν
ψευδεπίγραφα και αιρετικά
και καθιέρωσε τα 4α που
δεχόμαστε όλοι σήμερα ??
Εκείνος που ακολουθεί τον Θεάνθρωπον δεν δύναται εις βάρος
της Ευαγγελικής Αληθείας να κάμνη συμβιβασμούς με τον ουμανιστικόν άνθρωπον
Μεταξύ ενός τοιούτου κόσμου, ο οποίος εκουσίως «εν τω πονηρώ
κείται», και του ανθρώπου που ακολουθεί τον Θεάνθρωπον Χριστόν δεν υπάρχει
συμβιβασμός. Εκείνος που ακολουθεί τον Θεάνθρωπον δεν δύναται εις βάρος της
Ευαγγελικής Αληθείας να κάμνη συμβιβασμούς με τον ουμανιστικόν άνθρωπον, που
όλα αυτά τα δικαιολογεί και ανάγει εις δόγμα.
Όταν ο πονηρός διάβολος γνωρίζη ότι βαδίζουμε σωστά στην οδό
της αρετής, με ζωντανές επιθυμίες και σωστά τοποθετημένες και με τάξι, από τις
οποίες δεν μπορεί να μας αποσπάση με φανερές απάτες, τότε μεταμφιέζεται σε
άγγελο φωτός και με φιλικούς λογισμούς και με ρητά των θείων Γραφών και με
παραδείγματα των αγίων, μας παρακινεί, ευκαίρως ακαίρως, να βαδίσουμε αδιάκριτα
στο ύψος της τελειότητος, για να μας κάνη κατόπιν να πέσουμε στον γκρεμό. Έτσι
μας παρακινεί να ταλαιπωρούμε σκληρά το σώα μας με νηστείες, εγκράτειες,
μαστιγώσεις, χαμαικοιτίες και άλλες παρόμοιες θλίψεις, ή για να υπερηφανευθούμε
νομίζοντας ότι κατωρθώσαμε μεγάλα πράγματα ή για να μας συμβή κάποια ασθένεια
και να μην μπορούμε να κάνουμε καλά έργα, ή από τον κόπο και την άσκησι να
αηδιάσουμε και να συγχαθούμε τις πνευματικές ασκήσεις· και έτσι σιγά σιγά, αφού
κρυώσουμε για το καλό, να πέσουμε με περισσότερη επιθυμία από πριν στις
επίγειες ηδονές και ξεφαντώματα.
Ενισχύουμε την μόλυνση και την
επαινούμε, συλλακτίζοντες κι εμείς μέσα εις τα Άγια των Αγίων.
Η οργή του Θεού έχει καταλάβει
την Εκκλησία εδώ και πολλές δεκαετίες. Ο Παπισμός και ο Οικουμενισμός
θριαμβεύουν. Τότε ο Μ. Αθανάσιος και οι άλλοι Πατέρες κατενόησαν τον κίνδυνο,
που περιέγραφε το όραμα του Μ. Αντωνίου.
Ο Πατριάρχης Ιακώβ αποτρέπει τον αββά Ζωσιμά και από την απλή συγκατοίκησι με Μονοφυσίτη μοναχό.
Πρόκειται για μια μαρτυρία και ένα παρόμοιο όραμα που είχε ο
θεοφοβούμενος αββάς Ζωσιμάς. Ήταν ξένος και περιπλανώμενος με καθαρή ψυχή και
ακέραιο χαρακτήρα. Αξιώθηκε μάλιστα να μονάσει κοντά στον σεβάσμιο Πέτρο και να
κρατήσει ανόθευτη την πίστη του. Ο Ζωσιμάς αφού μόνασε στη Ραϊθού και στο όρος
του Σινά με τους ορθοδόξους πατέρες, όπως μου διηγήθηκε, έφυγε από κει και ήρθε
στα Ιεροσόλυμα.
Ποια "κανονικότητα"; Των επισκόπων
του ΝΕΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ??
Ακούμε πολλούς, όταν αναφέρονται στους
Παλαιοημερολογίτες, να χρησιμοποιούν τον όρο "κανονικότητα".
Όταν οι νεοημερολογίτες μιλούνε για επιστροφή στην κανονικότητα, εννοούν την
αποδοχή και υπαγωγή στην καινοτομήσασα Εκκλησία τους. Μάλιστα σε
αυτήν την παγίδα έχουν πέσει και πολλοί αποτειχισμένοι, του νέου και του
παλαιού, νομίζοντας πως η Σύνοδος της κρατούσας Εκκλησίας είναι η
κανονική και οι Σύνοδοι των Γ.Ο.Χ. οι αντικανονικές. Πολλοί, εκ του νέου
ημερολογίου, προχωρούν ακόμη πιο πέρα και αμφισβητούν ακόμη και το κύρος των
Μυστηρίων τα οποία έχουν τελεστεί υπό Ορθοδόξων κληρικών του Πατρίου
ημερολογίου (για την κακοδοξία περί απωλείας της Θείας Χάριτος θα μιλήσουμε σε
άλλο άρθρο).
ΟΙ ΑΓΙΟΙΓιατί τιμούμε τους Αγίους;† π. Αντώνιος ΑλεβιζόπουλοςΔρ. Θεολογίας Δρ. Φιλοσοφίας
ΘΕΜΑΤΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΚΑΤΗΧΗΣΕΩΣ
ΟΙ ΑΓΙΟΙ
Το θέμα αυτό είναι πολύ βασικό, γιατί όλες οι προτεσταντικές
αιρέσεις ασκούν σφοδρότατη κριτική εναντίον της Εκκλησίας μας, υποστηρίζοντας
πως εμείς λατρεύουμε τους αγίους και προσβλέπουμε σ' αυτούς για σωτηρία, όχι
στον Σωτήρα Χριστό!
«Ο Θεός είναι ο Ήλιος της δικαιοσύνης, όπως έχει γραφεί,
σκορπώντας σ’ όλους γενικά τις ακτίνες της καλοσύνης του, και η ψυχή γίνεται
στο φρόνημα είτε κερί όταν αγαπά τον Θεό ή πηλός όταν αγαπά την ύλη.
Α.Δεν είναι δυνατόν ο κηρύττων
αίρεσιν επίσκοπος να επιτελή χρέη Ποιμένος, εφ΄ όσον ήδη είναι
"λύκος".Β.Πλην ότι μολυσμόν έχει η κοινωνία, εκ μόνου του αναφέρειν αυτόν, καν ορθόδοξος είη ο αναφέρων.
Δεν είναι δυνατόν ο κηρύττων αίρεσιν επίσκοπος να επιτελή χρέη Ποιμένος, εφ΄ όσον ήδη είναι "λύκος".
Α.ΟΙ 5 ΒΑΘΜΟΙ ΤΗΣ ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑΣΒ.ΟΙ ΚΛΑΔΟΙ ΤΗΣ ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΘΥΓΑΤΕΡΕΣ ΤΗΣ ΕΙΝΑΙ 12.Γ.Η ΚΕΝΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΘΥΓΑΤΕΡΕΣ ΤΗΣΔ. ΟΙ ΘΥΓΑΤΕΡΕΣ ΤΗΣ ΚΕΝΟΔΟΞΙΑΣ ΕΙΝΑΙ 7