ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
Περί τῆς ὑπαρξεως προϋπάρξεως καί προελεύσεως τῆς Ἐκκλησιας τοῦ Θεου
«...τῇ γαρ χάριτί ἐστε σεσωσμένοι διά τῆς πίστεως· και τοῦτο οὐκ ἐξ ὑμῶν, Θεοῦ τὸ δῶρον, οὐκ ἐξ ἔργων, ἵνα μή τις καυχήσηται. αὐτοῦ γάρ ἐσμεν ποίημα, κτισθέντες ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ ἐπι ἔργοις ἀγαθοῖς, οἷς προητοίμασεν ὁ Θεός ἵνα ἐν αὐτοῖς περιπατήσωμεν...» (Εφεσίους β’ 8-10)
«...Πολλοί εσμέν οι λέγοντες, ολίγοι δε οι ποιούντες. αλλ’ούν τον λόγον του Θεού ουδείς ώφειλε νοθεύειν διά την ιδίαν αμέλειαν, αλλ’ ομολογείν μεν την εαυτού ασθένειαν, μη αποκρύπτειν δε την του Θεού αλήθειαν, ίνα μή υπόδικοι γενώμεθα, μετά της των εντολών παραβάσεως, και της του λόγου του Θεού παρεξηγήσεως...» (Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής p.g.90,1069.360)
ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
Περί τῆς ὑπαρξεως προϋπάρξεως καί προελεύσεως τῆς Ἐκκλησιας τοῦ Θεου
ΙΩΣΗΦ
ΒΡΥΕΝΝΙΟΥ : Περὶ τῶν ἐπιτεθέντων ἡμῖν δεινῶν καὶ τὶς ὁ
τούτων σκοπός.
ΕΝΑ
ΚΕΙΜΕΝΟΝ ΤΟΥ ΙΔ’ ΑΙΩΝΟΣ ΠΟΛΥ ΕΠΙΚΑΙΡΟΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΟΝ
ΜΕ
ΤΑ ΔΕΙΝΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΒΡΗΚΑΝ
Κλαίουσα
ἔκλαυσεν ἐν νυκτί, καὶ τὰ δάκρυα αὐτῆς ἐπὶ τῶν σιαγόνων αὐτῆς, καὶ οὐχ ὑπάρχει ὁ
παρακαλῶν αὐτὴν ἀπὸ πάντων τῶν ἀγαπώντων αὐτήν· πάντες οἱ φιλοῦντες αὐτὴν ἠθέτησαν
ἐν αὐτῇ, ἐγένοντο αὐτῇ εἰς ἐχθρούς.
Ἐγένοντο
οἱ θλίβοντες αὐτὴν εἰς κεφαλήν, καὶ οἱ ἐχθροὶ αὐτῆς εὐθηνοῦσαν, ὅτι Κύριος ἐταπείνωσεν
αὐτὴν ἐπὶ τὸ πλῆθος τῶν ἀσεβειῶν αὐτῆς· τὰ νήπια αὐτῆς ἐπορεύθησαν ἐν αἰχμαλωσίᾳ
κατὰ πρόσωπον θλίβοντος.
Ἰδέ,
Κύριε, ὅτι θλίβομαι· ἡ κοιλία μου ἐταράχθη, καὶ ἡ καρδία μου ἐστράφη ἐν ἐμοί, ὅτι
παραπικραίνουσα παρεπικράνθην· ἔξωθεν ἠτέκνωσέ με μάχαιρα ὥσπερ θάνατος ἐν οἴκῳ.
Διήνοιξαν
ἐπὶ σὲ στόμα αὐτῶν πάντες οἱ ἐχθροί σου, ἐσύρισαν καὶ ἔβρυξαν ὀδόντας, καὶ εἶπαν·
κατεπίομεν αὐτήν, πλὴν αὕτη ἡ ἡμέρα, ἣν προσεδοκῶμεν, εὕρομεν αὐτήν, εἴδομεν.
Απόσπασμα
εκ των θρήνων του προφ. Ιερεμία
Οἱ δυστυχίες ποὺ βρῆκαν τὸ γένος μας, ὅπως βλέπομε, εἶναι ἐν συντομίᾳ οἱ ἑξῆς. Οἱ καιροὶ εἶναι ἀπὸ κάθε ἐποχὴ οἱ πιὸ δύσκολοι. Πονηρὲς οἱ ἡμέρες, τὸ τέλος τοῦ χρόνου, τὰ γηρατειὰ τοῦ κόσμου, τὸ ξεψύχισμα τοῦ σύμπαντος. Ἡ ζωή μας αὐτὴ εἶναι σύντομη, λανθασμένη καὶ γεμάτη ἀπὸ πικρίες, καὶ τὰ κακὰ ἐκτενέστερα ἀπὸ τὶς θάλασσες. Καὶ νά, οἱ γείτονές μας εἶναι ἐχθροί, ὅσοι δείχνουν φίλοι εἶναι ἄπιστοι, οἱ συγκάτοικοι μᾶς κλέφτες, οἱ υἱοί μας ἀνυπάκουοι καὶ οἱ ἁπλοῖ συγγενεῖς χωρὶς στοργή.
ΛΟΓΟΣ ΠΟΛΥ ΩΦΕΛΙΜΟΣ ΠΕΡΙ ΠΙΣΤΕΩΣ ΤΟΥ Νικηφόρου Θεοτόκη
Πιστεύεις;
Μείζω τούτων ὄψει. (Ἰω. α´ 51)
ΠΡΟΒΑΛΛΟΝΤΑΣ σήμερον, ὦ χριστοφόροι λαοί, ἡ ἁγιωτάτη τῶν ὀρθοδόξων Ἐκκλησία πνευματέμφορον ὅρον τῆς ἁγίας οἰκουμενικῆς ἑβδόμης Συνόδου, καί τοὺς μὲν εὐσεβεῖς, καὶ ὀρθοδόξους μακαρίζοντας, τοὺς δὲ ἀπίστους καὶ κακοδόξους ἀναθεματίζοντας, ὑπέρμετρον τὴν ἐπιθυμίαν διὰ τὸν περὶ πίστεως λόγον εἰς τὴν καρδίαν τοῦ καθενὸς ἐγείρει, καὶ ἐξυπνᾷ. Ἀκούοντες σήμερον τόσους μακαρισμοὺς εἰς τοὺς πιστούς, τόσα ἀναθέματα εἰς τοὺς ἀπίστους, ὅλοι, φαίνεταί μου, πὼς ἐπιθυμᾶτε νὰ ἀκούσετε τί εἶναι, καὶ πῶς ἔλαβε τὸ εἶναι, καὶ ἐπάνω εἰς ποῖες ἀρχὲς θεμελιώνεται, καὶ μὲ ποῖον τρόπον παρασταίνεται, καὶ μὲ ποῖες ἀπόδειξες ἀποδείχνεται ἡ πίστις ὁποὺ πιστεύομεν.
Περὶ ἐξόδου ψυχῆς, καὶ περὶ τῆς δευτέρας παρουσίας - Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας
Φοβοῦμαι
τὴν γέενναν, ὅτι ἀτελεύτητός ἐστι.
Φοβοῦμαι
τὸν τάρταρον, ὅτι οὐ μετέχει θέρμης.
Φοβοῦμαι
τὸ σκότος, ὅτι οὐ μετέχει φωτός.
Φοβοῦμαι
τὸν σκώληκα τὸν ἰοβόλον, ὅτι ἀτελεύτητός ἐστι.
Φοβοῦμαι τοὺς ἀγγέλους τοὺς ἐπὶ τῆς κρίσεως, ὅτι ἀνελεήμονές εἰσι.
Περί τὴς ΜΙΑΣ, ΑΓΙΑΣ, ΚΑΘΟΛΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ τοῦ ΚΥΡΙΟΥ καὶ ΘΕΟΥ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ, τὴς ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ τῆς ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ, τοῦ ΕΝΟΣ ΤΡΙΣΥΠΟΣΤΑΤΟΥ ΘΕΟΥ, ὅστις ἐστὶ ΚΕΦΑΛΗ καὶ τῆς ΣΤΡΑΤΕΥΟΜΕΝΗΣ καὶ τῆς ΘΡΙΑΜΒΕΥΟΥΣΗΣ ΜΙΑΣ ΘΕΟΫΠΟΣΤΑΤΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΑΥΤΟΥ.
Τι είναι η Εκκλησία
«’Εγώ ειμί η άμπελος η αληθινή καί υμείς τά κλήματα…»
(’Ιωάν. ΙΕ΄1-8)
Συμβολική εικών της ’Εκκλησίας
’Εννοιολογικώς καί ’Ετυμολογικώς: