"Λόγος εἰς τὴν Κοίμησιν τῆς Θεοτόκου"

"Λόγος εἰς τὴν Κοίμησιν τῆς Θεοτόκου"

(τοῦ  Ἠλία Μηνιάτη) 

«Παρέστη ἡ βασίλισσα ἐκ δεξιῶν σου, ἐν ἰματισμῶ διαχρύσω περιβεβλημένη, πεποικιλμένη».

Αὐτὴ εἶναι ἡ πλέον ζωντανὴ καὶ πρεπώδης εἰκὼν τῆς μεταστάσης εἰς οὐρανὸν Θεομήτορος.ὁπού ἐζωγράφισε μὲ θεοκίνητον κάλαμον ὁ Προφητάναξ· καὶ πρὸς τὴν θεωρίαν τῆς εἰκόνος ταύτης προσκαλῶ σήμερον τὰ ὄμματα τῆς εὐλαβοῦς σας διανοίας, ὢ φιλέορτον σύστημα.

ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΙΣΜΟΣ-ΠΑΠΙΣΜΟΣ :ΟΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΙ ΕΧΘΡΟΙ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ

ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΙΣΜΟΣ-ΠΑΠΙΣΜΟΣ :ΟΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΙ ΕΧΘΡΟΙ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ  ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ

Ο Προτεσταντισμός
Αρχιμ. Αθανασίου Μυτιληναίου

Τι είναι αίρεσις

       Είχαμε αναφερθή την περασμένη φορά εις το θέμα γενικά της αιρέσεως. Αλλά τίθεται το ερώτημα: Τι είναι αίρεσις;
       Αίρεσις είναι η λογική ερμηνεία του δόγματος∙ δηλαδή  είναι η προσπάθεια του ανθρώπου να κατανοήση το μυστήριον του Θεού. Και όταν προσπαθή ο άνθρωπος να το κατανοήση, θέλει να το κατατάξη μέσα εις τα λογικά κατηγορήματα∙ δηλαδή θέλει να λογικοποιήση κάτι που είναι πέρα από την λογική. Στην προσπάθεια του όμως να λογικοποιήση, να κάνη λογικό δηλαδή, εκείνο το οποίον δεν μπαίνει μέσα στα στενά όρια της λογικής, κατ' ανάγκην θα ξεφύγη∙ κι αφού θα ξεφύγη, αυτό είναι αίρεσις. Ώστε λοιπόν αίρεσις πάντοτε είναι η λογικοποίησις του λόγου του Θεού, της αποκαλύψεως επειδή πάντα, επαναλαμβάνω, η αποκάλυψις είναι υπέρ λόγον, είναι πιο πάνω από την λογική.
       Ο Θεός, επί παραδείγματι, λέγει στον Αβραάμ: «Θα γεννήσεις παιδί τώρα που είσαι εκατό χρονών.» Αν ο Αβραάμ βάλη την  λογική, θα πη: «Πως είναι δυνατόν αυτό να γίνη;». Και από τη στιγμή που θα βάλη την λογική, θα λογικοποιήση δηλαδή αυτό που του αποκαλύπτεται, αμέσως θα το απορρίψη και θα πη: «Δεν είναι δυνατόν είμαι εκατό χρονών!». Όταν όμως πη «Εγώ μεν δεν το καταλαβαίνω∙ αλλά, αφού το λέγει ο Θεός, το πιστεύω όπως είναι, το αφήνω λοιπόν όπως είναι.», από την στιγμή εκείνη και πέρα μένει στην ορθήν πίστιν. Όταν λοιπόν το λογικοποιήση, τότε θα το απορρίψη ή θα το διαστρέψη, θα το αλλάξη, θα το τροποποιήση από τη στιγμή εκείνη είναι εις το χώρο της αιρέσεως. 

13 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ΠΡΟ ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΤΗΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΜΕ ΤΟ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

13 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ΠΡΟ ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΤΗΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΜΕ ΤΟ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ 

ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΛΕΥΚΗ ΑΔΕΛΦΟΤΗΣ

ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΛΕΥΚΗ ΑΔΕΛΦΟΤΗΣ:Μία αποκρυφιστική συγκρητιστική κίνησις

Η Παγκόσμια Λευκή Αδελφότητα είναι μία αποκρυφιστική, συγκρητιστική οργάνωση με θεοσοφικές αποχρώσεις, που δημιουργήθηκε από τον Βούλγαρο Omraam Miklael Aivanhov (1900-1986) στο Fresis της Γαλλίας το 1947. Ο ιδρυτής της κίνησης είχε γεννηθεί στη Βουλγαρία, όπου και έζησε μέχρι το 1937. Από το 1937-1986 μετακόμισε και έζησε στην Γαλλία μέχρι το Δεκέμβριο του 1986. Στη Βουλγαρία είχε υπάρξει για πολλά χρόνια μαθητής του Βούλγαρου αποκρυφιστή Πέτερ Ντένωφ[1]. Κατά τους ισχυρισμούς της οργάνωσης το επίγειο τμήμα της αποτελεί γέφυρα, που οδηγεί στην ουράνια αόρατη αδελφότητα. Στην Παγκόσμια Λευκή αδελφότητα τόσο στο ουράνιο όσο και στο επίγειο τμήμα της, αντιτίθεται, κατά τους ισχυρισμούς της, η Μαύρη αδελφότητα. 

Σύμφωνα με τον O. M. Aivanhov, στην οργάνωσή του προσφέρεται μία μυστική γνώση, που προέρχεται από ένα θιβετιανό σοφό και από άγνωστα βιβλία, που βρίσκονται φυλαγμένα σε τέσσερις βιβλιοθήκες του σύμπαντος[2].

Η συνωμοσία του Όφεως

Η συνωμοσία του Όφεως

Στις αρχές του εικοστού πρώτου αιώνα η ανθρωπότητα για πολλούς ζει την αποκορύφωση του προπατορικού αμαρτήματος.  Η αδιάκοπη προσπάθεια του «εκσυγχρονισμένου νέου» ανθρώπου να τοποθετήσει τον εαυτό του στην θέση του Θεού, να γίνει δηλαδή Θεός χωρίς Θεό, να πετύχει την θέωση χωρίς την κάθαρση και την φώτιση, να κυριαρχήσει στην φύση περιφρονώντας την δημιουργία, να κατασκευάσει αυτή την ίδια την ζωή, χωρίς όμως να υπολογίζει στην ύπαρξη της ψυχής, να πετύχει την αθανασία περιφρονώντας την  θνητότητα του

και τέλος, ίσως το κυριότερο, μέσω μιας αδίστακτης και παγκόσμιας ελίτ να εκμηδενίσει το μεγαλύτερο δώρο του Θεού προς τον άνθρωπο, δηλαδή το αυτεξούσιο, οδηγεί με γοργό ρυθμό την μεγάλη πλειοψηφία των ανθρώπων, που θα έχει μετατραπεί σε ανθρωποειδή-ζώα, σε υλικό και πνευματικό αφανισμό σύμφωνα με τα ιδιοτελή της συμφέροντα.

Περί της θείας πίστης στον Χριστό

Αγ. Νεκτάριος Πενταπόλεως

Ο Απόστολος Παύλος, δίνοντας τον ορισμό της πίστης λέει: «εστί δε πίστις ελπιζομένων υπόστασις, πραγμάτων έλεγχος ου βλεπομένων». (Εβρ. ια” 1)

Ο δε Κλήμης ο Αλεξανδρεύς τονίζει: «Η πίστη είναι ένα έμφυτο εσωτερικό αγαθό και, χωρίς να αναζητά τον Θεό, ομολογεί ότι Αυτός υπάρχει και τον δοξάζει επειδή υπάρχει». Ο ίδιος ορίζει την πίστη και με άλλο τρόπο: «Πίστη είναι η σύντομη γνώση των αναγκαίων».

Αλλά και ο Μέγας Βασίλειος ορίζει την πίστη ως εξής: «Πίστη είναι η με τη χάρη του Θεού χωρίς αμφιβολία αποδοχή αυτών που έχουν κηρυχθεί και αφορούν την περί Θεού αλήθεια».

Ο Χρυσόστομος μάλιστα ορίζει την πίστη με τα ακόλουθα: «Πίστη είναι η αδίστακτη και πλήρης ελπίδα για όσα ο Θεός έχει υποσχεθεί σε μας και η πεποίθηση ότι θα μας ακούσει σε αυτά που του ζητούμε». Πίστη αληθινή και καθαρή είναι αυτή που έχει αποκαλυφθεί στον κόσμο, από τον Κύριο και Σωτήρα μας Ιησού Χριστό.

Κάποιος Πατέρας της Εκκλησίας λέει: «Ως μόνη πίστη που είναι αληθινή και καθαρή ορίζουμε αυτή που αναφέρεται στον Πατέρα και στον Υιό και στο Άγιο Πνεύμα, τη μόνη θεότητα και κυριότητα, εκείνη που δημιούργησε όλα τα ορατά και τα αόρατα και είναι βασίλισσα όλης της κτίσης, και της ορατής και της αόρατης».

Ο Χρυσόστομος λέει ξανά: «Πίστις από Πατρός μεν άρχεται, επί Υιόν δε έρχεται εις δε το Πνεύμα πληρούται. Πίστεως ρίζα ζώσα ο Πατήρ κλάδος αμάραντος ο Υιός καρπός αθάνατος το Πνεύμα το Άγιον».

(Πηγή: «ΤΟ ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ. ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑΣ», ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΑΘΩΣ»)

Πηγή: Η Άλλη Όψη

Ἡ θέωσις, ὡς σκοπὸς τῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου

Ἡ θέωσις, ὡς σκοπὸς τῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου

Πρόλογος

Εἶναι πολὺ τολμηρὸ νὰ ὁμιλεῖ κάποιος γιὰ τὴν θέωση, ὅταν δὲν τὴν ἔχει γευθεῖ. Τολμήσαμε ὅμως τὰ ὑπὲρ δύναμιν θαρροῦντες εἰς τὰ ἐλέη τοῦ μεγάλου Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Γιὰ νὰ μὴ κρύψουμε ἀπὸ τοὺς Ὀρθοδόξους Χριστιανοὺς ἀδελφούς μας τὸν ὕψιστο καὶ τελικὸ σκοπὸ τῆς ζωῆς μας, γιὰ τὸν ὁποῖο πλασθήκαμε.

Γιὰ νὰ γίνει σαφὲς ὅτι ἡ μόνη ὀρθόδοξος ποιμαντικὴ εἶναι ἡ ποιμαντική τῆς θεώσεως καὶ ὄχι τῆς κατὰ τὰ δυτικὰ πρότυπα ἠθικῆς τελειοποιήσεως τοῦ ἀνθρώπου χωρὶς τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ.

Γιὰ νὰ ποθήσουμε ὅλοι τὰ κρείττονα καὶ ἔτσι νὰ ἀγωνισθοῦμε γιὰ τὰ ὑψηλὰ καὶ μόνα δυνάμενα νὰ ἀναπαύσουν κατὰ βάθος τὴν δίψα τῆς ψυχῆς γιὰ τὸ Ἀπόλυτο, τὸν Τριαδικὸ Θεό.

Γιὰ νὰ πλημμυρίσουμε ἀπὸ εὐγνωμοσύνη πρὸς τὸν Πλάστη καὶ Δημιουργό μας γιὰ τὸ μεγάλο δῶρο Του, τὴν κατὰ Χάριν θέωσή μας.

ΜΕΓΑΛΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ: ΟΜΙΛΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΞΑΗΜΕΡΟΝ

ΜΕΓΑΛΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ: ΟΜΙΛΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΞΑΗΜΕΡΟΝ

«ΣΗΜΕΙΟΝ»

Η «Εξαήμερος» του Μεγάλου Βασιλείου αποτελεί ένα από τα σπουδαιότερα έργα της Πατερικής Γραμματείας. Αποτελείται από εννέα λόγους που εκφωνήθηκαν στην Καισάρεια, πιθανόν κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Είναι ένας υπομνηματισμός στα πρώτα κεφάλαια της Γένεσης. Δυστυχώς δεν περιλαμβάνεται σε αυτό ομιλία που να αναφέρεται στη δημιουργία του ανθρώπου (Σχετικό έργο που χρησιμοποιεί το όνομα του Μεγάλου Βασιλείου είναι ψευδεπίγραφο).

Μελέτη – Κείμενο: Νίκος Παύλου, rih6892@hol.gr, Λάρισα για την
Σελίδα: http://users.hol.gr/~rih6892

Ανακατασκευή: Βασιλεύς Αλκίνοος, Νήσος Φαιάκων, 1999-2004 για την
Σελίδα: http://www.geocities.com/anonymos_apologitis/index.html

Ἀναδιαμόρφωση Unicode: Νεκτάριος Μαμαλοῦγκος, Ἀθήνα, 2005, γιὰ τὴν
Σελίδα: http://www.nektarios.gr (Θερμὲς εὐχαριστίες στοὺς δύο παραπάνω ἀδελφούς)

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

ΟΜΙΛΙΑ α΄.  Ἐν ἀρχῇ ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν. 2

I 2

II 2

III 6

OMIΛIA β΄.  Περὶ τοῦ ἀόρατος ἦν ἡ γῆ καὶ ἀκατασκεύαστος. 8

Ἀλλὰ καὶ σκότος, φησίν, ἐπάνω τῆς ἀβύσσου. 10

Πλείστῳ γὰρ τῷ μέσῳ διέστηκεν ἀπ' ἀλλήλων αὐτὰ καὶ διώρισεν. 13

ΟΜΙΛΙΑ γ΄.  Περὶ τοῦ στερεώματος. 15

ΟΜΙΛΙΑ δ΄.  Περὶ συναγωγῆς τῶν ὑδάτων. 22

ΟΜΙΛΙΑ ε΄.  Περὶ βλαστήσεως γῆς. 26

OMIΛΙΑ στ΄.  Περὶ γενέσεως φωστήρων. 33

OMIΛΙΑ ζ΄.  Περὶ ἑρπετῶν. 42

OMIΛΙΑ η΄.  Περὶ πτηνῶν καὶ ἐνύδρων. 47

OMIΛΙΑ θ΄. Περὶ χερσαίων.

Επιτρέπεται οι Λαϊκοί να αναμειγνύονται στα θέματα της Πίστεως ελέγχοντας ακόμη και επισκόπους;

Επιτρέπεται οι Λαϊκοί να αναμειγνύονται στα θέματα της Πίστεως ελέγχοντας ακόμη και επισκόπους;

Εισαγωγή

       Μπορούν οι λαΐκοί, τα μέλη της Εκκλησίας που δεν έχουν την Ιερωσύνη, να ασχολούνται με θέματα Πίστεως; Δύνανται οι λαΐκοί, παρ' όλο που δεν έχουν κανένα αξίωμα μυστηριακής διακονίας στην Εκκλησία, να ελέγξουν Επισκόπους, όταν εκείνοι παρεκτρέπονται από την αλήθεια; Είναι δικαιολογημένοι όσοι πίσω από τους Ιερείς και τους Πνευματικούς τους Πατέρες τηρούν στάση αδιαφορίας, όταν παραχαράσσονται το κήρυγμα και η Πίστη της Εκκλησίας, επειδή παρομοίως και οι Προεστώτες και Πνευματικοί τους Πατέρες, «αφού έπαθαν κάτι ανθρώπινο» δεν μαρτυρούν και δεν ομολογούν την αλήθεια της Ορθοδοξίας;

Ο ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΩΣ ΤΥΠΟΣ, ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Ο ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΩΣ ΤΥΠΟΣ, ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Του Νάσιου Αποστόλου Θεολόγου

Ο ρόλος του επισκόπου στην Ορθόδοξη Εκκλησία είναι πολύ σημαντικός. Σύμφωνα με τον απόστολο Παύλο είναι <<στρατιώτης Ιησού Χριστού>>(Β ΤΙΜ 2,3), <<Θεού διάκονος>> (Β Κορ 6.4), η ορατή κεφαλή και το κέντρο της τοπικής Εκκλησίας. Ο Άγιος Ιγνάτιος ο Θεοφόρος είχε γράψει πως ο επίσκοπος είναι <<προκαθήμενος εις τύπον και τόπον Θεού>>. Χωρίς τον επίσκοπο και την τέλεση της θείας Ευχαριστίας δεν υφίσταται Εκκλησία!