Η συνωμοσία του Όφεως

Η συνωμοσία του Όφεως

Στις αρχές του εικοστού πρώτου αιώνα η ανθρωπότητα για πολλούς ζει την αποκορύφωση του προπατορικού αμαρτήματος.  Η αδιάκοπη προσπάθεια του «εκσυγχρονισμένου νέου» ανθρώπου να τοποθετήσει τον εαυτό του στην θέση του Θεού, να γίνει δηλαδή Θεός χωρίς Θεό, να πετύχει την θέωση χωρίς την κάθαρση και την φώτιση, να κυριαρχήσει στην φύση περιφρονώντας την δημιουργία, να κατασκευάσει αυτή την ίδια την ζωή, χωρίς όμως να υπολογίζει στην ύπαρξη της ψυχής, να πετύχει την αθανασία περιφρονώντας την  θνητότητα του

και τέλος, ίσως το κυριότερο, μέσω μιας αδίστακτης και παγκόσμιας ελίτ να εκμηδενίσει το μεγαλύτερο δώρο του Θεού προς τον άνθρωπο, δηλαδή το αυτεξούσιο, οδηγεί με γοργό ρυθμό την μεγάλη πλειοψηφία των ανθρώπων, που θα έχει μετατραπεί σε ανθρωποειδή-ζώα, σε υλικό και πνευματικό αφανισμό σύμφωνα με τα ιδιοτελή της συμφέροντα.

Περί της θείας πίστης στον Χριστό

Αγ. Νεκτάριος Πενταπόλεως

Ο Απόστολος Παύλος, δίνοντας τον ορισμό της πίστης λέει: «εστί δε πίστις ελπιζομένων υπόστασις, πραγμάτων έλεγχος ου βλεπομένων». (Εβρ. ια” 1)

Ο δε Κλήμης ο Αλεξανδρεύς τονίζει: «Η πίστη είναι ένα έμφυτο εσωτερικό αγαθό και, χωρίς να αναζητά τον Θεό, ομολογεί ότι Αυτός υπάρχει και τον δοξάζει επειδή υπάρχει». Ο ίδιος ορίζει την πίστη και με άλλο τρόπο: «Πίστη είναι η σύντομη γνώση των αναγκαίων».

Αλλά και ο Μέγας Βασίλειος ορίζει την πίστη ως εξής: «Πίστη είναι η με τη χάρη του Θεού χωρίς αμφιβολία αποδοχή αυτών που έχουν κηρυχθεί και αφορούν την περί Θεού αλήθεια».

Ο Χρυσόστομος μάλιστα ορίζει την πίστη με τα ακόλουθα: «Πίστη είναι η αδίστακτη και πλήρης ελπίδα για όσα ο Θεός έχει υποσχεθεί σε μας και η πεποίθηση ότι θα μας ακούσει σε αυτά που του ζητούμε». Πίστη αληθινή και καθαρή είναι αυτή που έχει αποκαλυφθεί στον κόσμο, από τον Κύριο και Σωτήρα μας Ιησού Χριστό.

Κάποιος Πατέρας της Εκκλησίας λέει: «Ως μόνη πίστη που είναι αληθινή και καθαρή ορίζουμε αυτή που αναφέρεται στον Πατέρα και στον Υιό και στο Άγιο Πνεύμα, τη μόνη θεότητα και κυριότητα, εκείνη που δημιούργησε όλα τα ορατά και τα αόρατα και είναι βασίλισσα όλης της κτίσης, και της ορατής και της αόρατης».

Ο Χρυσόστομος λέει ξανά: «Πίστις από Πατρός μεν άρχεται, επί Υιόν δε έρχεται εις δε το Πνεύμα πληρούται. Πίστεως ρίζα ζώσα ο Πατήρ κλάδος αμάραντος ο Υιός καρπός αθάνατος το Πνεύμα το Άγιον».

(Πηγή: «ΤΟ ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ. ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑΣ», ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΑΘΩΣ»)

Πηγή: Η Άλλη Όψη

Ἡ θέωσις, ὡς σκοπὸς τῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου

Ἡ θέωσις, ὡς σκοπὸς τῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου

Πρόλογος

Εἶναι πολὺ τολμηρὸ νὰ ὁμιλεῖ κάποιος γιὰ τὴν θέωση, ὅταν δὲν τὴν ἔχει γευθεῖ. Τολμήσαμε ὅμως τὰ ὑπὲρ δύναμιν θαρροῦντες εἰς τὰ ἐλέη τοῦ μεγάλου Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Γιὰ νὰ μὴ κρύψουμε ἀπὸ τοὺς Ὀρθοδόξους Χριστιανοὺς ἀδελφούς μας τὸν ὕψιστο καὶ τελικὸ σκοπὸ τῆς ζωῆς μας, γιὰ τὸν ὁποῖο πλασθήκαμε.

Γιὰ νὰ γίνει σαφὲς ὅτι ἡ μόνη ὀρθόδοξος ποιμαντικὴ εἶναι ἡ ποιμαντική τῆς θεώσεως καὶ ὄχι τῆς κατὰ τὰ δυτικὰ πρότυπα ἠθικῆς τελειοποιήσεως τοῦ ἀνθρώπου χωρὶς τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ.

Γιὰ νὰ ποθήσουμε ὅλοι τὰ κρείττονα καὶ ἔτσι νὰ ἀγωνισθοῦμε γιὰ τὰ ὑψηλὰ καὶ μόνα δυνάμενα νὰ ἀναπαύσουν κατὰ βάθος τὴν δίψα τῆς ψυχῆς γιὰ τὸ Ἀπόλυτο, τὸν Τριαδικὸ Θεό.

Γιὰ νὰ πλημμυρίσουμε ἀπὸ εὐγνωμοσύνη πρὸς τὸν Πλάστη καὶ Δημιουργό μας γιὰ τὸ μεγάλο δῶρο Του, τὴν κατὰ Χάριν θέωσή μας.

ΜΕΓΑΛΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ: ΟΜΙΛΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΞΑΗΜΕΡΟΝ

ΜΕΓΑΛΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ: ΟΜΙΛΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΞΑΗΜΕΡΟΝ

«ΣΗΜΕΙΟΝ»

Η «Εξαήμερος» του Μεγάλου Βασιλείου αποτελεί ένα από τα σπουδαιότερα έργα της Πατερικής Γραμματείας. Αποτελείται από εννέα λόγους που εκφωνήθηκαν στην Καισάρεια, πιθανόν κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Είναι ένας υπομνηματισμός στα πρώτα κεφάλαια της Γένεσης. Δυστυχώς δεν περιλαμβάνεται σε αυτό ομιλία που να αναφέρεται στη δημιουργία του ανθρώπου (Σχετικό έργο που χρησιμοποιεί το όνομα του Μεγάλου Βασιλείου είναι ψευδεπίγραφο).

Μελέτη – Κείμενο: Νίκος Παύλου, rih6892@hol.gr, Λάρισα για την
Σελίδα: http://users.hol.gr/~rih6892

Ανακατασκευή: Βασιλεύς Αλκίνοος, Νήσος Φαιάκων, 1999-2004 για την
Σελίδα: http://www.geocities.com/anonymos_apologitis/index.html

Ἀναδιαμόρφωση Unicode: Νεκτάριος Μαμαλοῦγκος, Ἀθήνα, 2005, γιὰ τὴν
Σελίδα: http://www.nektarios.gr (Θερμὲς εὐχαριστίες στοὺς δύο παραπάνω ἀδελφούς)

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

ΟΜΙΛΙΑ α΄.  Ἐν ἀρχῇ ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν. 2

I 2

II 2

III 6

OMIΛIA β΄.  Περὶ τοῦ ἀόρατος ἦν ἡ γῆ καὶ ἀκατασκεύαστος. 8

Ἀλλὰ καὶ σκότος, φησίν, ἐπάνω τῆς ἀβύσσου. 10

Πλείστῳ γὰρ τῷ μέσῳ διέστηκεν ἀπ' ἀλλήλων αὐτὰ καὶ διώρισεν. 13

ΟΜΙΛΙΑ γ΄.  Περὶ τοῦ στερεώματος. 15

ΟΜΙΛΙΑ δ΄.  Περὶ συναγωγῆς τῶν ὑδάτων. 22

ΟΜΙΛΙΑ ε΄.  Περὶ βλαστήσεως γῆς. 26

OMIΛΙΑ στ΄.  Περὶ γενέσεως φωστήρων. 33

OMIΛΙΑ ζ΄.  Περὶ ἑρπετῶν. 42

OMIΛΙΑ η΄.  Περὶ πτηνῶν καὶ ἐνύδρων. 47

OMIΛΙΑ θ΄. Περὶ χερσαίων.

Επιτρέπεται οι Λαϊκοί να αναμειγνύονται στα θέματα της Πίστεως ελέγχοντας ακόμη και επισκόπους;

Επιτρέπεται οι Λαϊκοί να αναμειγνύονται στα θέματα της Πίστεως ελέγχοντας ακόμη και επισκόπους;

Εισαγωγή

       Μπορούν οι λαΐκοί, τα μέλη της Εκκλησίας που δεν έχουν την Ιερωσύνη, να ασχολούνται με θέματα Πίστεως; Δύνανται οι λαΐκοί, παρ' όλο που δεν έχουν κανένα αξίωμα μυστηριακής διακονίας στην Εκκλησία, να ελέγξουν Επισκόπους, όταν εκείνοι παρεκτρέπονται από την αλήθεια; Είναι δικαιολογημένοι όσοι πίσω από τους Ιερείς και τους Πνευματικούς τους Πατέρες τηρούν στάση αδιαφορίας, όταν παραχαράσσονται το κήρυγμα και η Πίστη της Εκκλησίας, επειδή παρομοίως και οι Προεστώτες και Πνευματικοί τους Πατέρες, «αφού έπαθαν κάτι ανθρώπινο» δεν μαρτυρούν και δεν ομολογούν την αλήθεια της Ορθοδοξίας;

Ο ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΩΣ ΤΥΠΟΣ, ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Ο ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΩΣ ΤΥΠΟΣ, ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Του Νάσιου Αποστόλου Θεολόγου

Ο ρόλος του επισκόπου στην Ορθόδοξη Εκκλησία είναι πολύ σημαντικός. Σύμφωνα με τον απόστολο Παύλο είναι <<στρατιώτης Ιησού Χριστού>>(Β ΤΙΜ 2,3), <<Θεού διάκονος>> (Β Κορ 6.4), η ορατή κεφαλή και το κέντρο της τοπικής Εκκλησίας. Ο Άγιος Ιγνάτιος ο Θεοφόρος είχε γράψει πως ο επίσκοπος είναι <<προκαθήμενος εις τύπον και τόπον Θεού>>. Χωρίς τον επίσκοπο και την τέλεση της θείας Ευχαριστίας δεν υφίσταται Εκκλησία!

Λόγος περί πίστεως (Αγίου Συμεών Νέου Θεολόγου)

Λόγος περί πίστεως (Αγίου Συμεών Νέου Θεολόγου)                                    

Και διδασκαλία για εκείνους πού λένε, ότι δεν είναι δυνατόν εκείνοι πού βρίσκονται μέσα στις φροντίδες του κόσμου να φτάσουν στην τελειότητα των αρετών. Και διήγηση επωφελής στην αρχή.

Αδελφοί και πατέρες· είναι καλό να διακηρύττομε σε όλους το έλεος του Θεού και να φανερώνομε στους πλησίον μας την ευσπλαχνία και την ανείπωτη αγαθότητα του Θεού προς εμάς. « Εγώ λοιπόν, καθώς το βλέπετε, μήτε νηστείες έκανα, μήτε αγρυπνίες, μήτε χαμαικοιτίες, αλλά μόνο ταπεινώθηκα και ο Κύριος σύντομα με έσωσε», λέει ο θειος Δαβίδ. Και μπορεί κανείς να πει πολύ πιο σύντομα:

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΝΟΥΘΕΣΙΕΣ

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΝΟΥΘΕΣΙΕΣ

1.ΜΑΘΕΤΕ ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΕΝΑΡΕΤΟΙ

“Θέλεις νά γίνεις ἐνάρετος; Κάνε μόνο τήν ἀρχή. Ἀλήθεια, πές μου, στήν περίπτωση ὅλων τῶν τεχνῶν, ὅταν θέλουμε ν’ ἀσχοληθοῦμε μ’ αὐτές, ἀρκούμαστε μόνο στή θέληση, ἤ καί ἐπιδιδόμαστε μέ δραστηριότητα στά ἔργα; ... δέν ἀρκεῖ μόνο τό νά θέλης, ἀλλά πρέπει νά προστεθῆ καί τό ἔργο, ἐνῶ ἐδῶ θέλοντας ν’ ἀνεβῆς στόν οὐρανόν, λές «θέλω», μόνο; Πῶς τότε, λέγει, ἔλεγες, ὅτι ἀρκεῖ τό νά θέλη κανείς; Ἡ θέλησις πρέπει νά συνοδεύεται ἀπό τά ἔργα, πρέπει καί νά ἐπιχειρῆται τό πρᾶγμα, πρέπει καί νά κοπιάση κανείς. Ἔχουμε βέβαια συνεργό καί συμβοηθό τό Θεό, μόνο νά τό ἐπιχειρήσουμε, μόνο νά καταπιαστοῦμε μ’ αὐτό τό ἔργο, μόνο νά ἐνδιαφερθοῦμε, μόνο νά τό βάλουμε στό μυαλό μας, καί ὅλα τά ἄλλα ἀκολουθοῦν. Ἐάν ὅμως κοιμώμαστε καί περιμένουμε ροχαλίζοντας νά μποῦμε στόν οὐρανό, τότε θά μπορέσουμε νά κατακτήσουμε τήν κληρονομία τῶν οὐρανῶν;”[1]

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ Π. ΦΙΛΟΘΕΟΥ ΖΕΡΒΑΚΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΒΑΣΙΛΕΑ ΠΕΡΙ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ Π. ΦΙΛΟΘΕΟΥ ΖΕΡΒΑΚΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΒΑΣΙΛΕΑ ΠΕΡΙ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ

ΠΕΡΙ ΚΕΝΟΔΟΞΙΑΣ ΟΣΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΣΙΝΑΪΤΟΥ - ΟΥΡΑΝΟΔΡΟΜΟΣ ΚΛΙΜΑΞ

ΠΕΡΙ ΚΕΝΟΔΟΞΙΑΣ  ΟΣΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΣΙΝΑΪΤΟΥ - ΟΥΡΑΝΟΔΡΟΜΟΣ ΚΛΙΜΑΞ 

Διὰ τὴν πολύμορφον κενοδοξίαν

ΜΕΡΙΚΟΙ συνηθίζουν, ὅταν ὁμιλοῦν περὶ τῶν παθῶν καὶ τῶν λογισμῶν, νὰ κατατάσσουν τὴν κενοδοξία σὲ ἰδιαίτερη τάξι, χωριστὰ ἀπὸ τὴν ὑπερηφάνεια. Γι᾿ αὐτὸ καὶ λέγουν ὅτι εἶναι ὀκτὼ οἱ πρῶτοι καὶ κυρίαρχοι πονηροὶ λογισμοί. Ἀντιθέτως ὁ Θεολόγος Γρηγόριος καὶ ἄλλοι ἀπὸ τοὺς διδασκάλους τοὺς ἐμέτρησαν ἑπτά. Σ᾿ αὐτοὺς περισσότερο πείθομαι καὶ ἐγώ· διότι ποιὸς μπορεῖ νὰ ἔχη ὑπερηφάνεια, ἀφοῦ ἐνίκησε τὴν κενοδοξία; Τόση δὲ μόνο διαφορὰ ἔχουν μεταξύ τους, ὅση ἔχει ἐκ φύσεως τὸ παιδὶ ἀπὸ τὸν ἄνδρα καὶ τὸ σιτάρι ἀπὸ τὸν ἄρτο. Τὸ πρῶτο δηλαδὴ εἶναι ἡ ἀρχὴ καὶ τὸ δεύτερο τὸ τέλος. Τώρα λοιπὸν ποὺ τὸ καλεῖ ἡ περίστασις ἂς ὁμιλήσωμε μὲ συντομία γιὰ τὴν ἀρχὴ καὶ τὴν ὁλοκλήρωσι τῶν παθῶν, δηλαδὴ τὴν ἀνόσιο οἴησι. Λέγω μὲ συντομία, διότι ὅποιος ἐπιχειρεῖ νὰ φιλοσοφήση γι᾿ αὐτὴν εἰς μῆκος, ὁμοιάζει μὲ ἐκεῖνον ποὺ ματαιοπονεῖ προσπαθώντας νὰ ζυγίση τοὺς ἀνέμους.

2. Ἡ κενοδοξία εἶναι ὡς πρὸς μὲν τὴν μορφή, μεταβολὴ τῆς φυσικῆς τάξεως καὶ διαστροφὴ τῶν καλῶν ἠθῶν καὶ παρατήρησις παντὸς ἀξιομέμπτου πράγματος. Ὡς πρὸς δὲ τὴν ποιότητα, σκορπισμὸς τῶν καμάτων, ἀπώλεια τῶν ἱδρώτων, δόλιος κλέπτης τοῦ θησαυροῦ, ἀπόγονος τῆς ἀπιστίας, πρόδρομος τῆς ὑπερηφανείας, ναυάγιο μέσα στὸ λιμάνι, μυρμήγκι στὸ ἁλώνι, ποὺ εἶναι μὲν μικρό, ἀλλὰ ἀπειλεῖ νὰ κλέψῃ ἀθόρυβα ὅλον τὸν καρπὸ καὶ τὸν κόπο τοῦ γεωργοῦ.