Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός: Εγκώμιον εις την πάνσεπτον
Κοίμησιν της Θεομήτορος
Μετάφραση - Λογοτεχνική απόδοση: Δημήτρης Σταθόπουλος
1. Όποιοι έρωτα νιώθουνε για κάτι, συνηθίζουνε να μιλάν
αδιάκοπα γι' αυτό και να το φέρνουνε μέρα και νύχτα στη σκέψη τους. Μη με
κατακρίνετε, λοιπόν, που για τρίτη φορά τώρα έκαμα τούτο δω το έφύμνιο στη μάνα
του Θεού μου, για να της το προσφέρω σαν αποχαιρετιστήριο δώρο στην έξοδό της.
Στην πραγματικότητα όμως τούτο το δώρο μου δεν είναι
προσφορά σ' εκείνη, αλλά σε μένα τον ίδιο και σε σένα, θείε και ιερέ λαέ, που
παραστέκεσαι δω γύρω.
Κι αυτό γίνεται με το να στρώσω τραπέζι με τροφές που δεν
είναι μονάχα σωτήριες κι ωφέλιμες στις ψυχές, αλλά και ταιριαστές στην ιερή
τούτη νύχτα· και με το να γενώ έτσι νοικοκύρης πνευματικής χαράς.
Επειδή βλέπετε πώς σπανίζουνε τα τρόφιμα, γι' αυτό ακριβώς
ετοιμάζω στα πρόχειρα το δείπνο, αν κι όχι ταιριαστά κι επιδέξια κι ούτε όπως
θάξιζε στα μάτια Εκείνης που μας κάλεσε, αλλά τουλάχιστο στην ανάγκη μας τούτη,
να μας δώσει παρηγοριά στην πείνα μας.