xristianorthodoxipisti.blogspot.gr ΟΡΘΟΔΟΞΑ ΚΕΙΜΕΝΑ / ΑΡΘΡΑ
Εθνικά - Κοινωνικά - Ιστορικά θέματα
Ε-mail: teldoum@yahoo.gr FB: https://www.facebook.com/telemachos.doumanes

«...τῇ γαρ χάριτί ἐστε σεσωσμένοι διά τῆς πίστεως· και τοῦτο οὐκ ἐξ ὑμῶν, Θεοῦ τὸ δῶρον, οὐκ ἐξ ἔργων, ἵνα μή τις καυχήσηται. αὐτοῦ γάρ ἐσμεν ποίημα, κτισθέντες ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ ἐπι ἔργοις ἀγαθοῖς, οἷς προητοίμασεν ὁ Θεός ἵνα ἐν αὐτοῖς περιπατήσωμεν...» (Εφεσίους β’ 8-10)

«...Πολλοί εσμέν οι λέγοντες, ολίγοι δε οι ποιούντες. αλλ’ούν τον λόγον του Θεού ουδείς ώφειλε νοθεύειν διά την ιδίαν αμέλειαν, αλλ’ ομολογείν μεν την εαυτού ασθένειαν, μη αποκρύπτειν δε την του Θεού αλήθειαν, ίνα μή υπόδικοι γενώμεθα, μετά της των εντολών παραβάσεως, και της του λόγου του Θεού παρεξηγήσεως...» (Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής p.g.90,1069.360)

Ο αιώνας του αντίχριστου οικουμενισμού , και η Εκκλησία του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού !!

 Ο αιώνας  του αντίχριστου  οικουμενισμού , και  η  Εκκλησία  του  Θεανθρώπου Ιησού  Χριστού !!

Οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, ὅτι κλείετε τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων· ὑμεῖς γὰρ οὐκ εἰσέρχεσθε, οὐδὲ τοὺς εἰσερχομένους ἀφίετε εἰσελθεῖν.Ματθ. 23,14


Ο γλυκύς και πράος Ιησούς, ο φίλος των πορνών και των τελωνών, ο άρχων της ειρήνης και της αγάπης, επήρε το φραγγέλιο και εξεδίωξε από το ναό αυτούς που τον είχαν μεταβάλει σε κερδοσκοπική επιχείρηση, όπως διέστρεψε ο πάπας τον πνευματικό χαρακτήρα της Εκκλησίας σε κοσμική και οικονομική δύναμη με τράπεζες και παγκόσμια κυριαρχία. Εξεφώνησε τα φοβερά «ουαί» εναντίον των Φαρισαίων και Γραμματέων, οι οποίοι με την αλαζονική και υποκριτική συμπεριφορά τους, ούτε οι ίδιοι εσώζοντο, αλλά δεν άφηναν και τους άλλους να σωθούν. Τους απεκάλεσε όφεις και γεννήματα εχιδνών. Εθεωρούντο και αυτοί νόμιμοι εκπρόσωποι του μωσαϊκού νόμου, «επί της Μωσέως καθέδρας εκάθισαν οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι». Συνιστά ο Χριστός να ελέγχουμε τους αδελφούς μας διακριτικά κατ' αρχήν. όταν όμως η αμαρτία και η πλάνη φαίνεται να ριζώνουν, τότε δημοσιοποιούμε τον έλεγχο και κόβουμε κάθε δεσμό μαζί τους. «εάν δε και της Εκκλησίας παρακούση έστω σοι ώσπερ ο εθνικός και ο τελώνης».
Στην ίδια γραμμή επορεύθησαν οι Απόστολοι και οι Άγιοι, με τη ζωή και τη διδασκαλία τους, αλλά και με τους κανόνες που εθέσπισαν, οι οποίοι απαγορεύουν την συναναστροφή με αιρετικούς και πλανεμένους. Πώς θα ξεπεράσει κανείς την σύσταση του Αποστόλου Παύλου προς τον Τίτο «αιρετικόν άνθρωπον μετά μίαν και δευτέραν νουθεσίαν παραιτού, ειδώς ότι εξέστραπται ο τοιούτος και αμαρτάνει ων αυτοκατάκριτος;»
Ο Απόστολος Πέτρος στηλιτεύει τους ψευδοπροφήτας και ψευδοδιδασκάλους που εισάγουσι «αιρέσεις απωλείας»12 και συνιστά στους πιστούς να τους αποφεύγουν και να διέρχονται τη ζωή τους «εν αγίαις αναστροφαίς και ευσεβείαις»13. Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης, ο απόστολος και κήρυκας της αγάπης, αυτός που είχε ζυμωθή και είχε πλασθή με την αγάπη, λέγει για τους αιρετικούς και τους πλάνους που διαστρέφουν το κήρυγμα του Ευαγγελίου, ότι δεν πρέπει να τους δεχόμαστε στα σπίτια μας, αλλά ούτε να τους χαιρετούμε. διαφορετικά γινόμαστε και εμείς σαν κι αυτούς· «Ει τις έρχεται προς υμάς και ταύτην την διδαχήν ου φέρει, μη λαμβάνετε αυτόν εις οικίαν και χαίρειν αυτώ μη λέγετε· ο γαρ λέγων αυτώ χαί­ρειν κοινωνεί τοις έργοις αυτού τοις πονηροίς»14. Αυτός λοιπόν ο ευαγγελιστής της αγάπης, καταδίωκε και αποστρεφόταν τόσο πολύ τους αιρετικούς, ώστε, όταν κάποτε πήγε σε δημόσιο λουτρό και πληροφορήθηκε ότι ήταν εκεί ο αιρετικός Κήρινθος, είπε στους μαθητάς του να φύγουν αμέσως από εκεί, για να μη πέσει η στέγη του λουτρού λόγω της παρουσίας του αιρετικού Κηρίνθου15. Ήταν λοιπόν διδάσκαλος του μίσους, εστερείτο αγάπης, κατά τους διαστρέψαντας την αγάπη σε «αγαπισμό» και οικουμενισμό; Σίγουρα θα τον κατέτασσαν σήμερα ανάμεσα στους φανατικούς και στους φονταμενταλιστές, ιδιαίτερα με το αυστηρό κείμενο της Αποκαλύψεως. Ο άγιος Γρηγόριος Θεολόγος επαινεί τον φανερό και λεβέντικο πόλεμο ακόμη και εναντίον των κληρικών, όταν πρόκειται για θέματα πίστεως. Συγκαταλέγει και τον εαυτό του μεταξύ των αγωνιστών και καταλήγει με την γνωστή αποφθεγματική φράση του για τον καλό πόλεμο και την κακή ειρήνη· «και τούτων εις είην των υπέρ αληθείας αγωνιζομένων και των απεχθανομένων. μάλλον δε και είναι καυχήσομαι. Κρείττων γαρ επαινετός πόλεμος ειρήνης χωριζούσης Θεού»22. Όλη η προβληματική της Εκκλησίας στην διά των αιώνων αντιμετώπιση των αιρετικών κατέληξε στο αξίωμα. «καλόν το ειρηνεύειν προς πάντας, αλλ' ομονοούντας προς την αλήθειαν». Η αγάπη χωρίς την ευσέβεια και την αλήθεια, είναι κίβδηλη και ψεύτικη αγάπη.
Τώρα, αντί οι Χριστιανοί επίσκοποι, ως διάδοχοι των Αποστόλων και των Αγίων, να εφαρμόσουν το «πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος»23 και να διακηρύξουν ότι μόνη οδός σωτηρίας, το μόνο Φως, είναι ο Χριστός, εδώ και μερικές δεκαετίες προωθούν τον διαθρησκειακό συγκρητισμό. Εκτιμούν ότι θα επιτύχουν ό,τι επέτυχαν με τον διαχριστιανικό συγκρητισμό, με τον Οικουμενισμό, να αμβλύνουν δηλαδή τις μεταξύ των θρησκειών διαφορές και να προβάλουν τις δήθεν ομοιότητες, τα κοινά στοιχεία, εις τρόπον ώστε, και αυτό είναι τέχνασμα του Διαβόλου, να μη μείνουν περιθώρια στο Ευαγγέλιο να διεκδικεί την μοναδικότητα και την αποκλειστικότητα της σωτηρίας, να μη μπορέσουν οι άνθρωποι να στραφούν προς το Ευαγγέλιο και να σωθούν. Η νέα απάτη του Διαβόλου με την πανθρησκεία και τις διαθρησκειακές συναντήσεις χρησιμοποιεί το ίδιο ψεύδος που χρησιμοποίησε ο Διάβολος στους πρωτοπλάστους· διέψευσε τότε όσα τους είπε ο Θεός και τους έδειξε το δικό του δρόμο, που δεν είναι πάντως δρόμος σωτηρίας αλλά πτώσεως και καταστροφής. Τώρα τους λέγει: Μην ακούτε τί λέγει το Ευαγγέλιο ότι μόνον ο Χριστός σώζει. Και άλλες θρησκείες σώζουν, γιατί και άλλες θρησκείες πιστεύουν στον ίδιο Θεό και άλλες θρησκείες διδάσκουν ηθικές αρχές και αξίες. Και δυστυχώς αυτά τα υποψιθυρίζουν, γινόμενοι όργανα του Διαβόλου, "ορθόδοξοι" πατριάρχες, αρχιεπίσκοποι, αρχιερείς και πανεπιστημιακοί θεολόγοι. είχαν δίκαιο όλοι εκείνοι οι ηγέτες, εκκλησιαστικοί και πολιτικοί, οι οποίοι μπροστά στον διπλό κίνδυνο των Λατινοφράγκων της Δύσεως και των Μουσουλμάνων της Ανατολής, προτίμησαν τους Μουσουλμάνους, όπως το εξέφρασε επιγραμματικά ο ήρωας της αλώσεως Λουκάς Νοταράς:
«Κρειττότερόν εστιν εν μέση τη πόλει , ιδέσθαι φακιόλιον τουρκικόν
ή καλύπτραν λατινικήν».
Από αρθρο του π. θεόδωρου Ζήση : ολόκληρο το άρθρο εδώ:Διαθρησκειακές συναντήσεις
http://www.impantokratoros.gr/7CDC79ED.el.aspx

Μόνο που ο π. Ζήσης , όπως και όλοι οι μισθωτοί αντι-οικουμενιστές δεν λένε όλη την αλήθεια , και βεβαίως δεν πράττουν αυτά που οι ίδιοι διδάσκουν!!
Ολόκληρος ο 20ος αιώνας είναι γεμάτος από πτώσεις  και εκπτώσεις  των ορθοδόξων επισκόπων  σε θέματα πίστεως !! τα πατριαρχεία  και οι τοπικές εκκλησίες  έχουν  αντικαταστήσει  την ορθόδοξη ευαγγελική και αγιοπατερική  παράδοση της Ορθοδόξου  Εκκλησίας , με  μια συγκριτιστική  και  νέο- παγανιστική  θρησκεία αναγνωρίζοντας όλες τις αιρέσεις  και θρησκείες ως έχουσες σωστική  Χάρι !!
Αυτό όμως  είχε ως  συνέπεια να απωλέσουν οι λεγόμενοι  ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ την ένωση τους με τον Άγιο Τριαδικό Θεό , να χάσουν την δύναμη των ιερών Μυστηρίων και να καταντήσουν από Εκκλησία του Χριστού , εκκλησία του αντιχρίστου !
Αναρωτιέται  λοιπόν ο κάθε πιστός Χριστιανός , και  τώρα  τι ;; χάθηκε η Εκκλησία  του Χριστού ;; δεν υπάρχει ;; και αν υπάρχει πού είναι ;;
ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΥΠΑΡΧΕΙ , Διωκομένη , συκοφαντημένη με λίγους εναπομείναντας πιστούς , αλλά καθαρή και άμωμος , όπως ήταν πρίν την μεγάλη πτώση του 20ου αιώνος !!
Στην κατωτέρω ανάρτηση  παρουσιάζομε  λίγα στοιχεία  από την ιστορία και την ύπαρξη , αυτής της μόνης ζώσας , και γνήσιας  Ορθοδόξου Εκκλησίας η οποία συνεχίζει  στις μέρες μας , διά των λίγων εναπομεινάντων Ορθοδόξων ποιμένων της , να μας  αγιάζει διά των Αγίων Μυστηρίων , και  να  εύχεται συνεχώς όπως το Πανάγιο Πνεύμα Ο ΘΕΟΣ φωτίσει  όλο τον καλοπροαίρετο και πιστό λαό , να γνωρίσει την ΑΛΗΘΕΙΑ και να επιστρέψει στην ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΕΚΚΛΗΣΙΑ η οποία κράτησε την Αποστολική Πίστη και Διαδοχή Αμόλυντο έως τις μέρες μας!! αμήν !!

Η ΑΝΤΙΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ, ΠΑΡΑΝΟΜΟΣ ΑΝΤΙΚΑΝΟΝΙΚΗ ΚΑΙ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑΤΙΚΗ ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΠΑΠΙΙΚΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ ΚΑΤΑ ΤΟ 1924

 Ἡ φρικτή Ἀπόφασις τῆς ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ κατά τῆς Ἀλλαγῆς τοῦ Ἡμερολογίου κατεπατήθη κακοβούλως ὑπό πονηρῶν ἐπιβούλων τῆς Σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου, ἠγνοήθη ὑπό σκοτεινῶν χαρακτήρων, ὑπεσκάφθη ὑπό ἀνδρεικέλων, τυφλῶν ἐντολοδόχων καί μελῶν τῆς Ἑβραιοσιωνιστικῆς Μασσωνίας, ὅπως ἦσαν ὁ προσκυνητής τοῦ Προτεσταντισμοῦ Προύσσης Δωρόθεος, καί ὁ τρίς καθαιρεθείς καί καθῃρημένος ὤν ἀναρριχηθείς εἰς τόν Θρόνον Κωνσταντινουπόλεως Μελέτιος Μεταξάκης, καθώς καί ὁ δι᾽ ἀριστίνδην Συνόδου, ἀντικανονικῶς, ὑπό πραξικοπηματικῆς Κυβερνήσεως ἐπιβληθείς ἐπί τοῦ Θρόνου τῶν Ἀθηνῶν, Μητροπολίτης Χρυσόστομος Παπαδόπουλος.

 Οὕτω τόν Ἰανουάριον τοῦ 1920, ἐπί Προύσσης Δωροθέου, τοποτηρητοῦ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου, ἐξηγγέλθη δημοσίως ἡ Ἀλλαγή τοῦ Ἡμερολογίου ὡς προοπτική Ἑνώσεως μετά τῶν Δυτικῶν.

 Ἐξεδόθη τότε ἡ Διαβόητος Αἱρετική καί ΟἰκουμενιστικήἘγκύκλιος ὑπό τοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, μέ τίτλον, «Πρός τάς Ἁπανταχοῦ Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ », διά τῆς ὁποίας αἱ Ἀντίχριστοι Αἱρέσεις τοῦ Παπισμοῦ καί τοῦ Προτεσταντισμοῦ ἀναγνωρίζονται καί ἀναφέρονται ὡς «Ἐκκλησίαι Χριστοῦ», «μή πλέον ξέναι καί ἀλλότριαι ἀλλά συγγενεῖς καί οἰκεῖαι ἐν Χριστῷ»,«συγκληρονόμοι καί σύσσωμοι τῆς ἐπαγγελίας τοῦ Θεοῦ ἐν τῷ Χριστῷ».

 Ἡ Αἱρετική Ἐγκύκλιος τοῦ 1920 περιλαμβάνει ἕνδεκα ἄρθρα, ἐξ ὧν τό πρῶτον καθορίζει «τήν παραδοχήν ἑνιαίου ἡμερολογίου πρός ταυτόχρονον ἑορτασμόν τῶν μεγάλων Χριστιανικῶν ἑορτῶν ὑπό πασῶν τῶν Ἐκκλησιῶν », ἤτοι τήν ἐφαρμογήν τοῦ Καταδικασμένου Παπικοῦ, Νέου Ἡμερολογίου.

 Διά τήν Ἱστορίαν θά πρέπει νά ἀναφερθῇ ὅτι, ὁ Προύσσης Δωρόθεος, μετά τήν ὑπογραφήν τῆς Ἐγκυκλίου αὐτῆς, μετέβη εἰς τήν Ἀγγλίαν, ὅπου ἔγινε δεκτός μέ τιμάς Ἀρχηγοῦ Κράτους, ὑπό Ὑπουργῶν καί Λόρδων καί ὑπ᾽ αὐτοῦ ἀκόμη τοῦ Βασιλέως τῆς Ἀγγλίας Γεωργίου Ε´. Τοῦ ἡτοιμάσθη μάλιστα καί εἰδική τελετή Βραβεύσεως, μέ τήν ἀπονομήν τοῦ τίτλου τοῦ Τιμητικοῦ Ἀντιπροέδρου τῆς Παγκοσμίου Συνελεύσεως διά τήν Φιλίαν τοῦ Κόσμου μέσῳ τῶν Ἐκκλησιῶν. Τό συγκλονιστικόν ὅμως συνέβη τήν 6ην Μαρτίου 1921 εἰς τήν ἕδραν τῶν Ἀγγλικανῶν, εἰς τήν οἰκίαν τοῦ Ἀγγλικανοῦ Ἀρχιεπισκόπου τῆς Καντερβουργίας Randall Thomas Davidson, ὅπου ἐνῶ ὁ Δωρόθεος τοῦ προσέφερεν ἐπισκοπικόν ἐγκόλπιον μέ τήν εἰκόνα τῆς Παναγίας, ἀπέθανεν ἐξαίφνης ἔμπροσθέν του ἀπό καρδιακήν προσβολήν.

 Ὁ Προύσσης Δωρόθεος, ὁ μεταθέσας ὅρια αἰώνια, ἐξέψυξεν εἰς τάς ἀγκάλας τοῦ Ἀρχιεπισκόπου τῶν Προτεσταντῶν Ἀγγλικανῶν. Ἠκολούθησε τά πρός Δυσμάς ἴχνη τοῦ Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Ἰωσήφ, ὅστις εἰς τήν Φλωρεντίαν τῆς Ἰταλίας τό 1439 ὑπέγραψε τόν ἐπαίσχυντον Ὅρον Ἑνώσεως μετά τῶν Παπικῶν καί ἔλαβε ἐκεῖ παρά Θεοῦ τήν ἔνδικον μισθαποδοσίαν, ἀποθανών μέ φρικτόν τρόπον καί Θεοσημείαν.

 Παρόμοιον γεγονός συνέβη καί μέ τόν Νικόδημον τοῦ Λένινγκραντ, ὁ ὁποῖος ἀνεγνώρισε ὡς Ὀρθοδόξους καί μή Αἱρετικούς τούς Παπικούς. Οὗτος ἀπέθανε γονυπετής εἰς τούς πόδας τοῦ ἐκπλήκτου Πάπα Ἰωάννου Παύλου Α´εἰς τό Βατικανόν τήν 5- 9-1978.

 Ἡ Αἱρετική Ἐγκύκλιος τοῦ 1920, κατά τήν ὁμολογίαν τῶν Νεοημερολογιτῶν ἐπισκόπων τοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, ἀποτελεῖ τόν Καταστατικόν Χάρτην τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, τό Ἀρχιτεκτονικόν Σχέδιον διά τήν ἐκ μερῶν ἀναδόμησιν τῆς Ἐκκλησίας, διότι δι᾽ αὐτούς δέν ὑπάρχει σήμερον ἡ Μία Ἁγία Καθολική Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ καί πρέπει νά «ξανακτισθῇ».Ἡ Ἐγκύκλιος αὐτή ἀποτελεῖ τό «Ὅραμα» τῆς τῶν πάντων ἑνώσεως ἐπί τῆς ἀντιθέου καί ἀντιχρίστου βάσεως τῆς «Θεωρίας τῶν Κλάδων», BRANCH THEORY.

 Κατά τήν βλάσφημον θεωρίαν αὐτήν, ὅλαι αἱ Ἐκκλησίαι, Ὀρθόδοξοι καί μή, ὅλαι αἱ Ὁμολογίαι καί Αἱρέσεις, ἀποτελοῦν κλάδους τοῦ Χριστιανικοῦ δένδρου, ἔχουν μέρος τῆς Ἀληθείας καί οὐδεμία κατέχει τό ὅλον τῆς Ἀληθείας. Βάσει τῆς Θεωρίας τῶν Κλάδων, τά Νεοημερολογιτικά καί Παλαιοημερολογιτικά Πατριαρχεῖα ἵδρυσαν μετά τῶν Προτεσταντῶν τήν Ἀντίχριστον Παναίρεσιν καί Πανθρησκείαν τοῦ Ἀθέου Οἰκουμενισμοῦ, ἵνα ἐν τέλει τούς πάντας εἰς χεῖρας τοῦ Πάπα παραδώσωσιν καί εἰς τόν Ἀντίχριστον καθυποτάξωσιν. Οὕτω ἐργάζονται νά ξανακτίσουν τήν Μίαν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ,ἡ ὁποία κατ᾽ αὐτούς σήμερον δέν ὑπάρχει. Κατά τούς Οἰκουμενιστάς, ὅταν ἑνωθοῦν ὅλαι αἱ «ἐπί μέρους»Ἐκκλησίαι τότε θά ξαναγίνῃ ἡ Μία Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ἡ ὁποία ἕως τότε δέν θά ὑπάρχῃ.

 Ὁ Χριστός βεβαιοῖ ὅτι ἡ Ἐκκλησία Του μένει εἰς τόν αἰῶνα, «καί πύλαι ἅδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς» (Ματθ. ΙΣΤ/ 18), ἐνῶ οἱ Οἰκουμενισταί ψευδόμενοι εἰς ἑαυτούς, ἀντιστρατευόμενοι τόν Χριστόν καί συκοφαντοῦντες τήν Ἐκκλησίαν, ἰσχυρίζονται ὅτι ἡ Ἐκκλησία δέν ὑπάρχει ἀλλά θά προκύψῃ διά τῶν ἰδίων αὐτῶν προσπαθειῶν. Οὕτω μόνοι των ὁμολογοῦν ὅτι ΕΥΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ.

 Ἰσχυριζόμενοι ὅτι ἡ Μία, Ἁγία, Καθολική, καί Ἀποστολική Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ δέν ὑπάρχει ἀκόμη, οἱ Οἰκουμενισταί μόνοι των ὁμολογοῦν ὅτι ΔΕΝ εὑρίσκονται ἐντός τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας ἀλλ᾽ ΕΚΤΟΣ αὐτῆς.

 Πολλοί μεγαλόσχημοι κληρικοί τοῦ Νέου Ἡμερολογίου, ὅπως παλαιότερον ὁ Ἐλβετίας Δαμασκηνός καί ὁ Ἀλεξανδρείας Παρθένιος διεκήρυττον πώς ἐργάζονται διά τήν ἀναδόμησιν τῆς Ἐκκλησίας καί ἀκόμη ὅτι ὅλαι αἱ θρησκεῖαι εἶναι ἠθελημέναι παρά Κυρίου ὁδοί Σωτηρίας διά τούς ἀνθρώπους.

 Ἐφ᾽ ὅσον πιστεύουν εἰς τήν Θεωρίαν τῶν Κλάδων καί ὅτι δέν ὑπάρχει σήμερον ἡ Μία Ἐκκλησία, ἀλλά θά γίνῃ εἰς τό μέλλον, μόνοι των οἱ ἴδιοι διακηρύσσουν καί ὁμολογοῦν ὅτι δέν ἀνήκουν εἰς τήν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ καί ὅτι ὁ χῶρος εἰς τόν ὁποῖον εὑρίσκονται καί τόν ὁποῖον ἀποκαλοῦν «ἐκκλησίαν», δέν εἶναι ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά ἡ ἐκκλησία τοῦ Ἀντιχρίστου.

 Διά τῆς Ἐγκυκλίου τοῦ 1920 αἱ ζυμώσεις διά τήν Ἡμερολογιακήν Πειρατείαν καί Παπικήν Ἀπαγωγήν τῆς Ἐκκλησίας ἔλαβον ἐντατικούς ρυθμούς.Τήν 16ην Ἰανουαρίου 1923,ἡ Ἔκθεσις τῆς πενταμελοῦς Ἐπιτροπῆς ἐπί τῆς Μεταρρυθμίσεως τοῦ Ἡμερολογίου, ἡ ὁποία εἶχε συσταθῆ ὑπό τῆς Ἑλληνικῆς Κυβερνήσεως, ἀπεφάνθη μεταξύ ἄλλων ὅτι: «οὐδεμία (Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία) δύναται νά χωρισθῇ τῶν λοιπῶν καί ἀποδεχθῇ Νέον Ἡμερολόγιον, χωρίς νά καταστῇ ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΗ ἀπέναντι τῶν ἄλλων» (ΦΕΚ/24/Α/25-1-1923, σελ. 159-161).

 Τήν 25ην Ἰανουαρίου 1923, τό Βασιλικόν Διάταγμα περί τοῦ Νέου Πολιτικοῦ Ἡμερολογίου Ν.Δ. 25/1923/ΦΕΚ/24/Α/25-1-1923, τό ὁποῖον ἰσχύει μέχρι σήμερον καί δέν ἔχει ἀνακληθῆ ὑπό ἄλλου Νομοθετικοῦ Διατάγματος, ἐθέσπισεν ὅτι: «διατηρεῖται ἐν ἰσχύϊ τό Ἰουλιανόν Ἡμερολόγιον ὅσον ἀφορᾷ ἐν γένει τήν Ἐκκλησίαν καί τάς Θρησκευτικάς Ἑορτάς. . . Ἡ Ἐθνική Ἑορτή τῆς 25ης Μαρτίου καί πᾶσαι αἱ κατά τούς κειμένους νόμους ἑορτάσιμοι καί ἐξαιρετέαι ἡμέραι ρυθμίζονται κατά τό Ἰουλιανόν Ἡμερολόγιον.» Τό 1923 (10 Μαΐου - 8 Ἰουνίου), ὁ Μασσῶνος Πατριάρχης Μελέτιος Μεταξάκης συνεκάλεσεν εἰς τήν Κωνσταντινούπολιν Πανορθόδοξον Συνέδριονπαρωδίαν, ἕνα κατ᾽ οὐσίαν Ληστρικόν, Οἰκουμενιστικόν καί Μασσωνικόν Συνέδριον, εἰς τό ὁποῖον δέν συμμετεῖχε οὐδέν Ὀρθόδοξον Πατριαρχεῖον.Συμμετεῖχεν εἷς καθηγητής Μαθηματικῶν τοῦ Πανεπιστημίου τοῦ Βελιγραδίου, εἷς Ρουμάνος Γερουσιαστής, κάποιοι ἀπεσταλμένοι τῆς Ἑλλάδος καί τῆς Κύπρου, καί ὁ Ἀγγλικανός Ἐπίσκοπος Γκόρ.Ὑπό αὐτοῦ τοῦ Μασσωνικοῦ Συμβουλίου ἀπεφασίσθη νά εἰσαχθῇ καί εἰς τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν τό Παπικόν Γρηγοριανόν Νέον Ἡμερολόγιον, ἀρχῆς γενομένης ἀπό τήν 1ην Ὀκτωβρίου τοῦ 1923.

 Ἡ ἀπόφασις αὐτή ὅμως ἠγνοήθη ὑπό ὅλων τῶν Πατριαρχείων καί δέν ἐξετελέσθη, ὡς μή οὖσα Ἀπόφασις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Ἠγνοήθη ὑπό πάντων, διότι δέν ἦτο Ἀπόφασις Πανορθοδόξου Συνεδρίου, ὡς ἐπιμένουν τινές κομψευόμενοι, ἀλλά ἦτο χάλκευμα Τεκτονικῆς Στοᾶς. Τόν Μάρτιον τοῦ 1924, ἐπί Μητροπολίτου Ἀθηνῶν Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου καί Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Γρηγορίου Ζ´(Ζερβουδάκη), κατόπιν ἐντόνων Μασσωνικῶν παρασκηνιακῶν ἐνεργειῶν καί ἐπεμβάσεων τῆς Στρατιωτικῆς Κυβερνήσεως ἐν Ἑλλάδι, ἡ 10η Μαρτίου ὠνομάσθη 23η Μαρτίου.

 Οὕτως, ἄνευ τελετῆς καί ἐπισημότητος, μέ σκαιότατον τρόπον, βιαίως καί βαναύσως, μέ τήν φονικήν χεῖρα τοῦ Κάϊν, «ἐδιώρθωσαν» οἱ Μασσῶνοι Σατανολάτραι τό Ἡμερολόγιον τῆς Ἐκκλησίας καί οὕτω ἔσχισαν τόν ἄραφον χιτῶνα τοῦ Χριστοῦ, παραδίδοντες νεκρούς εἰς τάς χεῖρας τοῦ Σατανᾶ πάντας τούς ἀκολουθοῦντας αὐτούς. Διά τῆς εἰσαγωγῆς τοῦ, ὑπό Τριῶν Πανορθοδόξων Συνόδων Καταδικασθέντος, Νέου Παπικοῦ Ἡμερολογίου, ἐγένετο ἡ ΑΛΛΑΓΗ ΤΟΥ ΕΝ ΙΣΧΥΕΙ ΙΟΥΛΙΑΝΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ εἰς τήν Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος. Ἡ ἀλλαγή αὐτή δέν ἐγένετο ὑπό τῆς Ἐκκλησίας ἀλλ᾽ ἐπί τῆς Ἐκκλησίας, κατ᾽ ἐντολήν τῆς Ἑβραιοσιωνιστικῆς Μασσωνίας, πρός πνευματικόν θάνατον πολλῶν μελῶν τῆς Ἐκκλησίας.

 Ἡ ἀλλαγή τοῦ Ἡμερολογίου ἐπεβλήθη ἐπί τῆς Ἐκκλησίας, καί οὕτω αὕτη ἀπό Ὀρθόδοξος κατέστη Κακόδοξος.

 Ἡ Ἐκκλησία δέν ἤλλαξε τό Ἡμερολόγιον. Ἡ Ἐκκλησία Κατεδίκασεν, Ἀναθεμάτισε καί Ἀπέβαλε τοῦ Σώματός της τόσον τούς δράστας τῆς ἀλλαγῆς τοῦ Ἡμερολογίου ὅσον καί τούς ἀκολουθήσαντας ἤ δεχθέντας τήν ἀλλαγήν. Ἡ ἀλλαγή τοῦ Ἡμερολογίου, κατά παραχώρησν Θεοῦ, ἐγένετο χωρίς Ἀπόφασιν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἄνευ Πανορθοδόξου Συνόδου, διότι ἀκριβῶς εἶχε προηγηθῆ ἐπί τοῦ θέματος ἡ Ἀρνητική Ἀπόφασις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας διά Πανορθοδόξων Συνόδων. Οὕτω, διά τῆς ἐλλείψεως πάσης ἐξωτερικῆς νομιμοφανείας, γίνεται ἀμέσως ἀντιληπτή ἡ Παρανομία.

 Διά τῆς ἐλλείψεως τοῦ ἐξωτερικῶς ἐμφανοῦς στοιχείου τῆς Συνοδικότητος εἰς τήν διαδικασίαν τῆς Ἡμερολογιακῆς Ἀλλαγῆς γίνεται ἀμέσως ἀντιληπτή ἡ Ἀντικανονικότης αὐτῆς τῆς Ἀλλαγῆς. Ἀκόμη καί διά Πανορθοδόξου Συνόδου νά εἶχον κάνει τήν Ἀλλαγήν, αὐτήθά ἦτο βεβαίως καί πάλιν παράνομος καί Ἀντιεκκλησιαστική, ὡς ἀντιβαίνουσα εἰς τάς προηγηθείσας Πανορθοδόξους Ἀποφάσεις τῆς Ἐκκλησίας.

 Ἄς σημειωθῇ παρενθετικῶς ὅτι ἡ Ἀλλαγή τοῦ Ἡμερολογίου συνετελέσθη εἰς μίαν περίοδον Ἐθνικῆς ἀκαταστασίας, ὀλίγον μετά τήν Μικρασιατικήν Καταστροφήν. Διά νά καταδειχθῇ δέ ὅτι ὄχι μόνον νηφάλιος δέν ἦτο ἡ Ἀλλαγή αὐτή, ἀλλά μάλιστα ἐπεβλήθη ὑπό ἀνωμάλων καί διεστραμμένων ἐγκεφάλων, ἀρκεῖ νά κυττάξῃ κανείς πότε ἔγινε. Κατά τήν περίοδον τῶν τελευταίων μόνον διεργασιῶν διά τήν Ἀλλαγήν τοῦ Ἡμερολογίου, τό πεντάμηνον Νοεμβρίου 1923 - Μαρτίου 1924. ἡ Ἑλλάς ὡς κράτος μετῆλθεν, ἀφ᾽ ἑνός, ΔΥΟ Ἀρχηγούς Κράτους, τόν Βασιλέα Γεώργιον Β´ καί τόν Πρόεδρον Παῦλον Κουντουριώτην, καί ἀφ᾽ ἑτέρου, ΠΕΝΤΕ Πρωθυπουργούς, τόν Κροκιδᾶν, τόν Γονατᾶν, τόν Βενιζέλον, τόν Καφαντάρην καί τόν Παπαναστασίου.

 Ὅλα τά ἄλλα προβλήματα τά εἶχον λύσει αἱ Ἀρχαί τοῦ Κράτους καί τό μόνον τό ὁποῖον ἐναπέμεινεν ἦτο τό ἀνύπαρκτον πρόβλημα τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Ἡμερολογίου, τῆς ἀκριβεστέρας μετρήσεως τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ χρόνου, ἡ «διόρθωσις» τοῦ Λειτουργικοῦ Ἡμερολογίου τῆς Ἐκκλησίας! Ἡ Ἐθνική ἀκαταστασία δέν ἦτο πρόβλημα διά τό Ἑλληνικόν Κράτος. Ἡ Διαφορά τοῦ Ἡμερολογίου τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἀπό τήν Παπικήν καί τάς Προτεσταντικάς Συναγωγάς ἦτο τό κύριον Κρατικόν πρόβλημα!

 Μόλις τό ἔλυσαν αὐτό οἱ σοφοί Ἄρχοντες τά πάντα εὗρον τήν ὁμαλήν των ροήν! Ἡ Ἐθνική ἀκαταστασία ἦτο σκόπιμον κατασκεύασμα σκοτεινῶν Δυνάμεωνδιά νά διευκολυνθῇ ἡ ἐπίθεσις κατά τῆς Ἐκκλησίας, νά ἐπιτευχθῇ ὁ διχασμός καί ἡ δημιουργία Σχίσματος, διά τῆς προωθήσεως τοῦ Παπικοῦ Ἡμερολογίου καί τῆς ἐπιβολῆς του ἐπί ἑνός ἐξουθενωμένου λαοῦ.

 Διά τῆς ἀλλαγῆς αὐτῆς, ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος καί τό Πατριαρχεῖον τῆς Κωνσταντινουπόλεως ΕΦΡΑΓΚΕΨΑΝ καί ἀφωμοιώθησαν μέ τούς Αἱρετικούς Δυτικούς.Ὅλοι οἱ ἐπίσκοποί των ἠκολούθησαν τήν ἐξωσυνοδικῶς ἐπιβληθεῖσαν Ἀντιεκκλησιαστικήν, Καινοτόμον, Τελεσιδίκως Καταδικασμένην καί Ἀναθεματισμένην Μεταρρύθμισιν καί Ἀλλαγήν τοῦ Ἡμερολογίου. Δέν δύνανται δέ νά ἀπαλλαγοῦν αὐτοῦ τοῦ ἄγους ὑπό μελλούσης Συνόδου, διότι οὐδεμία Σύνοδος εἰς τό μέλλον δύναται νά τροποποιήσῃ τάς Ἀποφάσεις τῶν προηγουμένων Πανορθοδόξων Συνόδων καί νά θεωρῆται Ὀρθόδοξος.

 Ἀποφάσεις ληφθεῖσαι μέ τήν ἔμπνευσιν καί καθοδήγησιν τοῦ Παναγίου καί Τελεταρχικοῦ Πνεύματος εἶναι Θεόπνευστοι. Τροποποίησις Ἀποφάσεως Πανορθοδόξου Συνόδου σημαίνει κατάργησις καί ἀσέβεια κατά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

 Οἱαδήποτε μέλλουσα Σύνοδος ἤθελε προκύψῃ καί ἀντιγνωμοδοτήσῃ ἔναντι τῶν Ἀποφάσεων προηγουμένων Θεοπνεύστων Πανορθοδόξων Συνόδων, εἴτε περί τοῦ Ἡμερολογίου εἴτε περί οἱουδήποτε ἄλλου θέματος, ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΑΛΛΑ ΚΑΚΟΔΟΞΟΣ ΚΑΙ ΑΙΡΕΤΙΚΗ.

 Ἐάν παρ᾽ ἐλπίδα δέν ἰσχύουν καί δέν εἶναι Τελεσίδικοι καί Ὁριστικαί αἱ Ἀποφάσεις τῶν προηγουμένων Πανορθοδόξων Συνόδων κατά τοῦ Νέου Παπικοῦ Ἡμερολογίου, μέ τήν ἰδίαν λογικήν ΔΕΝ θά πρέπει νά ἰσχύουν ἤ νά εἶναι Τελεσίδικοι καί Ὁριστικαί αἱ Ἀποφάσεις τῶν μελλοντικῶν, αἱ ὁποῖαι θά δύνανται καί αὐταί μέ τήν σειράν των νά τροποποιοῦνται ὑπό ἄλλων.Συμφώνως πρός τούς Ἱερούς Κανόνας καί τήν αἰωνόβιον Πρᾶξιν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἡ Εἰσαγωγή τοῦ ἤδη Καταδικασμένου Νέου Παπικοῦ Ἡμερολογίου ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ, ὡς διατείνονται ἐκκλησιαστικοί διπλωμάται, ὑπόδικος εἰς μίαν μελλοντικήν Πανορθόδοξον Σύνοδον, ἀλλά εἶναι ἤδη Ὁριστικῶς, Ἀμετακλήτως καί Τελεσιδίκως Προδεδικασμένη καί Καταδικασμένη.

 Ἡ εἰσαγωγή τοῦ ΝΕΟΥ ΠΑΠΙΚΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ ΠΡΟΕΚΑΛΕΣΕΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΝ ΣΧΙΣΜΑ.Ὅσοι ἠκολούθησαν τήν Ἀλλαγήν τοῦ Ἡμερολογίου καί ὅσοι ἐδέχθησαν εἰς πνευματικήν ἐπικοινωνίαν τούς ἀκολουθήσαντας τήν Ἡμερολογιακήν Ἀλλαγήν, ἔστω καί ἄν οἱ ἴδιοι ἀκολουθοῦν τό Παλαιόν Ἡμερολόγιον, ἀπεκόπησαν τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, καί ὑπόκεινται εἰς τά αὐτά Ἐπιτίμια, Ἀράς καί Ἀναθέματα μετά τῶν ἀκολουθούντων τό Νέον Παπικόν Ἡμερολόγιον, ὡς ἀπειθήσαντες εἰς τάς Ἀποφάσεις τῆς ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ καί εἰς τάς Ἐντολάς τοῦ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ.

 Δέν εἶναι παράνομος μόνον ὁ κλέπτης ἀλλά καί ὁ κλεπταποδόχος. Ὄχι μόνον ἡ Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ διά τῶν Συνοδικῶν της Ἀποφάσεων, ἀλλά καί αὐτό ἀκόμη τό Ἑλληνικόν Κράτος διά τοῦ Συντάγματός του, θέτει τήν Νεοημερολογιτικήν Ἐκκλησίαν ΕΚΤΟΣ νόμου. Διότι προβλέπει εἰς σχετικόν ἄρθρον ὅτι Ὀρθόδοξος εἶναι ἡ Ἐκκλησία ἡ ἔχουσα Κεφαλήν της τόν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, ἡ τηροῦσα ἀπαρασαλεύτως τούς Ἱερούς Ἀποστολικούς καί Συνοδικούς Κανόνας καί φυλάττουσα τάς Ἱεράς Παραδόσεις (Σύνταγμα τῆς Ἑλλάδος, Μέρος Πρῶτον, Βασικαί Διατάξεις, Ἄρθρον 3, Παράγραφος 1).
 Ἡ Νεοημερολογιτική Ἐκκλησία δέν εἶναι αὐτή τήν ὁποίαν προστατεύει τό Σύνταγμα τῆς Ἑλλάδος, διότι δέν ἐσεβάσθη τούς ΣΥΝΟΔΙΚΟΥΣ ΚΑΝΟΝΑΣ καί τάς ΙΕΡΑΣ ΠΑΡΑΔΟΣΕΙΣ αἱ ὁποῖαι ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΟΥΝ τό Νέον Παπικόν Ἡμερολόγιον.

 Ὡς ἐκ τούτου, ἡ Νεοημερολογιτική Ἐκκλησία εἶναι καί ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ. Εἶναι λοιπόν καί Ἐκκλησιαστικῶς καί Πολιτικῶς ΠΑΡΑΝΟΜΟΣ.

 Εἶναι ἡ πρώτη φορά εἰς τήν Ἱστορίαν τῆς Ἐκκλησίας κατά τήν ὁποίαν ἕν Ἐκκλησιαστικόν Σχίσμα δέν προκαλεῖται ἐκ τῶν ἔσω, ἀλλά ἐπιβάλλεται ἐκ τῶν ἔξω. Δι᾽ αὐτό καί ἡ συνείδησις τοῦ ἁπλοῦ λαοῦ ἀπεδοκίμασεν τήν ἀλλαγήν τοῦ Ἡμερολογίου, μέ τήν ρῆσιν, «Φραγκέψαμε. Μᾶς Ἐφράγκεψαν.»

 Ἡ Ἡμερολογιακή ἐπίθεσις κατά τῆς Ἐκκλησίας δέν προκαλεῖ μόνον ἕν γιγάντιον Σχίσμα, ἀλλ᾽ ἐκφράζει καί τήν οὐσίαν ὅλων τῶν Αἱρέσεων. Διότι ἡ μέν Ἐκκλησία ἔχει ὑπέρχρονον καί οὐράνιον ἀρχήν, αἱ δέ Αἱρέσεις ἐγκόσμιον καί χρονικήν. Τί δέ πλέον Αἱρετικόν ἀπό τό νά στήνεται Νέα Ἐκκλησία ἐπί τῆς προλήψεως τῆς ἀκριβεστέρας μετρήσεως τοῦ χρόνου;

















































































Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου