Πώς θά μπορούσαμε νά μιλήσουμε γιά τήν Ἀγάπη;

ΨΗΛΑΦΙΣΕΙΣ      ΤΗΣ     ΑΓΑΠΗΣ

Πώς θά μπορούσαμε νά μιλήσουμε γιά τήν Ἀγάπη;

Πώς θά μπορούσαμε νά περιγράψουμε τήν Ἀγάπη;

Τι εἶναι αὐτή ἡ Ἀγάπη πού κατέβασε τόν ἴδιο τό Θεό στόν ἁμαρτωλό ἄνθρωπο;

Τι εἶναι αὐτή ἡ Ἀγάπη πού ἀνέβασε τόν ἁμαρτωλό ἄνθρωπο στόν θρόνο τοῦ Θεοῦ;

Τι  εἶναι  αὐτή  ἡ  Ἀγάπη  πού  γιά  χάρη  της  ὑποκλίνεται  ὁ  Θεός,  καί  ἀνακαινείται  ἡ  φύση;

Τι εἶναι αὐτή ἡ Ἀγάπη πού στήν ἄπειρη συγκατάβαση  τοῦ Θεοῦ, γονάτισε ἡ φύση, λάμψανε τά ἀστέρια, ἀγρυπνήσανε οἱ Μάγοι, θαμπώθηκαν οἱ Ἄγγελοι;

Τι εἶναι αὐτή ἡ ἀγάπη πού ἔφερε τό Θεό σέ σπήλαιο, νά γεννηθεῖ ὁ Ἀγέννητος μέσα  σέ μαντρί, ὡσάν ἀνθρώπου καταφρόνηση;

Νά προσκυνηθεί χωρίς ροῦχα, ὁ ἐνδύσας  τήν  κτίση  ὅλη, καί  νά  ζεσταθεῖ  μέ  τά  χνῶτα  τῶν  ζώων,  ὁ  κρεμάσας  τόν  ἥλιο  στά   σύμπαντα;

Θάλεγε  κανείς  καταφρονεμένος  ἦρθες  Χριστέ  μου.

Θά  λέγε  κανείς  περιφρονημένος  ἦρθες  Χριστέ  μου.

Θά  λέγε  κανείς  σά  νά  κρυβόσουνα  ἀπό  τό πλάσμα  σου.  Σά  νά  φοβήθηκες  τό  θεριό τόν  ἄνθρωπο,  πού  δέν  σέ  γνώρισε  ἀπό  τό ἀστέρι, δέν σέ γνώρισε ἀπό τούς Ἀγγέλους, διότι πίστευε ὅτι θά ἔρθεις νά τοῦ δώσεις  πλούτη,  πίστευε  ὅτι  θά  τοῦ  δώσεις  δόξα,  πίστευε  ὅτι  θά  τοῦ  δώσεις  βασιλικά  ἐνδύματα, πίστευε ὅτι θά τοῦ δώσεις τρυφή καί ἀπόλαυση, κοσμικότητα καί ἡδονή.

Δέν  σέ  γνώρισε  κανείς  Χριστέ  μου,  ξένος ἦρθες,   δέν  συγκατατέθηκες στό τί   ζητᾶμε, δέν  συγκατατέθηκες

στήν άγριανθρωπιά μας, διότι θεώρησες ὅτι τά πλούτη καί  ἡ δόξα καί ἡ  τρυφή εἶναι σκύβαλα καί δέν χρειάζονται στό πλάσμα σου, θεώρησες   ὅτι  ἄλλα  εἶναι  τά  πλούτη  ἄλλη  ἡ  δόξα,  ἄφθαρτα  καί  ἐπουράνια,  αἰώνια  καί   ἀτελεύτητα.

Δέν σέ γνώρισε κανείς Χριστέ μου, ξένος ἦρθες, παρά μόνο οἱ τσοπάνηδες,

παρά μόνο οἱ Μάγοι, παρά μόνο  τά πρόβατα, ἡ μᾶλλον σέ ἀπέριψε ἡ εἰκόνα σου καί  σέ ἐδίωξε, ἀλλά σέ ἀνέθρεψε ἡ Ἀγάπη σου.

Σε κρύωσε ὁ ἄνθρωπος, ἀλλά σέ ζέσταναν τά ζῶα.

Σε ἔγδυσε τό πλάσμα σου, ἀλλά σέ ἔντυσε ἡ κτίσιν σου.

Ἀπόρησε ὁ Ἰωσήφ, ἀλλά ἔλαμψε ἡ Μητέρα σου.Ἐτρόμαξεν ὁ Ἡρώδης, ἀλλά θαύμασαν οἱ Ἄγγελοι.

Ἀγρίεψαν οἱ στρατιῶτες, ἀλλά ἡμέρεψαν οἱ Μάγοι.

Δέν σέ γνώρισε ὁ ἄνθρωπος, ἀλλά σέ γνώρισαν τά ζῶα.

Κανείς δέ θέλησε νά γεννηθεῖς στό σπίτι του, διότι   ντραπήκανε τήν ἄκρα  ταπείνωση  σου,    κανείς  δέ  σέ  θέλησε  νά γεννηθεῖς  στήν  καρδιά  του,  διότι  δούλου μορφήν ἀνθρώπου προσέλαβες.

Τι εἶναι λοιπόν  αὐτή ἡ Ἀγάπη πού κλίνει τά ἐπουράνια στά ἐπίγεια;

Τι εἶναι αὐτή ἡ ἀγάπη πού ἡμερώνει τόν ἄνθρωπο καί τόν γαληνεύει, πού νικᾶται ἡ  τῆς φύσεως τάξις, διότι βούλεται ὁ Θεός;

Τι εἶναι λοιπόν αὐτή ἡ ἀγάπη, διότι ἀκόμη δέν γνωρίζω τί εἶναι.

Δέν  γνωρίζω τί εἶναι αὐτή ἡ Ἀγάπη, τόσο ὕψιστη μά καί ταπεινή, τόσο φοβερή στή  δύναμη, μά ἀσύλληπτη καί ἀθεώρητη στήν ὄψη.

Δέν  γνωρίζω  τί  εἶναι  αὐτή ἡ ἀγάπη  πού  συμφιλιώνει  τόν πεπτωκότα ἄνθρωπο  καί  Θεόν, πού γλυκαίνει καί κατανύγει τήν ψυχή, πού δακρύζει τά μάτια καί τήν καρδιά, πού ἀναπολεῖ τά ἐπουράνια καί ἀφήνει τά ἐγκόσμια, πού χύνει τό αῖμα καί λαμβάνει  τό Πνεῦμα, πού πληρώνει τό Νόμο καί ἀνακαινίζει τόν κόσμο.

Δέν  γνωρίζω  τί  εἶναι  αὐτή  ἡ  ἀγάπη  πού  φωτίζει  τήν  ψυχή,  πού  συντροφεύει  τά  ὀρφανά, πού παρηγορεῖ τούς τεθλιμμένους στήν καρδιά, πού διώκει τό μῖσος καί τήν  ἀπανθρωπιά.

Ὡ Ἀγάπη  πού εἶσαι, νά μέ ἀνεβάσεις στό Θεό νά μέ ἐνδύσει τήν στολή τήν

πρώτη,  νά  μέ  ταΐσει  μέ  τό  σῶμα  καί  τό αῖμα,  νά  μέ  βάλει  Πλάι  του,  νά  ζοῦμε   ἀχώριστα  καί  αἰώνια,    χωρίς  τήν  πίκρα, χωρίς  τήν  στενοχώρια,  χωρίς  τήν  ἀπανθρωπιά   τήν  ἐγκατάλειψη,  νά μέ ἀνεβάσεις  στήν  δική  Σου  φάτνη, πού  δέν  εἶναι  φάτνη  μά  Βασίλειο  ουὐράνιο,  ἐκεῖ  πού  δέν  ἔχει  τό  ψῦχος  τῆς  καρδιᾶς  καί  τό   σκοτάδι τῆς ψυχῆς, ἐκεῖ πού εἶναι αἰώνια ἡ ζεστασιά καί αἰώνια ἡ θαλπωρή, ἐκεῖ πού   ὁ Ἥλιος ὁ νοητός δέν χάνεται ποτέ, ἀλλά μᾶς λούζει  μᾶς εὐφραίνει, μᾶς γεμίζει   μᾶς ἀναπαύει.

Ὡ  Ἀγάπη  μου ἀσύλληπτη  στήν  ὄψη,  ἀνόριστη,  ἄναρχη,  ἀπέραστη  καί  ἀξεπέραστη,  πού  ἀνακαινίζεις  τά  παιδιά  σου  ἀλλά  καί  τούς  ἐχθρούς  σου,  πού  προσφέρεις  ἀσταμάτητα  μά  καί  ἀκούραστα  ὡσάν  χτύπο  τῆς  καρδιᾶς  σου,    πού   ἀγωνιᾶς,  δακρύζεις  καί  πρεσβεύεις  στό  φοβερό  Κριτή,  πού  Τοῦ  μαλακώνεις  καί   ἡμερεύεις  τήν  καρδιά  Του,  καί  λαμβάνει  ἔλεος  ἡ  κάθε  ψυχή  πού  σέ  διώκει,    καί  σέ   στέλνει πιό κοντά Του.

Ὡ  Ἀγάπη  πού  μετά  ἀπό  σένα  καί  ἡ  προσευχή  καί  ἡ  ἀγρυπνία  καί  ἡ

μετάνοια καί τά δάκρυα καί ἡ νηστεία. Ὅλα ἑνωμένα καί ἄρρηκτα μαζί σου, ἀλλά καί  χωρίς  ἐσένα  κύμβαλα  καί  σκύβαλα  φαντάζουν.  Ὅλα  μαζί  σου  ἀνεβαίνουν  στόν  φοβερό Κριτή, ἀλλά καί χωρίς ἐσένα στείρα εἶναι ὅλα, καί παραμένουν στόν ἄνθρωπο  καί  πονᾶνε  περισσότερο,  διότι    δέν  φτάνουν  σέ  Θεό  χωρίς  ἐσένα,  οὐδέν  λογίζονται

χωρίς ἐσένα.

Ὦ  Ἀγάπη  τόσα  θεώρησα  γιά  σένα  ἀλλά  καί  πάλι  δέν  σέ  γνώρισα,  καί  πάλι  δέν    κατάλαβα,  μήπως  ἄραγε  δέν  ἔχεις  ὑπόσταση  ἐπί  τῆς  γῆς,  μήπως  ἄραγε   θρονιάζεις ἐπί θρόνου ὑψηλοῦ, μήπως ἄραγε εἶσαι ἀσύλληπτη καί ἀκατανόητη;  Ὡ  Ἀγάπη  πόσο μικρός  εἶμαι  γιά  νά  σέ  καταλάβω,  πόσο  ἀνήμπορος    καί

πόσο ἐγωιστής

Ἔνα δάκρυ ἀφήνεται  ἀπό τά μάτια,

καί ἀχτίδα φωτός οὐράνια,

πυρπολεῖ τήν καρδιά…

Ὡ    Ἀγάπη  τώρα  κατάλαβα  ὅτι  γιά  νά  σέ  γνωρίσω,  πρέπει  νά  σέ   ἀκολουθήσω, γιά νά σέ καταλάβω πρέπει νά σέ ἐργαστώ, γιά νά σέ θεωρήσω πρέπει

νά  ταπεινωθῶ, γιά νά σέ δῶ στήν ὅψη, πρέπει να δῶ  τούς ἀδελφούς μου στήν ὅψη,

πρέπει  νά  συμφιλιωθῶ  μέ  τούς  ἐχθρούς  μου,  πρέπει  νά  τούς  ἀγαπήσω,  πρέπει  νά

θυσιαστῶ  γιά  κεῖνους,  νά  σκύψω  στόν  πόνο  τους,  νά  σκύψω  στίς  καρδιές  τους,

πρέπει νά τούς ἀνακουφίσω νά τούς θρέψω, πρέπει νά ἐπισκευτῶ τήν ἀρρώστια τους

καί νά  τήν κάνω δική μου, πρέπει νά ἐπισκευτῶ στήν φυλακή, μά καί στήν ἐξορία, πρέπει  νά  χορτάσω  τήν πείνα  τους καί  νά  ξεδιψάσω  τήν δίψα  τους, πρέπει  νά  τούς  φιλοξενήσω καί νά ἀπαλύνω τόν πόνο τους,  νά κλάψω μαζί τους, μέ δάκρυα καυτά ὡσάν νά πάσχω γιά μένα. Τά δάκρυα νά εἶναι πόνου καί προσευχής, διότι μόνο ἔτσι  ἐπισκιάζει ὁ Θεός, ἐνεργεῖ καί θεραπεύει ἡ Χάρις, καί τότε ὁ πόνος γίνεται χαρά καί πληρώνει τήν ψυχή, καί ἡ ψυχή κλαίει καί γλυκαίνεται, καί οἱ καρδιές ἀνθίζουν μέ  ρόδα ἀμάραντα καί κρίνα, καί χαίρονται οἱ Ἄγγελοι καί ὅλοι οἱ Ἄγιοι  καί χαίρεται

καί ὁ ἀδελφός καί χαίρεται καί ὁ Θεός.

Ἀλλά καί ἐγώ χαίρομαι, γιατί ἀρχίζω ἀγάπη

νά  σέ  ἀτενίζω,  ἀρχίζω  νά  σέ  γνωρίζω,  ἀρχίζω  νά  σέ  θωρῶ,  καί  νά πληρώνεται  ἡ  ψυχή μου μέ δάκρυα χαρᾶς καί τότε συναισθάνομαι  πόσο μεγάλο θεριό εἶμαι, πόσο  λερωμένος εἶμαι, και τότε……....τότε..........., καί τότε…καί τότε..

καί  ἄλλα  δάκρυα  τρέχουνε  ἀπό  τά  μάτια  καί  ἄλλα  δάκρυα  βρέχουνε  τά  μάγουλά

μου,  βουβά  καί  μέ  ἀναφιλητά,  καί  ἄλλος  πόνος  προσευχής,  και  ἄλλος  τόνος  τῆς

ἀγάπης ἀνατέλλει στήν καρδιά μου,  καί τότε ὁ Θεός κλείνει πιό πολύ τά αὐτιά του

καί παρηγορεῖ  ἀνείπωτα  τά παιδιά Του, και  ἐλεεί  πιό πολύ τον κόσμο, στέκεται πιό πολύ   κοντά του, ἀξίζει δέν ἀξίζει, σέ ἐχθρούς καί φίλους, σέ διώκτες καί διωκόμενους.

Ἔτσι εἶναι ὡ Ἀγάπη,

ἄν σέ γνωρίσει κάποιος, δέν σέ ἀφήνει,

ἄν σέ γνωρίσει    κάποιος  δέν  διακρίνει  τόν  κόσμο,

οὔτε  κατακρίνει,  ἀλλά  πάντα  ἀγωνιά,  πάντα   προσφέρει, πάντα προσεύχεται,  ἀκούραστα  καί ἀέναα,  ἀνόθευτα καί γνήσια.

Γνωρίζοντας  τήν  Ἀγάπη  γνωρίσαμε  Τόν  Θεόν,

γνωρίζοντας  Τόν  Θεόν   γνωρίσαμε  τόν  ἐαυτόν  μας,

καί  καταλάβαμε  πόσο  μεγάλο  θεριό  εἴμαστε,

καί  πόση   μεγάλη ἀγάπη ἔδειξε ο Θεός για μας.

Γνωρίσαμε πόσο ἀγριεμένοι εἴμαστε,

καί πόσο   μᾶς  ἡμερώνει  ὁ  Θεός,

γνωρίσαμε    πόσο  ἀνάξιοι  εἴμαστε,  καί  πόσο  μᾶς  ὑπομένει  ο  Θεός.

Ἔτσι  εἶναι  ἡ  Ἀγάπη,  μεγάλη  και  τρανή,  ἀκατανόητη  και  ἀνεξιχνίαστη,

θαυμαστή  και  ἀπίστευτη,    εἰρηνεμένη  καί  ὁνειρεμένη, διότι  ο  ἵδιος  ὁ  Θεός  εἶναι  ἡ   Ἀγάπη.

Καί  ἄν  δέν  τή  ζήσουμε,  δέν  θά  τή  γνωρίσουμε,  οὔτε  θά  τήν  κατανοήσουμε,

οὔτε θά τήν βιώσουμε, οὐτε θά τήν καταλάβουμε.

Ὡ  Ἀγάπη  τώρα  κατάλαβα  ὅτι  μέχρι  τώρα  σέ  ἀρνιόμουνα,    μά  ἐσύ  μέ

κυνηγοῦσες, μέχρι  τώρα σε περιφρονοῦσα καί  ἐσύ μέ  ἐδίωκες, μέχρι  τώρα  καρτέρι

ἔστηνες καί ἐγώ ἀδιαφοροῦσα.

Ἔνα μόνο ἤθελες, νά ρθεῖς στήν καρδιά μου, γιά νά  θρονιάσεις καί νά γίνουμε ἕνα,  ἐσύ καί τά σωθικά μου, γιά νά μέ ἀγιάσεις καί νά μέ  στείλεις στά Οὐράνια,  τά ἀπέραντα τα ἀτέλειωτα, ἐκεῖ που δεν τα σκιάζει η φοβέρα  οὔτε  πλακώνει ἡ σκλαβιά.

Ὡ  Ἀγάπη  πάρε  καί  τά  ἀδέλφια  μου  ἐκεί  πού  φέγγει  τό  φῶς  σου  το

ἀτέλειωτο,  ἐκει  πού  λάμπει  ο  ἦλιος  τῆς  χαράς σου,  ἐκεί  πού  δέν  ὑπάρχουν  σύνορα  καί   περιορισμοί,  ἐκεῖ  πού  κατοικοῦν  οἱ  Ἄγιοἱ καί  οἱ  Ἄγγελοι  μαζί, διότι  καί  γιά  ἐκείνους  ἐγεννήθη ὁ Θεός, καί σέ ἐκείνους θρόνιασε ἡ Ἀγάπη καί ἐκείνοι λάμψανε ὥς ἦλιοι, αἰώνια και αἰώνια.

Ὡ  Ἀγάπη  σέ  εὐχαριστώ  γιά  τήν  ἀγάπη  σου,  σέ  εὐχαριστώ  γιά  τήν  καλοσύνη  σου,  σέ  εὐχαριστώ  γιά  τήν  ἀξία  πού  μοῦ  ἔδωσες,  σέ  εὐχαριστώ  πού  μέ  ἐξέλεξες εκ τοῦ κόσμου τοῦτου, σέ εὐχαριστώ πού μέ καρτερούσες καί μέ συνέλαβες, γιατί τώρα κατάλαβα την ἀξία σου μά καί πάλι δεν κατάλαβα, τώρα κατάλαβα τήν

προσδοκία σου, μα πάλι δέν κατάλαβα, διότι πάλι ἀνεξιχνίαστη, πάλι ἀπερίγραπτη

πάλι ἀτέλειωτη.

Μά νομίζω δέν θά σέ καταλάβω ποτέ σέ τοῦτη τή ζωή, ὅσο καί ἄν σέ  πλησιάσω, δέν θά σέ γνωρίσω ποτέ σέ ὅλο σου το μεγαλεῖο,  ὄσο και ἄν σέ ζήσω, γιατί  νομίζω  ὅτι  εἶμαι  μικρός  καί  ἀνήμπορος,  καί  τά  πάθη  τῆς  ψυχῆς  φωλιάζουν  καί  σέ  ἐμποδίζουν, μά νομίζω ὅτι ἐκεῖ στήν αἰώνια ζωή αν ἀξιωθώ, ἐκεῖ θά σέ γνωρίσω, ἐκεῖ   θά σέ θεωρήσω, ἐκεί θά σέ περιγράψω, ἐκεῖ θα σε ἀγναντέψω.

ΠΗΓΗ: https://scripta---manent.blogspot.com