ΠΑΠΙΚΟΙ , ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΕΣ , ΧΙΛΙΑΣΤΕΣ, ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟΙ , ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΙΑΝΟΙ ΚΑΙ Η ΙΕΡΑ ΠΑΡΑΔΟΣΗ

ΠΑΠΙΚΟΙ , ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΕΣ , ΧΙΛΙΑΣΤΕΣ, ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟΙ , ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΙΑΝΟΙ 

ΚΑΙ Η ΙΕΡΑ ΠΑΡΑΔΟΣΗ

Χίλια περίπου χρόνια πέρασαν από τήν μέρα τού αναθεματισμού καί τής διαίρεσης, μιά αφορμή προβληματισμού στίς όποιες προσεγγίσεις, συμπροσευχές, καί συνεννοήσεις πού σήμερα γίνονται...
Στήν προσπάθεια νά κατανοήσουμε τό " ποιοί από τούς δύο"  σήμερα, βρίσκονται σέ λάθος δρόμο καί εκτός Εκκλησίας, πρέπει νά ανατρέξουμε στίς αρχαίες ρίζες καί στό ποιά από τίς δύο κινείται μέχρι σήμερα στόν ίδιο χώρο πού ό Χριστός καί οί Άγιοι Απόστολοι καθώρισαν.

Τό ότι σήμερα οί Ρωμαιοκαθολικοί ονομάζουν τούς Ορθοδόξους σχισματικούς, φταίχτες, καί αιρετικούς, αυτό, από μόνο του δέν λέει τίποτα. Γιατί  καμία κατηγορία δέν μπορεί νά σταθεί πουθενά, εάν δέν συνοδεύεται καί από ανάλογες αποδείξεις...
Από τήν άλλη πλευρά καί οί Ορθόδοξοι, καλούνται  νά αποδείξουν ότι οί Παπικοί είναι πραγματικά στήν αίρεση καί απολύτως μακριά από τήν αρχαία Παράδοση...
Ένα αρχαίο ρητό σέ παράφραση λέει, ότι  " οί μεγάλες διαφορές συνήθως ξεκινούν από μία μεγάλη ανθρώπινη αλαζονεία ". 
Αυτό ακριβώς συνέβη κι΄ εδώ.
Πολύ πρίν φθάσουμε λοιπόν, στό οριστικό σχίσμα τών Εκκλησιών,  είχαν φανεί στόν ορίζοντα τά πρώτα σύννεφα τής διάστασης. Καί τό 1054μχ επισημοποιήθηκε απλώς εκείνο, πού είχε αρχίσει τετρακόσια χρόνια νωρίτερα !

ΤΑ  ΣΗΜΕΙΑ ΤΗΣ  ΑΙΡΕΣΗΣ...

Οί αρχικές Παπικές απαιτήσεις γιά  "Πρωτείο τού Πάπα επί όλων τών Εκκλησιών ", περάσανε στό αιρετικό " Filiogue" , συνεχίστηκαν μέ τό "αλάθητο" , καί ακολουθώντας έναν συνεχή κατήφορο φθοράς καί απαιτήσεων φθάσανε κάποτε στό τέλειο σχίσμα...
Ή επισήμανση τών διαφορών έχει αξία, γιατί δείχνει τόν δρόμο τού λάθους...
1) Ή επέμβαση κατ΄ αρχάς τών Ρωμαιοκαθολικών στό ίδιο τό αρχαίο Ορθόδοξο δόγμα  περί Θεότητας, μέ τήν αλλαγή καί πρόσθεση στό "Πιστεύω είς έναν Θεό..."  τού  λεγόμενου Filioque, ( εκπόρευση τού Αγίου Πνεύματος καί εκ τού Υιού...) ήταν τό πρώτο λάθος !
Καί ενώ στήν Ορθόδοξη θέση καί στό Ευαγγέλιο αναγράφονται οί λόγοι τού ίδιου τού  Χριστού ότι  "τό Πνεύμα τό Άγιο εκπορεύεται μόνον εκ τού Πατρός" , έρχεται ό Παπισμός καί διορθώνει τόν Χριστό προσθέτοντας ότι τό Πνεύμα τό Άγιο εκπορεύεται καί " εκ τού Υιού"  εισάγοντας έτσι τήν Δυαρχία στήν Θεότητα, καί ανατρέποντας τήν δομή καί τό έργο τής Αγίας Τριάδας, θέση βλάσφημη πέρα γιά πέρα ! 
Αυτό ακριβώς ήταν καί τό πρώτο σημείο πού οδήγησε τόν Παπισμό στήν αίρεση καί στό Σχίσμα...
2) Κάθε Πάπας θεωρεί τόν εαυτό του μοναδικό αντιπρόσωπο τού Χριστού επάνω στήν γή καί διάδοχο τού Αποστόλου Πέτρου παίρνοντας αφορμή από τόν αλληγορικό λόγο τού Χριστού  ότι " σύ είσαι ό Πέτρος καί επάνω στήν πέτρα θά οικοδομήσω τήν Εκκλησία μου..." . 
Καί ενώ ό Χριστός εννοούσε τήν ακλόνητη καί συμπαγή σάν πέτρα ομολογία τού Πέτρου σέ γενομένη ερώτηση, περί τής θεότητας τού Χριστού, έρχεται ό Παπισμός από τό 1054μχ ( γιατί πρώτα δέν έλεγε αυτά), καί ανακαλύπτει τήν ..."διαδοχή" !!
Βάσει αυτού τού "Πρωτείου", κάθε Πάπας, εμμέσως, απαιτεί από τούς Ορθοδόξους όχι μόνο υποταγή, αλλά καί εφαρμογή κάθε αλλαγής καί νεωτερισμού ακόμη καί στό Δόγμα καί στούς κανόνες τής Εκκλησίας πού αυτός θά θελήσει νά κάνει, ώς "αντιπρόσωπος τού Χριστού επάνω στήν γή! " . Καταλαβαίνουμε τώρα τό βάθος τού εγωϊσμού καί τής πλάνης...

ΜΟΝΟ Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΛΑΘΗΤΟΣ !

3) Ό Πάπας θεωρείται "αλάθητος" γιά ότι πεί, καί γιά ότι κάνει !
Μόνο ό Θεός όμως είναι αλάθητος! Καί κανείς  άνθρωπος πάνω στήν γή δέν μπορεί νά θεωρηθεί, ούτε τέλειος ούτε αλάθητος. 

4) Ό Παπισμός έχει καταργήσει ουσιαστικά τήν Αγία Κοινωνία δίνοντας στούς πιστούς άζυμο άρτο, τήν λεγόμενη  "όστια" ( κάτι σάν μικρά βιομηχανοποιημένα μπισκοτάκια, μιά καί δέν φτιάχνουνε πρόσφορα γιά προσκομιδή, όπως οί Ορθόδοξοι), καί χωρίς "αίμα Κυρίου". 
Τόσο όμως ό άζυμος καί χωρίς προζύμι άρτος (πού είναι  παλαιά Εβραϊκή συνήθεια καταργημένη από τόν Χριστό), όσο καί ή μή παράδοση "αίματος Χριστού"  ( δίνεται συνήθως μόνο όταν πλησιάζει νά πεθάνει ό άνθρωπος...), είναι δικές τους επινοήσεις καί ουδεμία σχέση έχουν μέ τήν Αποστολική Παράδοση. Άλλωστε στό Μυστικό Δείπνο πού ό Χριστός παρέδωσε τό ακατάληπτο αυτό Μυστήριο τής μετουσίωσης καί αλλαγής τού άρτου καί οίνου σέ σώμα καί αίμα Χριστού, χρησιμοποίησε κανονικό καί όχι άζυμο άρτο μιά καί τό Πάσχα τών αζύμων δέν είχε έλθει ακόμη.
5) Έχουν επιβάλλει στούς κληρικούς υποχρεωτική αγαμία. Δηλαδή απαγορεύεται νά  παντρεύονται οί κληρικοί τους καί νά έχουν οικογένειες, κατά παράβαση πάλι, τής Αποστολικής Παράδοσης, μέ όλα όσα άσχημα συνήθως δημιουργούνται...
6) Κάνουν τόν σταυρό τους όχι μέ τά τρία δάκτυλα σέ συμβολισμό τής Αγίας Τριάδος, αλλά μέ τά τέσσερα, ή καί πέντε δάκτυλα, βάζοντας στό 4ο δάκτυλο τήν Παναγία, καί στό 5ο τόν Πάπα. Όμως, ούτε ή Θεοτόκος μπορεί νά λατρευτεί ώς Θεός, αλλά ούτε καί ό Πάπας μπορεί νά εξομοιωθεί μέ τόν Θεό!
7) Έχουν κάνει τό Βατικανό Κράτος, μέ Πρωθυπουργό, Υπουργούς, Στρατό καί Κυβέρνηση, καταστάσεις αντίθετες μέ τήν διδασκαλία καί τό έργο τού ταπεινού Θεανθρώπου Ιησού Χριστού καί τών Αγίων Αποστόλων.
8) Πιστεύουν στήν "αξιομισθία τών Αγίων", καί ότι ένας Άγιος μπορεί νά "μεταφέρει" κάποια από τά καλά έργα του σέ ανθρώπους πού δέν έχουν έργα, καί έτσι νά τούς σώσει κι΄ αυτούς από τήν Κόλαση, αντίθετα από όσα δίδαξε ό Χριστός ότι κάθε άνθρωπος είναι υπόλογος μόνο γιά τόν εαυτό του !
9) Πιστεύουν στό "καθαρτήριο πύρ" πού θά καθαρίσει στήν άλλη ζωή όσους αμαρτωλούς δέν πρόλαβαν νά μετανοήσουν, καί ακόμη ότι τελικά θά ελεήσει ό Θεός καί τούς δαίμονες, αυτά τά πλήρους κακίας πλάσματα, ότι ή Κόλαση θά έχει τέλος, καί ότι θά πάνε κι΄ αυτοί στόν ...Παράδεισο!!!

ΠΡΟΓΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΑ ΜΕΛΛΟΝΤΑ,  ΚΑΙ  ΑΠΟΛΥΤΟΣ  ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΣ...

10) Πιστεύουν στόν "απόλυτο προορισμό" , καί ότι κάθε άνθρωπος είναι προορισμένος από τόν Θεό είτε γιά Κόλαση είτε γιά Παράδεισο, μπλέκοντας έτσι δύο άσχετες καταστάσεις. 
Γιατί, ό Θεός σάν Παντογνώστης, γνωρίζει μέν τό τί θα συμβεί σέ κάθε άνθρωπο ( πρόγνωση ), αλλά δέν προκαθορίζει αυτό τό μέλλον ( προορισμός), λόγω τής ελευθερίας τής βουλήσεως ( θελήσεως ),  πού έχει δώσει  σέ κάθε άνθρωπο, ώστε νά μπορεί μετά νά τόν κρίνει σύμφωνα μέ τίς πράξεις του...
Γιατί, άν ό Θεός προκαθόριζε τήν πορεία κάθε ανθρώπου, τότε ό άνθρωπος, καί δικαίως, θά ήταν αμέτοχος γιά τίς πράξεις του καί θά μπορούσε νά πεί: 
" Δέν φταίω Κύριε εγώ, εσύ μέ έφτιαξες έτσι...". 
11) Στό βάπτισμα, δέν βυθίζουν τά παιδιά μέσα στό νερό ( Ταφή καί Ανάσταση), τρείς φορές στόν τύπο τής Αγίας Τριάδας όπως ή αρχαία Εκκλησία παρέδωσε, αλλά έχουν τό βάπτισμα γιά ετοιμοθανάτους, ραντίζοντας τά παιδιά μέ νερό...
12) Τό Χρίσμα καί τό μύρωμα τού παιδιού γιά νά αποκτήσει τίς Δωρεές τού Αγίου Πνεύματος, όπως οί Απόστολοι εδίδαξαν, δέν τό κάνουν μέ τό βάπτισμα αλλά όταν μεγαλώσουν τά παιδιά, αφήνοντάς τα έτσι στερημένα τής βοήθειας τού Θεού καί στήν διάθεση τού διαβόλου...
13) Τό μυστήριο τού ευχελαίου τό χρησιμοποιούνε μόνο μιά φορά καί γιά τούς ετοιμοθανάτους...
14) Τό μυστήριο τής εξομολογήσεως γίνεται συνήθως μέ "απόκρυφο τρόπο" μέσω παραβάν μεταξύ εξομολόγου καί πιστού. Αντίθετα πάλι μέ τήν αρχαία παράδοση πού επιζητά τήν θαρραλέα μετάνοια τού ανθρώπου απέναντι τού οργάνου τού Θεού : 
" Ναί Κύριε, έφταιξα απέναντί σου !" καί όχι τήν κρυμένη πίσω από παραπετάσματα...
Όταν ό προφήτης Νάθαν ανέβηκε στά Ανάκτορα καί έλεγξε τόν Δαβίδ γιά μοιχεία καί φόνο δέν πήγε νά κρυφτεί ό βασιλέας αλλά ομολόγησε μέ θάρρος τήν ενοχή του. Στήν Αγία Γραφή μάλιστα αναφέρονται ότι οί εξομολογήσεις τών Χριστιανών γίνονταν δημόσια !
Ακόμη, τά επιτίμια αμαρτιών στήν Παπική εκκλησία, είναι ποινικού χαρακτήρα μιά καί ή εξομολόγηση έχει τόν χαρακτήρα δικαστηρίου. Στήν Ορθόδοξη Εκκλησία όμως, ό εξομολόγος συμβουλεύει, δέν δικάζει, καί  είναι παιδαγωγικού χαρακτήρα  ώστε νά συναισθανθεί ό αμαρτωλός τήν πτώση του, νά φυλαχτεί, καί νά μή ξαναπέσει... 
Συνέπεια τής τακτικής αυτής υπήρξαν παλαιότερα, τά λεγόμενα συγχωροχάρτια, σέ τύπο μπλόκ αποδείξεων! Αμάρτανες τόσο, πλήρωνες τόσα καί "πήγαινες" στόν Παράδεισο...
15) Έχουν τό δόγμα τής "ασπίλου συλλήψεως" τής Θεοτόκου, λέγοντας ότι δέν έφερε τό προπατορικό αμάρτημα τών Πρωτοπλάστων, καί ανυψώνοντάς την λατρευτικά στό ύψος τής Θεότητας. Όμως, ή λατρεία ανήκει μόνο στόν Άγιο Τριαδικό Θεό, ενώ ή τιμητική προσκύνηση στήν Θεοτόκο καί στούς Αγίους !
16) Εικόνες έχουν συνήθως σέ τοιχογραφίες, δέν τίς τιμούν προσκυνώντάς τες, δέν τιμούν τά άγια λείψανα, καί αντί γιά εικόνες βάζουν αγάλματα !!!
17) Ή Παπική εκκλησία, στήν προσπάθεια προσεταιρισμού Ορθοδόξων πιστών σέ άλλες χώρες, προώθησε Ρωμαιοκαθολικούς ιερείς ντυμένους όπως οί Ορθόδοξοι καί μέ τό ίδιο σχεδόν λειτουργικό τυπικό, δημιουργώντας έτσι ένα περίεργο εκκλησιαστικό σχήμα, τήν Ουνία. 
Οί Ουνίτες, λειτουργούν σέ Ουνίτικες Εκκλησίες πού μοιάζουν Ορθόδοξες, ξεγελώντας ακόμη καί Ορθοδόξους πιστούς πού δέν γνωρίζουν τά πράγματα καλά, καί δέν μνημονεύουν Ορθοδόξους Αρχιερείς, αλλά τόν Πάπα !!!
Είναι τό μεγαλύτερο σχέδιο εξαπάτησης τής Παπικής εκκλησίας πρός τήν Ορθοδοξία, πού γίνεται κυρίως στό εξωτερικό!!!

                                                                                                                                                                                    ΑΝΤΙΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟΙ...

                                                                                                                                                                            ( Οί Ευαγγελικοί - Προτεστάντες )                                                                                                                                                                     

Η αιτία δημιουργίας του δεύτερου Σχίσματος από τήν αρχαία, συμπαγή γραμμή της Χριστιανικής Εκκλησίας (μετά τον πρώτο διαχωρισμό μέ τούς Ρωμαιοκαθολικούς ),υπήρξε, η διαμαρτυρία του φημισμένου Γερμανού θεολόγου Μαρτίνου Λούθηρου(1517), ενάντια στην τότε, Παπική ηγεσία.          

Ο Πάπας Λέων ο !0ος, για λόγους καθαρά εισπρακτικούς, είχε κυκλοφορήσει τά λεγόμενα συγχωροχάρτια , σε αντίθεση με τά όσα ο Χριστός και οι Αγιοι Απόστολοι είχαν παραδώσει. 

Τά λεγόμενα συγχωροχάρτια  έγραφαν, ότι ο Πάπας, ως διάδοχος του Αποστόλου Πέτρου, ιδρυτού της Εκκλησίας της Ρώμης, είχε εξουσία νά συγχωρεί ζωντανούς και πεθαμένους και μάλιστα, και αυτούς πού βρίσκονταν στην κόλαση…Αγοράζοντας λοιπόν ένα τέτοιο χαρτί έπαιρνες συγχώρηση για όσες αμαρτίες θα έκανες μέσα σε 5  χρόνια, ή πληρώνοντας περισσότερα, μπορούσες να αμαρτάνεις και ανάλογα χρόνια…

Η εισπρακτική αυτή βουλιμία, κληρικών της τότε εποχής είχε φθάσει σε τέτοιο σημείο στην ύπαιθρο, ώστε να κυκλοφορούν λιτανεύοντας ένα φτερό χήνας, ισχυριζόμενοι κάποιοι, ότι αυτό, ήταν μέρος των πτερύγων του Αρχαγγέλου Μιχαήλ στήν πτώση τών Αγγέλων κατά τήν μάχη του μέ τόν Εωσφόρο! 

Υπήρξαν όμως και άλλα λάθη.

Ο Λούθηρος, είχε γίνει μοναχός στην Μονή των Αυγουστινιανών τού Ερφουρτ, αλλά παρ΄όλους τους όρκους και τις μοναχικές υποσχέσεις παρθενίας και αγαμίας, απέναντι Θεού και ανθρώπων, παντρεύτηκε μιά άλλη μοναχή  (δεσμευμένη κι΄αυτή με τους ίδιους όρκους), την Αικατερίνη φόν Μπόρα από την οποία απέκτησε και  6  γυιούς!

Τά λάθη δυστυχώς είχαν και συνέχεια…

ΣΕ  450  ΚΟΜΜΑΤΙΑ...

Την αρχική γραμμή αλλαγής και μεταρρύθμισης του Μαρτίνου Λούθηρου την επέκτειναν με νέες αντιδράσεις αργότερα, και άλλοι θεολόγοι της μεταρρύθμισης, όπως ο Ζβίγγλιος, και ο Καλβίνος. 

Δυστυχώς όμως, παρ΄ όλο πού οι διαμαρτυρίες τους υπήρξαν αρχικά δικαιολογημένες, και παρ΄ όλες τις αναφορές τους ότι μόνο η Ορθοδοξία είχε ανόθευτη την αλήθεια κρατώντας την αρχαία γραμμή, εν τούτοις, αντί να επιστρέψουν στην Ορθοδοξία δημιούργησαν δική τους ομολογία, πού την ονόμασαν «Εκκλησία»…

Οι εσωτερικές διαφωνίες τους όμως επεκτάθηκαν με αποτέλεσμα σήμερα, το 2004 , να υπάρχουν πάνω από 450 λεγόμενες «Εκκλησίες», αντιμαχόμενες μεταξύ τους περί «αλήθειας και πίστεως…», παρ΄όλο πού ο Χριστός ίδρυσε μία μόνο Εκκλησία, και σ΄αυτήν ακριβώς επαφίεται η σωτηρία των ανθρώπων.

Σήμερα, οί γνωστότερες Προτεσταντικές ομολογίες στήν Ελλάδα είναι :

     Ευαγγελικοί - Πρεσβυτεριανοί

 Λουθηρανοί

 Επισκοπιανοί

 Βαπτιστές

     Μεθοδιστές

 Μορμόνοι

     Χιλιαστές ( Ιεχωβάδες )

 Αντβενιστές της εβδόμης ημέρας.

Χ.Ο.Ε. –Χριστιανική Οργάνωση Ειρήνης
«Εκκλησία» του Ιησού»

   Παγκόσμια Κεντρικά Γραφεία «Εκκλησίας» του Θεού
«Αποστολική Εκκλησία της Πεντηκοστής»

   Διεθνής «Εκκλησία» του Τετραγωνικού Ευαγγελίου
   Βιβλική Εκκλησία του Θεού

   Υπόλοιπο της «Εκκλησίας» του Θεού, με έδρα το Μίτσιγκαν
    Ηνωμένη Πεντηκοστιανή «Εκκλησία»

   Απαραπλάνητη «Εκκλησία» του Θεού

    Χολστέϊν «Εκκλησία» του Θεού, καί

    Πεντηκοστιανοί ( Ελευθέρα Αποστολική «Εκκλησία» της Πεντηκοστής )

μέ ιδρυτή τον Ευάγγελο Φωτίου κατ΄ αρχάς στην Αθήνα στα 1938, και διάδοχο και αναδιοργανωτή τής ομάδας, τόν Λούη-Λεωνίδα Φέγγο, στα 1965. 

Σχετικά μέ τήν ομολογία αυτή  σημειώνουμε, ότι ή πρώτη εμφάνισή τους έγινε στην Αμερική, στά 1907 από τον Αμβρόσιο Τόμπλισον.

Οί Πεντηκοστιανοί ισχυρίζονται ότι προέρχονται κατ΄ ευθείαν από τούς πρώτους Χριστιανούς τής ημέρας της Πεντηκοστής στην Ιερουσαλήμ, ενώ πουθενά στην Αγία Γραφή δεν αναφέρεται ότι μετά την Πεντηκοστή, υπήρξε και μια ιδιαίτερη ομάδα  με τους τάδε και τάδε Αποστόλους, πού έχοντας χρίσμα διαδοχής και Ιερωσύνης μέχρι σήμερα, ονομάζονταν… Πεντηκοστιανοί. 

Προφανώς, με τόν ισχυρισμό αυτό,  θέλουν να δώσουν βαρύτητα στήν κίνησή τους, και στην επικοινωνιακή-προσηλυτιστική πολιτική τους…

Στην κοινότητα αυτή, ανήκουν και τα σωματεία «Σύνδεσμος Εκκλησιών της Πεντηκοστής» (1971) και «Αδελφότης μαθητών Ιησού Χριστού».

Η κίνηση επεκτάθηκε και μεταξύ των αποδήμων Ελλήνων της Αμερικής (Ν. Υόρκη, Οχάιο) και της Αυστραλίας (Greek Christian Church). Η εφημερίδα της «Xριστιανισμός» εκδίδεται και στα αγγλικά. Στα μέσα της δεκαετίας του 1990, ομάδα αυτή υπολόγιζε πως είχε 150 «ποιμένες» και 20.000 πιστούς.

Συνήθως  καταφέρεται εναντίον των άλλων Πεντηκoστιανών ομάδων, που αναγνωρίζουν τούς «αρχηγούς» τού εξωτερικού και πληρώνονται, χωρίς να σώζουν ποτέ καμία ψυχή. ( Ενώ αυτοί, προφανώς νομίζουν, ότι σώζουν πολλές ψυχές...) Τους ονομάζει μάλιστα και «λύκους» Σε μία σφοδρή επίθεση εναντίον των άλλων ομάδων ο Λ. Φέγγος ανέφερε: 

«Δεν χρειάζεται καταστατικό. Έχουμε το λόγο του Θεού, τα λέει όλα... Είναι επικατάρατοι αυτοί που κάνουν αυτή τη δουλειά. Δεν μπορούν να έχουν την ευλογία του Θεού» Η ομάδα αυτή χαρακτηρίζει τη Γραφή «καταστατικό χάρτη» και απορρίπτει καθετί που δεν συμφωνεί «με το ευαγγέλιο» (Χ 7/86,2),

Λέγοντας όμως «ευαγγέλιο», μή φανταστούμε ότι εννοεί το αρχαίο κείμενο των Ευαγγελίων, όπως το ξέρουμε εμείς οί Ορθόδοξοι, αλλά τις ερμηνείες από μεταφράσεις σύμφωνα πάντα με τό πνεύμα τής κίνησης τού Λ. Φέγγου, ο οποίος δέχεται τήν κατά γράμμα ερμηνεία τής Αγίας Γραφής. 

Έτσι υποστηρίζει  πως  ο θρόνος του Θεού είναι τοπικός, πως ο Θεός οπωσδήποτε έχει χέρια και πόδια, και πως ετοιμάζει για τους πιστούς κατά γράμμα καί  σπίτια Δεν δέχονται ειδική ιεροσύνη, δεν πιστεύουν σε μετουσίωση – αλλαγή των Τιμίων Δώρων στην Αγία Κοινωνία θεωρώντας τα όλα αυτά συμβολικά,  απορρίπτουν την εξομολόγηση, τά μνημόσυνα, τά άγια λείψανα , τις εικόνες, τον Τίμιο Σταυρό, τις πρεσβείες των αγίων, κλπ. – κλπ. μη έχοντας αφήσει στην ουσία τίποτα όρθιο από την αρχαία Αποστολική Παράδοση. Μετά από όλες αυτές τίς καταργήσεις δέν μπορούμε νά μιλάμε γιά επάρκεια  ιεροσύνης, μια και δεν έχουν καί ουδεμία αποστολική διαδοχή χειροτονιών, από την αρχαία Εκκλησία μέχρι σήμερα !

  ( Αποσπάσματα ελεύθερης απόδοσης από το βιβλίο  "Εγχειρίδιο αιρέσεων και παραχριστιανικών ομάδων" τού π. Αντωνίου Αλεβιζόπουλου )

 

Πεντηκοστιανοί : Αποσπάσματα από μιά σύγχρονη ιστορία...

      Τις εσχατολογικές πλάνες των Πεντηκοστιανών τις ένοιωσα πολύ αισθητά, γιατί έτυχε να παρακολουθήσω από κοντά κάποια γεγονότα. Θα σας διηγηθώ μία σύγχρονη ιστορία.

Κάποια κοπέλα από τα μέρη της Αρκαδίας, από το Γυμνάσιο της Τριπόλεως βρέθηκε στην Αθήνα για πανεπιστημιακές σπουδές. Σπούδαζε οικονομικές επιστήμες. Η Ιωάννα (έτσι είναι το μικρό όνομά της) αφού πήρε το πτυχίο της, παντρεύτηκε κάποιο νεαρό επιστήμονα. Ο γάμος έγινε το 1977.

Το πρώτο χρόνο του γάμου ο σύζυγός της γνώρισε μία Πεντηκοστιανή ομάδα, η οποία μάλιστα προσπαθούσε να δείχνει Ορθόδοξη, και παρακολουθούσε τις συγκεντρώσεις της. Μέσα σε δύο χρόνια προσχώρησε οριστικά σ’ αυτήν. Εν τω μεταξύ η οικογένεια έγινε τετραμελής. Γεννήθηκαν δύο αγόρια.

Το πρώτο παιδί γεννήθηκε στα τέλη του 1977. Συζητώντας γι αυτό, ο Πεντηκοστιανός σύζυγος έλεγε στην Ιωάννα. Το παιδί μας δεν θα προλάβη να πάη σχολείο, διότι θα γίνη η αρπαγή της Εκκλησίας. Δηλαδή πίστευε ότι πολύ σύντομα, στο έτος 1983 θα ερχόταν ο Χριστός να παραλαβή τους δικούς του. Αυτό βέβαια δεν πραγματοποιήθηκε, και τα παιδιά πήγαν κανονικά σχολείο.

Κατόπιν η αρπαγή προσδιορίστηκε για το έτος 1988.

Η Ιωάννα δεν προσχώρησε στους Πεντηκοστιανούς, αλλά ορισμένες φορές παρακολουθούσε τις συναθροίσεις τους για να είναι κατατοπισμένη, για να προστατεύη τα παιδιά της. Μας διηγήθηκε ότι είχε ακούσει πάρα πολλές ψευδοπροφητείες. Μεταξύ των άλλων μου ανέφερε: Έλεγε ο αδελφός Ζηνόπουλος στην εκκλησία κάτω στην κεντρική, Μενάνδρου και Σωκράτους, ότι στα δάχτυλα του ενός χεριού, αδελφοί, μετρούνται τα χρόνια ως την αρπαγή. Αυτό το είχα ακούσει το 1983.

Η νέα λοιπόν χρονολογία της Β Παρουσίας τοποθετήθηκε τώρα στο 1988...

Το 1986 η οικογένεια αγόρασε οικόπεδο ενός στρέμματος στην περιοχή των Θρακομακεδόνων και άρχιζε να χτίζη σπίτι. Ο άνδρας έλεγε: Μόλις τελειώσει το σπίτι, μόνο έξι μήνες θα προλάβουμε να μείνουμε. Ήταν βέβαιος ότι το 1988 θα αρπαζόταν στο μεσουράνημα όπου θα κατοικούσε για επτά χρόνια.

Κατά την περίοδο αυτή ακούγονταν μέσα στην οικογένεια και κάποιοι ασυνήθιστοι χαιρετισμοί. Ο άνδρας της Ιωάννας έμπαινε στο σπίτι και χαιρετούσε τον πεθερό του με τα εξής λόγια: Γεια σου, πατέρα. Άντε σε δύο χρόνια φεύγουμε!
Μετά από χρόνια, το ένα, το μεγαλύτερο από τα δύο παιδιά έλεγε: Θυμάσαι, μητέρα, πως ο μπαμπάς χαιρετούσε τον παππού το 1986; Θυμάσαι που του έλεγε ότι σε δύο χρόνια φεύγουμε!

Καθώς πλησίαζε το 1988, τα δημοσιεύματα στην μηνιαία εφημερίδα τους, τον "Χριστιανισμό", σφυροκοπούσαν τις ψυχές των Πεντηκοστιανών με την αγωνία του ερχομού του Χριστού: Βρισκόμαστε στις έσχατες ημέρες, Η ημέρα του Κυρίου είναι πλησίον, Εγγύς η ώρα, Ο Χριστός έρχεται να πάρη μία ζωντανή Εκκλησία. Ο Αντίχριστος ετοιμάζεται να κάνη την εμφάνισί του.

Λοιπόν και το 1988 δεν έγινε τίποτε. Προσανατολίσθηκαν για το 1990. Τα κηρύγματά τους και τα δημοσιεύματα τους ήταν εγερτήρια σαλπίσματα. Στην εφημερίδα τους τα πρωτοσέλιδα άρθρα φιλοξενούσαν τίτλους γραμμένους με πελώρια τυπογραφικά στοιχεία: Χριστιανοί ετοιμασθείτε. Ο καιρός έφθασε. Ο Κύριος έρχεται (Δεκεμ. 1989). Και συνέχεια το ίδιο βιολί, όλα φανερώνουν ότι ό Κύριος έρχεται.

Παράλληλα και οι απλοί άνθρωποι που παρασύρθηκαν από την αίρεση έλεγαν μεταξύ τους τα ίδια. Κάποιος που έκανε την ομολογία του και δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα τους, τελείωνε με τις φράσεις: Τώρα αισθάνομαι ευτυχής και ασφαλής γιατί έχω προσανατολισμό και ξέρω που να πάω- τώρα περιμένουμε τον Κύριο να έρθει να μας παραλάβει. Δόξα στο άγιο όνομά Του (Οκτώβριος 1990).

Για τους Πεντηκοστιανούς ποιμένες όλα έδειχναν ότι αύριο, μεθαύριο φθάνει το τέλος. Το βλέπουμε αποτυπωμένο στα δημοσιεύματα τους: Γίνεσθε έτοιμοι, ο Χριστός θα κάνη γρήγορα την παρουσία του, Επιτέλους θα έρθη ο Κύριός μας, Τα περιθώρια στενεύουν, ο Χριστός θα έρθει παρά πολύ γρήγορα. Το τελευταίο παράθεμα είναι από τον Χριστιανισμό της 1-11-1990. Και όλα γύρω τους μιλούσαν για το επικείμενο τέλος. Και το ότι κατεδαφίσθηκε το τείχος που χώριζε το Βερολίνο, και το ότι συνέβη πολιτική αλλαγή στην Πολωνία, όλα αυτά έδειχναν ότι έφθασε ο καιρός της Β Παρουσίας! 

Μάλιστα!

Στο φύλλον της εφημερίδος του Οκτωβρίου 1990 σε άρθρο του Λεωνίδα Φέγγου με τίτλο Η Γερμανία ενώθηκε, ένα ακόμη μεγάλο βήμα προς το τέλος, δόθηκε το σύνθημα, Αγαπητοί αδελφοί, φθάσαμε στο τέλος του τέλους. Ετοιμασθείτε. Φεύγουμε. Μ αυτό κατακλειόταν το δημοσίευμα. Φθάσαμε στο τέλος του τέλους! Μάλιστα!

Οι ταλαίπωροι. Όλο στο τέλος φθάνουνε, και όλο ξεκινάνε πάλι από την αρχή!

Ας κάνουμε τον κόπο να ρίξουμε μια ματιά στην μηνιαία εφημερίδα τους, σε τεύχη των ετών 1991 και 1992, δηλαδή πριν από το 1993.


Ιανουάριος 1991, «Πρέπει να είμαστε έτοιμοι. Ο Κύριος έρχεται». Φεβρουάριος 1991, «Επληρώθη ο καιρός και επλησίασεν η βασιλεία του Θεού». «Είμαστε στην τελική ευθεία... Η βασιλεία του Θεού ήδη είναι έτοιμη... Αγαπητοί αδελφοί όλα τα σημεία της παρουσίας του και της συντέλειας του αιώνος εκπληρώθηκαν».

Μάρτιος 1992, «Οι πιστοί ετοιμάζονται για τον Χριστό και οι άπιστοι για τον Αντίχριστο». «...Ο Ιησούς Χριστός ετοιμάζει τους δικούς του και προσπαθεί να σώση όσους πιο πολλούς μπορεί». Το τελευταίο θέλει να πει ότι πρέπει οι Πεντηκοστιανοί να προσηλυτίσουν όσους πιο πολλούς γίνεται, ότι πρέπει να εντατικοποιήσουν την προπαγάνδα τους.

Αύγουστος 1992, «Η μεγάλη ημέρα επλησίασε». «...Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία σε μας, ότι σε λίγο θα δούμε τον Ιησού Χριστό να έρχεται».
Ήλθε το 1993 και τίποτε δεν έγινε.

Πέρασε και όλη η δεκαετία του 1990, και όσα προφητεύθηκαν γι' αυτήν αποδείχθηκαν ψευδή.
Εδώ καλό θα ήταν να αναφέρουμε τί μας είπε πρώην Πεντηκοστιανός —τον αναφέραμε και προηγουμένως. Το μικρό του όνομα Αναστάσιος. Ήταν δώδεκα χρόνια μαζί τους:

«Είδα τρομερά λάθη, φοβερές αμαρτίες, παρόλο πού κηρύττουν αγνότητα και αγιότητα. Είναι μόνο λόγια. Τα έργα απέχουν πολύ. Ψεύτικες διδασκαλίες πού μερικές φορές δεν τις άντεχα, πού δεν μπορούσα να τις δεχθώ. Ψεύτικες προφητείες. Έλεγαν για πράγματα πού θα συμβούν και δεν συνέβαιναν ποτέ. Έχουν πολλούς προφήτες. Κάτι σαν μέντιουμ. Είπαν προφητείες για το πρόσωπο μου, για την ζωή μου, πού δεν βγήκαν αληθινές.

»Είπαν προφητείες για τις έσχατες ημέρες, για πράγματα πού θα γίνουν πάνω στον πλανήτη μας και δεν συνέβησαν ποτέ. Ένα παράδειγμα. Έχουν μια διδασκαλία, για την αρπαγή της Εκκλησίας. Από το 1987 που τους ακολούθησα, άκουα καθημερινά, Έρχεται ο Κύριος, αδελφέ! Έρχεται ο Κύριος! Να ετοιμασθούμε να φύγουμε για τον ουρανό. Μάλιστα προσδιώριζαν και την ημερομηνία περίπου. 

Με βάσι την χρονολογία του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, με πρόσθεσι σ’ αυτήν εβδομήντα ή ογδόντα ετών, αφαιρώντας, προσθέτοντας, πολλαπλασιάζοντας, κατέληξαν ότι το 1993 θα έλθη ο Ιησούς Χριστός και θα πάρη στο μεσουράνημα μόνο εμάς τους Πεντηκοστιανούς. Μόνο εμάς που είμαστε αναγεννημένοι, βαπτισμένοι με Άγιο Πνεύμα, που λέμε τα ακαταλαβίστικα, που λέμε ο ένας στον άλλο προφητείες. Περιμέναμε λοιπόν την αρπαγή της Εκκλησίας, η οποία φυσικά δεν συνέβη. Πέρασε το 1993 και αρπαγή δεν ήλθε. . . Να μη σας το πολυλογώ. Στο ότι απομακρύνθηκα από αυτούς, μία σημαντική αιτία ήταν οι ψευδοπροφητείες. . . . »

Τα προηγούμενα ήταν προφορικός λόγος. Ας δούμε όμως και τον γραπτό. 

Είχαν γράψει στην εφημερίδα τους ότι η δεκαετία του 1990, θα είναι ιδιαίτερα σημαντική για ολόκληρη την ανθρωπότητα. Κατ’ αυτήν θα γινόταν η αρπαγή της Εκκλησίας. Κατ΄ αυτήν θα ερχόταν ο Αντίχριστος που θα εγκαινίαζε μία τρομερή περίοδο, στο τέλος της οποίας θα διωργάνωνε τρίτο παγκόσμιο πόλεμο, πυρηνικό, που θα επέφερε πρωτοφανή καταστροφή στην ανθρωπότητα.

Είχαν γράψει ότι το 2000 θα τελείωνε η επταετία του Αντίχριστου, και θα ερχόταν πάλι ο Χριστός στην γη — τρίτη Παρουσία. Για τους Πεντηκοστιανούς δεν τελειώνουν τα πράγματα με την Β’ Παρουσία. Αυτοί περιμένουν και τρίτη και τέταρτη. Κι έπειτα μας λένε δήθεν ότι δέχονται το Σύνολον της Πίστεως, το πιστεύω.
Μα το πιστεύω λέει και πάλιν ερχόμενον μετά δόξης κρίναι ζώντας και νεκρούς. Το πιστεύω κηρύσσει ότι όλα τελειώνουν με την Β’ Παρουσία.

Λοιπόν, επανερχόμεθα. Είχαν γράψει ότι το 2000 θα ερχόταν ο Χριστός στην γη για να στήση τον θρόνο του στην Ιερουσαλήμ και να εγκαινίαση την χιλιόχρονη βασιλεία του. Ω! και τι ελπίδες έτρεφαν οι ποιμένες και οι κήρυκες των Πεντηκοστιανών για την χιλιετή βασιλεία! Δεν μπορείτε να το φαντασθήτε.
Περίμεναν ότι θα γίνονταν επίγειοι άρχοντες εξουσιάζοντας πέντε ή δέκα πόλεις, μικρές ή μεγάλες περιοχές, ανάλογα με το πόσους ανθρώπους θα είχε προσηλυτίσει ο καθένας. Αυτά πιστεύουν!

Ήρθε το 1993 και οι φίλοι μας οι Πεντηκοστιανοί δεν αρπάχθηκαν στο μεσουράνημα. Κι εμείς εδώ κάτω στην γη ούτε Αντίχριστο είδαμε ούτε το πυρηνικό ολοκαύτωμα του τρίτου παγκοσμίου πολέμου.

Ήρθε και το 2000 και δεν φάνηκε η χιλιόχρονη βασιλεία των Πεντηκοστιανών. Οι ελπίδες τους ήταν κούφια καρύδια και άχυρα που τα πήρε ο άνεμος. Οι καρδιές τους πάγωσαν.
Κι άλλες θρησκευτικές κινήσεις περίμεναν να γίνη το 2000 το τέλος του κόσμου. Κι αυτοί απογοητεύτηκαν. Παρόμοια φαινόμενα είχαν συμβή και παλαιά το 1000 μ.Χ. και το 1666 μ. Χ. Βλέπετε κάποια νούμερα ευνοούν εσχατολογικές παρακρούσεις.

Ένας ηλικιωμένος Πεντηκοστιανός στις αρχές του 2000 ακούσθηκε να λέει: Αχ αυτή η αρπαγή πότε θα έρθη; Γιατί αργεί;

Βομβαρδίζονται οι ψυχές με ψεύτικες ελπίδες.

Τέλος του 2000. Ερωτώ κάποιους ενορίτες μου, που έχουν μέσα στην οικογένεια τους ένα Πεντηκοστιανό. Τελείωσε το 2000. Δεν αρπάχθηκε στον ουρανό. Τι σας λέει; Μου απάντησαν: Μάς βεβαιώνει ότι η αρπαγή της Εκκλησίας θα γίνη το 2001.

Ο μεγάλος όμως ποιμένας των Πεντηκοστιανών που γράφει και τα πρωτοσέλιδα στην εφημερίδα "Χριστιανισμός", έστειλε διαφορετικό μήνυμα. 

Λοιπόν, εφημερίδα Χριστιανισμός, φύλλο Ιανουαρίου του 2001. Ω, μη μου πείτε πως δεν είναι ξύπνιος αυτός ο άνθρωπος. Ανακάλυψε ένα χωρίο από τον προφήτη Ωσηέ, του έδωσε αλληγορική και προφητική ερμηνεία και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο ερχομός του Χριστού και τα άλλα συγκλονιστικά γεγονότα θα γίνουν την τρίτη χιλιετία.
Δεν συνέβησαν στο τέλος της δεύτερης χιλιετίας. Θα πραγματοποιηθούν όμως στην τρίτη χιλιετία. Βρήκε χωρίο από την Αγία Γραφή. Κατοχύρωσε αγιογραφικά την θεωρία του. Κι έτσι φάνηκε με πρόσωπο καθαρό στους δικούς του.

Παρόμοια δεν ενεργούν και οι Μάρτυρες του Ιεχωβά; Αφού ο Αρμαγεδδώνας δεν συνέβη στα χρόνια που είχαν υπολογίσει (λογάριαζαν με βάσι το 1914 μία χρονική περίοδο ίση με την διάρκεια της ζωής μιας γενεάς ανθρώπων), βρήκαν μία περικοπή από το 24ο κεφάλαιο του Ευαγγελίου του Ματθαίου, και βάσει αυτής έδωσαν ευρύτερη έννοια στην λέξι γενεά, και έτσι ξελάσπωσαν.

Το τραγούδι λέει, θα’ ρθει κάτι άλλο και θα ξελασπώσουμε, κι αυτοί, οι Πεντηκοστιανοί και οι Μάρτυρες του Ιεχωβά λένε θα βρούμε άλλο χωρίο, είτε από τον Ωσηέ είτε από τον Ματθαίο, και θα ξελασπώσουμε.

Όπως καταλαβαίνετε δεν πρόκειται για θεοσεβούμενους ανθρώπους, αλλά για απατεώνες, για εμπαίκτες των θείων. Αντί να πούνε, μας συγχωρείτε, άνθρωποι είμαστε, κάναμε ένα λάθος προχωρούν σε νέα ψευδοπροφητεία. Και καθώς περνούν τα χρόνια το καλάθι με τις ψευδοπροφητείες γεμίζει.

Η Αγία Γραφή (Πρβλ. Δευτερ. ιη 20-22) δηλώνει κατηγορηματικά ότι όποιος πει προφητεία και δεν βγει αληθινή, διακατέχεται από ασέβεια και υπερηφάνεια.

Οι Πεντηκοστιανοί που προφητεύουν είναι μπαλόνια γεμάτα εγωισμό. Εμείς βρήκαμε την αλήθεια! Εμείς βαπτισθήκαμε με Άγιο Πνεύμα! Εμείς είμαστε άγιοι! Εμείς μιλάμε ξένες γλώσσες! Εμείς καταπατούμε τον διάβολο! Εμείς είμαστε οι καταφερτζήδες, και μόλις έλθουν τα μεγάλα κακά στην γη, θα την σκαπουλάρουμε- μόλις έλθη ο Αντίχριστος θ’ ανεβούμε στο μεσουράνημα και θα γλυτώσουμε. Εμείς έχουμε αναγεννηθεί! Εμείς είμαστε η Αποστολική Εκκλησία! Εμείς!. . . .

Το Άγιο Πνεύμα όμως δεν συνεργάζεται με εγωιστές. 

Το πονηρό πνεύμα όμως τα πάει καλά μαζί τους. Κι επειδή το πονηρό πνεύμα αγνοεί το μέλλον, γι΄ αυτό οι δικοί του προφήτες διαψεύδονται. Όσες προφητείες δεν προέρχονται από το Πνεύμα του Θεού πέφτουν στο χώμα.

Ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός που είχε το ταπεινό φρόνημα που στολίζει την Ορθόδοξο Εκκλησία, συνεργαζόταν με το Άγιο Πνεύμα και όσες προφητείες είπε βγήκαν αληθινές, και συνεχίζουν να βγαίνουν.

Στους αιρετικούς καί στους εγωιστές όμως, δεν δίδεται τέτοια χάρις...

Αρχιμ. ΔΑΝΙΗΛ ΓΟΥΒΑΛΗ

(απόσπασμα από το βιβλίο: ΝΕΦΕΛΑΙ ΑΝΥΔΡΟΙ )

 

ΤΑ  ΣΗΜΕΙΑ ΤΟΥ ΛΑΘΟΥΣ

  

Γενικά:

Το θρήσκευμα των Προτεσταντών, είναι μία συρραφή και συνάθροιση αρχαίων Χριστιανικών δογματικών εκτροπών, οι οποίες και έχουν καταδικαστεί από αρχαίες Οικουμενικές  Συνόδους. Θα προσπαθήσουμε εδώ να παραθέσουμε τίς βασικές αυτές διαφορές με την αρχαία Εκκλησιαστική ρίζα, πού είναι η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ανατολής, και αυτές εδώ θα εξετάσουμε. 

Ας δούμε τά σχετικά σημεία                                                                                                                                

1) Λένε, ότι μάς είναι αρκετή η Αγία Γραφή και το ίδιο το Ευαγγέλιο,  γι΄ αυτό καί ονομάζονται Ευαγγελικοί. 

Καί ακόμη, ότι οι ερμηνείες των Αγίων Πατέρων της Εκκλησίας ( Αγιος Ιωάννης Χρυσόστομος, Μέγας Βασίλειος, Γρηγόριος Θεολόγος, Μέγας Αθανάσιος κλπ) δεν είναι απαραίτητες, μιά καί ή κατά γράμμα προσωπική εξήγηση τού Ευαγγελίου από τον κάθε άνθρωπο πού πιστεύει στον Χριστό, είναι αρκετή για την σωτηρία του.

Αποτέλεσμα  αυτής τής θεωρήσεως γιά " προσωπική εξήγηση " τής Αγίας Γραφής, υπήρξε, η δημιουργία εκατοντάδων αυτοδύναμων  «εκκλησιών» και  " Σχολών ερμηνείας " τής Αγίας Γραφής, σύμφωνα με τις προσωπικές σκέψεις και προτιμήσεις τού κάθε ανθρώπου, με καταστρεπτικά για την σωτηρία των ψυχών, αποτελέσματα. 

Αυτός ο παραμερισμός των αρχαίων Αγίων Πατέρων του Χριστιανισμού, πού με τά θαύματα επικύρωναν τήν εν Θεώ ερμηνεία τους, και αυτή η περιφρονητική «ισοτιμία» τους από τον Προτεσταντικό – Ευαγγελικό κόσμο, με κάθε κοινό άνθρωπο, έφθανε τελικά στον ίδιο τον Θεό και στις ενέργειές του. 

Σήμερα, τά σημεία του λάθους είναι ορατά, και θα λέγαμε θανάσιμα…

    2) Ισχυρίζονται, ότι τα καλά έργα δεν είναι απαραίτητα για να σωθεί ο άνθρωπος. Μόνο να πιστεύει κανείς, και σώζεται!              

    Ο ίδιος ο Χριστός όμως παραγγέλνει ότι, «ού πάς ο λέγων μοι, Κύριε, Κύριε, εισελεύσεται εις την βασιλείαν των ουρανών, αλλά ο ποιών το    θέλημα τού Πατρός μου του εν ουρανοίς…»(Ματθ.7, 21-23). 

Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης στην Αποκάλυψη αναφέρει ότι οι άνθρωποι κρίνονται από τά έργα τους (Αποκ.20,12). 

Και ο Απόστολος Παύλος προσθέτει ότι εάν έχω τέτοια πίστη ώστε να μετακινώ και βουνά, αλλά δεν έχω έργα αγάπης, δεν είμαι τίποτα (Α΄Κορινθ.13,2).

3) Λένε, ότι ο Λούθηρος καθάρισε την Εκκλησία από τά πολλά σφάλματα πού είχε.

Ναι, αλλά αυτά αφορούσαν την Παπική εκκλησία, τά συγχωροχάρτια της, και τις Ιερές εξετάσεις πού έκαιγαν και βασάνιζαν τους ανθρώπους.  

Η Ορθόδοξη Εκκλησία  ποτέ δεν διέπραξε τέτοια εγκλήματα. 

Ο Λούθηρος, προερχόμενος από την Παπική Εκκλησία συγκρούσθηκε με αυτά, διαμαρτυρόμενος . Στους λόγους του μάλιστα εκθείαζε την Ορθόδοξη Εκκλησία γιατί αυτή μόνο κράτησε, έλεγε, την αρχαία Παράδοση. Εν τούτοις, έφτιαξε μία δική του ομολογία, αποφεύγοντας να γυρίσει στην αρχαία ρίζα.

 Η Ορθόδοξος  Εκκλησία, παρέμεινε ανόθευτη σύμφωνα με τά αρχαία, υπό του Χριστού και των Αγίων Αποστόλων παραδεδομένα πρότυπα, παραμένοντας ως εκ τούτου, και η μόνη αληθινή πού μπορεί να προσφέρει σωτηρία!

 4) Κατακρίνουν την προσκύνηση των Αγίων Εικόνων,

 Μιλούν για ειδωλολατρία, ξύλα και χρώματα, μή μπορώντας να κατανοήσουν ότι προσκυνώντας ο πιστός τις εικόνες δεν προσκυνά ξύλα και χρώματα ούτε και τά λατρεύει, αλλά η τιμή του διαβαίνει στο πρόσωπο, πού η εικόνα παριστάνει. 

Όπως μια μάννα φιλώντας την φωτογραφία του ξενιτεμένου παιδιού της, φέρνει στο μυαλό της με αγάπη το πρόσωπό του, έτσι και ένας Χριστιανός τιμά την κάθε άγια Εικόνα.

Εικόνες συναντάμε από τους πιο αρχαίους χρόνους των Χριστιανικών διωγμών μέσα στις κατακόμβες, και ορισμένες από αυτές θαυματουργούν  μέχρι σήμερα. 

Γνωστότερες θαυματουργές εικόνες είναι, η Παναγία της Τήνου, η Παναγία 20φοίνισσα στην Μακεδονία, η Παναγία η Μαλεβή στον Αγιο Πέτρο έξω από την Τρίπολη (μέ τό Αγιο Μύρο να τρέχει, τρυπώντας το τζάμι στο κέντρο, και να ευωδιάζει ο τόπος, ή καί τά αυτοκίνητα των προσκυνητών όπως έρχονται, από δεκάδες χιλιόμετρα μακρυά.

Κι΄ ακόμη, πλαστικές μικρές εικονίτσες  τής Μαλεβή, να ευωδιάζουν αποπνικτικά σε πιστούς στον Καναδά, στην Αυστραλία κλπ. καί νά τρέχουν μύρο, όπως γράφουν πιστοί άνθρωποι σε επώνυμες αναφορές τους καί σέ αρκετά γράμματά τους... 

Οί Άγιες εικόνες, με τά δεκάδες χρυσά αφιερώματα επάνω τους, πού ασφαλώς δεν δόθηκαν έτσι «τσάμπα», αλλά σε ανταπόδοση θαύματος, κρύβουνε πάντα τήν μυστική αλήθεια τής Ορθοδοξίας! 

Γιατί εμείς, είναι αλήθεια κι΄ άς μη κρυβόμαστε, ούτε τον πυρετό μας δεν δίνουμε δωρεάν, εάν δέν πρόκειται κάτι νά πάρουμε...

5) Κατακρίνουν την προσκύνηση και την τιμή των Αγίων λειψάνων.

Όμως, τούς Άγιους αυτούς ανθρώπους, και μάλιστα καί μάλιστα τούς μάρτυρες, πού κάηκαν, γδάρθηκαν, τηγανίσθηκαν, ή και αποκεφαλίσθηκαν, αρνούμενοι ως το τέλος να προδώσουν τον Χριστό και την πίστη τους, αυτούς πού ο ίδιος ο Θεός τούς πιστοποιεί μέχρι σήμερα μέ ευωδία λειψάνων και θαυμάτων θεραπείας, μπορούμε εμείς να τους περιφρονούμε σάν ένα τίποτα, θεωρώντας τους ίσους μας; 

Είμαστε εμείς στα ύψη τους;

Κάναμε εμείς, για τον Χριστό και την πίστη μας αυτά πού έκαναν εκείνοι; 

Ασφαλώς όχι! 

Ας έχουμε τουλάχιστον την ταπεινοφροσύνη και το «γνώθι σ΄αυτόν» νά παραδεχθούμε τά «μείον» μας…

6) Απορρίπτουν νηστείες, μνημόσυνα, και αποστολικές παραδόσεις.

Κατ΄ αρχάς η νηστεία είναι η πρώτη εντολή του Θεού αλλά και ή αιτία εκπτώσεως τών πρώτων ανθρώπων από τον Παράδεισο, λόγω της ανυπακοής τους! 

Την εντολή τής νηστείας,( και μάλιστα τής σαρκικής νηστείας ), σάν πράξη προπαρασκευής και προετοιμασίας τού ανθρώπου για να εισακουσθεί από τον Θεό, την συναντάμε τακτικά στήν Αγία Γραφή.

Ενδεικτικά τήν βλέπουμε, στήν εμφάνιση τού Θεού στό γεμάτο καπνούς και βροντές όρος του Σινά (Εξοδος 19,15), στον Ιωάννη τον Πρόδρομο, στην χειροτονία των πρεσβυτέρων ( χειροτονήσαντες πρεσβυτέρους κατ΄ εκκλησίαν,  προσευξάμενοι μετά νηστειών  ), Πράξ. Αποστ.ΙΔ΄ 23,

στό " νηστεύσαντες και προσευξάμενοι και επιθέντες αυτοίς τάς χείρας " (Πράξ.Αποστ. ΙΓ¨3), κλπ.

Τά μνημόσυνα για τις ψυχές των πεθαμένων ανήκουν στην αρχαία τάξη, τόσο της Παλαιάς όσο και της Καινής Διαθήκης.  

Είναι μία τελευταία προσπάθεια παρακλήσεως προς τόν Θεό, αλλά και πράξη αγάπης τών ζωντανών προς τους πεθαμένους, για να τούς λυπηθεί ο Θεός και να τους σώσει από αμαρτήματα πού εμποδίζουν την σωτηρία τους, στον χώρο εκεί πού βρίσκονται, αδυνατούντες προσωπικά πιά, νά πράξουν οτιδήποτε...

Στο Β΄ Μακαβαίων αναφέρεται " Υπέρ νεκρών προσεύχεσθε " (12,44)

 Η Ιερά Παράδοση πού οι Προτεσταντικές ομολογίες απορρίπτουν, (δεχόμενοι μόνο την Αγία Γραφή), είναι ο άγραφος νόμος της Εκκλησίας. 

Ακόμη και τά κείμενα της Καινής Διαθήκης μέχρις ότου καταγραφούν από τους τέσσαρες Ευαγγελιστές ήσαν κι΄ αυτά προφορική Παράδοση.

 Ο Απόστολος Παύλος αναφέρει " Καθώς παρέδωκα υμίν τάς παραδόσεις κατέχετε " (Α΄Κορινθ.11,2), και αλλού γράφει,

" Αδελφοί, στήκετε και κρατείτε τάς παραδόσεις, άς εδιδάχθητε είτε διά λόγου είτε δι΄ επιστολής ημών " (Β΄Θεσαλον.2,15).

7 ) Αρνούνται, την Παρθενία, αλλά και την Αειπαρθενία,( μετά τήν γέννηση τού Χριστού), αλλά και αγνότητα της Θεοτόκου.

Θεωρούν την Παναγία μας, σάν «μία καλή γυναίκα», πού έκανε όμως και άλλα παιδιά,( επειδή το Ευαγγέλιο αναφέρει  ώς αδελφούς τού Κυρίου  τά παιδιά τού χήρου Ιωσήφ, από τόν γάμο του πρίν. 

Οι ισχυρισμοί όμως αυτοί είναι ανυπόστατοι, γιατί η Μαριάμ αναφέρεται ρητά σαν μνηστή του Ιωσήφ (Ματθ.1,18 και Λουκ.1,27. 2,5), και παρθένος (Λουκ.1,27). 

Βλέπουμε ακόμη τον σκανδαλισμό τού Ιωσήφ σαν αντελήφθη την εγκυμοσύνη τής Μαριάμ, και την θέλησή του να τήν διώξει     ( μιά και δεν είχε μαζί της τέτοια σχέση), ως ότου πληροφορείται από τον άγγελο τον υπερφυσικό τρόπο συλλήψεως του Χριστού (Ματθ.1, 18-20). 

Όμως, πέραν αυτών, θα ήταν ποτέ δυνατόν, και με την ελάχιστη ανθρώπινη  λογική, ένα πρόσωπο πού καθαγιάσθηκε μέ την γέννηση τού ενανθρωπίσαντος Υιού τού Μεγάλου Θεού, θα ήταν ποτέ δυνατόν νά ψάχνει γιά γαμπρό γιά να παντρευτεί κάποιον άνθρωπο, σαν μια συνηθισμένη γυναικούλα τού κόσμου,  πού σήμερα ξέρουμε, ή τής γειτονιάς πού ζούμε; 

Άς μή είμαστε αφελείς, οπωσδήποτε όχι!

Ακόμη και στην αρχαία ειδωλολατρική εποχή, κάποια ξεχωριστά πρόσωπα διατηρούσαν τήν αγνότητά τους, καί εδώ, στήν ζωντανή μας θρησκεία, μετά από ένα τέτοιο μεγάλο θαύμα τού αληθινού Θεού, θά παντρευόταν ή Παναγία μας;

8) Αρνούνται πέντε από τά επτά μυστήρια της Εκκλησίας.

Ο Προτεσταντικές ομολογίες, γενικά, όσα από τόν Χριστιανισμό δέχονται,   τά δέχονται σάν απλές, κοσμικές τελετές συμβολικού, και όχι αγιαστικού χαρακτήρα. 

Δέν δέχονται τήν ιερωσύνη, τήν εξομολόγηση, τήν Αγία Κοινωνία, τό χρίσμα καί τήν εκ τούτου μετάδοση τού Αγίου Πνεύματος, τό σημείο τού Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού, τόν Μοναχισμό κλπ , ξεχνώντας τήν παράδοση χιλιάδων ετών, από τόν Αγιο Ιωάννη τόν Πρόδρομο, τόν Αγιο Αντώνιο με τους χιλιάδες μοναχούς στήν Αίγυπτο,  καθώς και άλλα πολλά, πού λόγω χώρου δεν μπορούμε εδώ να μεταφέρουμε. 

Στο βιβλίο " Οι αιρετικοί Προτεστάντες " τού Μητροπολίτου Κορινθίας κ. Παντελεήμονος, γίνεται μία συστηματική καταχώρηση δοξασιών και θέσεων 450 περίπου Προτεσταντικών ομάδων πού υπάρχουν σήμερα, και μία συστηματική αγιογραφική αναίρεση αυτών των δογματικών εκτροπών, βάσει των κειμένων της Αγίας Γραφής και της αρχαίας ερμηνείας τους.

 Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ  ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ...

" Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τά Εθνη, βαπτίζοντες αυτούς είς το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος" (Ματθ.κη΄19).

Γεννάται όμως το ερώτημα, με ποιόν τρόπο εβάπτιζαν οι Απόστολοι, μιά και τα Ευαγγέλια δεν τό διευκρινίζουν;

Απάντηση στο ερώτημα αυτό, μας δίνει η Ιερά Παράδοση μέσα από τά συγγράμματα των Αποστολικών Πατέρων και μάλιστα μέσα από την αδιάκοπη και επίσημη πράξη της Εκκλησίας από την ίδρυσή της έως σήμερα. 

Η Αγία Γραφή μιλάει επίσης περί επιθέσεως χειρών (χειροτονία ιερέων), περί αλείψεως δι΄ελαίου (ευχέλαιον-χρίσμα), κλπ. 

Ερωτάται όμως, πρακτικώς πώς γίνονταν αυτά; Και αν η Ιερά Παράδοση μας πληροφορεί συμπληρωματικώς γι΄αυτά, σέ τί αντιφάσκει μέ τήν Αγία Γραφή;

Όταν απορρίπτεται η Παράδοση ως «μύθευμα και εντάλματα ανθρώπων», και το κύρος τής Εκκλησίας ως ανύπαρκτο, το ερώτημα είναι από πού έχουν οι Προτεσταντικές ομολογίες την πληροφορία ότι αυτά τά βιβλία πού κρατάνε καί οι ίδιοι στα χέρια τους, ότι είναι η γνησία, αρχαία Καινή Διαθήκη; 

Ασφαλώς από την αρχαία Χριστιανική Παράδοση, τήν οποίαν...αρνούνται. 

Και ακόμη.

Από πού παρέλαβαν την αργία της Κυριακής, ενώ η Αγία Γραφή, μιλάει μόνο για αργία Σαββάτου;

Ασφαλώς από τήν Ιερά Παράδοση! 

Και τέλος, σέ ποιό μέρος τής Καινής Διαθήκης αναφέρεται ότι τά βιβλία της είναι 27 (πού και οι ίδιοι παραδέχονται.) 

Πουθενά!

Το αναφέρει όμως η Ιερά Παράδοση, την οποία δυστυχώς, (επιλεκτικά), την έχουνε καταργήσει…

Παραθέσαμε, αυτή την μικρή κατάθεση για τις Προτεσταντικές ομολογίες, με την ελπίδα προβληματισμού και αναθεωρήσεως κάποιων θέσεων, πού μπορούν να φανούν επιζήμιες στήν εν Χριστώ σωτηρία μας…

ΕΙΧΑΝ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΕΣ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ ΙΕΡΑ ΕΞΕΤΑΣΗ...

Ιερά Εξέταση: Καθολικοί καί Προτεστάντες καίγανε καί βασανίζανε τούς ανθρώπους για να τούς κάνουν... Χριστιανούς ! Η Ορθόδοξη Εκκλησία όμως ουδέποτε έφθασε σ΄ αυτήν την δαιμονική πτώση... 

Η αποσκίρτηση τού Καλβίνου καί τού Λούθηρου από τον Πάπα με την δημιουργία τής Εκκλησιαστικής Μεταρρύθμισης καί τού Προτεσταντισμού γενικότερα, γιά μιά πιό "υγιή εκκλησία", έδωσε τό έναυσμα γιά εσωτερικές "χριστιανικές" διώξεις πού ούτε ο Χριστός ούτε καί οί Άγιοι Απόστολοι ποτέ τους πρότειναν ή έκαναν...
Κεφαλή τών διώξεων αυτών υπήρξε η Κρατική Δικαιοσύνη με άρχουσα την Ιερά Εξέταση όπως ακριβώς έκανε καί ο Πάπας στό Βατικανό. Δηλαδή, περιέπεσαν καί αυτοί σ΄ εκείνο πού πρώτα κατηγορούσαν... Αυτά δυστυχώς είναι τα αποτελέσματα κάθε χριστιανικού εκτροχιασμού από την αρχαία Παράδοση τής Αποστολικής Εκκλησίας μας... 

( αποσπάσματα από ένα άρθρο )
Η εξουσία του κλήρου επί της ζωής στην Γενεύη, ασκούταν δι’ ενός κονσιστορίου ή πρεσβυτερίου συνισταμένου από πέντε πάστορες και δώδεκα λαϊκούς πρεσβυτέρους, όλους εκλεγμένους από το συμβούλιο. Απόκτησε το δικαίωμα να κανονίζει την θρησκευτική λατρεία και την ηθική συμπεριφορά παντός κατοίκου· απέστελλε ένα ιερέα και ένα λαϊκό πρεσβύτερο να επισκέπτονται κάθε οικία και οικογένεια μίαν φορά το έτος· μπορούσε να καλεί ενώπιον του οιονδήποτε προς εξέταση.

Μπορούσε να επιπλήττει και να αφορίζει διάφορους παραβάτες και μπορούσε να υπολογίζει επί του συμβουλίου ότι θα εξόριζε από την πόλη εκείνους, τους οποίους το κονσιστόριο θα απέπεμπε από την Εκκλησία. 

Ο Καλβίνος είχε εξουσία ως πρόεδρος του κονσιστορίου, από του 1541 μέχρι του θανάτου του το 1564, η φωνή του είχε την μεγαλύτερη επιρροή στην Γενεύη. Η δικτατορία του δεν ήταν δικτατορία νόμου ή ισχύος αλλά θελήσεως και χαρακτήρος.

Ορίστε και κάποιοι νόμοι:
«Ολόκληρο το προσωπικό του οίκου πρέπει να παρευρίσκεται την Κυριακή εις το κήρυγμα, εκτός αν αφεθεί κανείς εις την οικία να προσέχει τα παιδιά ή τα ζώα. Εάν υπάρχει κήρυγμα κατά τις ημέρας της εβδομάδος, όλοι όσοι δύνανται πρέπει να προσέρχονται». (Ο Καλβίνος κήρυττε τρις ή τετράκις της εβδομάδος).
«Εάν κανείς προσέλθει όταν το κήρυγμα θα έχει αρχίσει, ας του γίνει προειδοποίηση· εάν δεν συμμορφωθεί, να πληρώνει πρόστιμο τριών σολδίων».
Ουδείς απαλλασσόταν από τις προτεσταντικές ιερουργίες με την δικαιολογία, ότι είχε διαφορετική ή δική του θρησκευτική πίστη. Ο Καλβίνος ήταν τόσο απόλυτος στην απόρριψη της ατομικότητας της πίστεως, όσο θα ήταν οιοσδήποτε πάπας. Ο μεγαλύτερος νομοθέτης του προτεσταντισμού απέκρουε απολύτως την αρχήν εκείνη της ατομικής κρίσεως, με την οποίαν η νέα θρησκεία είχε αρχίσει.

Είχε δει τον κατατεμαχισμό της Μεταρρυθμίσεως σε πολλές αιρέσεις και προείδε περισσότερες· στην Γενεύη δεν ήθελε καμιά από αυτές. Εκεί ένα σώμα από μορφωμένους ιερείς θα διετύπωνε μίαν έγκυρη πίστη. Όσοι εκ των κατοίκων της Γενεύης δεν μπορούσαν να την αποδεχθούν, θα έπρεπε να αναζητήσουν αλλού κατοικία. Συνεχιζόμενη απουσία από τα προτεσταντικά κηρύγματα ή συνεχής άρνηση να λάβουν την Ευχαριστία, ήταν παραπτώματα τιμωρητέα. Η αίρεση έγινε πάλιν προσβολή κατά του Θεού και προδοσία κατά του κράτους και έπρεπε να τιμωρείται με θάνατον.

Ο καθολικισμός, ο οποίος είχε κηρύξει αυτή την άποψη περί των αιρέσεων, έγινε και αυτός αίρεση με την σειράν του. Μεταξύ του 1542 και του 1564, πενήντα οκτώ πρόσωπα θανατώθηκαν και 76 εξορίστηκαν, διότι παρέβησαν τον νέον κώδικα. Εδώ, όπως και παντού αλλού, η μαγεία ήταν κεφαλαιώδες έγκλημα· εντός ενός έτους και κατά συμβουλή του κονσιστορίου, δέκα τέσσαρες υποτιθέμενοι μάγισσες εστάλησαν στην πυρά με την κατηγορία, ότι είχαν πείσει του σατανά να προσβάλει την Γενεύη με την πανώλη.

Για την ρύθμιση της διαγωγής των λαϊκών, είχε καθορισθεί ένα σύστημα επισκέψεων κατ’ οίκο : ένας από τους πρεσβυτέρους επισκεπτόταν κατ’ έτος όλες τις οικίας ενός διαμερίσματος της πόλεως, το οποίο του αναλογούσε και εξέταζε τους κατοίκους εφ’ όλων των φάσεων της ζωής των. Το κονσιστόριο και το συμβούλιο απαγόρευσαν από κοινού τα τυχερά παιγνίδια, την χαρτοπαιξία, την βλασφημία, την μέθη, το να συχνάζουν σε καπηλειά, τον χορό (ο οποίος τότε ποίκιλλε με εναγκαλισμούς και με φιλήματα), τα άσεμνα ή αντιθρησκευτικά άσματα, τις υπερβολές στις διασκεδάσεις, την πολυτέλεια της διαβιώσεως και την άσεμνη ενδυμασία.

Το επιτρεπόμενο χρώμα, η ποσότητα των ενδυμάτων και ο αριθμός των φαγητών τα οποία επιτρεπόντουσαν σε κάθε γεύμα, καθορίζονταν δια νόμου. Τα κοσμήματα και οι δαντέλες επέσυραν δυσμενείς επικρίσεις. Μία γυναίκα φυλακίσθηκε διότι είχε κτενίσει την κόμη της εις ανήθικου ύψος. Οι θεατρικές παραστάσεις περιορίσθηκαν σε θρησκευτικά δράματα και έπειτα απαγορεύθηκαν και αυτά ακόμη. Τα παιδιά έπρεπε να βαπτίζονται όχι με ονόματα του καθολικού ημερολογίου, αλλά κατά προτίμηση να λαμβάνουν ονόματα προσώπων της Παλαιάς Διαθήκης. Ένας ισχυρογνώμων πατέρας φυλακίσθηκε επί τετραήμερο διότι επέμενε να ονομασθεί ο υιός του Κλαύδιος αντί Αβραάμ.

Η λογοκρισία επί των δημοσιευμάτων παρελήφθη από τα ρωμαιοκαθολικά και κοσμικά προηγούμενα και επεκτάθηκε (1560) :

 βιβλία πεπλανημένων θρησκευτικών δογμάτων ή ανήθικων τάσεων, απαγορεύονταν- αργότερα επρόκειτο να υπαχθούν εις αυτήν την απαγόρευση τα «Δοκίμια» του Μονταίν και Ο «Αιμίλιος» του Ρουσσώ.

 Το να εκφρασθεί κανείς ανευλαβώς περί του Καλβίνου ή περί του κλήρου ήταν έγκλημα. Μία πρώτη παράβαση των διατάξεων αυτών τιμωρείτο με επίπληξη, περαιτέρω παράβαση με πρόστιμο, εμμονή στην παράβαση, με φυλάκιση ή εξορία.

Η εξώγαμος συνουσία τιμωρείτο με εξορία ή πνιγμό,
Η μοιχεία, η βλασφημία και η ειδωλολατρία, με θάνατον.
Σε μία εξαιρετική περίπτωση ένα παιδί αποκεφαλίσθηκε διότι κτύπησε τους γονείς του.

Κατά τα έτη 1558 - 59 υπήρξαν 414 υποθέσεις διώξεως αδικημάτων κατά της ηθικής. Μεταξύ των ετών 1542 και 1546 σημειώθηκαν 76 εξορίες και 58 εκτελέσεις. Ο συνολικός πληθυσμός της Γενεύης ήταν τότε περί τις 20.000. Όπως παντού κατά τον δέκατον έκτον αιώνα, τα βασανιστήρια χρησιμοποιούντο συχνά για την απόσπαση ομολογιών ή μαρτυρικών καταθέσεων.

Ποια υπήρξαν τα αποτελέσματα της διακυβερνήσεως του Καλβίνου; 
Οι δυσκολίες της επιβολής πρέπει να ήταν εξαιρετικά μεγάλες διότι ουδέποτε στην ιστορία απαιτήθηκε τόσο αυστηρά ηθική από μίαν πόλη. Μία σημαντική μερίδα αντιτάχθηκε προς το καθεστώς μέχρι του σημείου φανερής ανταρσίας αλλά αρκετός αριθμός πολιτών με επιρροή πρέπει να το υποστήριξε, έστω και βάσει της γενικής θεωρίας της ηθικής, ότι οι άλλοι είχαν ανάγκη αυτής.

Τα υπάρχοντα πρακτικά του Συμβουλίου για την περίοδο αυτή αποκαλύπτουν μέγα ποσοστό νόθων τέκνων, εγκαταλελειμμένων βρεφών, αναγκαστικών γάμων και καταδικών εις θάνατο. 

Ο γαμβρός του Καλβίνου και η κόρη της συζύγου του ήταν μεταξύ των καταδικασθέντων για μοιχεία.

 ΠΗΓΗ:http://www.kivotoshelp.gr/