Από την επιστολή του μητροπολίτου Πειραιώς στον Βαρθολομαίο , και ένα απόσπασμα ομιλίας του π. Θεόδωρου Ζήση.ΣΧΟΛΙΑ

Από την επιστολή  του μητροπολίτου  Πειραιώς  στον  Βαρθολομαίο  ,  και  ένα  απόσπασμα  ομιλίας  του  π.  Θεόδωρου  Ζήση.ΣΧΟΛΙΑ

Στό Μιλᾶνο ἀποκαλέσατε πολλάκις τόν Καρδινάλιο κ. Angelo Scola ὡς ἑξῆς: «Σεβασμιώτατε ἀδελφέ ἐν Κυρίῳ Καρδινάλιε, Ἀρχιεπίσκοπε Μιλάνου». Τόν θεωρεῖτε ὡς διάδοχο τοῦ ἁγίου Ἀμβροσίου -«Ὁ ἐκ τῶν προκατόχων σας, Σεβασμιώτατε ἀδελφέ Καρδινάλιε, Ἅγιος ᾿Αμβρόσιος»[2]- καί ὡς πνευματικό ἡγέτη μέ τά λόγια: «ἡ  ἐπέτειος  αὕτη... εἶναι κυρίως  προβληματισμός  καί εὐθύνη  ἡμῶν τῶν πνευματικῶν ἡγετῶν ἔναντι τῆς ἀνθρωπότητος καί τοῦ κόσμου»[3].

Ἀποκαλέσατε τούς ὑπολοίπους Καρδιναλίους «ἀδελφούς Ἱεράρχας», τούς λαϊκούς Παπικούς «υἱούς καί θυγατέρες ἐν Χριστῷ ἀγαπητούς», «ἀδελφούς καί τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά». Ἀποκαλέσατε τόν κ. Enzo Bianchi τοῦ γνωστοῦ οἰκουμενιστικοῦ, οὐνιτικοῦ και μεικτοῦ μοναστηριοῦ τοῦ Bose ὡς ἑξῆς: «Ὁσιολογιώτατε κύριε Enzo Bianchi, Ἡγούμενε τῆς Μοναστικῆς Κοινότητος τοῦ Bose καί λοιπά μέλη αὐτῆς» καί «προσφιλή και αγαπητό»[4]. Ἐπίσης, προσθέσατε καί τά ἐξῆς : «Εἶδες τόν ἀδελφόν σου; εἶδες Κύριον τόν Θεόν σου», «ἀπευθύνομεν πρός πάντας ὑμᾶς ἐπί τῇ ἀδελφικῇ καί πνευματικῇ ταύτῃ συναντήσει τό "Χριστός Ἀνέστη"», «Εὐχαριστοῦμε τόν Κύριο γιά τήν ἀδελφοσύνη πού ἐπικρατεῖ ἀνάμεσά μας, ἀνάμεσα στίς δύο ἀδελφές ἐκκλησίες μας» καί «ἰδού διανύομεν ὡς Ἐκκλησία»[5].

Στήν ἡμερίδα τῆς Κων/λης, ὅπου παρίσταντο ὁ νούντσιος τοῦ Βατικανοῦ στήν Ἄγκυρα, ὁ ὁποῖος διάβασε μήνυμα τοῦ πάπα Φραγκίσκου, ἐκπρόσωποι τοῦ Παπισμοῦ καί λειτουργοί θρησκευτικῶν κοινοτήτων τῆς Πόλης, στό χαιρετισμό ‘Υμῶν τούς ἀποκαλέσατε ὅλους ἀδελφούς καί συλλειτουργούς: «Ἰδού δή τί καλόν ἤ τί τερπνόν, ἀλλ’ἤ τό κατοικεῖν ἀδελφούς ἐπί τό αὐτό»; «ἅγιοι καί προσφιλέστατοι ἀδελφοί καί συλλειτουργοί ἐν τῷ Ἀναστάντι Κυρίῳ», «ἐν Χριστῷ ἀδελφοί τῶν λοιπῶν Ἐκκλησιῶν», «εὐχαριστοῦντες ταῖς ἀποστειλάσαις ὑμᾶς Ἁγίαις Ἐκκλησίαις καί τοῖς σεβασμίοις συναδελφοῖς Προκαθημένοις αὐτῶν», «ἀδελφοί καί Πατέρες», «δεόμενοι τοῦ Κυρίου, ὅπως δίδῃ ἡμῖν πᾶσι καί ταῖς Ἐκκλησίαις ἡμῶν»[6].

Παραλλήλως, στήν Πατριαρχική καί Συνοδική Ἐγκύκλιο λέτε : «ἐπικοινωνοῦντες πρός τήν ἐν παντί τόπω καί χρόνῳ ἐκκλησίαν»[7].

Ἐπίσης, στίς ὁμιλίες Ὑμῶν στή Τσεχία καί Σλοβακία, παρουσίᾳ Καρδιναλίων, Εὐαγγελικῶν καί λοιπῶν «χριστιανικῶν ὁμολογιῶν», προσφωνήσατε  : «Αἰδεσιμώτατε κ. Joel Ruml, Πρόεδρε τοῦ Οἰκουμενικοῦ Συμβουλίου - Synod senior τῆς Εὐαγγελικῆς Ἐκκλησίας τῶν Τσέχων Ἀδελφῶν», «Σεβασμιώτατοι, Θεοφιλέστατοι καί Αἰδεσιμώτατοι ἐκπρόσωποι τῶν λοιπῶν Χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν καί Ὁμολογιῶν», «Ἱερώτατοι ἅγιοι ἀδελφοί», «τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά», «ἐκλεκτοί ἀδελφοί καί τέκνα», «ἀδελφοί καί φίλοι ἐν Χριστῷ», «ἤλθομεν ἐνταῦθα ἴνα συμπνευματισθῶμεν μεθ’ὑμῶν πάντων», «τόν ὁποῖον (Μεγάλο Κων/νο) ἐφέτος ἅπασαι αἱ Χριστιανικαί Ἐκκλησίαι καί Ὁμολογίαι ἰδιαιτέρως τιμῶμεν», «Σεβασμιώτατοι Καρδινάλιοι κ. κ. Dominik Duka καί Miloslav VLK», «εὑρισκόμεθα σήμερον ἐν μέσῳ ἀδελφῶν ἀγαπητῶν… ρωμαιοκαθολικῶν πιστῶν»[8].

Ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης, πού χρησιμοποιήσατε στίς ὁμιλίες Ὑμῶν, ἐπισημαίνει καί ὑπογραμμίζει ὅτι δέν μποροῦμε, ἀπαγορεύεται ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι νά ἀποκαλοῦμε τούς ἀπίστους καί τούς αἱρετικούς «ἀδελφούς», ἐπειδή δεν ἔχουν ἀναγεννηθεῖ πνευματικῶς ἀπό τον Ἅγιο Τριαδικό Θεό διά τοῦ Ὀρθοδόξου Ἁγίου Βαπτίσματος[1].

Μετά ταῦτα, ἐρωτοῦμεν Ὑμᾶς, Παναγιώτατε Δέσποτα: Πῶς χρησιμοποιεῖτε τόν ὅρο «ἀδελφές ἐκκλησίες», ὅταν αὐτός εἶναι ἁγιοπατερικῶς ἀμάρτυρος καί μάλιστα πανορθοδόξως ἔχει ἀπορριφθεῖ καί ἀκυρωθεῖ; Διατί κάνετε ἐπιλεκτική χρήση τῶν πανορθοδόξων ἀποφάσεων;

Πλέον συγκεκριμένως, ἐρωτοῦμεν εὐλόγως: Κατά τήν Θεοτίμητον Παναγιότητα Ὑμῶν, πόσες Ἐκκλησίες ὑπάρχουν; Μία ἤ πολλές; Ὁ Χριστός ἵδρυσε Μία ἤ πολλές ἐκκλησίες; Ὁ Χριστός δέν ἵδρυσε μόνο τήν Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία, ὅπως ὁμολογοῦμε ἅπαντες οἱ Ὀρθόδοξοι στό Σύμβολο τῆς Πίστεως Νικαίας-Κων/λεως; Ἀφοῦ, λοιπόν, συμφώνως πρός τούς Ὑμέτερους Λόγους ὑπάρχουν πολλές ἐκκλησίες καί ὅλοι οἱ αἱρετικοί ἀνήκουν στήν Ἐκκλησία, τότε ὑπάρχουν καί πολλοί Κύριοι, πολλές πίστεις, πολλά βαπτίσματα. Ὅμως, ὁ Ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν Παῦλος, τό στόμα τοῦ Χριστοῦ, λέει ὅτι ὑπάρχει «εἷς Κύριος, μία πίστις, ἕν βάπτισμα»[2]. Στόν ὀρθόδοξο χῶρο κάνουμε λόγο γιά Ὀρθοδοξία (ὀρθή δόξα περί Θεοῦ) καί γιά αἵρεση, πλάνη (πλανεμένη, ἐσφαλμένη, διαστρεβλωμένη δόξα περί Θεοῦ). Ἀπό πότε, ὅμως, οἱ αἱρέσεις καί οἱ αἱρετικοί ἀποτελοῦν ἐκκλησίες;

Ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης, τόν ὁποῖο χρησιμοποιήσατε στίς ὁμιλίες Ὑμῶν, ἐλέγχει τά ἀνωτέρω, ἑρμηνεύοντας τό ψαλμικό χωρίο «ἵνα τί ὑπολαμβάνετε ὄρη τετυρωμένα»;[3], σημειώνει ὅτι ὁ θεῖος Δαβίδ λέει αὐτόν τό λόγο πρός τούς ἐχθρούς της Ἐκκλησίας, ρωτῶντας τους : Γιατί ἐσεῖς νομίζετε πώς ὑπάρχουν ἄλλα ὄρη στερεά καί ἄσειστα, ἔξω ἀπό τήν Μία Ἐκκλησία τῶν εὐσεβῶν καί Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν; Δηλαδή, γιατί νομίζετε πώς οἱ ἄλλες συναγωγές καί τά συστήματα τῶν ἀσεβῶν καί κακοδόξων εἶναι ὄρη στερεά καί ἀκίνητα, ἐνῶ δέν εἶναι; Παραθέτει, ἐπίσης, καί τή μαρτυρία τοῦ μεγάλου ἁγίου Κυρίλλου Ἀλεξανδρείας, ὁ ὁποῖος λέει : «ἐπιτιμᾷ οὖν τοῖς τάς τῶν αἱρετικῶν Ἐκκλησίας ὑπολαμβάνουσιν εἶναι τετυρωμένας, ἤγουν συνεστηκυίας καί στερεάς˙ οὐδέν γάρ ἐν αὐταῖς τό δυνάμενον τρέφειν εἰς ἕξιν πνευματικήν»[4].

Τό ὅτι ὁ Θεός περισσότερο εὐαρεστεῖται στήν τάξη τοῦ πασχαλίου καί ἁπλῶς εἰπεῖν τοῦ καλανταρίου τοῦ δικοῦ μας, τοῦ Ὀρθοδόξου, παρά στήν ἀκρίβεια τοῦ πασχαλίου καί καλανταρίου τῶν Λατίνων, γίνεται φανερό ἀπό τά θαύματα, πού ἔδειξε καί δείχνει ἕως τώρα γι’αὐτό. Διότι, α) στά μέρη τῆς Ἡλιουπόλεως τῆς Αἰγύπτου, ὅπου εἶναι οἱ δύο μεγάλες Πυραμίδες, ἐνεργεῖ ὁ Θεός κάθε χρόνο αὐτό τό παράδοξο˙ δηλαδή κατά τό ἑσπέρας τῆς Μεγάλης Πέμπτης τῆς δικῆς μας (ὄχι τῶν Λατίνων), ξερνᾶ ἡ γῆ λείψανα καί κόκκαλα παλαιά ἀνθρώπινα, ἀπό τά ὁποία γεμίζει ἕνας εὐρύχωρος κάμπος, τά ὁποία στέκονται ἕως τήν Πέμπτη τῆς Ἀναλήψεως, καί τότε κρύβονται καί παντελῶς δέ φαίνονται, μέχρι νά ἔλθει πάλι ἡ Μεγάλη Πέμπτη. Αὐτό δέν εἶναι κανένας μύθος, ἀλλά ἀληθινό καί βέβαιο, μαρτυρημένο ἀπό παλαιούς καί νέους ἱστορικούς, μάλιστα δέ ἀπό τόν Γεώργιο Κορέσσιο τόν Χίο καί ἀπό τόν ἀοίδιμο πατριάρχη Ἱεροσολύμων Νεκτάριο[35], ὁ ὁποῖος τό διηγεῖται στόν ἀραβικό χρονογράφο, πού ἔγραψε, καί φαίνεται, ἀπ’ὅσα λέει παρακάτω, ὅτι τό εἶδε μέ τά μάτια του (τά ἀνθρώπινα αὐτά κόκκαλα προμηνύουν τήν μέλλουσα ἀνάσταση τῶν νεκρῶν, ὅπως τά εἶδε καί ὁ προφήτης Ἰεζεκιήλ). β) Ἐπίσης, ὁ ρηθείς Κορέσσιος γράφει ὅτι ὁ Πασχασῖνος ἔγραφε πρός τό Λέοντα ὅτι, ὅταν ἑόρταζαν κάποτε τό Πάσχα οἱ μέν ἀνατολικοί τήν 22α Ἀπριλίου, οἱ δέ δυτικοί τήν 25η Μαρτίου, μιά βρύση, ἡ ὁποία προηγουμένως ἦταν ξηρά, γέμισε ἀπό νερό τήν 22α Ἀπριλίου, δηλαδή στό δικό μας Πάσχα καί ὄχι τῶν Λατίνων. γ) Τέλος, ὁ Δοσίθεος Ἱεροσολύμων[36], στό ιβ΄ βιβλίο τοῦ περί τῶν ἐν Ἱεροσολύμοις πατριαρχευσάντων, διηγεῖται ὅτι εὑρισκόμενος κάποτε ὁ Ἱεροσολύμων Παΐσιος στό Βελιγράδι, ἀκολούθησε ἕνα θαῦμα, βεβαιωτικό μέν τοῦ δικοῦ μας καλανταρίου, ἀναιρετικό δέ τοῦ τῶν Λατίνων˙ δηλαδή ἡ ζύμη, πού ζυμώθηκε ἀπό κάποια Λατίνα κατά τήν ἡμέρα τοῦ προφήτου Ἠλιού, μεταβλήθηκε σέ πέτρα σκληρή, κίσσηρα[37]. Ὁ αὐτός Δοσίθεος ἀναφέρει ὅτι τό Φεβρουάριο τοῦ 1593 συνεκλήθη Σύνοδος στήν Κων/λη, στόν ναό τῆς Παμμακαρίστου, στήν ὁποία συμμετεῖχαν ὁ Κων/λεως Ἱερεμίας, ὁ Ἀλεξανδρείας Μελέτιος, ὁ ὁποῖος ἐπεῖχε καί τόν τόπο τοῦ Ἀντιοχείας Ἰωακείμ καί ὁ Ἱεροσολύμων Σωφρόνιος, ἡ ὁποία καθόρισε νά γίνεται τό Πάσχα, ὅπως τό διόρισε ἡ Α΄ Οἰκουμ. Σύνοδος, καί ἀναθεμάτισε τό νέο καλαντάριο, πού ἐπινοήθηκε ἀπό τούς Λατίνους[38].

  Σχόλιο  τις  ορθόδοξου  πίστης:

Ο Μητροπολίτης  Πειραιώς  της  κρατικής  ελληνικής  εκκλησίας  , ομολογεί  στην  επιστολή  του  αυτή  όλες  τις  αιρέσεις   που  έχει  η εκκλησία  της  Ελλάδος  , από  το  νέο  ημερολόγιο  που  ομολόγει  ότι  είναι  καταδικασμένο και  αφορισμένο –και όσοι  το  ακολουθούν – μέχρι  και  τις  αιρέσεις  που  έφερε  η  σατανική  αιρετική  εγκύκλιος  του  1920 , βέβαια  ρίχνει  όλο  το  βάρος  στον  πατριάρχη  Βαρθολομαίο  , ξεχνάει  φαίνεται  ότι  όχι  μόνο  ο σημερινός  πατριάρχες  αλλά  και  όλοι  οι  προκάτοχοι  του  από  το  1924  και  μετά  ήταν  στο  ίδιο  πνεύμα, ξεχνάει φαίνατε  ότι  και  η  ελληνική  εκκλησία  τα ίδια  πράττει  και  πιστεύει, ξεχνάει  φαίνεται  την  επίσκεψη  του  πάπα  στην  Αθήνα  ,τις  συμπροσευχές  σε διάφορες  γιορτές  στην  Αθήνα  και  Θεσσαλονίκη,  ξεχνάει  φαίνεται  την  επίσκεψη  αιρετικών  κληρικών  στο  άγιο  όρος  και  την  υποδοχή  που  τους  έγινε , ξεχνάει  φαίνεται  ότι  τόσο  ο ίδιος  όσο  και  το  σύνολο  των  κληρικών  και  λαϊκών  της  εκκλησίας  της  Ελλάδος  του  πατριαρχείου  κων/λεως  αλλά  και  τον  άλλων  πατριαρχείων  και  τοπικών  εκκλησιών  ανήκουν  στην  ίδια εκκλησία  , η οποία  έχει  τα  αιρετικά  φρονήματα  και  έργα  που  ο ίδιος  καταγγέλλει.

Αναφέρεται  στους  κανόνες  και  τις  αποφάσεις  των  αγίων  συνόδων  και  πατέρων  της  εκκλησίας  ,  αλλά  ξεχνάει  φαίνεται  να  ομολογήσει  ότι  οι  ίδιοι  κανόνες  είναι  και  στο  δικό   του  κεφάλι  και  όλης  της  αιρετικής  εκκλησίας  των  οικουμενιστών  του  νέου  και  του  παλαιού!

Ξεχναει  φαινεται  να  μας  πη  ότι  εξ  αιτίας  του  νέου  καλενταρίου-ημερολογίου- η  τυπική  διάταξη  των  εορτών  του  έτους  γίνεται  άνω  κάτω  με  αποτέλεσμα  κάθε  λίγα  χρόνια  να  καταργείται  η  νηστεία  των  Αγίων  Αποστόλων  , όπως  συνέβει  και  φέτος  , και  μόνο  αυτό  επισύρη  τα  αναθέματα  των  οικουμενικών  συνόδων !

Αναφέρεται  σε  μία  μεγάλη  <<πανορθόδοξο  σύνοδο  που  θα θα θα συγκληθεί  , να  κάνει  τι ? οι  ίδει  καταδικασμένοι  να  καταδικάσουν  τους  εαυτούς  τους??

Αν  πραγματικά  πιστεύει  αυτά  που  γράφει  πρέπει  πρώτα  από  όλα  να  αναγνωρίσει  ότι  τυπικά  και  ουσιαστικά  δεν  έχει  ιεροσύνη  διότι  είναι  χειροτονημένος  από  αιρετική  σύνοδο  , να μετανοήσει  , να ζητήσει  συγνώμη  από  τον  θεό  και  τον  λαό  να καταδικάσει  όλες  τις  αιρέσεις  που  έφερε  ο οικουμενισμός  και  η αιρετική  εγκύκλιος  του 1920   και  να ενταχθεί  στην  ορθόδοξο  εκκλησία  η  οποία  είναι  η μόνη  οδός  σωτηρίας  ,

Γνωρίζει  πολύ  καλά  ότι η ορθόδοξος  εκκλησία  δεν  είναι  ούτε  των  φλωρινέων , ούτε  των  άλλων  γοχ  που  έχουν ενστερνιστεί  νεοφανείς  αιρέσεις  !  τα  ίδια  ισχύουν  και  για  τους  άλλους  δήθεν  αντιοικουμενιστάς  κληρικούς  που  γράφουν  γράφουν  , αλλά  δεν  φεύγουν από  το  στόμα  του  λύκου!

Και  σύ  λαέ  που  ακολουθής  τους  ποιμένες  αυτούς  και  θέλεις  να  λέγεσαι  ορθόδοξος  , άνοιξε  τα  μάτια  σου, διάβασε  ερεύνησε  ψάξε  να  βρεις  την  αγία  του  θεού  εκκλησία  και  εντάξου  σε  αυτήν  πριν  είναι  αργά  για  την  σωτηρία  σου!

Από  την  ομιλία του  π. Θεόδωρου Ζήση , στὸν Βόλο τὸ 2007:

1) Αἰχμάλωτες του Οἰκουμενισμοῦ καὶ τοῦ Παπισμοῦ ὅλες σχεδὸν οἱ τοπικὲς Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες.

Ψηλαφοῦμε πλέον τὴν ἱστορία. Τὴν διαβάζουμε καὶ τὴν ξέρουμε. Καὶ τὰ βήματα ὅλων εἶναι ἐμφανῆ. Εἶναι συγκλονιστικὴ στὴν τραγικότητά της ἡ ἐκτίμηση καὶ ἡ ἔγκληση τοῦ ἀειμνήστου γέροντος  Ἐπιφάνιου Θεοδωροπούλου σὲ ἀνοικτὴ ἐπιστολὴ πρὸς τὸν Πατριάρχη Ἀθηναγόρα ποὺ ἔστειλε τὸ 1965.

«Παναγιώτατε: Μυριάκις προτιμότερον νὰ ἐκριζωθεῖ ὁ ἱστορικὸς τῆς Κωνσταντινουπόλεως θρόνος καὶ νὰ μεταφυτευθεῖ εἴς τινα ἔρημον νησῖδα τοῦ πελάγους, ἀκόμη δὲ καὶ νὰ καταποντισθεῖ εἰς τὰ βάθη τοῦ Βοσπόρου, ἢ νὰ ἐπιχειρηθεῖ ἔστω καὶ ἐλαχίστη παρέκκλισις ἀπὸ τῆς χρυσῆς τῶν Πατέρων γραμμῆς, ὁμοφώνως βοώντων: “Οὐ χωρεῖ συγκατάβασις εἰς τὰ τῆς πίστεως”.

Οὐδεὶς Ὀρθόδοξος εὔχεται τὴν μετακίνησιν ἢ τὸν θάνατον τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου. Μὴ γένοιτο! Ἀλλὰ καὶ οὐδεὶς θὰ θυσιάσῃ χάριν αὐτοῦ ἰῶτα ἓν ἢ μία κεραίαν ἐκ τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως. Ἀγωνίσασθε ὑπὲρ αὐτοῦ πάσῃ δυνάμει. Ὁ Οἰκουμενικὸς Θρόνος ἔχει ἀξίαν καὶ χρησιμότητα μόνον καὶ μόνον ὅταν ἐκπέμπῃ ἁπανταχοῦ τῆς γῆς τὸ γλυκὺ καὶ ἀνέσπερον τῆς Ὀρθοδοξίας Φῶς. Οἱ φάροι εἶναι χρήσιμοι ἐὰν καὶ ἐφόσον φωτίζωσι τοὺς ναυτιλλομένους, ἵνα ἀποφεύγωσι τοὺς σκοπέλους. Ὅταν τὸ φῶς αὐτῶν σβεσθῆ, τότε δὲν εἶναι μόνον ἄχρηστοι ἀλλὰ καὶ ἐπιβλαβεῖς, δι«Παναγιώτατε, προχωρήσατε ἤδη πολύ. Ἡ ὑπομονὴ χιλιάδων εὐσεβῶν ψυχῶν, κληρικῶν καὶ λαϊκῶν, συνεχῶς ἐξαντλεῖται. Διὰ τὴν ἀγάπην τοῦ Κυρίου ὀπισθοχωρήσατε! Μὴ θέλετε νὰ δημιουργήσετε ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ σχίσματα καὶ διαιρέσεις».ότι μεταβάλλονται καὶ αὐτοὶ εἰς σκοπέλους».

Ὁ Ἀθηναγόρας, ὄχι μόνο δὲν ὀπισθοχώρησε, ἀλλὰ καὶ αὐτὸς καὶ οἱ διάδοχοί του προχώρησαν καὶ προχωροῦν, ὅπως διαρκῶς τὸ ἐπισημαίνουμε καὶ ὅπως τὸ εἴδαμε ὅλοι κατὰ τὴν κατὰ τὴν τελευταία συνάντηση Πατριάρχου καὶ Πάπα στὸ Φανάρι στὶς 30 Νοεμβρίου τοῦ 2006. Ἡ πρωτόθρονη Ἐκκλησία ἔχει πλέον ἁλωθεῖ ἀπὸ τὸν Οἰκουμενισμό, καὶ ὡς πρώτη, ἐπηρεάζει καὶ τὶς ἄλλες τοπικὲς Ἐκκλησίες. Ὅλη αὐτὴ ἡ τραγικὴ ἱστορία τῆς ἀποστασίας τοῦ Οἰκουμενισμοῦ διαζωγραφήθηκε στὸ μεγάλο σχετικὸ Συνέδριο ποὺ κάναμε στὴν Θεσσαλονίκη τὸ 2004.

Στὶς περισσότερες ἐκκλησίες, οἱ οἰκουμενιστικὲς ἡγεσίες ἐλέγχουν πλήρως τὴν κατάσταση καὶ μὲ ἀπειλές, διώξεις καὶ ἀφορισμοὺς καταπνίγουν καὶ φιμώνουν τὶς ὀρθόδοξες φωνές.

Σ.σ.) ομολογή ο επιφάνιος  θεοδωρόπουλος  και  ο  π. Ζήσης  την  άλωση  της εκκλησίας  από  τον  οικουμενισμό!

Ομολογεί  ότι : .( Ἡ πρωτόθρονη  Ἐκκλησία ἔχει πλέον ἁλωθεῖ ἀπὸ τὸν Οἰκουμενισμό, καὶ ὡς πρώτη, ἐπηρεάζει καὶ τὶς ἄλλες τοπικὲς Ἐκκλησίες)πώς  τις  επηρεάζει  ? μήπως  οι  άλλες  τοπικές  εκκλησίες  έχουν  λιγότερη  σχέση  με τους αιρετικούς  οικουμενιστάς ?? βεβαίως  και όχι ,  βλέπε , πλήρη κοινωνία  της  εκκλησίας  της  Ελλάδος  με  παπικούς  , αγγλικανούς, προτεστάντες , μήπως  η  τοπική  ελληνική  εκκλησία  δεν  αναγνωρίζει  το  βάπτισμα  των  παπικών? Βεβαίως  και  το  αναγνωρίζει  , δεν  δέχτηκε  ο  πρώην  αρχιεπίσκοπος  Χριστόδουλος  τον  πάπα  στην  Αθήνα ?? και  συμπροσευχήθηκε  μαζί  του ? οι  δε  υπόλοιποι  επίσκοποι  της  Ελλάδος  πλην  ελαχίστων  εξαιρέσεων  δεν  συμμετείχαν  στην  προδοσία  αυτή???

Και  συνεχίζει ο π. Ζήσης…….. Ὁ δεύτερος σημαντικὸς λόγος ποὺ καθιστᾶ τὴν κατάσταση πολὺ πιὸ σοβαρά, ἐπικίνδυνη, εἶναι ἡ ἀλλαγὴ πορείας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἡ ἄνοδος στὸν ἀρχιεπισκοπικὸ θρόνο τοῦ Χριστοδούλου τὸ 1998. Τὰ πράγματα τώρα δυσκολεύουν γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία σοβαρὰ καὶ ἐπικίνδυνα. Μέχρι τοῦ ἀρχιεπισκόπου Χριστοδούλου ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ἦταν αὐστηρὰ παραδοσιακή, ὀρθόδοξη, ἀντιπαπικὴ καὶ ἀντιοικουμενιστική. Γιὰ νὰ φανεῖ, πῶς ἦταν καὶ πῶς κατήντησε σήμερα ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, θὰ παρουσιάσω ἐνδεικτικὰ μερικὰ στοιχεῖα.

Ὅταν ὁ Ἀθηναγόρας ἀποφάσισε νὰ προτείνει τὴν ἐκ μέρους τῶν Ὀρθοδόξων ἀποστολὴ παρατηρητῶν στὴν Β' Βατικάνειο σύνοδο, μετὰ ἀπὸ σχετικὴ πρόσκληση τοῦ Βατικανοῦ, καὶ συνεκάλεσε τὸ 1963 Πανορθόδοξη Σύσκεψη στὴ Ρόδο, δέχθηκε τὴν ἄμεση ἀντίδραση καὶ ἀντίθεση τοῦ τότε ἀρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου Β' καὶ ὁλόκληρης τῆς Ἱεραρχίας, θεωρούντων ἀδιανόητη ἀκόμη καὶ αὐτὴν τὴν παρουσία παρατηρητῶν, ἀφοῦ ἡ Γραφὴ καὶ οἱ Ἅγιοι Πατέρες, διὰ τῶν κανόνων, ἀπαγορεύουν κάθε ἐπικοινωνία μὲ τοὺς αἱρετικούς. Ἀδίστακτα χαρακτηρίζει τοὺς παπικοὺς ὡς αἱρετικοὺς καὶ διαβεβαιώνει ὅτι ἔχει σύμφωνη τὴ γνώμη τῆς ἱεραρχίας καὶ τοῦ πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας. Δὲν ὑπῆρχε σχεδὸν ἱεράρχης, πρὶν ἀπὸ ἐλάχιστες δεκαετίες στὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ποὺ νὰ διστάζει νὰ χαρακτηρίσει τὸν Παπισμὸ ὡς αἵρεση.

Ὁ Χριστόδουλος κατέρριψε πολλὰ «ρεκὸρ» καὶ ἐπέτυχε πολλὲς πρωτιὲς στὸ οἰκουμενιστικὸ ἀγώνισμα τοῦ γκρεμίσματος τῶν ὁρίων μεταξὺ ἀληθείας καὶ πλάνης, Ὀρθοδοξίας καὶ αἱρέσεως, στὸ ἀγώνισμα τῆς κατεδαφίσεως τῆς Ὀρθοδοξίας. Πρῶτος ἐτόλμησε καὶ ἔφερε τὸν πάπα στὴν Ἑλλάδα τὸ 2001, νομιμοποιώντας τον ὡς κανονικὸ ἐπίσκοπο Ρώμης. Πρῶτος φιλοξένησε καὶ συνδιοργάνωσε ἐπὶ ὀρθοδόξου ἐδάφους συνέδριο τοῦ Παγκοσμίου Συμβουλίου αἱρέσεων καὶ πλανῶν μὲ καταστροφικὲς δηλώσεις τῶν ἐκπροσώπων του ἀρχιερέων. Πιάνει ρῖγος κανένα, ἂν ἀκούσει τί ἐδήλωσαν στὸ Συνέδριο αὐτὸ ἑλλαδικοὶ ἀρχιερεῖς. Πρῶτος ἐκ τῶν ἀρχιεπισκόπων τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἐπεσκέφθη τὴν ἕδρα τοῦ Παγκοσμίου Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν στὴ Γενεύη, τιμήθηκε ἐκεῖ καὶ ἐπαινέθηκε. Πρῶτος τέλος, γιὰ νὰ μείνουμε στὶς μεγάλες πρωτιές του, γιατί ὑπάρχουν κι ἄλλες μικρότερες, ἐπεσκέφθη ἐπισήμως ὡς ἀρχιεπίσκοπος τὸν πάπα στὸ Βατικανό.

………….Τὴν ἴδια φιλοπαπικὴ γραμμὴ ἀκολουθοῦν καὶ ἄλλοι ἀρχιερεῖς τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας, τῶν λοιπῶν σιωπώντων δυστυχῶς... Εἰς τοὺς λατινόφρονες ἀνήκει καὶ ὁ μητροπολίτης Σύρου, Τήνου Δωρόθεος. Ὁ μητροπολίτης Σύρου πέρυσι τὸν Ἰανουάριο τοῦ 2006 καὶ φέτος τὸν Ἰανουάριο τοῦ 2007, κυκλοφόρησε κοινὴ ποιμαντικὴ Ἐγκύκλιο μὲ τὸν Παπικὸ Ἐπίσκοπο τῆς Σύρου. Εἴμαστε ἑνωμένοι, εἴμαστε μία Ἐκκλησία, βγάζουμε κοινὲς Ἐγκυκλίους. Καὶ νὰ σᾶς πῶ καὶ κάτι ἄλλο, ἐπίσης ἐξοργιστικό. Ὑπάρχει ἕνας καθηγητὴς τῆς Νομικῆς γνωστός, ὁ Κώστας Μπέης. Λέει λοιπόν, ὅτι κάποια φορὰ κάναμε κάποια οἰκουμενικὴ συνάντηση στὴ Σύρο, Παπικοί, Προτεστάντες, μιὰ ὀρθόδοξη χορωδία, μιὰ παπικὴ καὶ στὸ τέλος ὁ Παπικὸς Ἐπίσκοπος βουτοῦσε τὴν ὄστια μέσα στὸν οἶνο, στὸ αἷμα Χριστοῦ, καὶ μᾶς κοινώνησε ὅλους. Κι ἦταν χαρὰ Θεοῦ. Ὑπάρχει κοινὸ ποτήριο ἢ δὲν ὑπάρχει καὶ μᾶς κοροϊδεύουν; Ἔχει γίνει ἤδη ἡ Ἕνωση ἢ δὲν ἔχει γίνει; Ὑπάρχουν καταγγελίες ἀπὸ ἀξιοπίστους μοναχοὺς κληρικοὺς ποῦ ἐπισκέπτονται μητρόπολη Ἰταλίας. Μοῦ τὰ στέλνουνε τώρα καὶ φανερώνονται. (Σ.σ. Καὶ ἔγινε τὸ κοινὸ ποτήριο, γιατί τὸ θέλει τὸ Φανάρι καὶ τὸ ἀνέχονται οἱ Ἐπίσκοποι καὶ κατὰ δεύτερο λόγο οἱ πιστοί. Ἂν δὲν τὸ ἀνεχόταν, ἂν δὲν τὸ προωθοῦσε «διπλωματικά», θὰ εἶχε ἀντιδράσει σ’ αὐτὲς τὶς καταγγελίες. Ὅπως ἐπεμβαίνει σὲ θέματα διοικητικὰ καὶ παπικῶ τῷ τρόπῳ καθαιρεῖ Ἀρχιεπισκόπους ἢ τιμωρεῖ ἄλλους κληρικούς, ἔτσι καὶ στὰ κορυφαῖα αὐτὰ θέματα τῆς Πίστεως θὰ ἐπενέβαινε. Ἀλλὰ τὸ «κοινὸ ποτήριο» εἶναι γεγονός. Ἁπλὰ περιμένουν νὰ «ὡριμάσουν» λίγο ἀκόμα οἱ περιστάσεις. Τὴν ὀρθόδοξη συνείδηση τὴν ὡριμάζουν, τὴν χτυποῦν, ὅπως ὁ ψαρὰς τὸ χταπόδι, γιὰ νὰ τρώγεται καὶ νὰ χωνεύεται, γιατί ὅταν εἶναι γνήσια, εἶναι ἀχώνευτη).

Ἤδη ψηλαφοῦμε τὴν ἱστορία καὶ τὰ βήματα ὅλων εἶναι ἐμφανῆ. Καὶ μοῦ λένε: πάτερ, ὁ πρωτοσύγγελος τοῦ Ἰταλίας, ὁ ὀρθόδοξος, κοινωνεῖ ἀδιακρίτως Παπικοὺς καὶ ὀρθοδόξους, ἐκτὸς τοῦ ὅτι οἱ συμπροσευχὲς στὴν ἐπαρχία του μετὰ τῶν Παπικῶν εἶναι πλέον συνηθισμένο φαινόμενο· ὑπάρχει μάλιστα πληροφορία ὅτι ἐπιτρέπεται καὶ ἡ διακοινωνία, ἡ συμμετοχὴ δηλαδὴ στὸ κοινὸ ποτήριο γιὰ τοὺς ἐκκλησιαζομένους μαθητὲς ἐναλλάξ, σὲ ὀρθόδοξο ἢ σὲ παπικὸ ναό!

Αυτά  έλεγε  ο π.  Ζήσης  το  2007 , περίπου  τα  ίδια  έλεγε  και  ο  Επιφάνειος  θεοδωρόπουλος  το  1965  ,  τα  ίδια  επαναλαμβάνονται  και  σήμερα  το  2013 ,  και  τα  χρόνια  περνάνε  και  οι  ψυχές  χάνονται !

Ο ὁμότιμος καθηγητὴς τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ ΑΠΘ πρώτ. π. Θεόδωρος Ζήσης, ἐπισημαίνει;

«…Οὔτε ἔπρεπε ἀπὸ τὴν ἀρχὴ νὰ μετάσχουμε, οὔτε τώρα ἀμετανοήτως νὰ συνεχίζουμε νὰ μετέχουμε τοῦ ΠΣΕ καὶ τῶν ἄλλων οἰκουμενιστικῶν θεσμῶν καὶ διαλόγων, γιατί αὐτὴ ἡ συμμετοχὴ μας, ἀκυρώνει τὸ Εὐαγγέλιο, προσβάλλει τοὺς μάρτυρες, διαφωνεῖ μὲ τοὺς ἁγίους Πατέρες, ἀποτελεῖ πρωτοφανῆ καινοτομία στὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας ἀνὰ τοὺς αἰῶνες καὶ εἶναι μέρος τοῦ παιχνιδιοῦ τῆς Βαβυλῶνος τῆς μεγάλης».

Λόγια,  λόγια, λόγια, συνέδρια  επί  συνεδρίων  και  αποτέλεσμα  μηδέν , μόνο  εφησυχασμός  του  λαού  ότι  κάποιοι  αγωνίζονται  για  την  πίστη  του.

Κανένας  όμως  δεν  ομολογεί  ότι  η  εκκλησία  της  Ελλάδος   τά  πατριαρχεία  και  όλες  οι  τοπικές  εκκλησίες  έχουν  αποδεχτεί  επισήμως  τον  αντίχριστο  οικουμενισμό  από  την  στιγμή  που  γίναν  μέλει  του  το  1948  ιδρύοντας  το  ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ  ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ  ΤΩΝ  ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ!

Κανένας  δεν  ομολογεί  ότι  η  εκκλησία  της  Ελλάδος  έγινε  σχιζματοαιρετική  το  1924 , όταν  δέχτηκε  και  εφάρμοσε  την  σατανική  αιρετική  εγκύκλιο  του  πατριαρχείου  κων/λεως  και  του  μασόνου  πατριάρχη  του , η οποία  εγκύκλιος  αναγνωρίζει  επισήμως  όλες  τις  αιρέσεις  σαν  εκκλησίες  Χριστού!

Και  σαν  πρώτο  βήμα  για  την  ένωση  με  τον  διάβολο  και  τις  εκκλησίες  του  εφάρμοσαν  και  επέβαλαν  στην  Ελλάδα  το  νέο  παπικό , καταδικασμένο  και  αφορισμένο  νέο   ημερολόγιο  !

Μιλάνε  και  αναφέρονται  στους  κανόνες  των  αγίων  πατέρων  , αλλά  στην  πράξη  ,  ούτε  πιστεύουν  ούτε  σέβονται  τους  αγίους  πατέρας  ,  διότι  αν  πράγματι  ήταν  ορθόδοξοι  με  πιστεύω  ορθόδοξο  δεν  θα  ψεύδονταν  , δεν  θα  φλυαρούσαν  αλλά  θα  έκαναν  αυτό  που  λένε  οι  άγιοι   .                                                       Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς

«Ἔχομε παραγγελίαν ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν Ἀπόστολον, ἐάν κάποιος δογματίζῃ ἢ μᾶς προστάσσῃ νὰ κάνωμε κάτι

ἀντιθέτως ἀπ΄ ὅ,τι παρελάβομεν, ἀντιθέτως ἀπ' ὅ,τι  οἱ ὁρίζουν οἱ  Κανόνες τῶν κατὰ καιροὺς Συνόδων,

Oἰκουμενικῶν καὶ Τοπικῶν, νὰ μὴ τόν δεχώμεθα  καὶ οὔτε νὰ τόν ὑπολογίζωμε μεταξὺ τοῦ κλήρου τῶν ἁγίων».

Δοσίθεου Ἰεροσολύμων.

† Τέσσαρα μεγάλα θηρία ἐγεννησεν ὁ ΙΣΤ αἰών : Τὴν αἴρεσιν τοῦ Λούθηρου, τὴν αἴρεσιν τοῦ Καλβίνου, τὴν αἴρεσιν τῶν Γιεζουβιτών καὶ τὴν αἴρεσιν τοῦ νέου Καλενδαρίου.

Τῆς ἁγίας ἑβδόμης οἰκουμενικῆς Συνόδου.

† «... Ἡμεῖς τῇ ἀρχαίᾳ θεσμοθεσίᾳ τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας ἐπακολουθοῦμεν, ἡμεῖς τοὺς θεσμοὺς τῶν Πατέρων φυλάττομεν, ἡμεῖς τοὺς πρσθέτοντας τι ἤ ἀφαιροῦντας ἐκ τῆς ἁγίας Ἐκκλησίας ἀναθεματίζομεν».

Τῆς ἁγίας ἕκτης οἰκουμενικῆς Συνόδου.

† «Ὁρίζομεν ἑτέραν Πίστιν μηδενὶ ἐξεῖναι προφέρειν, ἥγουν συγγράφειν ἤ συντιθέναι ἤ φρονεῖν ἤ διδάσκειν ἑτέρως τοὺς δὲ τολμῶντας τοῦτο ποιεῖν ἀναθεματίζομεν».

Τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων ΚΑΝΩΝ 45ος.

Ὅποιος Ἐπίσκοπος, ἤ Πρεσβύτερος, ἤ Διάκονος ἤθελε συμπροσευχηθῆ μονάχα, ἀλλ' ὄχι καὶ νὰ συλλειτουργήση μὲ αἴρετικούς ἄς ἀφορίζεται. Επειδή ὅποιος μὲ τοῦς ἀφορισμένους συμπροσεύχεται (καθώς τοιούτοι εἶναι οἱ αἰρετικοί) πρέπει νὰ συναφορίζεται καὶ αὐτός, κατά τὸν 10ον Κανόνα τῶν Ἀγ.Αποστόλων. Εἰ δὲ καὶ ἐσυνχώρησεν εἰς τοῦς αἰρετικούς αὐτούς νὰ ἐνεργήσουν κανένα λειτούργημα ὡσάν Κληρικοί, ἄς καθαίρηται ἐπειδή ὅποιος Κληρικός συλλειτουργήσει μὲ καθηρημένους, (καθώς τοιούτοι εἶναι οἱ αἰρετικοί κατὰ τὸν β΄. καὶ δ΄. τῆς γ΄.) συγκαθαιρεῖται καὶ αὐτός κατὰ τὸν 11ον κανόνα τῶν Ἀποστόλων.

Κανών 33ος τῆς ἐν Λαοδικεία Τοπικής Συνόδου.

Διορίζει οὔτος ὁ Κανών νὰ μὴ συμπροσευχώμεθα οὔτε μὲ τοὺς αἰρετικοὺς, ἤτοι τοὺς σφάλλοντας περὶ τὴν πίστιν, οὔτε μὲ τοὺς σχισματικοὺς, ἤτοι τοὺς κατὰ τὴν πίστιν μὲν ὀρθοδόξους ὄντας, χωριζομένους δὲ ἀπὸ τὴν καθολικὴν Ἐκκλησίαν διὰ τινας παραδόσεις καὶ ἔθιμα ἰάσιμα, κατὰ τὸν α΄. τοῦ Μεγ.Βασιλείου.

Κανών 37ος τῆς ἐν Λαοδικεία Τοπικής Συνόδου.

Κατὰ τὸν Κανόνα τοῦτον δὲν πρέπει νὰ λαμβάνει τινὰς Χριστιανὸς ὀρθόδοξος τὰ δῶρα ὁποῦ στέλλουσιν εἰς αὐτούς οἱ Ἰουδαίοι καὶ αἰρετικοί, ὄταν ἔχουν τὰς ἐορτάς των, ἀλλά οὔτε νὰ συνεορτάζη ὅλως αὐτοῖς.

Τοῦ Ἁγίου Αὐγουστίνου.

Ὅτι οἱ τὸ Σχῖσμα δημιουργήσαντες διὰ τῆς ἐπιβολῆς τοῦ νέου Ἡμερολογίου ὁδηγοῦσιν εἰς αἵρεσιν.

† «Οἱ δὲ σχισματικοὶ σχισματοαιρετικοὶ εἰσίν, καθότι δὲν εἶναι κανὲν Σχῖσμα εἰμὴ πρότερον αἵρεσιν ἀναπλάσσῃ, ἵνα ὀρθῶς δόξῃ τῆς Ἐκκλησίας χωρισθῆναι. Τὸ Σχῖσμα κακῶς διαμένον γίνεται αἵρεσις ἤ καταφέρεται εἰς αἵρεσιν, ὅτι καὶ τοὺς σχισματικοὺς οὐχ ἡ διάφορος πίστις ποιεῖ ἀλλ’ ἡ διαρηχθεῖσα τῆς κοινωνίας συντροφία». (Ἐπιστολὴ ρα΄ κεφ. ια΄ εἰς τὸ κατὰ Ματθαῖον).

Τοῦ Ἁγίου Βασιλείου τοῦ Μεγάλου.

Περὶ τῶν Σχισματικῶν ἱερέων ὅτι στεροῦνται οὗτοι τῆς θείας χάριτος.

†  Ἀφοῦ δὲ μίαν φορὰν ἐσχίσθησαν ἀπὸ τὸ ὅλον σῶμα τῆς Ἐκκλησίας ἔχασαν αὐτὸ καὶ δὲν εἰμποροῦν πλέον νὰ βαπτίσουν ἄλλους, ἤ νὰ χειροτονήσουν ἤ ἁπλῶς νὰ δώσουν χάριν, τὴν ὁποίαν διὰ τοῦ σχίσματος ἐστερήθησαν, ὅθεν καὶ οἱ ὑπ’ αὐτῶν βαπτιζόμενοι λογίζονται ὅτι ὑπὸ λαϊκῶν ἐβαπτίσθησαν (Ἑρμηνεία α΄. Κανόνος). «Ὥσπερ μέλος τὶ ἀποκοπὲν τοῦ σώματος παύει μετέχον τῆς ζωτικῆς δυνάμεως, οὕτω καὶ πᾶς τις ἀποσχιζόμενος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ δὲν μετέχει τῆς χάριτος τοῦ Παναγίου Πνεύματος, ἥν ἔλαβεν ἐν τῷ βαπτίσματι» (Ἐκ τοῦ ἱεροῦ Πηδαλίου).

Τῆς ἁγίας 3ης Οἰκουμενικῆς Συνόδου 3ος κανών.

Ὅτι δὲν ἐπιτρέπεται οἱ ἱερεῖς νὰ μνημονεύωσι καὶ νὰ ὑπακούωσιν εἰς τοὺς ἀποστάτας καινοτόμους ἀρχιερεῖς οὐδὲ οἱ λαϊκοί.

† «Τοῖς ἀποστασήσασιν ἢ ἀφισταμένοις Ἐπισκόποις μηδόλως ὑπόκεισθαι κατὰ μηδένα τρόπον».

 «Εἶ τις ἀκοινωνήτῳ κἄν ἐν οἴκῳ συνεύξηται ἀφοριζέσθω», καὶ ἀλλαχοῦ «ὁ ἀκοινωνήτως κοινωνῶν ἀκοινώνητος ἔσται, ὡς συγχέων τὸν κανόνα τῆς Ἐκκλησίας» πάλιν «ὁ αἱρετικὸν δεχόμενος τοῖς αὐτοῖς ἐγκλήμασιν ὑπόκειται». Οὐκ ἔστι τοῦτο θεμιτὸν οὐκ ἔστιν ἀλλ’ οὐδὲ μνημονεύσομεν καὶ τοῦτο παρὰ τοῦ πονηροῦ, ὅς σκότος ὧν τὸ φῶς ὑποκρίνεται, ὡς νῦν γε, τὴν ἕνωσιν προβαλλόμενος «μνημόσυνον» τὴν μετ’ αὐτῶν ἀπώλειαν τοῦ παντὸς τοῦ σώματος τῆς Ἐκκλησίας δολιεύεται καὶ φανερῶς μὴ πείθειν ἔχων πρὸς τοῦτο, ἀδήλως ἐπιχειρεῖ, ἵνα ἐν ἑνί τρόπῳ ἀνοίξη θύραν καὶ κορυφώσῃ κακίαν.

Ἐπιστολὴ ε΄ Συνοδικὴ (Ἰουστίνου).

† «Ὡρίσθη παρὰ τῶν ἁγίων Πατέρων χρῆναι καὶ μετὰ θάνατον ἀναθεματίζεσθαι τοὺς εἴτε εἰς κανόνας εἴτε εἰς Πίστιν ἁμαρτήσαντας».

Ἁγίου Ἰγνατίου τοῦ Θεοφόρου.

† «Πᾶς ὁ λέγων παρὰ τὰ διατεταγμένα κἄν ἀξιόπιστος ἤ κἄν νηστεύῃ καὶ παρθενεύῃ κἄν σημεῖα ποιῇ κἄν προφητεύῃ, λύκος σοι φαινέσθω ἐν προβάτου δορᾷ, προβάτων φθορὰν κατεργαζόμενος».

Τοῦ Ἁγίου Φωτίου.

† «Καὶ γὰρ ἐστιν ὄντως τὰ Κοινὰ πᾶσιν φυλάττειν ἐπάναγκες καὶ πρὸ γε τῶν ἄλλων τὰ περὶ Πίστεως· ἔνθα καὶ τὸ παρεκλῖναι μικρὸν ἁμαρτεῖν ἐστὶν ἁμαρτία τὴν πρὸς θάνατον». (Ἐπιστολὴ πρὸς τὸν Ρώμης Νικόλαον).

Τοῦ Ἀγ. Γερμανοῦ τοῦ υἱοῦ Πατριάρχου Κ/πόλεως.

† «Ἐπισκήπτομαι πᾶσι τοῖς ἐν Κύπρῳ λαϊκοῖς, ὅσοι τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας ἐστὲ τέκνα γνήσια, φεύγειν ὅλῳ ποδὶ ἀπὸ τῶν ὑποπεσόντων ἱερέων τῇ Λατινικῇ ὑποταγῇ καὶ μηδὲ εἰς Ἐκκλησίαν τούτοις συνάγεσθαι, μηδὲ εὐλογίαν ἐκ τῶν χειρῶν αὐτῶν λαμβάνειν τὴν τυχοῦσαν· κρεῖσσον γὰρ ἐστὶν ἐν τοῖς οἴκοις ὑμῶν τῷ θεῷ προσεύχεσθε κατὰ μόνας, ἤ ἐπ’ ἐκκλησίαις συνάγεσθε μετὰ τῶν Λατινοφρόνων, εἰ δὲ οὐν τὴν αὐτὴν ὑφέξεται μετ’ αὐτῶν κόλασιν. Ἤ οὐχὶ τὰ τῶν ἐπὶ κοσμικῶν κρίσεων τοῦτο γίνεσθε  σύνηθες; Ἄν γὰρ τις συλλαλῇ ἀνδροφόνῳ ἤ ληστῇ ἤ προδότῃ τὴν αὐτὴν ἐκείνῳ ὑφίσταται κόλασιν».

Τοῦ Ἁγίου Βασιλείου τοῦ Μεγάλου.

† «Πᾶς ὁ δυνάμενος λέγων τὴν ἀλήθειαν καὶ μὴ λέγων αὐτήν, κατακριθήσεται ὑπὸ τοῦ θεοῦ, καὶ ταῦτα ἔνθα πίστις ἐστὶ τὸ κινδυνευόμενον, καὶ τῆς ὅλης Ἐκκλησίας τῶν Ὀρθοδόξων ἡ Κρηπὶς τὸ γὰρ ἐφησυχάζειν ἐν τοῖς τοιούτοις, ἀρνήσεως ἴδιον, τὸ δὲ ἐλέγχειν ὁμολογίας εἰλικρινοῦς».

Τοῦ Ἁγίου Μελετίου τοῦ ὁμολογητοῦ.

† «Μὴ πείθεσθε Μονάζουσαν μηδὲ τοῖς Πρεσβυτέροις,

ἐφ’ οἷς ἀνόμως λέγουσι κακίστως εἰσηγοῦνται,

καὶ τὶ φημὶ Μονάζουσι καὶ τὶ τοῖς πρεσβυτέροις;

Μηδ’ Ἐπισκόποις εἴκετε τὰ μὴ λυσιτελοῦντα,

πράττειν καὶ λέγειν καὶ φρονεῖν δολίως παραινοῦσιν».

«Τὶς εὐσεβὴς σιγήσει τὶς ὅλως ἠρεμήσει;

καὶ γὰρ τὴν συγκατάθεσιν σιωπὴ σημαίνει

καὶ τοῦτο δείκνυσι σαφῶς ὁ Πρόδρομος Κυρίου,

καὶ Μακκαβαῖοι σὺν αὐτῷ μικρὰς νομοθεσίας,

προκινδυνεύοντες στερρῶς μέχρις αὐτοθανάτου

καὶ μήτε τὸ βραχύτατον τοῦ νόμου παριδόντες

ἐπαινετὸς ὁ πόλεμος γνωρίζεται πολλάκις

καὶ μάχη κρεῖττον δείκνυται ψυχοβλαβοῦς εἰρήνης.

Βέλτιον γὰρ ἀνθίστασθαι τοῖς οὐ καλῶς φρονοῦσιν

ἡ τούτοις ἐπακολουθεῖν κακῶς ὁμονοοῦντας,

χωριζομένους τοῦ θεοῦ καὶ τούτοις ἑνουμένους».

Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου.

Ὅτι πρέπει τὰ γνήσια τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τέκνα νὰ ἀποφεύγωμεν τοὺς ἐν δόλῳ τὴν ὀρθοδοξίαν νοθεύοντας, διὰ νεωτερισμῶν κληρικοὺς.

† «Κακὸν μὲν ἡ ἀναρχία πανταχοῦ καὶ πολλοῖς ὑπόθεσις συμφορῶν καὶ ἀρχὴ ἀταξίας καὶ συγχύσεως· κακὸν δὲ οὐχ ἧττον καὶ ἀπείθεια τῶν ἀρχομένων. Ἀλλ’ ἴσως ἐρεῖ τις ἡμῖν, ὅτι ἔσται καὶ τρίτον κακόν, ὅταν ὁ ἄρχων ᾖ κακός. Οἶδα κἀγὼ καὶ οὐ μικρὸν τοῦτο κακόν· ἀλλὰ καὶ τῆς ἀναρχίας πολλῷ κάκιον. Κρεῖττον γὰρ ὑπὸ μηδενὸς ἄρχεσθαι, ἤ ὑπὸ κακοῦ ἄγεσθαι. Ὁ μὲν γὰρ πολλάκις μὲν ἐσώθη, πολλάκις δὲ ἐκινδύνευσεν· οὗτος δὲ πάντως κινδυνεύσει εἰς βάραθρα ἀγόμενος. Πῶς οὖν ὁ Παῦλος φησίν, πείθεσθε τοῖς ἡγουμένοις ἡμῶν καὶ ὑπείκετε; ἀνωτέρω εἰπὼν «ὧν ἀναθεωροῦντες τὴν ἔκβασιν τῆς ἀναστροφῆς μιμεῖσθε τὴν πίστιν» τότε εἶπε πείθεσθε τοῖς ἡγουμένοις ἡμῶν καὶ ὑπείκετε. Τὶ οὖν φησί; ὅταν πονηρὸς ἧ, μὴ πειθώμεθα; Πονηρὸς πῶς λέγεις; εἰ μὲν πίστεως πονηρὸς ἕνεκεν, φεῦγε καὶ παραιτοῦ, μὴ μόνον ἄν ἄνθρωπος ἧ, ἀλλὰ κἄν ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ κατιών. Εἰ δὲ βίου ἕνεκεν μὴ περι-εργάζου. Ἐπεὶ καὶ τὸ μὴ κρίνετε, ἵνα μὴ κριθῆτε, περί βίου ἐστίν, οὐ περί πίστεως»  (λόγος 34ος ).

Ἐκ τοῦ Ἁγίου Ἀντωνίου.

† «Οὐδεὶς γὰρ ἡμῶν κρίνεται διατὶ δαιμόνια οὐκ ἐξέβαλεν, ἤ διατὶ οὐκ ἔσχε πρόγνωσιν, ἀλλ’ ἕκαστος κριθήσεται, εἰ τὴν πίστιν τετήρηκε καὶ τὰς Ἐντολὰς καὶ Παραδόσεις γνησίως ἐφύλαξεν».

Τοῦ Ἁγίου Ἰσιδώρου τοῦ Πηλουσιώτου.

†  «... Τὸ πάλαι ὑπὲρ τῶν προβάτων ἀπέθνησκον οἱ Ποιμένες, νῦν δὲ μᾶλλον αὐτοὶ ἀναιροῦσι τὰ πρόβατα· τότε νηστείαις τὸ σῶμα ἐσωφρόνιζον, νῦν δὲ τρυφαῖς παρασκευάζουσι σκιρτᾷν. Τότε τὰ ἑαυτῶν τοῖς δεομένοις διένειμον, νῦν δὲ τὰ τῶν πενήτων σφετερίζονται. Τότε τὴν ἀρετὴν ἤσκουν, τὺν δὲ τοὺς τὴν ἀρετὴν ἀσκούντας ἐξοστρακίζουσι. Τότε οἱ φιλάρετοι πρὸς τὴν ἱερωσύνην ὑπήγοντο, νῦν δὲ οἱ φιλάργυροι. Τότε οἱ ἀκτημωσύνῃ ἐναμβρυνόμενοι, νῦν δὲ οἱ πλεονεξίᾳ ἑκουσίως χρηματιζόμενοι. Τότε οἱ πρὸ ὀφθαλμοῦ ἔχοντες τὸ θεῖον δικαστήριον νῦν δὲ οἱ μηδὲ εἰς ἔννοιαν τοῦτο λαμβάνοντες. Τότε οἱ τύπτεσθαι, νῦν δὲ οἱ τύπτειν ἕτοιμοι».

Ἁγίου Νικηφόρου.

(Τὴν ἐκκλησίαν τοῦ Θεοῦ ἀποτελοῦν οἱ εὐσεβεῖς ὁσονδήποτε ὀλίγοι καὶ ἄν μείνουν. Οἱ ἀκολουθοῦντες τὴν καινοτομίαν, ἔξω τῆς Ἐκκλησίας εἶναι).

† «Εἰ δὲ διαμένουσιν ἐν τῇ αἱρέσει, καὶ ἴσως καὶ ἑτέρους τινὰς ἀμαθεστέρους καὶ ἁπλουστέρους δυνηθῶσιν ἀποβουκολῆσαι, κἄν ὀχλαγωγήσωσι καὶ πλῆθος συνάγωσιν ἔξω τῶν ἱερῶν τῆς Ἐκκλησίας περιβόλου εἰσίν. Εἰ δὲ καὶ πάνυ ὀλίγοι ἐν τῇ Ὀρθοδοξίᾳ καὶ Εὐσεβείᾳ διαμένουσιν, οὗτοι εἰσὶν Ἐκκλησία καὶ τὸ κῦρος καὶ ἡ προστασία τῶν ἐκλησιαστικῶν θεσμῶν ἐναὐτοῖς κεῖται. Κἄν κακοπαθῆσαι αὐτοῖς ὑπὲρ τῆς εὐσεβείας δεήσει, ὅπερ ἐστιν εἰς καύχημα αἰώνιον καὶ ψυχικῆς σωτηρίας πρόξενον...»

Ἐκ τῶν διατάξεων τῶν Ἁγ. Ἀποστόλων Κεφαλ. 19.

† Ἀκούσατε οἱ Ἐπίσκοποι καὶ ἀκούσατε οἱ λαϊκοί, ὥς φησιν ὁ θεός, κρινῶ κριὸν πρὸς κριόν, καὶ πρόβατον πρὸς πρόβατον καὶ πρὸς τοὺς ποιμένας λέγει· κριθήσεσθαι ἕνεκεν τῆς ἀπειρίας αὐτῶν καὶ τῆς εἰς τὰ πρόβατα διαφθορὰς, τουτέστιν, ἐπίσκοπον πρὸς ἐπίσκοπον κρινῶ καὶ λαϊκὸν πρὸς λαϊκὸν καὶ ἄρχοντα πρὸς ἄρχοντα· λογικὰ γὰρ τὰ πρόβατα καὶ οἱ κριοὶ οὗτοι, ἀλλ’ οὐκ ἄλογα, ἵνα μὴ εἴπῃ ὁ λαϊκός, ὅτι ἐγὼ πρόβατον εἰμὶ καὶ οὐ ποιμὴν καὶ οὐδένα λόγον ἐμαυτοῦ πεποίημαι· ὁ ποιμὴν ὄψεται, καὶ αὐτὸς μόνος εἰσπραχθήσεται τὴν περὶ ἐμοῦ δίκην· ὥσπερ γὰρ τῷ καλῷ ποιμένι τὸ μὴ ἀκολουθοῦν πρόβατον λύκοις ἔκκειται εἰς διαφθοράν, οὕτω τῷ πονηρῷ ποιμένι τὸ ἀκολουθοῦν πρόβατον πρόδηλον ἔχει τὸν θάνατον, ὅτι κατατρώξεται αὐτοῦ, διὸ φευκτέον ἀπὸ τῶν φθορέων ποιμένων.

Τοῦ Ἁγίου Βασιλείου τοῦ Μεγάλου.

† «Δεῖ τῶν ἀκροατῶν τοὺς πεπαιδευμένους τὰς γραφὰς δοκιμάζειν τὰ παρὰ τῶν διδασκάλων λεγόμενα καὶ τὰ μὲν σύμφωνα ταῖς γραφαῖς δέχεσθαι τὰ δὲ ἀλλότρια ἀποβάλλεν. Καὶ τοῦς τοιούτοις (ἀλλοτρίοις) διδάγμασιν ἐπιμένοντας ἀποστρέφεσθαι σφοδρότερον».

Αγαπητοί  μου  φίλοι, πάψεται  να  εθελοτυφλείτε , καταλάβετε  ότι  η  λεγόμενη  εκκλησία  της  Ελλάδος  δεν  είναι  εκκλησία  Χριστού , αλλά  ένα  παράρτημα  του  αντίχριστου  ΠΣΕ  , τα  μυστήρια  και  η  αποστολική  διαδοχή  χάθηκαν  το  1924 όταν  εφαρμόστηκε  το  1ον  μέρος  της  αποστασίας  από  την  γραμμή  και  το  πιστεύω  της  ορθοδόξου  εκκλησίας  ,  ψάξετε  ερευνήσετε  να  βρείτε  ποιοι  από  τους  λεγόμενους  χλευαστικός  παλαιοημερολογίτες  είναι  οι  πραγματικοί  συνεχιστές  της  εκκλησίας  του  θεού  ,  και  ενταχτείτε  στην  ορθόδοξο  εκκλησία  , όσο  μικρή  και  αν  είναι  , διότι  ο Χριστός  και  ένας  ορθόδοξος  είναι  η  πλειοψηφία , πριν  ο  θάνατος  προλάβει  και  πάρει  και  άλλες  ψυχές !