Διορθωμένο Ιουλιανό ή Λανθασμένο Γρηγοριανό;

Διορθωμένο Ιουλιανό ή Λανθασμένο Γρηγοριανό;

Από την εποχή του καινοτόμου Αρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου Παπαδόπουλου μέχρι και σήμερα, και παρόλο που έχει αναιρεθεί πολλάκις και με πλήθος επιχειρημάτων, χρησιμοποιείται το έωλο επιχείρημα, πως τάχα το νέο ημερολόγιο δεν είναι το Γρηγοριανό, αλλά το Ιουλιανό διορθωμένο... Τί άλλο όμως είναι το Γρηγοριανό εκτός από το Ιουλιανό "διορθωμένο";

Σε αυτό το άρθρο θα παραθέσουμε αποδείξεις ότι το νέο ημερολόγιο (ή "διορθωμένο Ιουλιανό") είναι ουσιαστικά η αποδοχή του Γρηγοριανού, χωρίς όμως την εφαρμογή αυτού στις κινητές εορτές. Χωρίς αυτήν την εφαρμογή είναι ουσιαστικά ένα "λανθασμένο" Γρηγοριανό, εφόσον ο αιρετικός Πάπας Γρηγόριος ο ΙΓ΄, το 1582, θεώρησε ότι διόρθωσε το λάθος των Πατέρων της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου, αλλάζοντας και τις κινητές και τις ακίνητες εορτές.

Πρώτα από όλα όμως θεωρούμε απαραίτητο να καταδειχθεί μια μεγάλη απάτη ("αλχημεία" την ονομάσαμε εδώ) που συντελέσθηκε έτσι ώστε να χρησιμοποιείται ακόμη και σήμερα το έωλο επιχείρημα που αναφέραμε.

Το 1923 ο "ελέω βενιζελισμού" Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Μελέτιος Μεταξάκης συγκάλεσε μια κληρικολαϊκή επιτροπή την οποία οι συμμετέχοντες σε αυτήν αποφάσισαν να την ονομάσουν "Πανορθόδοξον Συνέδριο". Σε αυτό το συνέδριο προσπάθησαν να βρουν μια φόρμουλα έτσι ώστε "το νέον ημέτερον ημερολόγιον να μη είναι δουλική παραδοχή του Γρηγοριανού, αλλά τελειότερον αυτού, ως νέον διορθωμένον "Πανορθόδοξον Ημερολόγιον" παρουσιαζόμενον". [1]

Προτάθηκαν λοιπόν δύο ημερολόγια (σχέδια για την διόρθωση του Ιουλιανού ονομάστηκαν), του Σέρβου καθηγητή Μιλάνκοβιτς και του Ρουμάνου γερουσιαστή Δραγγίτς. Και στα δύο ημερολόγια υπάρχει μεταρρύθμιση και του Πασχαλίου.

Στο μεν πρώτο, το οποίο "αφαιρουμένων 13 ημερών ευρίσκεται επί του αυτού επιπέδου με το Γρηγοριανόν ημερολόγιον, άνευ διαφοράς τινός ενταύθεν" [2] υπάρχει διαφορά μόνο στον τρόπο του υπολογισμού του Πάσχα, το οποίο όμως συμπίπτει με το πάσχα των Λατίνων σχεδόν κάθε χρόνο, και αυτό ουσιαστικά αποτελεί τη διαφορά του από το Γρηγοριανό αφού "δεν θα διακρίνει τις ότι είναι άλλον ημερολόγιον ειμή μόνον εκ του μικρού αριθμού των ετών, καθ' α οι ορθόδοξοι θα έχωσι άλλην ημέρα του Πάσχα η οι Δυτικοί". [3]

Στο του Δραγγίτς, στο οποίο υπάρχει κατανομή των ημερών με τέτοιο τρόπο ώστε να συμπίπτει μία συγκεκριμένη ημερομηνία πάντοτε την ίδια ημέρα της εβδομάδος κάθε χρόνο, το Πάσχα προτείνεται να εορτάζεται σε σταθερή ημερομηνία.

Το συνέδριο αποδέχτηκε τελικά το σχέδιο Μιλάνκοβιτς τροποποιημένο και αποφάσισε την απαλειφή 13 ημερών από το Ιουλιανό (ότι δηλαδή είχε κάνει και ο Πάπας το 1582, απαλείφοντας τότε 10 ημέρες που ήταν η διαφορά). Σύμφωνα με την Α΄ Απόφαση του συνεδρίου "η διαφορά μεταξύ του μήκους των πολιτικών ετών του νέου Ημερολογίου και του Γρηγοριανού είναι τόσον μικρά, ώστε μόνον μετά 877 έτη θα παρατηρηθή διαφορά των ημερομηνιών" [4], δηλαδή το έτος 2800. Η ίδια απόφαση προέβλεπε η 1η Οκτωβρίου 1923 να ονομαστεί 14η Οκτωβρίου.

Ο Χρυσόστομος Παπαδόπουλος όμως δεν εφάρμοσε την απόφαση αυτή αντιθέτως "ημφεσβήτησε την κανονικότητα του Συνεδρίου τούτου κατά την συνεδρίαν της ΙΣΙ της 27-12-1923" [5].

Πως λοιπόν τολμούν να μιλούν σήμερα για διορθωμένο Ιουλιανό - ως κάτι δήθεν ξένο με το γρηγοριανό, όπως θέλουν να το παραστήσουν -, αφού ουσιαστικά ο τότε Αρχιεπίσκοπος αποδέχθηκε όχι το ημερολόγιο του Μιλάνκοβιτς (το οποίο και αυτό είναι το Γρηγοριανό μασκαρεμένο), αλλά αυτό καθεαυτό το Γρηγοριανό, έστω και μόνον για το ημερολόγιο και όχι για το πασχάλιο;

Αυτό φαίνεται εύκολα από τη μελέτη των ιστορικών πηγών:

1. Κατά την ΛΞ΄)23.1.1919 Συνεδρία της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος ο Αθηνών Μελέτιος [6] είχε ήδη θέσει με πλάγιο και ήπιο τρόπο ζήτημα αλλαγής του ημερολογίου. Αναφέρει ότι το Γρηγοριανό ημερολόγιο δεν είχε γίνει δεκτό από την Ορθόδοξη Εκκλησία, για τρεις λόγους (κατά τη γνώμη του): α) για την αποφυγή των προπαγανδιστικών τάσεων της Ρώμης, β) ο τρόπος που έγινε η αλλαγή, χωρίς δηλαδή να ζητηθεί η γνώμη της Ορθοδόξου Εκκλησίας και γ) η επιμονή της Ρωσίας να κρατήσει τάχα εν διαστάσει τους Χριστιανούς της Ανατολής και της Δύσεως. [7]

"Ευτυχώς σήμερον - συνεχίζει ο Μελέτιος - τα πράγματα εξελίσσονται ούτως, ώστε ένεκα των νέων πολιτικών και κοινωνικών συνθηκών γενικώς να γίνηται αντιληπτή η ανάγκη της αποδοχής του Γρηγοριανού ημερολογίου" [8]. Τονίζει όμως ότι και το Γρηγοριανό δεν είναι ορθό και ότι αναμένεται νέο τελειότερο ημερολόγιο, για το οποίο είναι γνωστό "ότι εδήλωσε και ο Πάπας, ότι θα αποδεχθή το ημερολόγιον τούτο, εάν αποδεχθή αυτό και η Ορθόδοξος Εκκλησία"! Ιδού λοιπόν η ουσία, ο κοινός εορτασμός! Καταλήγει ο Μελέτιος στις πιθανές λύσεις οι οποίες είναι κατά την άποψή του είτε η ολοκληρωτική προσχώρηση στο Γρηγοριανό ημερολόγιο, ακόμη και για το Πασχάλιο, είτε -και αφού η Πολιτεία αισθάνεται την ανάγκη να προσαρμοσθή προς το Γρηγοριανό- να το αποδεχθή, χωρίς να θιγή το Εκκλησιαστικό ημερολόγιο. Στα ίδια καταλήγει και στην ΞΣΤ΄)20.5.1919 Συνεδρία, όπου μετά από ένα αντιρωσικό παραλήρημα, καταλήγει ότι πρέπει μόνο η Πολιτεία να δεχθεί το Γρηγοριανό, η δε Εκκλησία να μείνει στο Ιουλιανό μέχρι την εξεύρεση του νέου επιστημονικού ημερολογίου.

Όντως την 25η Ιανουαρίου 1923 Βασιλικό Διάταγμα που δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ της ημέρας αναφέρει απόφαση σύμφωνα με την οποία η 16η Φεβρουαρίου θα ονομαστεί 1η Μαρτίου, δεχόμενη έτσι η Πολιτεία το Γρηγοριανό, ενώ το Ιουλιανό διατηρείται για την Εκκλησία.

Όπως είδαμε το ίδιο έτος έγινε το "Πανορθόδοξο Συνέδριο", του οποίου τις αποφάσεις ΔΕΝ εφάρμοσε η Εκκλησία της Ελλάδος, τηρώντας το Βασιλικό Διάταγμα, το οποίο μάλιστα έχει ισχύ μέχρι και σήμερα, αφού δεν έχει ακόμη αναιρεθεί από την Πολιτεία!

Έτσι φτάνουμε στον Δεκέμβρη του 1923, όπου εν μέσω πιέσεων από την βενιζελική Επαναστατική Κυβέρνηση Πλαστήρα - Γονατά προς την Ιεραρχία, δρομολογείται Η ΣΥΓΧΩΝΕΥΣΗ ΤΩΝ ΔΥΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΩΝ, ήτοι του εκκλησιαστικού Ιουλιανού προς το πολιτικό Γρηγοριανό. Ιδού και το σχετικό απόσπασμα από το Β.Δ. της 17ης Δεκεμβρίου, που δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ (18-12-1923):

Το ημερολογιακό ζήτημα λοιπόν συζητείται ξανά στη Συνεδρία της Ιεραρχίας στις 27.12.1923, την οποία θα παρουσιάσουμε ολόκληρη (και για πρώτη φορά στο διαδίκτυο εξ όσων γνωρίζουμε) λόγω της σπουδαιότητός της [9]:

Συνταυτισμός λοιπόν εκκλησιαστικού και πολιτικού (δηλαδή Γρηγοριανού) ημερολογίου αποφασίσθηκε και υπό τον όρο να συμφωνήσει το Οικουμενικό Πατριαρχείο και όχι διόρθωση του Ιουλιανού. Εκτός του παρόντος θέματος είναι το πως παραπλάνησε την Ιεραρχία, αλλά και το Πατριαρχείο, ο Χρυσόστομος Παπαδόπουλος, για να επιβάλλει την αλλαγή του ημερολογίου.

2. Στις 23-3-1924 με το νέο ημερολόγιο, δημοσιεύεται στις εφημερίδες μία εγκύκλιος της Ιεράς Συνόδου (υπογεγραμένη μόνο από τον Αθηνών Χρυσόστομο, ο οποίος είχε εξασφαλίσει εξουσιοδότηση, παρά τους Ιερούς Κανόνες, να αποφασίζει μόνος του εκ μέρους της Ιεράς Συνόδου), η οποία βρίθει από επιστημονικοθεωρητικά φληναφήματα και στην οποία φαίνεται έκδηλη η προσπάθεια του Αρχιεπισκόπου να πείσει τους πιστούς ότι ο συνταυτισμός του εκκλησιαστικού (Ιουλιανού) ημερολογίου προς το πολιτικό (Γρηγοριανό) δεν προσκρούει πουθενά. Μιλάει ξεκάθαρα για άρση των 13 ημερών και συνταυτισμός των δύο ημερολογίων. Πουθενά περί εφαρμογής του "διορθωμένου Ιουλιανού".

Έτσι, ακόμη πιο ξεκάθαρα, νέα εγκύκλιος του καινοτόμου Αρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "ΣΚΡΙΠ" λίγες μέρες μετά (9-4-1924) αρχίζει ως εξής: "Από της 23ης Μαρτίου εν ημερολόγιον υπάρχει εν τε τη Εκκλησία τε και Πολιτεία".

3. Προηγουμένως στην εφημερίδα "ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ" (24-3-1924) ο καθηγητής Γιάννης Αρβανιτάκης και θερμός οπαδός της ημερολογιακής μεταρρύθμισης είχε μιλήσει ξεκάθαρα, χωρίς δικαιολογίες και αλχημείες περί "διορθωμένου Ιουλιανού". Αξίζει να διαβάσετε όλο το άρθρο:

Την γρηγοριανή χρονολόγηση λοιπόν δέχτηκε η Ελλαδική Εκκλησία, χάριν της ενότητας (με τους ετεροδόξους).

4. Το ίδιο αναφέρει και η έγκυρη "ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΚΑΙ ΗΘΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ" (Τόμος 6, σελ. 49), όπου αναφέρονται περιληπτικώς τα όσα προηγήθησαν για να καταλήξει πως "κατόπιν τούτων εγένετο και εορτολογικώς η εισαγωγή του Γρηγοριανού ημερολογίου εν Ελλάδι τη 10η Μαρτίου 1924, ήτις ελογίσθη και εωρτάσθη ως 23η Μαρτίου".

5. Την ημέρα και την επομένη της αλλαγής όλες οι εφημερίδες έγραψαν για συνταυτισμό των δύο ημερολογίων και αποδοχή του πολιτικού (Γρηγοριανού). Ένα χαρακτηριστικό δημοσίευμα από την εν Αμερική εκδιδομένη ελληνική εφημερίδα "ΑΤΛΑΝΤΙΣ" (24-3-1924):

6. Στις 31-3-1927 δημοσιεύεται στην εφημερίδα "ΕΜΠΡΟΣ" παραινετικό γράμμα του Μητροπολίτου Καλαβρύτων Τιμοθέου προς τους πατέρες της Μονής του Μεγάλου Σπηλαίου, που είχαν διακόψει το μνημόσυνό του για το θέμα του ημερολογίου. Σε αυτό δικαιολογεί ποικιλοτρόπως τη χρήση του γρηγοριανού ημερολογίου και υπεραμύνεται αυτής, θεωρώντας ότι δεν συνιστά αίρεση και αποδοχή του Παπισμού [10].

7. Κατά την ΛΑ΄)8.2.1928 συνεδρία της Ι. Σ. ελέχθησαν τα παρακάτω:

Εφόσον ο Δημητριάδος μιλάει για εφαρμογή του Γρηγοριανού "παρ' ημίν", γιατί ο Αθηνών δεν τον αντικρούει με το -προς κατανάλωση των απλοϊκών- επιχείρημα περί "διορθωμένου Ιουλιανού";

8. Στο Τυπικό του τέως Α΄ Δομέστικου του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως Αγγέλου Βουδούρη ("Χρονικά Τυπικά"-Κωνσταντινούπολις 1940) διαβάζουμε:

9. Στην εφημερίδα "ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ" (1-5-1972) άρθρο Αγιορείτου Μοναχού για το ημερολογιακό ζήτημα (δημοσιεύθηκε σε συνέχειες) αναφέρει ότι ο Πατριάρχης Αθηναγόρας απευθυνόμενος προς παπική αποστολή υπό τον καρδινάλλιο Βίλλεμπρανς αριθμών τις προσφορές της χριστιανικής Δύσης προς την Ανατολή κατατάσει το Γρηγοριανό ημερολόγιο σε τιμητική θέση! Ολόκληρο το ενδιαφέρον απόσπασμα:

10. Σε επιστολή που δημοσιεύθηκε στην ίδια εφημερίδα ("ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ" 20-9-1978) ο Προηγούμενος της Ι. Μ. Διονυσίου Αγίου Όρους Αρχιμ. Γαβριήλ (ο οποίος σημειωτέον ότι δεν ήταν Ζηλωτής) αναφέρει και τα εξής:

"Η ταπεινή μου γνώμη εν προκειμένω είναι, πρώτον ότι το νέον ημερολόγιον είναι καθαρώς Γρηγοριανόν και δεύτερον ότι το εορτολόγιον της επισήμου Εκκλησίας μας είναι και αυτόν παπικόν, πλην του Πασχαλίου κύκλου".

Θα μπορούσε κανείς να φέρει πολλές ακόμη αποδείξεις ότι η αναγνωρισμένη από το Κράτος Εκκλησία της Ελλάδος εισήγαγε το Γρηγοριανό ημερολόγιο ως προς τις ακίνητες εορτές και όχι ένα "διορθωμένο Ιουλιανό", δήθεν διάφορο του παπικού.

Ανακεφαλαιώνουμε με κάποιες συμπληρωματικές παρατηρήσεις:

1. Το νέο ημερολόγιο (ή "διορθωμένο Ιουλιανό") είναι, όπως είδαμε, το παπικό Γρηγοριανό, χωρίς την "διόρθωση" του Πασχαλίου.

2. Το γεγονός της αποδοχής του Γρηγοριανού ημερολογίου, και μόνο για τις κινητές εορτές, αποτελεί αίρεση, - όχι βεβαίως αυτό καθεαυτό το γεγονός -, αλλά μόνο μέσα στα πλαίσια του συνεορτασμού με τους ετεροδόξους της Δύσεως που εξυπηρετεί. Και αυτό θα φανεί καλύτερα αν υποτεθεί ότι καταργηθεί και το Γρηγοριανό και εισαχθεί προς χρήση ένα τρίτο ημερολόγιο, κοινό για όλους, ή ακόμα και αν επανέλθουν οι καινοτομούσες Εκκλησίες στο Ιουλιανό, αλλά συνεχίζουν να είναι φορείς της αιρέσεως του Οικουμενισμού. Έτσι λοιπόν δεν πρέπει να αποσυνδέεται το ημερολογιακό ζήτημα από την παναίρεση.

3. Οι καταδίκες του Γρηγοριανού ημερολογίου από τις Πανορθόδοξες Συνόδους κατά τα έτη 1583, 1587 και 1589, δεν ενεργούν αυτόματα, αφενός μεν διότι στην περίπτωση που εξετάσαμε έχουμε αποδοχή μεν του Γρηγοριανού ημερολογίου, αλλά όχι και του Πασχαλίου, αφετέρου δε διότι απατείται, κατά τους Ιερούς Κανόνες, Σύνοδος ζώντων επισκόπων για να επιβάλλει την ποινή [11].

4. Επομένως απαιτείται σύγκληση Μεγάλης Πανορθοδόξου Συνόδου, η οποία σε συμφωνία με τις προηγούμενες αληθινές Συνόδους, Οικουμενικές και Πανορθόδοξες, και αφού θα διαφωτίσει τους Ορθοδόξους περί της αιρέσεως του Οικουμενισμού, θα την καταδικάσει, θα θεωρήσει ως κακώς γενόμενη την, εξυπηρετούσα τις αιρέσεις, ημερολογιακή μεταβολή - έστω και μόνο προς τις ακίνητες εορτές -, και θα αποβάλλει από το Σώμα της Εκκλησίας, τους εμμένοντας στο σχίσμα του νέου ημερολογίου και την αίρεση του Οικουμενισμού ως ενεργεία πλέον σχισματοαιρετικούς.

[1] ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΕΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΙ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΙΣ 1923, ΣΕΛ. 58

[2] ΑΥΤΟΘΙ, ΣΕΛ. 59

[3] ΑΥΤΟΘΙ, ΣΕΛ. 60

[4] ΑΥΤΟΘΙ, ΣΕΛ. 213

[5] ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΙΣΤΟΡΙΑ, ΑΡΧΙΜ. ΘΕΟΚΛ. ΣΤΡΑΓΚΑ, Τ. Β', ΣΕΛ. 1161-1162

[6] Ο ΓΝΩΣΤΟΣ ΜΑΣΩΝΟΣ ΜΕΛΕΤΙΟΣ ΜΕΤΑΞΑΚΗΣ ΔΙΕΤΕΛΕΣΕ (ΜΕ ΤΗΝ ΠΙΕΣΗ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΚΥΚΛΩΝ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ) ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΚΙΤΙΟΥ (ΚΥΠΡΟΣ), ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΑΘΗΝΩΝ, ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ

[7] ΩΣ ΑΓΓΛΟΦΙΛΟΣ Ο ΜΕΤΑΞΑΚΗΣ ΑΝΤΙΠΑΘΟΥΣΕ ΤΟΥΣ ΡΩΣΟΥΣ

[8] ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΙΣΤΟΡΙΑ, ΑΡΧΙΜ. ΘΕΟΚΛ. ΣΤΡΑΓΚΑ, Τ. Β', ΣΕΛ. 854

[9] ΑΥΤΟΘΙ, ΣΕΛ. 1193 - 1197

[10] ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ ΙΣΧΥΡΙΖΕΤΑΙ ΟΤΙ ΟΙ ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΡΓΑΝΑ ΤΗΣ... ΠΑΠΙΚΗΣ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑΣ! ΤΟ ΠΑΡΑΝΟΪΚΟ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΞΕΝΟ ΠΡΟΣ ΤΟ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΦΡΟΝΗΜΑ ΑΡΘΡΟ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗ ΔΙΑΘΕΣΗ ΤΩΝ ΑΝΑΓΝΩΣΤΩΝ

[11] ΠΗΔΑΛΙΟΝ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ, ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΗ ΣΤΟΝ Γ΄ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΚΑΝΟΝΑ, ΑΘΗΝΑ 1886, ΣΕΛ. 18