Τί εἶναι ὁ οἰκουμενισμός. Αἱ διάφοροι μορφαί του καὶ ἡ ἐπικινδυνότης αὐτοῦ. Mακαριστοῦ μοναχοῦ Κωνσταντίνου Καβαρνοῦ, Καθηγητοῦ Πανεπιστημίου

Τί εἶναι ὁ οἰκουμενισμός. Αἱ διάφοροι μορφαί του καὶ ἡ ἐπικινδυνότης αὐτοῦ. Mακαριστοῦ μοναχοῦ Κωνσταντίνου Καβαρνοῦ, Καθηγητοῦ Πανεπιστημίου

Τί εἶναι ὁ οἰκουμενισμός. Αἱ διάφοροι μορφαί του καὶ ἡ ἐπικινδυνότης αὐτοῦ 

Mακαριστοῦ μοναχοῦ Κωνσταντίνου Καβαρνοῦ, Καθηγητοῦ Πανεπιστημίου

Ὠρισμένοι εὐσεβεῖς χριστιανοί, οἱ ὁποῖοι δέν ἔχουν ἐντρυφήσει εἰς τό θέμα τῶν χριστιανικῶν αἱρέσεων (Παπισμός, Προτεσταντισμός κ.λπ) ἀδυνατοῦν νά κατανοήσουν τά ὅσα γράφομεν εἰς τόν «Ο.Τ.» περί τῆς ἐπικινδυνότητος τῆς παναιρέσεως τοῦ οἰκουμενισμοῦ. Διά τήν κατανόησιν τοῦ ὅρου καί τῆς ἐπικινδυνότητος τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, παραθέτομεν κατωτέρω ἕν κεφάλαιον ἀπό τό βιβλίον «Μελέτη περί τοῦ Οἰκουμενισμοῦ» τοῦ μακαριστοῦ Καθηγητοῦ Κωνσταντίνου Καβαρνοῦ, τό ὁποῖον ἐξεδόθη ὑπό τοῦ «Ὀρθοδόξου Τύπου» ἐν ἔτει 1997. Τό κεφάλαιον αὐτό ἔχει ὡς ἀκολούθως:

«Πρός ἕνα ὁρισμόν τοῦ Οἰκουμενισμοῦ

᾿Επέστησα τὴν προσοχήν σας εἰς τὸ γραπτὸν ὑλικὸν περὶ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ποὺ ἔχω ἤδη θέσει εἰς τὴν διάθεσιν τοῦ γενικοῦ ἀναγνωστικοῦ κοινοῦ. Τώρα θὰ ἐκθέσω τὰς σκέψεις μου ἐπὶ τοῦ σπουδαίου αὐτοῦ θέματος εἰς νέαν, ἀναδιοργανωμένην μορφήν. ᾿Αρχίζω μὲ μίαν προσπάθειαν νὰ διασαφηνίσω τὸν ὅρον “Οἰκουμενισμός”. ῾Η λέξις αὐτὴ προέρχεται ἐκ τῆς λέξεως “οἰκουμένη”. ῾Η ρίζα τῆς λέξεως αὐτῆς εἶναι ὁ “οἶκος”. “Οἰκουμένη” σημαίνει ὁλόκληρον τὴν κατωκημένην γῆν. Τεκμήρια αὐτῆς τῆς κατοικήσεως εἶναι οἱ “οἶκοι”. Αὐταὶ αἱ λέξεις· “Οἶκος” καὶ “οἰκουμένη” εὑρίσκονται εἰς τὸ Εὐαγγέλιον, εἰς τὰς Πράξεις τῶν ᾿Αποστόλων, εἰς τὰς ᾿Επιστολὰς τοῦ ᾿Αποστόλου Παύλου, καὶ εἰς τὸ βιβλίον τῆς ᾿Αποκαλύψεως.

Οὕτως, εἰς τὸ κατὰ Ματθαῖον Εὐαγγέλιον ὁ Χριστὸς λέγει εἰς τοὺς μαθητάς Του· “Καὶ κηρυχθήσεται τοῦτο τὸ Εὐαγγέλιον τῆς Βασιλείας ἐν ὅλῃ τῇ οἰκουμένῃ, εἰς μαρτυρίαν πᾶσι τοῖς ἔθνεσι, καὶ τότε ἥξει τὸ τέλος” (κδ´, 14).

Ὀκτώ μορφαί

Οἱ σύγχρονοι “Οἰκουμενισταί” θεωροῦν τὴν κίνησίν των ὡς ἀπευθυνομένην πρὸς τὴν Οἰκουμένην, πρὸς ὅλα τὰ ἔθνη. ᾿Αλλὰ τὸ Εὐαγγέλιον, τὸ ὁποῖον ζητοῦν νὰ διαδώσουν δὲν εἶναι τὸ αὐθεντικὸν Εὐαγγέλιον τοῦ Χριστοῦ. Τοῦτο εἶναι φανερὸν ἀπὸ τὸ γεγονὸς ὅτι δὲν ὑπάρχει ἕνα εἶδος Οἰκουμενισμοῦ, ἀλλὰ διάφορα εἴδη.

 Εἰς τὸ βιβλίον του “Οἰκουμενισμός· Μία Δογματικὴ θεώρησις”, ὁ πατὴρ Γεώργιος Φλωρόφσκυ διακρίνει τὰ ἀκόλουθα εἴδη Οἰκουμενισμοῦ· (1) Πολιτικὸν Οἰκουμενισμόν· (2) ᾿Αντικομμουνιστικὸν Οἰκουμενισμόν· (3) Οἰκουμενισμὸν διὰ τὴν ἐπίτευξιν μιᾶς θρησκευτικῶς ἐπικυρωμένης εἰρήνης· (4) Οἰκουμενισμὸν διὰ τὴν ἐπίτευξιν συμφωνίας ἐπὶ κοινωνικῶν θεμάτων· (5) Προτεσταντικὸν Οἰκουμενισμόν· (6) Ρωμαιοκαθολικὸν Οἰκουμενισμόν· καὶ (7) ᾿Ορθόδοξον Οἰκουμενισμόν. Εἰς τὸν κατάλογον αὐτὸν πρέπει τώρα νὰ προσθέσωμεν καὶ τὸν “Οἰκολογικὸν Οἰκουμενισμόν”, δεῖγμα τοῦ ὁποίου ἐδόθη κατὰ τὸ παρελθὸν φθινόπωρον εἰς τὴν νῆσον Πάτμον, πρωτοστατοῦντος τοῦ Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως κ. Βαρθολομαίου. ῾

Ο Φλωρόφσκυ δὲν ἐπιχειρεῖ νὰ ἐξηγήσῃ ποία ἀκριβῶς εἶναι ἡ οὐσία ἑκάστου εἴδους Οἰκουμενισμοῦ. Καὶ τοῦτο, διότι δὲν εἶναι σαφῆ φαινόμενα. Τὰ ἀναφέρω, διὰ νὰ δείξω ὅτι ὁ Οἰκουμενισμὸς εἶναι ἕνα πολὺ περίπλοκον καὶ συγκεχυμένον φαινόμενον. Εἶναι ἕνα φαινόμενον ἢ μᾶλλον ὁμάδες φαινομένων, τὸν τελικὸν σκοπόν τῶν ὁποίων οἱ Οἰκουμενισταὶ δὲν ἔχουν ἐπιχειρήσει νὰ ἐξηγήσουν μὲ σαφήνειαν καὶ ἀκρίβειαν.

Αἱ τρεῖς ἐπικινδυνότητες

᾿Εν σχέσει πρὸς τρεῖς ἀπὸ τὰς μορφὰς τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ποὺ μόλις ἀνέφερα· Τοῦ Προτεσταντικοῦ, τοῦ Ρωμαιοκαθολικοῦ, καὶ τοῦ ᾿Ορθοδόξου, εἶναι καταφανὲς ἀπὸ τὰς ἐκδηλώσεις των, ὅτι δὲν ὑπάρχει ἕνας καὶ ὁ αὐτὸς σκοπὸς τὸν ὁποῖον ἐπιδιώκουν. Οὕτως, ὁ Προτεσταντικὸς Οἰκουμενισμὸς ἐπιζητεῖ συμφωνίαν ἐπὶ κοινωνικῶν θεμάτων, ὥστε νὰ δυνηθῆ νὰ ἐργασθῆ ἀποτελεσματικῶς μαζὶ μὲ ἄλλας οἰκουμενιστικὰς ὁμάδας διὰ τὴν λύσιν κοινωνικῶν προβλημάτων. ῾Η κατεύθυνσίς του αὐτὴ ὀφείλεται εἰς τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ Προτεσταντισμὸς στερεῖται δογματικῆς ἑνότητος.

῾Ο Ρωμαιοκαθολικὸς Οἰκουμενισμὸς κατευθύνεται πρὸς ἕνωσιν ὅλων τῶν Χριστιανῶν ὑπὸ τὴν ἐξουσίαν τοῦ Πάπα, ὡς κεφαλῆς ὅλων τῶν Χριστιανῶν. ῾Ο ᾿Ορθόδοξος Οἰκουμενισμός, ὅπως συνελήφθη ὑπὸ τῶν ᾿Ορθοδόξων θεολόγων Φλωρόφσκυ, Παναγιώτου Μπρατσιώτου, καὶ ᾿Ιωάννου Καρμίρη, στόχον εἶχε τὴν μεταστροφὴν τῶν ἑτεροδόξων —τῶν Προτεσταντῶν καὶ τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν— εἰς τὴν ᾿Ορθόδοξον ᾿Εκκλησίαν.

᾿Εθεώρει τὴν συμμετοχὴν τῶν ἐκπροσώπων τῆς τὸ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας εἰς τὴν Οἰκουμενιστικὴν Κίνησιν ὡς ἱεραποστολικὴν προσπάθειαν. ῞Οταν ὁ Φλωρόφσκυ καὶ ἕτεροι ᾿Ορθόδοξοι θεολόγοι, ὅπως αὐτοὶ ποὺ ἀνέφερα, εἶδαν τὴν αὐξανομένην ἀδιαφορίαν καὶ μάλιστα τὴν ἀποδοκιμασίαν αὐτῆς τῆς δογματικῆς προσεγγίσεως μεταξὺ τῶν ἑτεροδόξων, καὶ ἰδιαιτέρως τοῦ ᾿Αθηναγόρου, ἀπεσύρθησαν ἀπ᾿ αὐτὴν τὴν κίνησιν.

  

 Τά δόγματα εἰς τήν… ἀποθήκην

Τὴν ἡγεσίαν τοῦ ᾿Ορθοδόξου Οἰκουμενισμοῦ τὴν ἀνέλαβε γύρω εἰς τὸ ἔτος 1963 ὁ Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως ᾿Αθηναγόρας, ὁ ὁποῖος ἀπεφάνθη· “Νὰ βάλωμε τὰ δόγματα εἰς τὴν ἀποθήκην!”. Διατυπώνων τὴν ἰδίαν προκήρυξιν κατ᾿ ἕνα ἄλλον τρόπον, ποὺ ὁμοίως παραμερίζει τὴν ᾿Αλήθειαν, ἔλεγε· “Θεολογία ἴσον ἀγάπη!”.

 ῾Ο ᾿Αθηναγόρας ἀντικατέστησε τὴν δογματικὴν προσέγγισιν τοῦ ᾿Ορθοδόξου Οἰκουμενισμοῦ ὑπὸ μιᾶς πολιτικῆς. Τοῦτο φαίνεται ὅτι ἔπραξε, διότι ἐνόμιζεν ὅτι ἡ θέσις τοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως τοιουτοτρόπως θὰ ἐνισχύετο. ᾿Επὶ αἰῶνας τὸ Πατριαρχεῖον καταπιέζεται ἀπὸ τὴν Τουρκίαν. Πολλοὶ διερωτῶνται ἀπὸ καιρὸν τώρα πόσον θὰ δυνηθῆ νὰ ἐπιβιώσῃ. ῾Ο ᾿Αθηναγόρας φαίνεται ὅτι εἶχε πιστεύσει πὼς ἀποφεύγων συζητήσεις ἐπὶ δογματικῶν διαφορῶν, ποὺ χωρίζουν τὴν ᾿Ορθοδοξίαν ἀπὸ τὰ ἑτερόδοξα χριστιανικὰ σώματα, ἢ ὡς ὁ ἴδιος ἔλεγε, διὰ τῆς “τοποθετήσεως τῶν δογμάτων εἰς τὴν ἀποθήκην” —τὸ Πατριαρχεῖον Κωνσταντινουπόλεως θὰ ἐκέρδιζε τὴν ὑποστήριξιν τῶν ἑτεροδόξων. Τοῦτοι θὰ ἐπίεζαν τὴν Τουρκικὴν κυβέρνησιν νὰ ἀφήνῃ τὸ Πατριαρχεῖον νὰ ἐκτελῇ τὰς θρησκευτικάς του λειτουργίας ἀνενόχλητον.

῾Ο πολιτικὸς αὐτὸς Οἰκουμενισμός, υἱοθετηθεὶς καὶ συνεχισθεὶς ὑπὸ τῶν διαδόχων του, ἔχει γίνει κατάδηλος ἀπὸ τὰς συχνὰς ἐπισκέψεις εἰς τὸ Πατριαρχεῖον Κωνσταντινουπόλεως κορυφαίων Οἰκουμενιστῶν, ἰδιαιτέρως ἐκπροσώπων τοῦ Βατικανοῦ, συμπεριλαμβανομένου τοῦ Πάπα, καὶ ἀπὸ ἐπισκέψεις τοῦ Πατριάρχου εἰς τὴν Ρώμην. Τὰ ἀποτελέσματα ὑπῆρξαν ἀρνητικά. Φαίνεται ὅτι αὐτὸ τὸ εἶδος Οἰκουμενισμοῦ ἐρεθίζει τοὺς Τούρκους, ἐξωθῶν αὐτοὺς νὰ ἐπιδιώκουν νὰ τὸ καταστρέψουν. Προφανῶς οἱ Τοῦρκοι ἑρμηνεύουν αὐτὰς τὰς ἐπισκέψεις ὡς ἕνα εἶδος συνωμοσίας ἐναντίον των.  

Ἀπέτυχεν ὁ πολιτικός οἰκουμενισμός τοῦ Φαναρίου

῾Η θέσις τοῦ πατρὸς Φλωρόφσκυ πρὸς τὰς ἀδογματίστους μορφὰς Οἰκουμενισμοῦ, ὅπως αὐτὰς ποὺ ἀνέφερα, ἦτο μία ἔντονος δυσπιστία. ῾Η δυσπιστία του ἐδικαιώθη πλήρως ἀπὸ τὰ γεγονότα. ῾Η ἀποτυχία τοῦ πολιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ τοῦ Πατριάρχου ᾿Αθηναγόρου καὶ τῶν διαδόχων του ἀποτελεῖ ἕνα παράδειγμα, τὸ ὁποῖον ἀποδεικνύει τοῦτο. ᾿Εὰν ὁ πολιτικὸς Οἰκουμενισμὸς ἠμποροῦσε νὰ σώσῃ τὸ Πατριαρχεῖον, ἀλλ᾿ ἡ ἀπαιτουμένη τιμὴ θὰ ἦτο νὰ ὑποταγῆ εἰς τὴν Ρώμην, γινόμενον ἔτσι ἕνα Οὐνιτικόν, μὴ ᾿Ορθόδοξον πλέον Πατριαρχεῖον ἤ, ἐναλλακτικῶς, ἐὰν ἡ ἀπαιτουμένη τιμὴ θὰ ἦτο ἡ ἀπάρνησις τῆς δογματικῆς του ταυτότητος, διὰ ὑποστήριξιν ἀπὸ κάποιο Προτεσταντικὸν κύκλωμα, ποῖον θὰ ἦτο τὸ κέρδος διὰ τὴν ᾿Ορθοδοξίαν; Τοιούτου εἴδους “σωτηρία” τοῦ Πατριαρχείου θὰ ἦτο χειροτέρα ἀπὸ τὴν ἐξαφάνισίν του.

῞Οσον ἀφορᾶ τὸν “Οἰκουμενισμὸν διὰ τὴν ἐπίτευξιν Παγκοσμίου Εἰρήνης”, διὰ μέσου “ὀργανωσιακῶν μηχανισμῶν”, δύναται κάποιος νὰ ἐρωτήσῃ· “Ποίαν ἐπιτυχίαν εἶχαν αὐτοὶ οἱ μηχανισμοί εἴτε εἰς τὸ παρελθόν εἴτε εἰς τὸ παρόν; ῎Εχομεν ἰδῆ τὴν ἀποτυχίαν τοῦ Συνδέσμου τῶν ᾿Εθνῶν” (League of Nations), καὶ παρακολουθοῦμεν τὰς ἀποτυχίας τῶν “῾Ηνωμένων ᾿Εθνῶν” καὶ τοῦ “Παγκοσμίου Συμβουλίου τῶν ᾿Εκκλησιῶν”. Ποῦ εἶναι ἡ Εἰρήνη καὶ ἡ ῾Ενότης ποὺ ἐπετεύχθησαν ἀπ᾿ αὐτοὺς τοὺς μηχανισμούς; ῞Οσον ἀφορᾶ τὸν “᾿Αντικομμουνιστικὸν Οἰκουμενισμόν”, ἐρωτῶμεν, τί ἐπέτυχεν; Αὐτὸς ἐπέφερε τὴν κατάρρευσιν τοῦ Κομμουνισμοῦ εἰς τὴν Ρωσσίαν καὶ εἰς τὰ Βαλκάνια; ῎Οχι. ῾Η κατάρρευσις τοῦ Κομμουνισμοῦ ἦτο ἀποτέλεσμα ἰδικῶν του συμφυῶν ἐλαττωμάτων, ὡς ἕνα κοινωνικο– οικονομικο-πολιτικὸν καὶ φιλοσοφικὸν σύστημα.

Ὁ συνεορτασμός μετά τῶν Ὀρθοδόξων

῎Εκαμα ἀναφορὰν εἰς τὴν καινοτομίαν τοῦ ᾿Ορθοδόξου Οἰκουμενισμοῦ, τὴν ὁποίαν ἐγκαινίασεν ὁ Πατριάρχης ᾿Αθηναγόρας κατὰ τὸ ἔτος 1963. Τούτη εἶχε προηγούμενον ἐπὶ Πατριάρχου Μελετίου Μεταξάκη, κατὰ τὸ ἔτος 1924. Τότε, ὁ Πατριάρχης αὐτὸς Κωνσταντινουπόλεως εἰσήγαγε τὸ Γρηγοριανόν, Παπικόν ἢ Νέον ῾Ημερολόγιον εἰς τὴν ᾿Εκκλησίαν τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Καὶ διὰ τῶν ἰδικῶν του τεχνασμάτων ἐπέτυχε τὴν εἰσαγωγήν του εἰς τὴν ᾿Εκκλησίαν τῆς ῾Ελλάδος. ῾Η καινοτομία αὐτὴ ἔγινεν ἀπὸ ἐλατήρια πολιτικὰ ἢ κοσμικά.

 Εἰσήχθη τὸ νέον ἡμερολόγιον, ὥστε νὰ δύνανται οἱ ᾿Ορθόδοξοι Χριστιανοὶ νὰ ἑορτάζουν τὰ Χριστούγεννα καὶ ἄλλας ᾿Εκκλησιαστικὰς ἑορτὰς ταυτοχρόνως μὲ τοὺς ἑτεροδόξους. Αὐτὸς ὁ νεωτερισμὸς συνελήφθη καὶ εἰσήχθη, ὡς τὸ πρῶτον βῆμα πρὸς ἐπιτυχίαν μιᾶς βιαίας, ψευδοῦς ἑνώσεως τῆς ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας μετὰ τῶν μὴ ᾿Ορθοδόξων. Τὰ συγκεκριμένα ὀφέλη ποὺ θὰ προήρχοντο ἀπὸ μίαν ἕνωσιν αὐτοῦ τοῦ εἴδους δὲν ἐξηγήθησαν. ᾿Οφέλη πνευματικῆς φύσεως δὲν ἀνεφέρθησαν. Τὰ προβλεπόμενα ὀφέλη ἦσαν ἀναμφιβόλως οἰκονομικῆς καὶ πολιτικῆς φύσεως, ὅμοια μὲ ἐκεῖνα τῶν πολιτικῶν συμμαχιῶν.

Οἱ ἑτερόδοξοι τῆς Δύσεως ἦσαν πλούσιοι, οἱ ᾿Ορθόδοξοι τῆς ᾿Ανατολῆς πτωχοί. Οἱ ἑτερόδοξοι τῆς Δύσεως ἦσαν δυνατοί, οἱ ᾿Ορθόδοξοι ἦσαν πολιτικῶς ἀδύνατοι. Δύο ἔτη πρὸ τῆς ῾Ημερολογιακῆς Καινοτομίας ἡ ῾Ελλὰς ὑπέστη μεγάλην καταστροφὴν εἰς τὴν Μικρὰν ᾿Ασίαν. ῾Ολόκληρος ὁ ῾Ελληνικὸς πληθυσμὸς ἐκεῖ —ἑνάμισυ ἑκατομμύριον— ὅλοι ᾿Ορθόδοξοι Χριστιανοί, εἴτε κατεσφάγησαν, εἴτε ἐξεδιώχθησαν ἐκ τῆς Μικρᾶς ᾿Ασίας ἀπὸ τὰ μαινόμενα Τουρκικὰ στρατεύματα.

Ὀρθόδοξος Τύπος ἀρ. φύλ. 1990  20 Σεπτεμβρίου 2013

ΠΟΛΛΟΙ ΝΕΟΗΜΕΡΟΛΟΓΗΤΑΙ  ΚΛΗΡΙΚΟΙ ΚΑΙ ΛΑΪΚΟΙ ΟΜΟΛΟΓΟΥΝ ΜΕ ΑΡΘΡΑ ΚΑΙ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥΣ ΟΤΙ Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΙΡΕΣΗ!

ΠΑΡ'ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΕΠΙΜΕΝΟΥΝ ΠΛΑΝΟΝΤΕΣ ΚΑΙ ΠΛΑΝΟΜΕΝΟΙ  ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΝ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ , Η ΑΠΟΤΕΙΧΙΖΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΑΥΤΗ , ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΣΥΓΚΛΗΣΗ <<ΜΕΓΑΛΗΣ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΣΥΝΟΔΟΥ , ΠΡΟΣ ΚΑΤΑΔΙΚΗΝ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ>> ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ Ο ΙΔΙΟΣ ΑΡΧΙ-ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΗΣ ΠΑΤΡΕΙΑΡΧΗΣ ΒΑΡΘΟΛΟΜΕΟΣ ΤΟ ΔΗΛΩΣΕ ΑΥΤΟ ΣΤΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙ ΒΟΥΛΓΑΡΙΑΣ ΠΟΥ ΤΟΝ ΕΠΙΣΚΕΦΘΙΚΕ ΠΡΟΣΦΑΤΑ! ΜΑ ΔΕΝ ΒΛΕΠΟΥΝ ΟΤΙ Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΙΔΗ ΚΑΤΕΓΝΩΣΜΕΝΗ ΑΙΡΕΣΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΗ ΑΠΟ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΕΣ ΣΥΝΟΔΟΥΣ , ΔΙΟΤΙ ΑΝΕΡΕΙ ΒΑΣΙΚΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ??

ΔΕΝ ΒΛΕΠΟΥΝ ΟΤΙ ΣΑΝ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΗ ΑΙΡΕΣΗ ΕΧΕΙ ΑΠΟΚΟΨΕΙ ΟΣΕΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΣΥΜΕΤΕΧΟΥΝ ΣΕ ΑΥΤΟΝ ΑΠΟ ΤΟ ΣΩΜΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ?? 

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΩΤΗ ΠΟΥ ΑΠΟΔΕΧΤΗΚΕ ΤΙΣ ΑΙΡΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ ΤΟ 1923 ΟΤΑΝ ΑΝΕΓΝΩΡΙΣΕ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΣΕ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΝ -ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΟ  ΧΑΡΤΗ- ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΩ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΕΓΚΥΚΛΙΟΥ ΤΟΥ 1920 !

ΠΩΣ ΛΟΙΠΟΝ ΚΛΗΡΙΚΟΙ ΑΠΟΚΟΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΤΟ ΣΩΜΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΙ ΣΤΕΡΗΜΕΝΟΙ ΤΗΣ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΧΑΡΙΣΤΟΣ ΚΑΙ  ΤΗΣ ΙΕΡΟΣΥΝΗΣ , ΘΑ ΣΥΓΚΑΛΕΣΟΥΝ - ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟ ΣΥΝΟΔΟ -ΟΝΤΑΣ ΕΞΩ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ??

ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΡΑΓΕΛΑΦΙΚΟ , ΤΡΑΓΙΚΟ , ΚΑΙ ΕΞΩΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ !

ΑΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΟΥΝ ΤΟΝ ΟΙΚΟΥΥΜΕΝΙΣΜΟ , ΠΡΕΠΕΙ ΠΡΩΤΑ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΜΕΛΛΟΙ ΤΗΣ ΜΙΑΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ !

ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΜΕΜΟΝΟΜΕΝΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΚΑΙ ΚΛΗΡΙΚΟΙ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΑΠΟΤΕΙΧΙΖΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ , ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΝΤΑΣΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ,ΜΑΤΑΙΟΠΟΝΟΥΝ ,ΔΙΟΤΙ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΤΙΚΑΝ ΑΠΟ ΜΙΑ ΑΝΥΠΑΡΚΤΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ! Η ΟΠΟΙΑ , ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΤΟΥΣ ΚΛΗΡΙΚΟΥΣ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΕΧΕΙ ΜΕΤΑΔΟΣΗ ΚΑ ΤΑ ΤΗΝ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑ ΤΟΥΣ ΠΝΕΥΜΑ ΑΓΙΟ , ΔΙΟΤΙ ΑΠΛΟΥΣΤΑΤΑ ΔΕΝ ΕΙΧΕ , ΔΙΟΤΙ Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ ΔΕΝ ΕΝΕΦΑΝΙΣΘΗ ΣΗΜΕΡΑ ΑΛΛΑ ΕΧΕΙ ΑΛΛΩΣΗ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΔΩ ΚΑΙ 90 ΧΡΟΝΙΑ!

ΙΔΟΥ ΤΙ ΛΕΕΙ Η  ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ  ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟΣ  ΤΗΣ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΟΥ 1848!

  Τό 1848 απεστάλη πρός τούς απανταχού ορθοδόξους , εγκύκλιος τής Μιάς Αγίας Καθολικής καί  Αποστολικής Εκκλησίας εναντίον τών Νεωτεριστών. Τήν εγκύκλιον ταύτην υπέγραψαν α) ό Οικουμενικός Πατριάρχης Άνθιμος, β) ό Πάπας καί Πατριάρχης Αλεξανδρείας Ιερόθεος, γ) ό Πατριάρχης Αντιοχείας Μεθόδιος καί δ) ό Ιεροσολύμων Κύριλλος ώς καί αί περί αυτούς Ιεραί Σύνοδοι. Ή εγκύκλιος αύτη διαλαμβάνει μεταξύ άλλων τά εξής:

            “Κρατώμεν τάς ομολογίας, ήν παρελάβομεν άδολον παρά τηλικούτων ανδρών αποστρεφόμενοι πάντα νεωτερισμόν ώς υπαγόρευμα τού Διαβόλου. Ό δεχόμενος νεωτερισμόν κατελέγχει ελλιπή τήν κεκηρυγμένην Ορθόδοξον πίστιν. Άλλ' αύτη πεπληρωμένη ήδη εσφράγισται, μή επιδεχομένη μήτε μείωσιν, μήτε αύξησιν, μήτε αλλοίωσην ήν τινα ούν καί ό τολμών ή πράξαι ή συμβουλεύσαι ή διανοηθήναι τούτο ήδη ηρνήθη τήν πίστιν τού Χριστού, ήδη εκουσίως καθυπεβλήθη είς τό αιώνιων ανάθεμα, διά τό βλασφημείν είς τό Πνεύμα τό Άγιον, ώς τάχα μή αρτίως λαλήσαν έν ταίς Γραφαίς καί Οίκουμ. Συνόδοις. Τό φρικτόν τούτο ανάθεμα, αδελφοί καί τέκνα έν Χριστώ αγαπητά, ούκ εκφωνούμεν ημείς σήμερον άλλ' εξεφώνησε πρώτος ό Σωτήρ ημών...

            Εξεφώνησαν τούτο αί επτά Οικουμενικαί Σύνοδοι καί σύμπας ό χορός τών θεοφόρων Πατέρων. Άπαντες ούν οί νεωτερίζοντες ή αιρέσει ή σχίσματι εκουσίως ενεδύθησαν κατά τόν ψαλμωδόν “κατάραν ώς ιμάτιον”...

  Είς  την συνέχεια  θα  παρουσιαστούν  αι  περισσότεραι  ιστορικαί  πηγαί , αι  οποίαι  αναφέρουν  περί  της  Καταδίκης  και  του  Αναθεματισμού  του  Νέου  Ημερολογίου  προς  χρήσιν  των  ενδιαφερομένων  αλλά  και  διά  την  Ιστορίαν.

1. Μελετίου Μητροπολίτου 'Αθηνών, "'Εκκλησιαστική Ίστορία", έκδ. 1784, τόμο

Γ', σελ. 402.

2. Ύψηλάντου Αθανασίου Κομνηνού, "Τά μετά τήν άλωσιν" έκδ. Κων/πολις

1870, σελ. 111-116.

3. Φιλαρέτου Μητροπολίτου Διδυμοτείχου, τοϋ Βαφείδου, ,, Εκκλησιαστική

Ιστορία", έκδ.1912, τόμο Γ', σελ. 124-125.

4. Χρυσοστόμου Μητροπολίτου  Αθηνών, του Παπαδόπουλου, " Ιστορία της

Εκκλησία; τής Αλεξανδρείας" έκδ, 1935, σελ. 628.

5. Ίού αυτού, εις το  περιοδικόν "'Εκκλησιαστικός Κήρυξ" "Αθηνών, άρ ιθ. φύλ.

146, σελ. 172, ήμερο 14-4-1918.

6. Τοϋ αυτού, "Ίστορία τής Εκκλησία; των Ιεροσολύμων", σελ. 482.

7. Του αυτού καί εις άλλα; Έκδόσεις  καί ομιλίας του.

8. Δοσιθέου Πατριάρχου Ιεροσολύμων, "Ομολογία τής Ορθοδόξου Πίστεως",

τόμος 12, σελ. 231.

9. Δοσιθέου Πατριάρχου Ιεροσολύμων: "Τόμος Άγάπης", σελ. 538, 541.

10. Χρυσάνθου ΑρχιεπισκόπουΑθηνών, ", Η  Εκκλησία Τραπεζούντος".                                         Αναφέρει ότι: "ή Α' πραξις τής επί Ιερεμίου Β' Πανορθοδόξου Συνόδου 1583,

αποκηρύττει τό Γρηγοριανόν Ημερολόγιον", εις σελ. 547.

11. Παντελεήμονος Μητροπολίτου, Τυρολόης καί Σερεντίου, (τού Ροδοπούλου),

καθηγητού της Θεολογική; Σχολής τού Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης,

"Μαθήματα Κανονικού Δικαίου", έκδ, 1986 σελ.69.

12. Μουρατίδου Κωνσταντίνου, καθηγητού τού Πανεπιστημίου τής θεολογικής

Σχολής , Αθηνών, "Κανονικόν Δίκαιον - Πανεπιστημιακαί Παραδόσεις"

Αθήναι 1982, τόμο Α', σελ. 111.

13. Ίεράς Κοινότητος Αγίου 'Ορους καί Υπουργείου Πολιτισμού, "Θησαυροί του

Αγίου Ορους Β', έκδοσυς Θεσσαλονίκη 1997". Εις τήν σελίδαν 453

αναφέρεται: "'Ο Ιερεμίας Β' ό Τρανός ..... συνεκρότησε Σύνοδο πού απέρριψε

τήν καινοτομία πού έγινε από τόν Πάπα Γρηγόριο τόν ΙΓ' στό Ημερολόγιο,

" ως επισφαλή καί μέλλουσαν νά παραγάγη σκάνδαλα εις τά Χριστιανικά

ήθη "

14. Ιερεμίου Β' του Τρανού, Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, "Επιστολαί Α'

καί Β' πρός Μαρτίνον καί πρός τούς εκεί Γερμανούς, (1588 καί 1589)". .

15. Ιερεμίου Β' τού Τρανού, Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, ""Επιστολή πρός

τόν Πρίγκηπα της Βενετίας Νικόλαον Δαπόντε σταλείσα τό 1583''.

16. Μελετίου Πηγά Πατριάρχου  Αλεξανδρείας: ,,' Επιστολή πρός Σίλβεστρον

Πατριάρχην περί Πασχαλίου καί Εορτολογίου".  Επανέκδοσις υπό

εξαρτηματικών Μοναχών τής Ιεράς Μονής Δοχειαρίου Αγίου όρους 1984.

17. Τά ΣΙΓΓΙΛΛΙΑ, ήτοι αί Αποφάσεις των Πανορθοδόξων Συνόδων των ετών 1583

καί 1593 εύρηνται:

α') Έν τφ ύπ' άρ ιθ. 772 χειρογράφω Κώδικι τής "Ιεράς Μονής Αγίου

Παντελεήμονος τού Αγίου Όρoυς,

β') Έν τφ ύπ' άρ ιθ, 285 χειρογράφω Κώδικι τού Κελλίου, "ό Ακάθιστος

Ύμνος", τής Ιεράς Σκήτεως των Καυσοκαλυβίων τού Αγίου Όρους.

1') ΕΙς τό ξενόγλωσσον περιοδικόν τής Συνόδου τής Ρουμανικής Εκκλησίας

μέ άρ ιθ. 11/1880.

δ') ΕΙς τήν Μονήν τού όρουςΣινά.

18. Ιερεμίου Β' τοϋ Τρανού Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, " Έπιστολή πρός

τόν Μητροπολίτην Φιλαδελφείας Γαβριήλ τόν Σεβηρον, τό 1588 περί Πάσχα

καί καλενδαρίου".

19. Σάθα Ν. Κωνσταντίνου: "Βιογραφικόν Σχεδιάγραμμα περί του Πατριάρχου

Ίερεμίου Β''', 'Αθήναι 1870, σελ. 26-32 & 82-94. Επανέκδοσις Παν. Πουρνάρα,

Θεσσαλονίκη 1979. .

20. Κοσμά Μοναχού τού Φλαμιάτου: "'Άπαντα Κοσμά Φλαμιάτου". Α' έκδοσις

1849 υπό τοϋ Ιδίου, Β' έκδοσης1910, Γ έκδοσης υπό Χρ. Σπανού (φωτοτυπική),

εις τήν δεκαετίαν τού 1970, σελ. 166, παράγραφος 139 .

21. Γεδεών Εμμανουήλ: "Κανονικαί Διατάξεις". Σελ. 34 - 40.

22. Παπαρηγοπούλου Κωνσταντίνου: "Ιστορία του Ελληνικού Εθνους;". Τόμοι

50ς & 60ς.

23. Εϋστρατιάδου Γρηγορίου: ", Η Πραγματική , Αλήθεια περί του , Εκκλησιαστικού

'Ημερολογίου 1924".  Εκδοσις τετάρτη υπό τού , Αρχιμανδρίτου Χρυσοστόμου Μητροπούλου

Καθηγουμένου "Ιερα; Μονής Ευαγγελισμού τής Θεοτόκου, Αθηκίων Κορινθίας,

'Οκτώβριος 1988, 'Αθήναι.

24. Πετρογιάννη Κωνσταντίνου, Διακόνου Θεολόγου: "Μελέτιος Πηγάς καί

Λατίνοι. Δογματικές θέσεις - άντιπαραθέσεις". ' Ηράκλειον Κρήτης 1997.

Εκδόσεις Ίεράς Μονής Αγκαράθου Κρήτης.

25. Χριστοφόρου Λεοντοπόλεως, "ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑΚΑ", εν Αλεξανδρεία εκ τού

. Πατριαρχικού τυπογραφείου 1925.

26. Δρανδάκη: "Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια", βλέπε εις τά σχετικά

λήματα: "Ήμερολόγιον", "Ίερεμίας Β''', πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως.

Τά ανωτέρω αποτελούν παρουσίασιν των κυριωτέρων πηγών καί μαρτυριών περί της καταδίκης

τού νέου παπικού Γρηγοριανού ημερολογίου υπό τής 'Ορθοδόξου Εκκλησίας διά των ΠανορθοδόξωνΟικουμενικών Συνόδων των ετών 1583, 1587 καί 1593.

Επίσης τό νέον παπικόν ημερολόγιον  απερρίφθη  καί υπό τής Πανορθοδόξου Αποφάσεως, επί 'Ιωακείμ Γ Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως όστυς απήντησεν άρνητικώς περί τοϋ νέου

ημερολογίου , αποδεχθείς τάς αρνητικάς θέσεις των υπολοίπων Πατριαρχείων καί τών Αυτοκεφάλων'Εκκλησιών, μέ 'Εγκύκλιον  τήν 12ην Μαίου 1904.

Εκτός των καταδικαστικών Άποφάσεων τού 16ου αιώνος υπάρχουν καί άλλαι αποφάσεις Συνόδων

περιέχουσαι θέσεις κατά τού νέου ημερολογίου όπως του 1722, 1848, καθώς καί μεμονομέναι

αποφάσεις  Πατριαρχών, όπως του Οικουμενικού Πατριάρχου Ανθίμου, τοϋ 1895 καί άλλων.

'Η τελευταία Πανορθόδοξος , Εγκύκλιος, Απόφασις, κατά τού παπικού ημερολογίου εξεδόθη

τό 1904, επί τού Πατριάρχου Ιωακείμ Γ, όστι; ανταπαντών εις τά Πατριαρχεία καί τάς Αυτοκεφάλους, Εκκλησίας τής , Ορθοδόξου Εκκλησίας ΑΠΕΡΡΙΨΕΝ κάθε τροποποίησιν η αλλαγήν ημερολογίου διά τής, από12 Μαίου 1904, Εγκυκλίου του.

Ή επί 341 έτη, (1583-1924), ΑΡΝΗΣΙΣ τής Ορθοδόξου Εκκλησίας νά δεχθή τό νέον Παπικόν ημερολόγιον απέκτησεν Οικουμενικόν κύρος καί κατέστη"ΔΙΚΑΙΟΝ" Αυτής.

'Η Αρνητική ΕΚΘΕΣΙΣ της Επιτροπή; περί τής μεταρρυθμίσεως τού ημερολογίου

ή αποτελουμένη υπό των: Γ. Κοφινά, Δ. Αιγινήτη, Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου Αρχιμανδρίτου

καί καθηγητού τής Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστήμιου ' Αθηνών, Π. Τσιτσεκλή καί  Αμίλκα  Αλεβιζάτου, ( όλοι καθηγηταί Πανεπιστημίου), σταλείσα πρός τό Υπουργικόν Συμβούλιον, τό 1923, εχαρακτήρησεν την αλλαγήν τού ημερολογίου καί τήν εισαγωγήν τού νέου τοιούτου, ΣΧΙΣΜΑ.

Κατά τήν ώς άνω Εκθεσιν ή εισαγωγή ή αλλαγή τού ημερολογίου θά καταστήση ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΗΝ

οιανδήποτε 'Εκκλησίαν τήν δεχθή εις τήν ανατολήν. (Βλέπε Φ.Ε.Κ. τεύχος Α' άρ ιθ. φύλ, 24, 25/1/1923).

ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΙΝΑΙ  Ο ΣΩΖΩΝ  ΕΑΥΤΩ ΣΩΘΗΤΩ