ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΤΩΝ ΠΑΝΤΩΝ ΕΝΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΔΕΗΘΩΜΕΝ
Παρακαλώ δέ υμάς , αδελφοί , διά τού ονόματος τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ίνα τό αυτό λέγητε πάντες ....... Α' Κορ. Α' 10
Κύριε μη τω θυμώ σου ελέγξης με, μηδέ τη οργή σου παιδεύσης με!!! ερμηνεία στο στ' ψαλμό του Προφήτη Δαυήδ
Κύριε μη τω θυμώ σου ελέγξης με, μηδέ τη οργή σου παιδεύσης με!!! ερμηνεία στο στ' ψαλμό του Προφήτη Δαυήδ
«Κύριε μη τω θυμώ σου ελέγξης με, μηδέ τη οργή σου παιδεύσης με».
Όταν ακούσεις θυμό και οργή του
Θεού, λέγει ο άγιος Χρυσόστομος, μη νομίσεις κάτι το ανθρώπινο. Οι λέξεις που
χρησιμοποιούν οι άνθρωποι για να χαρακτηρίσουν τον Θεό δεν έχουν πάντα την ίδια
σημασία με αυτήν που ισχύει για τα δεδομένα του ανθρώπου.
Όταν λέμε π. χ. ότι ο Θεός έπλασε
τον άνθρωπον παίρνοντας χώμα (Γεν. 2,7), δεν σημαίνει ότι ο Θεός έχει χέρια και
έκανε μια χειρωνακτική εργασία. Απλώς η Γραφή αποκαλύπτει, με λόγια απλά και
κατανοητά για τον άνθρωπο, ότι ο Θεός τον δημιούργησε προσωπικά και μάλιστα όχι
με ένα ξερό πρόσταγμα «είπε και εγεννήθησαν», όπως έγινε με τ’ άλλα
δημιουργήματά του, αλλά με ιδιαίτερο ενδιαφέρον και φροντίδα.
Η αληθινή συγχώρησις -Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος
Η αληθινή συγχώρησις -Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος
Τὰ ἑξῆς παραγγέλνει ὁ Θεὸς στοὺς ἀνθρώπους:
«κανεὶς ἀπὸ σᾶς ἂς μὴ διατηρεῖ στὴν καρδιά του κακία γιὰ τὸν ἀδελφό του» (Ζαχ.
ζ´ 10) καὶ «κανεὶς ἂς μὴν συλλογίζεται τὴν κακία τοῦ ἄλλου» (Ζαχ. η´ 17). Δὲν
λέει μόνο, συγχώρεσε τὸ κακὸ τοῦ ἄλλου, ἀλλὰ μὴν τὸ ἔχεις οὔτε στὴ σκέψη σου, μὴ
τὸ συλλογίζεσαι, ἄφησε ὅλη τὴν ὀργή, ἐξαφάνισε τὴν πληγή.
Νομίζεις, βεβαίως, ὅτι μὲ τὴν ἐκδικητικότητα
τιμωρεῖς ἐκεῖνον ποὺ σὲ ἔβλαψε. Γιατὶ ἐσὺ ὁ ἴδιος σὰν ἄλλο δήμιο ἐγκατέστησες
μέσα σου τὸ θυμὸ καὶ καταξεσκίζεις τὰ ἴδια σου τὰ σπλάχνα.
Ἐμίσησα ἐκκλησίαν πονηρευομένων….(Ψαλμός ΚΕ, 5)
Ἐμίσησα ἐκκλησίαν πονηρευομένων….(Ψαλμός ΚΕ, 5)
Εν όψη της επικείμενης συνόδου των λεγόμενων ορθοδόξων εκκλησιών στην νήσο Κρήτη! Περί σχισμάτων και Αιρέσεων που γέννησε ο οικουμενισμός : οικουμενισμός , νέο ημερολόγιο , Φλωρινο- Σεραφειμικοί δεκατριμερίτες οικουμενιστές παλαιοημερολογίτες , εικονομάχοι, Τριαδομάχοι , Εκκλησιομάχοι ! Η ιστορία τους το πιστεύω , η καταδίκη τους από την Εκκλησία του Θεού!! και η Ορθόδοξος Ομολογλια Πίστεως !
Εν όψη της επικείμενης
συνόδου των λεγόμενων ορθοδόξων εκκλησιών
στην νήσο Κρήτη!
Περί σχισμάτων και Αιρέσεων
που γέννησε ο οικουμενισμός : οικουμενισμός , νέο ημερολόγιο , Φλωρινο-
Σεραφειμικοί δεκατριμερίτες οικουμενιστές παλαιοημερολογίτες , εικονομάχοι
Η ιστορία τους το πιστεύω
, η καταδίκη τους από την Εκκλησία του Θεού!!
και η Ορθόδοξος Ομολογλια Πίστεως !
Η χριστιανική αγάπη
Η χριστιανική αγάπη
Ο Κύριος είπε: « Όπου είναι συναγμένοι δυο ή τρεις στο όνομά μου ,εκεί είμαι κι εγώ ανάμεσά τους » ( Ματθ. 18: 20 ) . Ώστε λοιπόν, δεν βρίσκονται δυο-τρεις ενωμένοι στο όνομά Του; Βρίσκονται, αλλά σπάνια. Άλλωστε δεν μιλάει για μιαν απλή τοπική σύναξη και ένωση ανθρώπων. Δεν ζητάει μόνο αυτό. Θέλει, μαζί με την ένωση, να υπάρχουν στους συναγμένους και οι άλλες αρετές. Με αυτά τα λόγια, δηλαδή, θέλει να πει: « Αν κάποιος θα έχει εμένα σαν βάση και προϋπόθεση της αγάπης του στο πλησίον ,και μαζί με αυτή την αγάπη έχει και τις άλλες αρετές, τότε θα είμαι μαζί του » . Τώρα όμως οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν άλλα κίνητρα. Δεν βασίζουν στο Χριστό την αγάπη τους. Ο ένας αγαπάει κάποιον γιατί κι εκείνος του δείχνει αγάπη. Ο άλλος αγαπάει εκείνον που τον τίμησε. Και ο άλλος αγαπάει εκείνον που του φάνηκε χρήσιμος σε μιαν υπόθεσή του. Είναι δύσκολο να βρεις κάποιον που να αγαπάει τον πλησίον μόνο για χάρη του Χριστού, γιατί σύνδεσμος των ανθρώπων είναι συνήθως τα υλικά συμφέροντα. Μια αγάπη, όμως ,με τέτοια ελατήρια ,είναι χλιαρή και πρόσκαιρη. Με το παραμικρό πρόβλημα – υβριστικό λόγο, χρηματική ζημιά, ζήλεια, φιλοδοξία ή κάτι άλλο παρόμοιο- η αγάπη αυτή, που δεν έχει θεμέλιο πνευματικό, διαλύεται.
ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΛΟΓΟΣ ΚΑΤΑ ΕΙΔΩΛΩΝ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΑΣ ΚΑΙ ΣΥΝΧΡΟΝΗΣ ΕΠΟΧΗΣ.
ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ
ΛΟΓΟΣ ΚΑΤΑ ΕΙΔΩΛΩΝ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΑΣ ΚΑΙ ΣΥΝΧΡΟΝΗΣ ΕΠΟΧΗΣ.
Το πρώτο μέρος ο άγιος Αθανάσιος καταγγέλει το ψέμα της ειδωλολατρείας. Στο δεύτερο μέρος του λόγου περιγράφει την οδό της ανύψωσης προς την αληθινή γνώση του Θεού και Λόγου με την ενόραση και τη θεώρηση του εξωτερικού κόσμου μέσα στην αρμονία και ωραιότητά του.
Το πρώτο μέρος ο άγιος Αθανάσιος καταγγέλει το ψέμα της ειδωλολατρείας. Στο δεύτερο μέρος του λόγου περιγράφει την οδό της ανύψωσης προς την αληθινή γνώση του Θεού και Λόγου με την ενόραση και τη θεώρηση του εξωτερικού κόσμου μέσα στην αρμονία και ωραιότητά του.
Μετάφραση (Αρχιμ. Δωρόθεος Πάπαρης)
Ο λόγος αυτός του Μ. Αθανασίου γράφτηκε πιθανόν περί τα έτη
317-319 μ.Χ., και όπως φαίνεται και από τον τίτλο του, καταφέρεται κατά της
αρχαίας ειδωλολατρικής θρησκείας που επικρατούσε στον τότε γνωστό κόσμο σε
διάφορες συγκριτιστικές παραλλαγές.
Στο πρώτο μέρος ο άγιος Αθανάσιος καταγγέλει το ψέμα της
ειδωλολατρείας. Θεωρεί ως αιτία της την κακία. Αναιρεί την ειδωλολατρεία
αποδεικνύοντας τον παραλογισμό και την ασέβεια μιας τέτοιας πίστης.
Στο δεύτερο μέρος του λόγου περιγράφει την οδό της ανύψωσης
προς την αληθινή γνώση του Θεού και Λόγου με την ενόραση και τη θεώρηση του
εξωτερικού κόσμου μέσα στην αρμονία και ωραιότητά του.
Η ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΓΕΝΝΑΙΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ Β΄ Ἡ καλὴ καὶ ἡ κακὴ γυναίκα Κυριακὴ Μυροφόρων (Μᾶρκ. 15,43 – 16,8) «Καὶ λίαν πρωὶ τῆς μιᾶς σαββάτων ἔρχονται ἐπὶ τὸ μνημεῖον» (Μᾶρκ. 16,2)
Η ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΓΕΝΝΑΙΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ Β΄
Ἡ καλὴ καὶ ἡ κακὴ γυναίκα Κυριακὴ Μυροφόρων (Μᾶρκ.
15,43 – 16,8)
«Καὶ λίαν πρωὶ τῆς μιᾶς σαββάτων ἔρχονται ἐπὶ τὸ μνημεῖον»
(Μᾶρκ. 16,2)
Οἱ ἄνθρωποι, ἀγαπητοί μου, ἔχουν διαφόρους χαιρετισμούς. Τὸ
πρωὶ λένε καλημέρα, τὸ δειλινὸ καλησπέρα, κι ὅταν πάει νὰ βραδιάσῃ λένε
καληνύχτα. Ἀλλὰ ὁ πιὸ ὡραῖος χαιρετισμὸς εἶνε ὁ χαιρετισμὸς ποὺ ἀκούστηκε τὴ
νύχτα τῆς Ἀναστάσεως καὶ ἐξακολουθεῖ νὰ λέγεται καὶ ν᾽ ἀκούγεται 40 μέρες,
μέχρι τὴν ἡμέρα τῆς Ἀναλήψεως.
Καὶ αὐτὸς ὁ χαιρετισμὸς εἶνε τὸ «Χριστὸς ἀνέστη».
Δὲν ὑπάρχει στὸν κόσμο ἄλλος χαιρετισμὸς πιὸ γλυκὺς καὶ πιὸ
εὐφρόσυνος ἀπὸ αὐτόν.
Ποιός ἄκουσε τὸ χαιρετισμὸ αὐτὸ γιὰ πρώτη φορά; Αὐτὸ ἔχει
μεγάλη σημασία. Θά ᾽πρεπε νὰ τὸν ἀκούσουν πρῶτοι οἱ μαθηταί. Δὲν τὸν ἄκουσαν
δυστυχῶς. Γιατὶ ὁ ἕνας τὸν ἀρνήθηκε, ὁ ἄλλος τὸν πρόδωσε, καὶ οἱ ἄλλοι ἀπὸ τὸ
φόβο τους ἔγιναν λαγοὶ καὶ κρύφτηκαν.
Τὸ πρῶτο «Χριστὸς ἀνέστη» τὸ ἄκουσαν γυναῖκες. Ὅπως ὅταν
γεννήθηκε ὁ Χριστὸς τὸ χαρμόσυνο μήνυμα τὸ ἄκουσαν πρῶτοι οἱ βοσκοί, κι ὄχι οἱ
σοφοί, οἱ βασιλιᾶδες, οἱ στρατηγοί, οἱ μεγάλοι καὶ ἰσχυροὶ τῆς γῆς, ἔτσι καὶ
τώρα τὸ «Χριστὸς ἀνέστη» τὸ ἄκουσαν γιὰ πρώτη φορὰ γυναῖκες, οἱ μυροφόρες.
Η ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΓΕΝΝΑΙΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ Α΄ ! Αγίου Γρηγορίου Παλαμά. Ομιλία εις την Κυριακήν των Μυροφόρων.
Η ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΓΕΝΝΑΙΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ Α΄ !
Αγίου Γρηγορίου Παλαμά. Ομιλία εις την Κυριακήν των Μυροφόρων.
ΤΟΥ ΕΝ ΑΓΙΟΙΣ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΤΟΥ ΠΑΛΑΜΑ
Ομιλία εις την Κυριακήν των Μυροφόρων
Ομιλία εις την Κυριακήν των Μυροφόρων
(Όπου και αναφέρεται ότι πρώτη ή Θεοτόκος είδε τον Κύριο μετά την εκ νεκρών ανάστασί του)
Η ανάστασις του Κυρίου είναι ανανέωσις της ανθρωπίνης φύσεως. Και για τον πρώτο Αδάμ, πού λόγω της αμαρτίας καταπόθηκε από τον θάνατο και δια του θανάτου επέστρεψε στην γη, από οπού πλάσθηκε, είναι αναζώωσις και ανάπλασις και επάνοδος προς την αθάνατη ζωή.
Η ανάστασις του Κυρίου είναι ανανέωσις της ανθρωπίνης φύσεως. Και για τον πρώτο Αδάμ, πού λόγω της αμαρτίας καταπόθηκε από τον θάνατο και δια του θανάτου επέστρεψε στην γη, από οπού πλάσθηκε, είναι αναζώωσις και ανάπλασις και επάνοδος προς την αθάνατη ζωή.
Εκείνον λοιπόν στην αρχή κανένας άνθρωπος δεν τον είδε να πλάθεται και να παίρνει ζωή (αφού κανένας άνθρωπος δεν υπήρχε ακόμη εκείνη την ώρα). Όταν όμως έλαβε την πνοή της ζωής με το θείο εμφύσημα, πρώτη από όλους τους άλλους τον είδε μια γυναίκα (διότι ή Εύα στάθηκε ό πρώτος άνθρωπος μετά από εκείνον).
Με τον ίδιο τρόπο λοιπόν και τον δεύτερο Αδάμ, δηλαδή τον Κύριο, όταν ανίστατο από τους νεκρούς, κανένας άνθρωπος δεν τον είδε (αφού κανείς δικός του δεν παρευρισκόταν εκεί και οι στρατιώτες πού φύλαγαν το μνήμα, ταραγμένοι από τον φόβο, είχαν γίνει ωσεί νεκροί).
Ἡ Διδαχὴ τῶν Δώδεκα Ἀποστόλων Διδαχὴ Κυρίου διὰ τῶν δώδεκα ἀποστόλων τοῖς ἔθνεσιν.
Ἡ Διδαχὴ τῶν Δώδεκα Ἀποστόλων
Διδαχὴ Κυρίου διὰ τῶν δώδεκα ἀποστόλων τοῖς ἔθνεσιν.
Κείμενο τοῦ πρώτου ἢ ἀρχὲς τοῦ δευτέρου αἰώνος μ.Χ., τὸ ὁποῖο
διατηρεῖ τμήματα τῶν παλαιοτέρων διασωζομένων κατηχήσεων τῆς Ἐκκλησίας.
1. Ὁδοὶ δύο εἰσί, μία τῆς ζωῆς καὶ μία τοῦ θανάτου (Ἱερ.
21,8),
διαφορὰ δὲ πολλὴ μεταξὺ τῶν δύο ὁδῶν.
2. Ἡ μὲν οὖν τῆς ζωῆς ἐστιν αὕτη·
πρῶτον ἀγαπήσεις τὸν Θεὸν τὸν ποιήσαντά σε,
δεύτερον τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν (Ματθ.22, 37-39
Σοφ.Σειράχ 7,30)·
πάντα δὲ ὅσα ἐὰν θελήσῃς μὴ γίνεσθαί σοι,
καὶ σὺ ἄλλῳ μὴ ποίει (Τωβίτ 4,15).
3. Τούτων δὲ τῶν λόγων ἡ διδαχή ἐστιν αὕτη·
«εὐλογεῖτε τοὺς καταρωμένους ὑμῖν
καὶ προσεύχεσθε ὑπὲρ τῶν ἐχθρῶν ὑμῶν» (Ματθ. 5,44-46 Λουκ.
6,27-28),
νηστεύετε δὲ ὑπὲρ τῶν διωκόντων ὑμᾶς·
ποία γὰρ χάρις, ἐὰν φιλῆτε τοὺς φιλῶντας ὑμᾶς;
Οὐχὶ καὶ τὰ ἔθνη τὸ αὐτὸ ποιοῦσιν;
Ὑμεῖς δὲ φιλεῖτε τοὺς μισοῦντας ὑμᾶς (Ματθ, 5,46),
καὶ οὐχ ἕξετε ἐχθρόν.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)