«…κύων ἐπιστρέψας ἐπὶ τὸ ἴδιον ἐξέραμα, καὶ, ὗς
λουσαμένη εἰς κύλισμα βορβόρου.» (Β΄ Πέτρου, β΄, 22)
Τὸ νὰ πλανηθεῖ κάποιος
εἶναι ἀνθρώπινο. Τὸ νὰ ἐμμένει στὴν πλάνη, ἐνῶ ἀκούει ἢ διδάσκεται τὴν ἀλήθεια,
αὐτὸ εἶναι σατανικό. Ὑπάρχει περίπτωση, ἄνθρωπος, ἀπὸ ἄγνοια, νὰ ὑποστηρίζει
σχίσμα ἢ ἀκόμα καὶ αἵρεση. Ἐν τούτοις, ἂν εἶναι ταπεινὸς καὶ δὲν ἐμπιστεύεται
τὸν λογισμό του, ἀλλὰ ρωτάει τοὺς Ἁγίους Πατέρες, ὁ μακρόθυμος καὶ ἐλεήμων Θεὸς
θὰ εὐσπλαγχνισθεῖ καὶ θὰ τὸν ὁδηγήσει σὲ ὁδοὺς μετανοίας, ὑποδεικνύοντάς του
τρόπους ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξη παράδοση καὶ λατρεία.
Ἔχοντες αὐτὴν τὴν διδαχὴ
κατὰ νοῦν, τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καὶ τῶν Ἁγίων Πατέρων μας, μὲ πόνο καὶ ἀγάπη
γράφονται τὰ παρακάτω λόγια:
Τινὲς τῶν Ὀρθοδόξων
«κληρικῶν», «μοναχῶν» καὶ λαϊκῶν, ἀπὸ ἄγνοια ἴσως, τολμοῦν καὶ ἐκστομίζουν
συκοφαντίες, σατανικὰ ψεύδη καὶ βλασφημίες ἐναντίον τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ, τοῦ
Μεσσίου.