Αφελείς ερωτήσεις ενός άσχετου , πρός κάθε σχετικό θεολόγο , κληρικό η λαϊκό!
ΚΑΙ Η ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΕΝΟΣ ΜΟΡΦΩΜΕΝΟΥ ΝΕΟΗΜΕΡΟΓΗΤΟΥ ΩΣ ΚΑΙ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΤΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΠΙΣΤΗΣ . ΚΑΙ ΠΩΣ ΟΤΑΝ ΤΟ ΑΙΡΕΤΙΚΟ ΦΡΟΝΗΜΑ ΕΙΣΧΩΡΙΣΕΙ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΤΟΝ ΜΕΤΑΒΑΛΕΙ ΣΕ ΕΝΑ ΟΡΓΑΝΟ ΤΩΝ ΜΑΣΩΝΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ ! Η ΚΡΙΣΗ ΤΩΝ ΓΡΑΦΟΜΕΝΩΝ ΣΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ
Η «κανονική εκκλησιαστική οδός»
Είναι αλήθεια, Σεβασμιότατε, ότι από διετίας περίπου έπαυσα το μνημόσυνο του ονόματός σας ως επισκόπου στις ιερουργίες που τελώ. Την ενέργειά μου αυτή την χαρακτηρίζετε ως διολίσθηση «της κανονικής εκκλησιαστικής οδού». Ποιά όμως είναι αυτή η «κανονική εκκλησιαστική οδός»;
Δεν προτίθεμαι να κάνω σε σας μαθήματα θεολογίας. Είμαι βέβαιος, ότι τα θέματα αυτά τα γνωρίζετε πολύ καλύτερα από μένα. Παρόλο όμως τον σεβασμό και την εκτίμηση που τρέφω στο πρόσωπό σας, θα μου επιτρέψετε να διευκρινίσω, ότι η οδός, κατά το λόγο του Κυρίου, είναι ο ίδιος ο Χριστός, ο οποίος είπε «εγώ ειμί η οδός, η ζωή και η αλήθεια...». Υπό την έννοια αυτή ο Χριστός είναι η σωτηρία μας. Χωρίς τον Χριστό κανένας δεν πρόκειται να σωθή.
Οι Πατέρες της Εκκλησίας διδάσκουν ότι η σωτηρία του ανθρώπου είναι αποτέλεσμα δύο παραγόντων, της ορθής Πίστεως και του ορθού βίου. Εάν λείψουν αυτοί οι δύο παράγοντες, ή ένας από αυτούς, δεν σώζεται ο άνθρωπος. Η ορθή Πίστη οριοθετείται από την ακρίβειά της στην «άπαξ παραδοθείσα τοις αγίοις Πίστι» (Ιούδα 3), και από την μη «κοινωνία» με αιρετικούς ποιμένες. Δεν αρκεί δηλ. να έχει ένας πιστός ορθόδοξο φρόνημα, αλλά πρέπει και ο επίσκοπός του, που μνημονεύεται στο ναό, που εκκλησιάζεται ο πιστός, να είναι ο ίδιος ορθόδοξος, γιατί αλλιώς «μολύνεται», και ό,τι είναι ο επίσκοπός του, γίνεται και αυτός.
Αν δηλ. ο επίσκοπός του είναι αιρετικός, καθίσταται και αυτός αιρετικός, καίτοι μπορεί ο ίδιος να έχει Ορθόδοξο φρόνημα! http://orthodox-voice.blogspot.gr/2013/09/blog-post_3530.html ΝΕΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΚΟ ΑΝΤΙΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΟ SITE
Δεν προτίθεμαι να κάνω σε σας μαθήματα θεολογίας. Είμαι βέβαιος, ότι τα θέματα αυτά τα γνωρίζετε πολύ καλύτερα από μένα. Παρόλο όμως τον σεβασμό και την εκτίμηση που τρέφω στο πρόσωπό σας, θα μου επιτρέψετε να διευκρινίσω, ότι η οδός, κατά το λόγο του Κυρίου, είναι ο ίδιος ο Χριστός, ο οποίος είπε «εγώ ειμί η οδός, η ζωή και η αλήθεια...». Υπό την έννοια αυτή ο Χριστός είναι η σωτηρία μας. Χωρίς τον Χριστό κανένας δεν πρόκειται να σωθή.
Οι Πατέρες της Εκκλησίας διδάσκουν ότι η σωτηρία του ανθρώπου είναι αποτέλεσμα δύο παραγόντων, της ορθής Πίστεως και του ορθού βίου. Εάν λείψουν αυτοί οι δύο παράγοντες, ή ένας από αυτούς, δεν σώζεται ο άνθρωπος. Η ορθή Πίστη οριοθετείται από την ακρίβειά της στην «άπαξ παραδοθείσα τοις αγίοις Πίστι» (Ιούδα 3), και από την μη «κοινωνία» με αιρετικούς ποιμένες. Δεν αρκεί δηλ. να έχει ένας πιστός ορθόδοξο φρόνημα, αλλά πρέπει και ο επίσκοπός του, που μνημονεύεται στο ναό, που εκκλησιάζεται ο πιστός, να είναι ο ίδιος ορθόδοξος, γιατί αλλιώς «μολύνεται», και ό,τι είναι ο επίσκοπός του, γίνεται και αυτός.
Αν δηλ. ο επίσκοπός του είναι αιρετικός, καθίσταται και αυτός αιρετικός, καίτοι μπορεί ο ίδιος να έχει Ορθόδοξο φρόνημα!
ΑΠΟ ΠΟΤΕ ΕΓΙΝΕ ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ Ο ΠΟΙΜΕΝΑΣ ΤΟΥ??
Η Πατριαρχική Εγκύκλιος του 1920, υπ΄ ουδεμιάς επί μέρους Ορθοδόξου Εκκλησίας απεκηρύχθη μέχρι σήμερον!!!
Η Πατριαρχική Εγκύκλιος του 1920, θεωρείται βλάσφημος, δεδομένου ότι, βασιζομένη επί της κακοδόξου «θεωρίας των κλάδων», της αποτελούσης το σύμβολον της αιρετικής πανσπερμίας του λεγομένου Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών (Π.Σ.Ε.), αρνείται ότι η Αγία ημών Ορθόδοξος Εκκλησία είναι η Μία Αγία Καθολική και Αποστολική του Χριστού Εκκλησία, κατ΄ αντίθεσιν του ενάτου άρθρου του Συμβόλου της Πίστεως περί μιας Εκκλησίας. Επιπροσθέτως, αναιρεί και αυτό τούτο το θετικόν περιεχόμενον της εν τη Εκκλησία υπερφυσικής Αποκαλύψεως. Διότι, εάν δεν υπάρχει σταθερά και ωρισμένη Εκκλησία, της Αποκαλύψεως ανεπισφαλής φορεύς, αλλά πάσαι αι χριστιανικαί Εκκλησίαι αποτελούσι μέρη ισοδύναμα και ισόκυρα της Εκκλησίας, είναι φανερόν ότι η μεν Αποκάλυψις ουδέν σταθερόν και παραμόνιμον έχει να αποκαλύψη, αλλά ποικίλον τι και κατά τας δόξας και προϋποθέσεις των προσώπων εξαλλάσσον, ουδέν δε απομένει κριτήριον, δι΄ ου να δυνηθή τις εκ της ποικίλης και αντιφατικής εκδοχής των χριστιανικών αληθειών άμα μεν να διακρίνη την αληθή διδασκαλίαν του Κυρίου, άμα δε να πορισθή πεποίθησιν ασφαλή περί της αξιοπιστίας και αληθείας ων πιστεύει. Παρά ταύτα, καίτοι η Εγκύκλιος αύτη εκοινωποιήθη «προς τας απανταχού Εκκλησίας του Χριστού», δηλαδή Ορθοδόξους τοιαύτας και ετεροδόξους, , ως έδει αύται καθηκόντως να πράξωσι. Τούτο πάντως δηλοί δι΄ αυτάς ταυτότητα πίστεως προς το κακόδοξον κείμενον αυτής. Κατόπιν τούτου, αι επί μέρους Ορθόδοξοι Εκκλησίαι εγένοντο κύριοι συνεργοί και αίτιοι των μετά ταύτα επακολουθησασών κακοδόξων πράξεων, διότι η στάσις των αύτη κατάστησεν αυτάς υπευθύνους και υπολόγους έναντι της καθ΄ όλου Εκκλησίας δια το σημερινόν κατάντημα της οικουμενιστικής αιρέσεως, όπερ θεώνται απαθώς και εν τω οποίω κείνται θεωρία τε και πράξει. http://orthodox-voice.blogspot.gr/2013/09/1920.html
Επειδή τα τελευταία χρόνια γίνεται πολύ συζήτηση περί του οικουμενισμού , και πολλοί κληρικοί και θεολόγοι μιλούν κατά του οικουμενισμού , και τον θεωρούν –όπως και είναι- αίρεση , προτρέποντας την αποτοίχιση από την εκκλησία . Ως μια λύση διαμαρτυρίας?? Ως μια ενέργεια ομολογιακή , δια να μην μολυνθούν από την αίρεση?? Κάποιοι δε εξ αυτών έχουν ίδει αποτοιχιστεί , επίσκοπος Αρτέμιος ,ιερομόναχος ?? μοναχός?? Τρικαμηνάς και αρκετοί άλλοι.
Θέλω να κάνω μερικές αφελείς ερωτήσεις προς αυτούς , και προς κάθε αντιοικουμενιστή κληρικό και λαϊκό!
1ον. Πότε μια θεωρία , η ένα πιστεύω θεωρείται αίρεση ?
2ον. Πως και από ποια στιγμή και μετά θεωρούμε τελεσίδικα κάποιον η κάποια θεωρία σαν αιρετικό ?
3ον. Από πια χρονική στιγμή και μετά η αιρετική θεωρία είναι καταδικαστέα ?? όταν εμφανιστεί η μετά από κάποιο χρονικό διάστημα??
4ον. Ο οικουμενισμός είναι καινούργια αίρεση και πρέπει να καταδικαστεί από οικουμενική σύνοδο , ή είναι ίδει καταδικασμένα τα διάφορα πιστεύω του από παλαιότερες συνόδους ?
5ον από πότε από ποιον και γιατί , ο οικουμενισμός κηρύχθηκε αίρεση ??
6ον . Το παγκόσμιο συμβούλιο των εκκλησιών είναι , η όχι ο εκφραστείς , καθοδηγητής και διδάσκαλος του οικουμενισμού ??
7ον. οι ορθόδοξες εκκλησίες , πατριαρχεία , αυτοκέφαλες , είναι μέλει του παγκοσμίου συμβουλίου των εκκλησιών και από πότε ??
8ον. Η εκκλησία του Χριστού , δεν σκίζεται ούτε κομματιάζεται , αλλά παραμένει ενωμένη σε ένα σώμα , της στρατευόμενης και θριαμβέουσας εκκλησίας με κεφαλή τον προαιώνιο Θεό , Ιησού Χριστό , είναι έτσι ή όχι ??
9ον. Πόσοι άνθρωποι χρειάζονται για να αποτελέσουν την στρατευόμενη εκκλησία του Χριστού?
10ον. Όταν ένα από τα μέλλει της εκκλησίας , είτε άτομο , είτε ομάδα (εκκλησία) κηρύξει κατεγνωσμένη αίρεση , τότε τι γίνεται ?? τους ανέχεται η Ορθόδοξος Εκκλησία ?? ή τους αποβάλει σαν σάπια και μολυσμένα μέλει, Κόβοντας κάθε επικοινωνία με αυτούς??
11ον. Εάν το σύνολο ,η κάποια από τα μέλει , της στρατευόμενης εκκλησίας επί της γης <<μολυνθούν>> λόγο αποδοχής αιρετικών δοξασιών , τότε τι γίνεται ??παραμένουν ενωμένα με το σώμα της εκκλησίας του Θεού , Κοινωνώντας με τους υπολοίπους μη μολυσμένους χριστιανούς , ή μέσω της κοινωνίας επικοινωνίας μολύνουν και τους υπόλοιπους, άσχετα αν δεν αποδέχονται τις αιρετικές θεωρίες τους ??
Ένας άσχετος , που θέλει να γίνει σχετικός , και να μάθει την αλήθεια!
Αν κάποιος απαντήσει παρακαλώ να απαντήσει σε μία, μία στίς ερωτήσεις και όχι γενικά και αόριστα.
Sotirios Zouridis · Φίλοι με το χρήστη Stan Silver
1ον. Πότε μια θεωρία , η ένα πιστεύω θεωρείται αίρεση ?Απάντηση : Η εστω και κατα μικρόν αλλοίωση , προσθήκη ή αφαίρεση της άπαξ παραδοθείσης πίστης Περισότερα λέει εδώ : http://www.impantokratoros.gr/tieinai-airesi2.el.aspx#par1 Θα τόνιζα και ο μη λέγων αλλά ού αντιλέγων , και ολτι ο μη πράτων αλλά ου αντι πράτων κατα «ο σιωπών δοκεί συναινείν» ευθύνη έχει ....«Ἐντολή γάρ Κυρίου μή σιωπᾶν ἐν καιρῷ κινδυνευούσης Πίστεως.Ὥστε ὅτε περί Πίστεως ὁ λόγος, οὐκ ἐστιν εἰπεῖν, ἐγώ τίς εἰμί;Ἱερεύς;ἀλλ' οὐδαμοῦ.Ἄρχων;καί οὐ δ’ οὕτως.Στρατιώτης;
καί ποῦ;Γεωργός;καί οὐ δ' αὐτό τοῦτο.
Πένης, μόνον τήν ἐφήμερον τροφήν ποριζόμενος, οὐδείς μοι λόγος καί φροντίς περί τοῦ προκειμένου.Οὐά, οἱ λίθοι κράξουσι, καί σύ σιωπηλός καί ἄφροντις;»
Αγιος Θεοδωρος ο Στουδιτης
καί ποῦ;Γεωργός;καί οὐ δ' αὐτό τοῦτο.
Πένης, μόνον τήν ἐφήμερον τροφήν ποριζόμενος, οὐδείς μοι λόγος καί φροντίς περί τοῦ προκειμένου.Οὐά, οἱ λίθοι κράξουσι, καί σύ σιωπηλός καί ἄφροντις;»
Αγιος Θεοδωρος ο Στουδιτης
Sotirios Zouridis · Φίλοι με το χρήστη Stan Silver
4ον. Ο οικουμενισμός είναι καινούργια αίρεση και πρέπει να καταδικαστεί από οικουμενική σύνοδο , ή είναι ίδει καταδικασμένα τα διάφορα πιστεύω του από παλαιότερες συνόδους ?Οχι ! Ειναι πολλές ,( να μη πω και όλες ) οι αιρέσεις μαζί . Πχ Νικολαϊτισμός ! πχhttp://apotixisi.blogspot.gr/2013/08/blog-post_24.html ( Θυμίζω καί ὁ ἅπαξ πορνεύσας κωλύεται της Ιερωσύνης, (ΛΕ΄ Νικηφόρου Κων/πόλεως),
(4586/1388ΝΚ/1715/17-9-74 Ἱ. Συνόδου)54
(4586/1388ΝΚ/1715/17-9-74 Ἱ. Συνόδου)54
Πρωτοπρεσβύτερος π. Θεόδωρος Ζήσης: ....Τί νὰ ποῦμε, ὅμως, τώρα καὶ τί νὰ λαλήσουμε, γέροντα Ἐπιφάνιε;
Πρωτοπρεσβύτερος π. Θεόδωρος Ζήσης: ....Τί νὰ ποῦµε, ὅµως, τώρα καὶ τί νὰ λαλήσουµε, γέροντα Ἐπιφάνιε; Ἀπὸ ποῦ νὰ ἀρχίσουµε νὰ θρηνοῦµε καὶ νὰ περιγράφουµε τὴν ἀθρόα µεταβολὴ τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας ἀπὸ διστακτικὴ καὶ συγκρατηµένη ἀκόλουθο τοῦ Πατριαρχείου, σὲ τολµηρὴ πρωτοπόρο καὶ πρωτεργάτη τῶν οἰκουµενιστικῶν ἀνοιγµάτων, ποὺ συναγωνίζονται καὶ ἐνίοτε ξεπερνοῦν τὰ «ἀδίστακτα τολµήµατα» τοῦ Φαναρίου; Ὁ Χριστόδουλος κατέρριψε πολλὰ «ρεκὸρ» καὶ ἐπέτυχε πολλὲς πρωτιὲς στὸ οἰκουµενιστικὸ ἀγώνισµα τοῦ γκρεµίσµατος τῶν ὁρίων µεταξὺ ἀληθείας καὶ πλάνης, Ὀρθοδοξίας καὶ αἱρέσεως, στὸ ἀγώνισµα τῆς κατεδαφίσεως τῆς Ὀρθοδοξίας. Πρῶτος ἐτόλµησε καὶ ἔφερε τὸν πάπα στὴν Ἑλλάδα τὸ 2001, νοµιµοποιώντας τον ὡς κανονικὸ ἐπίσκοπο Ρώµης. Πρῶτος φιλοξένησε καὶ συνδιοργάνωσε ἐπὶ ὀρθοδόξου ἐδάφους συνέδριο τοῦ Παγκοσµίου Συµβουλίου αἱρέσεων καὶ πλανῶν µὲ καταστροφικὲς δηλώσεις τῶν ἐκπροσώπων του ἀρχιερέων. Πιάνει ρῖγος κανένα, ἂν ἀκούσει τί ἐδήλωσαν στὸ Συνέδριο αὐτὸ ἑλλαδικοὶ ἀρχιερεῖς. Πρῶτος ἐκ τῶν ἀρχιεπισκόπων τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἐπεσκέφθη τὴν ἕδρα τοῦ Παγκοσµίου Συµβουλίου Ἐκκλησιῶν στὴ Γενεύη, τιµήθηκε ἐκεῖ καὶ ἐπαινέθηκε. Πρῶτος τέλος, γιὰ νὰ µείνουµε στὶς µεγάλες πρωτιές του, γιατί ὑπάρχουν κι ἄλλες µικρότερες, ἐπεσκέφθη ἐπισήµως ὡς ἀρχιεπίσκοπος τὸν πάπα στὸ Βατικανό.
Ο ομότιμος καθηγητής της Θεολογικής Σχολήςτου Α.Π.Θ. αιδεσιμολογιώτατος πρωτοπρεσβ. π. Θεόδωρος Ζήση, παρατηρεί σχετικά με την αίρεση του οικουμενισμού ότι :
«ο κίνδυνος αυτός (εκ του Οικουμενισμού) αποβαίνει μεγαλύτερος εκ του γεγονότος, ότι η απειλή δεν είναι μόνον εξωτερική. Δεν προέρχεται δηλαδή μόνον από τον Παπισμό και τον Προτεσταντισμό οι οποίοι αντιμετωπιζόμενοι παλαιότερα ως αιρέσεις, είχαν ελάχιστες, σχεδόν μηδαμινές δυνατότητες να ασκήσουν επιρροή στους Ορθοδόξους πιστούς.Ο κίνδυνος τώρα είναι πολλαπλασίως μεγαλύτερος, διότι δρά εκ των έσω. Πολλοί ποιμένες, των οποίων βασική αποστολή είναι να διώκουν τους λύκους των αιρέσεων και των πλανών, όχι μόνον δεν βλέπουν να υπάρχουν λύκοι, για να τους εκδιώξουν, αφού θεωρούν, ότι ο Παπισμός και ο Προτεσταντισμός δεν είναι αιρέσεις, αλλά “σεβάσμιες εκκλησίες”, «αδελφές εκκλησίες» συνδιαχειρίστριες του αγιασμού και της σωτηρίας των πιστών, αλλά μεταβάλλονται και οι ίδιοι σε λύκους. Κατασπαράσσουν και αυτοί, επειρεασμένοι από τις αιρέσεις, τα υγιή δόγματα και μετ’ αυτών τα ανύποπτα ποίμνια, που δύσκολα, χωρίς επαρκή πληροφόρηση, μπορούν να καταλάβουν, ότι οι φύλακες και φρουροί έχουν μεταμορφωθή σε κλέπτες και ληστές»
ολοι οι εκκλησιαστικοί συνγραφείς ομολογούν ότι το νέο ημερολόγιο κατεδικάστη από πανορθοδοξους συνόδους ! ο δε οικουμενισμός σαν αίρεση του γνωστικισμού είναι καταδικασμένος και αφορισμένος απο όλες τις οικουμενικές συνόδους! πώς είναι δυνατόν λοιπόν μία εκκλησία που εφάρμοσε τις δύο αυτές αιρέσεις εδώ και 90 χρόνια να έχει μυστήρια και ιερώσυνη?? οι άγιοι πατέρες δέν ήξεραν όταν έβαζαν τα αμετάθετα όρια ?? όταν αναθεμάτιζαν αυτούς που ξεφεύγανε και αλλάζανε αυτά τα όρια??
Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χριστόδουλος
Συνέντευξη στον Ραδιοφωνικό Σταθμό της Εκκλησίας, 24/5/1998.
Ο Οικουμενισμός, πραγματικά έτσι όπως έχει επικρατήσει να σηματοδοτείται ο όρος αυτός, βεβαίως είναι αίρεση, γιατί σημαίνει απάρνηση βασικών γνωρισμάτων της Ορθοδόξου πίστεως, όπως είναι φερ' ειπείν η αποδοχή της θεωρίας των κλάδων, ότι δηλαδή η κάθε Εκκλησία έχει ένα τμήμα της αλήθειας και πρέπει να ενωθούμε όλες οι "εκκλησίες", να βάλουμε στο τραπέζι τα τμήματα της αληθείας για να απαρτισθεί το όλον. Εμείς πιστευουμε ότι η Ορθοδοξία είναι η Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία. Τέρμα, σ' αυτό δεν γίνεται συζήτηση, και επομένως, οποιοσδήποτε πρεσβεύει τα αντίθετα μπορεί να λέγεται οικουμενιστής και επομένως να είναι αιρετικός".
"Τι μετοχή έχει ο πιστός με τον άπιστο και ο Χριστός με τον Βελίαλ;" Τι σχέση μπορεί να έχει η Εκκλησία τού Χριστού με τις αιρέσεις, που διαστρέφουν τη Χριστιανική πίστη και οδηγούν ψυχές σε απώλεια; Ο Χριστός το είπε καθαρά: "Όποιος δεν είναι μαζί μου είναι εναντίον μου. Και όποιος δεν συνάγει μαζί μου ΣΚΟΡΠΙΖΕΙ". Είναι λοιπόν ανάγκη να έχουμε τη σωστή άποψη και συμπεριφορά απέναντι σε αυτούς που καπηλεύονται το όνομα τού Χριστού.
ΔΥΣΤΗΧΩΣ ΟΜΩΣ Ο ΔΥΣΤΗΧΟΣ ΑΝ ΚΑΙ ΠΙΕΖΟΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΝΗΔΥΣΗ ΤΟΥ ΕΙΠΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΔΕΝ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕ ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΑΛΛΑ ΠΕΘΑΝΕ ΣΤΗΝ ΑΠΩΛΕΙΑ ΓΕΝΟΜΕΝΟΣ ΚΑΚΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΙΣΤΟΥΣ!!!!!
Συνέντευξη στον Ραδιοφωνικό Σταθμό της Εκκλησίας, 24/5/1998.
Ο Οικουμενισμός, πραγματικά έτσι όπως έχει επικρατήσει να σηματοδοτείται ο όρος αυτός, βεβαίως είναι αίρεση, γιατί σημαίνει απάρνηση βασικών γνωρισμάτων της Ορθοδόξου πίστεως, όπως είναι φερ' ειπείν η αποδοχή της θεωρίας των κλάδων, ότι δηλαδή η κάθε Εκκλησία έχει ένα τμήμα της αλήθειας και πρέπει να ενωθούμε όλες οι "εκκλησίες", να βάλουμε στο τραπέζι τα τμήματα της αληθείας για να απαρτισθεί το όλον. Εμείς πιστευουμε ότι η Ορθοδοξία είναι η Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία. Τέρμα, σ' αυτό δεν γίνεται συζήτηση, και επομένως, οποιοσδήποτε πρεσβεύει τα αντίθετα μπορεί να λέγεται οικουμενιστής και επομένως να είναι αιρετικός".
"Τι μετοχή έχει ο πιστός με τον άπιστο και ο Χριστός με τον Βελίαλ;" Τι σχέση μπορεί να έχει η Εκκλησία τού Χριστού με τις αιρέσεις, που διαστρέφουν τη Χριστιανική πίστη και οδηγούν ψυχές σε απώλεια; Ο Χριστός το είπε καθαρά: "Όποιος δεν είναι μαζί μου είναι εναντίον μου. Και όποιος δεν συνάγει μαζί μου ΣΚΟΡΠΙΖΕΙ". Είναι λοιπόν ανάγκη να έχουμε τη σωστή άποψη και συμπεριφορά απέναντι σε αυτούς που καπηλεύονται το όνομα τού Χριστού.
ΔΥΣΤΗΧΩΣ ΟΜΩΣ Ο ΔΥΣΤΗΧΟΣ ΑΝ ΚΑΙ ΠΙΕΖΟΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΝΗΔΥΣΗ ΤΟΥ ΕΙΠΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΔΕΝ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕ ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΑΛΛΑ ΠΕΘΑΝΕ ΣΤΗΝ ΑΠΩΛΕΙΑ ΓΕΝΟΜΕΝΟΣ ΚΑΚΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΙΣΤΟΥΣ!!!!!
Πατριάρχης Μελέτιος Μεταξάκης & Ε.Βενιζέλος Πλήγμα για την Ορθοδοξία
Η επέκτασης της ημερολογιακής καινοτομίας (οικουμενιστικής αποστασίας) ήταν πλέον ζήτημα προωθήσεως σε σημαντικές και κρίσιμες θέσεις της εκκλησίας των κατάλληλων προσώπων ,αυτό έγινε με πολιτικές παρεμβάσεις.
Κατά τους μήνας Σεπτέμβριο ,Οκτώβριο και Νοέμβριο του 1921 το ζήτημα της πληρώσεως του χηρεύοντος πατριαρχικού θρόνου εκεινείτο παρά της «εθνικής αμύνης» και προετοιμαζόταν η εκλογή ώς πατριάρχου του Μελετίου Μεταξάκη η οποία έγινε αντικανονικώς την 25η Νοεμβρίου 1921.
Ο Μελέτιος Μεταξάκης μεταβαίνων από την Αμερική στην Κωνσταντινούπολη συναντήθηκε στο Λονδίνο μετά του Λώυδ τζώρτζ και στο Παρίσι μετά της επί των εξωτερικών υποθέσεων της Γαλλικής γερουσίας και του Πουανκαρε ,του Κλεμανσώ και του προέδρου της επί των εξωτερικών επιτροπής της βουλής του Λένγκ. Εις Βάρος του διεξήγοντο προανακρίσεις από την ιερά σύνοδο της εκκλησίας της Ελλάδος και προς κατάπληξιν της Ιεράς συνόδου αυτός εξελέγει Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως!
Στην Αμερική κοινωνούσε αντικανονικώς μετά των εκεί αιρετικών προτεσταντών ,την 17η Δεκεμβρίου 1921 εν ιερατική στολή μετέχων ιερουργίας σε ναό αγγλικανών μετά αυτών γονυπετής προ αγίας τραπέζης ,την οποία ησπάσθη, ομιλήσας και ευλογήσας τους εν τω ναό .
Την 29η Δεκεμβρίου ο Μεταξάκης καθηρέθη ευλόγως για σωρεία εκκλησιαστικών παραβάσεων ,ούτως ενεθρονίσθη Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως , ο οικουμενικός θρόνος απέκτησε αντικανονικώς και ΔΙΚΑΙΩΣ καθηρημένο μητροπολίτη.
ΔΙΑ την εκλογή ο Μητροπολίτης του πατριαρχικού
κλίματος Γερμανός Καραβαγγέλης διηγείται.
Το έτος 1921 η εκλογή μου ως οικουμενικού πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως ήτω βεβαία από τις 17 ψήφους οι 15 αν όχι οι 16 ήταν δικοί μου,τότε φίλος μου λαϊκός πρότεινε ποσόν 10.000 λιρών και πλέον να παραιτηθώ υπέρ του Μελέτιου Μεταξάκη, φυσικά απέρριψα με αγανάκτηση και βδελυγμία την πρόταση του.
Αιφνιδίως όμως ,την προηγούμενη νύκτα της εκλογής με επεσκέφθη κατ ’οίκον ΤΡΙΜΕΛΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΜΥΝΗΣ και παρεκάλεσε θερμώς να αποσύρω την υποψηφιότητα μου υπέρ του Μελετίου Μεταξάκη, αυτός ,λέγανε τα μέλη της επιτροπής θα έφερνε εκατοντάδες χιλιάδες δολαρίων επειδή είχε φιλικότατες σχέσεις μετά επισκόπων προτεσταντών εξ Αμερικής και Αγγλίας ,θα εφένετο χρήσιμος στην εθνική υπόθεση,δια τούτο ήταν επιτακτική ανάγκη να εκλεγεί πατριάρχης ο Μελέτιος Μεταξάκης ,ως έλεγαν ήταν επιθυμία του ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ.
Η κυβέρνηση των Αθηνών είχε διακόψει την αποστολή επιδομάτων και οι πατριαρχικοί υπάλληλοι ήταν 9 μήνες απλήρωτοι .Για αυτόν το λόγο και χάριν του εθνικού συμφέροντος απεδέχθη την πρόταση, ΕΞΑΠΑΤΗΘΕΙΣ, και ανύποπτος προς κατάπληξιν όλων στην Κωνσταντινούπολη.
( αναφορές από το βιβλίο του Α.Δ.Δελήμπαση ‘’ΠΑΣΧΑ ΚΥΡΙΟΥ’’)
Ήταν γνωστό ότι ο Μελέτιος Μεταξάκης ανήκε στην πτέρυγα των προοδευτικών ,ενοχλούμενος στην εμμονή στην ορθόδοξο παράδοση εξεδήλωνε ελευθερίους τάσεις που πολλές φορές εμφανίζοντο ασυγκράτητες ,την γραμμή αυτή ακλουθεί πιστά έκτοτε το πατριαρχείο και οι διάδοχοι του ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΜΕΛΕΤΙΟΥ Δ’. Επίσης απεκαλύφθη ότι ο Μελέτιος Μεταξάκης ήταν μέλος της Μασονικής Στοάς ‘’Αρμονία’’ της Κωνσταντινουπόλεως στην οποία έγινε δεκτός την 15η Μαρτίου 1910 .
Ο γενικός διευθυντής ιδρύματος κρατικών υποτροφιών πρ. καθηγητής παρ.Αθηνών πανεπισ. της αλλοδαπής κ.Κώστας Ν.μπαρμπής, στο βιβλίο του για τον ελευθέριο Βενιζέλο με τίτλο ‘’ΕΘΝΑΡΧΗΣ Η ΕΘΝΙΚΟΣ ΟΛΕΤΗΡΑΣ’’ αναφέρει την διήγηση του Μ.Α ΠΑΠΑΔΑΚΗ για τον ΕΛΕΥΘΕΡΙΟ ΒΕΝΙΖΕΛΟ: πράγματι συμπληρώνει ο Μ.Α Παπαδάκης περί τα ξημερώματα της 4ης ημέρας εγενήθη ο ελευθέριος, αλλά η αφήγηση του δεν σταματά εδώ, μόλις το νεογέννητο σαράντισε μητέρα και μαμή πήγαν στο μoναστήρι και ζήτησαν από τον Ιερόθεο να το βαπτίσει .
Εκείνος δέχτηκε ευχαρίστως ,αλλά ενώ σήκωνε το μωρό από την κολυμβήθρα για να τον τυλίξει με τα μυρόπανα ο ελευθέριος κόπρισε μέσα στην κολυμβήθρα ,ο ηγούμενος παρέδωσε στην μαμή το μωρό προβλέποντας αγανακτισμένος ‘’αυτός είναι σατανάς και θα κάνει κακό στην εκκλησία’’ , και αρνήθηκε να ολοκληρώσει την βάπτιση που συνέχισε ο Γεννάδιος ,ενώ ο πρώτος καταχώρισε το περιστατικό στο ημερολόγιο του..(κεφ 1ο σελ.20)
Η άποψη για την ελληνοεβραϊκή καταγωγή του Βενιζέλου από την πατρική πλευρά δεν υποστηρίζεται μόνον από τον Άγγλο ναύαρχο σερ Τζόν Μάϊκλ ντε Ρόμπεκ που σε επιστολή του προς τον υπουργό εξωτερικών λόρδο Κόρζον τόνιζε μεταξύ άλλων: «με άλλα λόγια ο Βενιζέλος δεν είναι Ελλάδα δεν είναι καν Έλληνας».
ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΟ ΚΑΙ ΕΠΑΙΣΧΥΝΤΟ. ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΑΣΟΝΟ ΥΠΟΥΡΓΟ ΕΠΙ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΜΙΧΑΛΑΚΟΠΟΥΛΟ ΠΟΥ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ ΤΑ ΥΠΟΥΛΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΤΑΞΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΝΟΜΕΥΣΗ ΚΑΙ ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΜΑΣ.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΜΙΧΑΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣ 1875-1938
Επιφανής Αχαιός πολιτικός, νομικός και οικονομολόγος, πρωθυπουργός της Ελλάδας την περίοδο 1924 - 1925.
Μετά την επάνοδο του Βενιζέλου στην εξουσία το 1917 ανέλαβε διάφορα Υπουργεία, μέχρι την αποτυχία του ιδίου και του κόμματός του στις εκλογές του 1920.Παρακάτω θα διαβάσουμε την επιστολή που απεστάλει την 16-11-1916 πρός τον τότε πρωθυπουργό της Ελλάδος Ελευθέριο Βενιζέλο, ο υπουργός του Α.Μιχαλακόπουλος. Σε αυτήν την επιστολή αποκαλύπτονται κατά τρόπο θρασύτατο και αδιάντροπο, τα απο τότε ύπουλα σχέδια της νέας τάξης, και των γνωστών αντιχριστιανικών και ανθελληνικών σκοτεινών δυνάμεων, για την υπονόμευση και εξαφάνιση της Ορθοδοξίας στήν χώρα μας. Οκτώ μόλις χρόνια μετά απο αυτήν την επιστολή, το 1924, επετεύχθει το πρώτο αποφασιστικής σημασίας χτύπημα σε βάρος της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας, δια της βίαιας και πραξικοπηματικής αλλαγής του Πατρίου Ορθοδόξου ημερολογίου. Αυτό το επάρατο σχίσμα κατέστη μια οδυνηρή πραγματικότητα προς μεγάλη χαρά των εχθρών της Πιστεώς μας. Δύο ανάξιοι ποιμένες της Εκκλησίας μας, μασόνοι και οί δύο, ό διαβόητος πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Μελέτιος Μεταξάκης, και ό άβουλος και ανακόλουθος αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χρυσόστομος Παπαδόπουλος, ώς πειθήνια όργανα των αντιχρίστων αφεντικών τους, εξετελώντας τις εντολές τους, κατάφεραν και δίχασαν τον λαό μας σε "παλαιοημερολογίτες" Ορθοδόξους υπό διωγμό, και σε "νεοημερολογίτες" Ορθοδόξους συρόμενους ολοταχώς προς την παναίρεση του Οικουμενισμού, και δια μέσω αυτού στην εωσφορική Νέα Τάξη Πραγμάτων της "Νέας Εποχής" και του Αντιχρίστου.Ακολουθεί η επαίσχυντος επιστολή :
«Σεβαστέ μου κ. Πρόεδρε, σᾶς ἔλεγα πρό καιροῦ εἰς τό Συμβούλιον, ὅτι ὅταν ξεμπερδέψωμεν μέ τό καλό ἀπό τόν ἐθνικό ἀγώνα... πρέπει διά τό καλόν τοῦ τόπου, νά ἀναλάβητε ἕναν ἄλλον, ἐπίσης μεγάλον, τήν τακτοποίησιν ἐπί τό νεωτεριστικώτερον τῶν θρησκευτικῶν μας πραγμάτων... ἐννοῶ καί τά τοῦ κλήρου, καί τά τῶν θρησκευτικῶν ἐκδηλώσεων (λειτουργιῶν, ἑορτῶν, ἥμερων ἀργίας, ἅγιων πολυωνύμων κ.λπ.) καί τά τῶν μοναστηριακῶν κτημάτων καί εἴ τι ἄλλο. Θά σᾶς χρειασθῆ νά τεθῆ ἐπικεφαλῆς τῆς ἀληθῶς ἐπαναστατικῆς μεταρρυθμίσεως ἕνας εὐρείας διάνοιας - σχεδόν σάν καί ἐσάς εἰς τήν πολιτικήν - κληρικός. Τόν ἔχετε. Εἶναι ὁ Κιτιου Κύπρου Μελέτιος Μεταξάκης.
Αὐτός θά γίνη ὑπό τήν κηδεμονία σας ὁ Βενιζέλος τῆς Ἑλληνικῆς Ἐκκλησίας.
Ποῖα τά χρήζοντα μεταρρυθμίσεως, ἀφοῦ ἡ ἐπανάστασις ἡ πολιτική, θέση κατά μέρος τόν Προκόπιον τῶν Ἀθηνῶν καί τούς ομοίους του εἰς τήν διανόησιν καί τόν καλογηρισμόν, καί καταρτίση τήν ἐκκλησιαστικήν ἱεραρχίαν;
α) Κατάργησις τῶν νηστειῶν - αἱ ὁποῖοι εἶναι σήμερον ἕνας τύπος. Κάνεις δέν νηστεύει, εἰ μή ὁ μή ἔχων νά φάγη. Οἱ Ἀγγλοι καί Γερμανοί καί οἱ βόρειοι ἀκόμη Ἰταλοί (πού ἔχουν ἀπελευθερωθῆ ἀπό τόν θρησκευτικόν φανατισμόν) τρώγουν καλά, τρώγοντες δέ καλά καί φυλήν καλήν κατασκευάζουν. Τό φαγί φέρνει τήν δύναμιν πρός ἐργασίαν καί ἡ ἐργασία τό κέρδος καί τό κέρδος τό καλό φαγί... β) Ρύθμισις τῶν διαφορῶν τελετῶν καί λειτουργιῶν ἐπί τό νεωτεριστικώτερον. Λιγώτερο πάπα, λιγώτερο ψάλτη, λιγώτερο διάκο καί πολύ ἱεροκήρυκα - ἑρμηνευτήν. Τί καταλαμβάνει ὁ λαός πού πηγαίνει εἰς τάς ἀκολουθίας; ... ἀπό αὐτάς τάς καταναλωθείσας ὥρας καί τήν ὀρθοστασίαν; Μηδέν.
γ) Οἱ ἱερεῖς ἐξερχόμενοι ἐκ τῶν εἰδικῶν σχολῶν θά ἔχουν μάθει ὄχι τί σημαίνει τό «πρόσχωμεν, τά ἅγια των ἁγίων...», ἀλλά πώς θά ὁμιλήσουν καταλεπτῶς εἰς τόν λαόν... διά τήν ἀποταμίευσιν... διά τά πολιτικά ἀκόμη καθήκοντα τῶν ἀκροατῶν των κ.λπ. δ) θά λείψουν αι ἐορταί τῶν διαφόρων Αι Θανάσηδων καί αγι- Ἀνδρέηδων καί, καί προφάσεις πρός ἀργίαν. Ἡ Κυριακή ἀργία καί 2-3 μόνον ἡμέραις τό ἔτος ὁλόκληρον, εἶναι ἀρκετή τεμπελιά... Μοῦ εἶχε πέσει εἰς τά χεριά... ἕνα γαλλικό βιβλίον ἔχον τόν τίτλον PANORAMA DU PREDICATEUR, ὀγκῶδες... θά ἐκδοθῆ ἕνα τέτοιο ὑπό καλῶν κληρικῶν καί λόγιων συνεργαζομένων ἐπί τούτω. Καί τό ὄνομα Ἅγιος θά λείψη... ε) Θά καταργηθοῦν τά μοναστήρια, αι ἐστίαι πάσης διαφθορᾶς καί καταχρήσεως ἠθικῆς καί περιουσιακῆς. Τά κτήματά των θά γίνουν τῶν γεωργῶν...
Φυσικά αὐτά πού ἐκθέτω ἀνωτέρω εἶναι ἐλάχιστα σημεῖα. Θά εἶναι πολλά ἀκόμα τά χρήζοντα μεταρρυθμίσεως... Θά σᾶς εἴπουν κ. Πρόεδρε, ὅτι εἶναι δυσκολος ἡ ἐπιχείρησις τοιούτου ἔργου, ὅτι ὁ λαός θά ἑξαναστῆ κατά τῶν νέων εἰκονοκλαστῶν. Ὅτι θά ἐγερθῆ ἐπανάστασις κατά τῶν βεβήλων. Τίποτα ἀπό ὅλα αὐτά δέν θά συμβῆ, τήν ὥρα πού θά ἔχη μεγαλώσει τό ἰδικόν σᾶς γόητρον... Ἄν ἡ ENTENTE (σ.σ. οἱ δυτικοί μας σύμμαχοι), ὡς ὅλοι πεποίθαμεν, ἐπιβάλη τούς ὅρους τῆς εἰρήνης, θά προσφέρη εἰς τόν Βενιζέλον - Ἑλλάδα τουλάχιστον τήν Κύπρον. Αὐτό εἶναι ἡ σκέψις μου... Οὐδείς θά ἔχη τό ἀνάστημα νά δημιουργῆ ταραχάς, οἴας κατά Θεοτόκη ἐδημιούργουν διά τά εὐαγγελικά...
Ἡ καταλλήλως συγκροτηθησομένη παρασκευαστική τῆς μεταρρυθμίσεως ἱεραρχία, θά ἔχη ὡς αἰτίαν τῆς ἐργασίας τήν ἀνάγκη τῆς διαρρυθμίσεως τῶν θρησκευτικῶν ἠμῶν πραγμάτων... μέ τήν περικοπήν τῆς ἐκτάσεως τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου. Δεύτερον, ἡ ἀντίληψις ἥν ἔχω, ὅτι ὁ ἑλληνικός λαός, ὁ πολύς, οἱ ἐργαται καί οἱ ἀγρόται, δέν ἀγαποῦν κάτ οὐσίαν τά θεία μηδέ εἶναι εὐλαβεῖς. Εἰς τάς Ἐκκλησίας πηγαίνουν γυναῖκες, οἱ δέ ἐργάται καί ἀγρόται τήν βλασφημίαν κατά τοῦ θείου ἔχουν εἰς τά χείλη των ὡς σίελον καθημερινόν.
Ἄλλωστε, ἡ ἐσωτέρα διαρρύθμισις τῶν ἐκκλησιῶν δέν θά ἀλλάξη, πρός τό παρόν... Ὁ ἀγών ὁ γενομενος ἐν Γαλλία τελευταίως, δέν ἦτο ἀσθενέστερος ἀπό ἐκεῖνον πού προβλέπομεν...
Ἰδικός Σας ΑΝΔΡΕΑΣ ΜΙΧΑΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣ
(Δ.Γατόπουλος, Ανδρέας Μιχαλακόπουλος 1875-1938, Αθήνα, Ελευθερουδάκης, 1947, σσ. 90-93)
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΣΤΟΥΣ ΑΝΤΙΝΕΟΤΑΞΙΤΕΣ: http:// anti-neotaxites.blogspot.com/ 2012/10/ blog-post_13.html#ixzz2UFePkqMU
Ο κηδεμών του Μελετίου Μεταξάκη, Ελευθέριος Βενιζέλος, το έτος 1920 εδοκιμάσθη σκληρώς. Τα πράγματα απέδειξαν ότι η πανελλαδική υποδοχή της 17ης Αυγούστου 1920 εις Αθήνας, ήτο πλαστή. Αί εκλογαί της 1ης Νοεμβρίου του ιδίου έτους ανέδειξαν την ηνωμένην Αντιπολίτευσιν. Ο Βενιζέλος απέτυχε να εκλεγή και βουλευτής, δεν υπέφερεν δέ την εντροπήν και κρυφίως εγκατέλειψε την Ελλάδα, δηλώσας ότι αποχωρεί της πολιτικής.
Την 16ην του αυτού μηνός, δι΄ απλού εγγράφου του τότε Υπουργού Θ. Ζαίμη, εγνωρίζετο εις τον «ευρυνούστατον» μεταρρυθμιστήν, μητροπολίτην Αθηνών Μελέτιον Μεταξάκην, ότι δια Βασιλικού Διατάγματος δημοσιευθέντος εις την εφημερίδα της Κυβερνήσεως (16.11.1920), εθεωρείτο άκυρος η κατα του Αθηνών Θεοκλήτου Μηνοπούλου απόφασις του Ειδικού Ανωτάτου Εκκλησιαστικού Δικαστηρίου, δι΄ ης καθηρέθη ούτος και ενεκλείσθη εις την Ι.Μ. Γοργουπηκόου, και εκάλει τον Μελέτιον να απέλθη του θρόνου, ίνα τον καταλάβη ως κανονικός δικαιούχος ο Θεόκλητος.
Ο εκθρονισθείς Μελέτιος μετέβη άνευ χρονοτριβής εις την Αρχιεπισκοπήν Αμερικής, επαρχίαν τότε της Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Ελλάδος, δυνάμει του υπ΄ αριθ. 2388/18.3.1908 Συνοδικού Τόμου του Πατριαρχείου της Κων/πόλεως.
Εκεί μεταβάς εκίνησεν εις απείθειαν τον Επίτροπον Ροδοστόλου Αλέξανδρον, τον οποίον ο ίδιος είχε ορίσει το έτος 1918 ως διοργανωτήν της Αρχιεπισκοπής της Αμερικής. Συμμαχήσας δέ μετ΄ αυτού διέκοψαν αμφότεροι την Εκκλησιαστικήν επικοινωνίαν μετά της Ι. Συνόδου της Ελλάδος!!
Και απο κοινού συνεκάλεσαν την 1ην Κληρικολαικήν Συνέλευσιν εν τω ιερώ Ναώ της Αγίας Τριάδος εν Ν. Υόρκη, ένθα και απεφάσισαν την αυτονόμησιν της Ελληνικής Αρχιεπισκοπής Αμερικής απο της Εκκλησίας της Ελλάδος!!
Τους αποστάτας αυτούς (Μελέτιον και Αλέξανδρον), η Ιερά Σύνοδος της Ελλάδος απεκήρυξεν ως σχισματικούς, χαρακτηρίσασα αμφοτέρους «πλάνητας και γόητας και λυμεώνας της ποίμνης του Χριστού», απειλήσασα να κηρύξη δέ σχισματικούς και πάντας τους ακολουθούντας αυτούς. «Βάσει δέ μηνύσεως του καθηγητού του Πανεπιστημίου Παύλου Καρολίδου κατά του Μελετίου Μεταξάκη, διετάχθη προανάκρισις, δι΄ ής εγνωματεύθη, ότι πρέπει να εισαχθή εις δίκην ενώπιον της ιεράς Συνόδου. Την 15ην Νοεμβρίου 1921, η Ιερά Σύνοδος της Ελλάδος διέταξεν την «διαξαγωγήν ανακρίσεων κατά του Μελετίου». Και την 29ην Δεκεμβρίου 1921, ο Μεταξάκης καθηρέθη ευλόγως δια σωρείαν εκκλησιαστικών παραβάσεων και δή, δια δημιουργίαν σχίσματος. Καθηρημένος δέ ών, «ενεθρονίσθη»εν Κων/πόλει την 24ην Ιανουαρίου 1922, ως Οικουμενικός Πατριάρχης Κων/πόλεως Μελέτιος Δ΄!!
Πρώτη δέ πράξιν που υπέγραψεν, ήτο η άρσις του υπ΄ αριθ. 2388/18.3.1908 «Πατριαρχικού Τόμου», δι΄ ού εξεχωρείτο η πνευματική εποπτεία του αποδήμου Ελληνισμού εις την Ι.Σύνοδον της Ελλάδος.
Καθηρημένος παρίστανε τον οικουμενικόν, πολιτικοί δέ ήσκησαν πίεσιν εις την Εκκλησίαν της Ελλάδος και αύτη όλως αντικανονικώς ήρε την καθαίρεσιν την 24ην Σεπτεμβρίου 1922, ήτοι 9 μήνας απο της επιβολής της.
Πατριαρχεύων ο Μελέτιος ενήργησε δια πολλών και ποικίλων παρεμβάσεων, δια να εκλεγή εις τον Μητροπολιτικόν Θρόνον των Αθηνών, ο ομόφρων και σύμμαχος αυτού Χρυσόστομος Παπαδόπουλος, και το επέτυχεν.
Αριστίνδην Σύνοδος την 23ην Φεβρουαρίου του έτους 1923 εξέλεξεν, εχειροτόνησεν και ενεθρόνισεν τον Χρυσόστομον Παπαδόπουλον, εις τον Μητροπολιτικόν Θρόνον Αθηνών, εξωσθέντος του Θεοκλήτου!
Οφειλέτης ών ο νεοεκλεγείς εις τον Μελέτιον Μεταξάκην, πρώτον μεν ανεγνώρισεν αυτόν ως νόμιμον και κανονικόν Πατριάρχην Κων/πόλεως. Δεύτερον δε ανεκάλεσεν τον Μητροπολίτην Γερμανόν απο την Αρχιεπισκοπήν Αμερικής, ένθα ούτος πειθαρχών εις εντολήν της Ιεράς Συνόδου της Ελλάδος, απο του έτους 1922 εποίμαινε τους Ορθοδόξους της διασποράς εν Αμερική.
Το έτος 1923, ο Μελέτιος Μεταξάκης, μετ΄ άλλων ομοφρόνων του συνεκρότησεν εν Κων/πόλει, το κατά αυτόν «Πανορθόδοξον Συνέδριον»· (ΒΛ. ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΕΝ ΚΩΝ/ΠΟΛΕΙ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ (10/5-8/6-1923) . Εκεί απεφασίσθη «η μεταρρύθμισις του Ιουλιανού ημερολογίου», «ετάχθη υπέρ της μονιμοποιήσεως της εορτής του Αγίου Πάσχα» και υπέρ της «διακοπής της συνεχείας της εβδομάδος». Απεφάσισεν, ότι είναι επιτρεπτός «ο γάμος των ιερέων και διακόνων μετά την χειροτονίαν», καθώς και εις τους «εν χηρεία τελούντας ιερείς και διακόνους», εθεώρησαν δέ επιτρεπτόν και τον Βον γάμον! Ορθόν επίσης έκρινεν «όπως κείρεται η κόμη των κληρικών και όπως η εν τη κοινωνία εξωτερική περιβολή αυτών μή απομακρύνηται του ρυθμού της ενδυμασίας των κοσμικών». Απεδέχθη(!) τον καθ΄ εκάστην Κυριακήν συνεορτασμόν ωρισμένων εορτών, επί τω σκοπώ να ολιγωστεύσωσιν αι αργίαι!
Πρό της αποτροπαίας αυτής προδοσίας ο φύλαξ της ορθοδοξίας λαός δεν άντεξεν· επενέβη δυναμικώς και επέτυχεν την απομάκρυνσιν του Μελετίου Μεταξάκη απο την Κων/πόλιν. Απομακρυνθείς δέ ούτος την 10.7.23 με «το πρόσχημα αναρρωτικής αδείας», τελικώς την 20ην Σεπτεμβρίου 1923 απέστειλεν «την εκ του θρόνου παραίτησίν του», και εγκατεστάθη εις Κάτω Κηφισίαν Αττικής. Αυτοεξόριστος εις Κηφισίαν, έγινε το δεξί χέρι του Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου· εξώθησε δέ αυτόν εις την Ανταρκτικήν «μεταρρύθμισιν του Ιουλιανού ημερολογίου», τον Μάρτιον του έτους 1924. Απο την Κηφισίαν, πως; Δεν γνωρίζομεν· ανερριχήθη εις τον Πατριαρχικόν θρόνον Αλεξανδρείας, με σκοπόν να επιβάλη την «ημερολογιακήν μεραρρύθμισιν», ήν και επέβαλε, και καθιέρωσε κοινάς προσευχάς μετά αιρετικών. Επεθύμησε να καταλάβη και τον θρόνον Ιεροσολύμων δια τον αυτόν σκοπόν, δηλαδή να επιβάλη και εκεί τον νεωτερισμόν του Νέου ημερολογίου, αλλά ησθένησε βαρέως. Τυπτόμενος υπό της συνειδήσεως εις τας τελευταίας στιγμάς της ζωής του εκραύγαζεν· «Βασανίζομαι διότι έσχισα την Εκκλησίαν». (Αρχιμ. Φιλοθέου Ζερβάκου «νέον και Παλ. ημερολόγιον και οι καρποί του», σελ. 7).
May 28, 2012Οἱ Γραικύλοι, 1821-1996
(Πρέπει νὰ διευκρινήσωμε πὼς ὁ ὑποφαινόμενος καθηγητὴς Πανεπιστημίου εἶναι καὶ νομοταγὴς πολίτης τοῦ κράτους τῶν Ἀθηνῶν, κράτους ποὺ βασίζεται στὴν Παλιγγενεσία τοῦ 1821, καὶ πιστὸς τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ποὺ ἀκολουθεῖ τὸ νέο ἡμερολόγιο. Ξέρει ὅμως ὅτι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας, σὲ ἀντίθεση μὲ αὐτὴν τῶν Καθολικῶν, δὲν γνωρίζει οὔτε Ἱερὰ Ἐξέταση, οὔτε " nihil obstat" καὶ " imprimatur" τῆς παπικῆς λογοκρισίας, καὶ πὼς τὸν μὴ Γραικύλο δὲν φοβίζουν οἱ ἀντικονφορμιστικὲς ἰδέες)
«Γιορτάσαμε» ἐφέτος (σ.σ. 1996) 175 χρόνια γραικυλισμοῦ. Τὸ φαινόμενο τῆς ἑλληνικῆς παρακμῆς εἶναι τεράστιο γιὰ νὰ ἠμπορεῖ ν'ἀναλυθεῖ ἐπιστημονικὰ σὲ τοῦτες τὶς ἐλάχιστες σελίδες. Εἶναι καὶ φοβερὰ ἐπώδυνο γιὰ ὅλους μας ὅταν μᾶς στήνουν μπροστὰ στὸν ἐξομολογητὴ-ψυχαναλυτὴ τῆς δικῆς μας Ἱστορίας.
Ὅταν ὁ Φράγκος Καρλομάγνος ἐσφετερίσθη, τὸ 800 μ.Χ., τὸ ὅνομα Ρωμαῖος καὶ ἀπὸ Romanos μᾶς ὑποβίβασε σὲ Grecos καὶ ὅταν ὁ Κωστῆς Παλαμᾶς, 1200 χρόνια ἀργότερα, ἐξήγησε τὸν ὑποβιβασμὸ γράφοντας : “Ἕλληνες [εἴμαστε] γιὰ νὰ ρίχνουμε στάχτη στὰ μάτια τοῦ κόσμου, πραγματικὰ [ὅμως] "Ρωμιοί”, ὁ γραικυλισμὸς εἶχε γίνει πλέον κοινὴ συνείδηση ἑνὸς ἔθνους καταφερτζήδων, χωρὶς θεϊκὴ πνοή. “Κι ἔτσι - προσθέτει ὁ Παλαμᾶς- ἔγινε ὁ ἐξευτελισμένος Ρωμιὸς τῶν φωνακλάδων τῶν καφενείων, ὁ φασουλῆς Ρωμιὸς τῶν σατυρογράφων, ὁ ἀσυνείδητος Ρωμιὸς μέσα στὸ ψευτοβασίλειο”. Ὁμοίως, ὁ θεωρητικὸς τοῦ ἑλληνικοῦ ἐθνικισμοῦ, καθηγητὴς Δημήτρης Βεζανῆς (1904-1968), ἔγραφε πὼς μετὰ τὸ 1821 στὴν Ἑλλάδα ὅλοι οἱ Ἕλληνες, ὅλα τὰ κόμματα ἐδήλωναν ἐθνικιστές, δηλαδὴ ἐμπορεύοντο τὸν ἐθνικισμό. Ἔτσι, στὴν οὐσία, οὐδεὶς Ἕλλην ἦταν ἐθνικιστής, οὔδεὶς θὰ ἐθυσίαζε τὴν καρριέρα του γιὰ τὴν ὑπερτάτη ἀξία τοῦ ἐθνικισμοῦ. “Τὸ ἑλληνικὸ φιλότιμο -ἔλεγε-... εἶναι ἡ τάση νὰ ἐκτιμοῦμε περισσότερο ἀπὸ κάθε τι ἄλλο τὸν ἑαυτό μας... Καμιὰ κανενὸς εἴδους ὑπεροχὴ δὲν μᾶς εἶναι ἀνεχτή... Καταπληκτικὴ εἶναι ἡ ἐπικράτηση τῆς ψευτιᾶς παντοῦ... Ὅποιος πιστεύει θεωρεῖται ἐλαττωματικὸς ἄνθρωπος, εὐκολόπιστος, κουτός... Ἔχουμε ἀπελπιστικὴ ὁμοιομορφία".
Ὁ γραικολατῖνος Κοραῆς εἶχε ὑποστηρίξει ὡς ἐθνικὰ ὀνόματα ἤ τὸ Γραικὸς ἤ τὸ Ἕλλην, τονίζοντας: "Ἕν ἀπὸ τὰ δύο λοιπὸν ταῦτα εἶναι τὸ ἀληθινὸν τοῦ ἔθνους ὄνομα. Ἐπρόκρινα τὸ Γραικὸς, ἐπειδὴ οὕτω μᾶς ὀνομάζουσι καὶ ὅλα τὰ φωτισμένα ἔθνη τῆς Εὐρώπης", μὴ θέλοντας νὰ λάβῃ ὑπ, ὄψιν του ὅτι ὁ δικός μας χῶρος τῆς Ἐνδιάμεσης Περιοχῆς μέχρι τὸν Ἰνδὸ Ποταμὸ πάντοτε μᾶς ἤξερε ὡς Ῥωμηούς (Ῥούμ), Ῥωμηοὺς μὲ ἦτα καὶ ὄχι μὲ ἰῶτα.
Στὸν Καναδᾶ, οἱ Ἰνδιάνοι ὑποβιβάσθησαν σὲ ἀπόλυτα παράσιτα, σὲ φολκλόρ, μὲ μοναδικὸ πλέον προορισμὸ νὰ κοσμοῦν τὰ μουσεῖα τῆς χώρας γιὰ νὰ δίνουν στοὺς "λευκούς", πολιτιστικοὺς προγόνους! Ὁμοίως, οἱ Δυτικοὶ σὲ ἀναζήτηση προγόνων, συρρίκνωσαν τὴν Ῥωμηοσύνη ποὺ ἐξετείνετο ἀπὸ Ἀδριατικῆς μέχρι Καυκάσου, καὶ μετέπλασαν τοὺς Ἕλληνες σὲ κακότεχνους Περικλῆδες τοὺς ὁποίους τοποθέτησαν στὸ εὐρωπαϊκὸ μουσεῖο κηρίνων προσωπικοτήτων.
Ἀπὸ τὸ 1821 ἡ παρακμὴ ὑπῆρξε τριπλή:
a) Πολιτικὴ Παρακμή:
Μὲ τοὺς τρεῖς ἐπιφανεστέρους γραικολατίνους, τὸν Ἰωάννη Κωλέττη, τὸν Ἐλευθέριο Βενιζέλο -ὁ ὁποῖος εἶχε δηλώσει μὲ ὑπερηφάνεια σ' ἕναν δημοσιογράφο, τὸν Ἰανουάριο τοῦ 1919: "Πνευματικῶς εἶναι Ἑλληνολατῖνος"- καὶ τὸν Κωνσταντῖνο Καραμανλῆ. Ὁ τελευταῖος, δυσπιστῶντας πὼς ἦτο δυνατὸν νὰ ἀναγεννηθῇ μὲ οἱονδήποτε τρόπο ὁ Ἕλλην γραικύλος, ἔδωσε στὸν ἑαυτό του τὸν ῥόλο τοῦ ἡγέτου τῆς ἑλληνικῆς παρακμῆς καὶ ἐπέτυχε αὐτὸ ποὺ εἶχαν ἀποτύχει νὰ ἐπιβάλουν οἱ ἡγέτες τῆς δυτικῆς παρατάξεως τῶν τελευταίων χρόνων τοῦ Βυζαντίου: νὰ ἐντάξῃ τὸν Ἕλληνα χειροπόδαρα στὸ φραγκικὸ πολιτικὸ σύνολο τῆς ΕΟΚ. Ὁ Καραμανλῆς συμφωνοῦσε μὲ τὴν ἀνάλυση τοῦ γραικύλου ποὺ εἶχε κάνει τὸ 1919 ὁ Βενιζέλος, σχετικὰ μὲ τὴν ἐκστρατεία τῆς Σμύρνης. Ὁ Βενιζέλος εἶχε τότε γράψει: "Ἡ ὑπὸ τῶν Δυνάμεων ἀποφασισθεῖσα μόλις πρὸ 60 ἡμερῶν καθαρῶς ἑλληνικὴ κατοχὴ τῆς Σμύρνης, ἥτις ἐθεωρήθη τότε καὶ δικαίως ὡς ἡ ἀπαρχὴ μίας νέας ἑλληνικῆς μεγαλουργίας, θ' ἀποδειχθῇ ὅτι δὲν ἦτο παρὰ ἕν μετέωρον στιγμιαίας λάμψεως, τὸ ὁποῖον ἐφώτισεν μόνον τὴν ἑλληνικὴ ἀθλιότητα".
Γι' αὐτὸ καὶ ὁ Καραμανλῆς δὲν ἐδίστασε νὰ πάῃ στὸ Ἄαχεν τῆς Γερμανίας γιὰ νὰ ἀποδεχθῇ τὸ βραβεῖο Καρλομάγνου. Ἐὰν ἔβγαιναν ἀπὸ τὸν τάφο τους οἱ Βυζαντινοὶ αὐτοκράτορες τοῦ Θ΄αἰῶνος καὶ ἔβλεπαν τοὺς σημερινοὺς Ἕλληνες νὰ γίνονται ὑπήκοοι τοῦ Καρλομάγνου, τί θὰ ἔλεγαν; Θὰ ἔβλεπαν στὶς 9 Νοεμβρίου 1988, τὸν Χρῆστο Σαρτζετάκη, πρόεδρο τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας, παρέα μὲ τὸν προκάτοχό του Κωνσταντῖνο Καραμανλῆ καὶ τὸν πρόεδρο τῆς Κύπρου Βασιλείου, νὰ προσκυνοῦν τὸν πνευματικὸ συνεχιστὴ τοῦ Καρλομάγνου, τὸν ἀποκαλούμενο "πατέρα τῆς Εὐρώπης" Jean Monnet, κατὰ τὴν διάρκεια τῆς μεταφορᾶς τῶν λειψάνων του στὸ Πάνθεον τῶν Παρισίων. Καὶ ὁ Χίτλερ γιὰ νὰ προσδέσῃ στὴν Εὐρώπη τὴν Ἐνδιάμεση Περιοχή, συνεκρότησε μία μεραρχία Εὐρωπαίων ὁπλιτῶν SS τὴν ὁποία ἀπεκάλεσε χαρακτηριστικὰ μεραρχία Καρλομάγνου.
β) Θρησκευτικὴ Παρακμή:
Τὸ 1833, οἱ Ἀγγλογάλλοι παρεκίνησαν τὸ ἑλληνικὸ κρατίδιο ποὺ εἶχαν κατασκευάσει, νὰ δημιουργήσῃ αὐτοκέφαλη Ἐκκλησία παρὰ τὶς σφοδρὲς διαμαρτυρίες τοῦ οἰκουμενικοῦ πατριαρχείου καὶ τὴν ἀντίθεση τῆς ἑλληνικῆς κοινῆς γνώμης. Στόχος ἦταν ἡ διαίρεση τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ ἡ πλήρης καθυπόταξή της διὰ μέσου τῆς δυτικοποιήσεώς της. Κατόπιν αὐτοῦ, τὰ νεοσύστατα φραγκοεμπνευσμένα κρατίδια τῆς Βαλκανικῆς ἠκολούθησαν τὸ παράδειγμα τῶν Ἀθηνῶν καὶ ἀποσχίσθησαν ἀπὸ τὸ Φανάρι. Στὸ καθένα ἀπὸ τὰ κράτη αὐτὰ ὁ Πάπας, ὁ ὁποῖος ἀνέκαθεν ἦτο τὸ δεξὶ χέρι τοῦ δυτικοῦ ἰμπεριαλισμοῦ, ἐξήσκησε τὴν ἐπιρροή του γιὰ τὴν ταχεία δυτικοποίηση τῆς Ὀρθοδοξίας, ἡ ὁποία ἔφθασε καὶ μέχρι προσπαθείας ἀφανισμοῦ της κατὰ τὸν δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, ὅταν οἱ καθολικοὶ Κροάτες κατέσφαξαν τοὺς ὀρθοδόξους Σέρβους.
Στὴν Ἑλλάδα ὁ ἐκκλησιαστικὸς ἡγέτης ποὺ συνέβαλε τὰ μέγιστα στὴν πλήρη δυτικοποίηση τῆς Ὀρθοδοξίας ὑπῆρξε ὁ Μελέτιος Μεταξάκης (1871-1935). Ὁ ὑπουργὸς τοῦ Βενιζέλου, Ἀνδρέας Μιχαλακόπουλος, σὲ μία μακροσκελῆ ἐπιστολὴ πρὸς τὸν πρωθυπουργό του, μὲ ἡμερομηνία 10 (23) Νοεμβρίου 1916, τοῦ ἐξέθετε τὴν ἀναγκαιότητα ῥιζικῆς μεταρρυθμίσεως τῆς Ἑλληνικῆς Ἐκκλησίας μὲ στόχο τὴν πλήρη δυτικοποίησή της (κατάργηση τῶν νηστειῶν, τῶν ἑορτῶν τῶν ἁγίων, τῶν μοναστηρίων, ὀλιγώτερο παπᾶ καὶ πολὺ ἱεροκήρυκα-ἑρμηνευτή, ὀλιγώτερες ἀκολουθίες, ὀλιγώτερη ὀρθοστασία κ.λ.π.). Καὶ ὁ νοῦς του ἐπῆγε στὸν Μεταξάκη ὁ ὁποῖος, ἀπὸ τὸ 1910, ἦταν μητροπολίτης Κιτίου Κύπρου. Καὶ ἔγραφε ὁ Μιχαλακόπουλος: Πρέπει νὰ τοποθετήσουμε στὴν κεφαλὴ αὐτῆς τῆς ἀληθῶς ἐπαναστατικῆς μεταρρυθμίσεως ἕναν ἱερωμένο μὲ μεγάλες ἀντιλήψεις, περίπου ὅπως εἶσθε ἐσεῖς στὴν πολιτική. Καὶ τὸν ἔχετε: εἶναι ὁ Κύπρου. Θὰ γίνῃ, ὑπὸ τὴν προστασία σας, ὁ Βενιζέλος τῆς Ἑλληνικῆς Ἐκκλησίας.
Καὶ πράγματι, τὸ 1918, ὁ Κρητικὸς σὰν τὸν Βενιζέλο, Μεταξάκης, σὲ ἡλικία 47 ἐτῶν, ἐγένετο μητροπολίτης Ἀθηνῶν καὶ ἀμέσως μετὰ ἐχρησιμοποιήθη ἀπὸ τὴν Κυβέρνηση στὸ Παρίσι, στὸ Λονδῖνο καὶ στὴν Οὐασιγκτῶνα γιὰ τὴν ἐθνικὴ προπαγάνδα. Ὅταν ἔπεσε ὁ Βενιζέλος στὰ τέλη τοῦ 1920, ἀνετράπη καὶ αὐτὸς καὶ αὐτοεξωρίσθη στὶς Ἡνωμένες Πολιτεῖες ὅπου διωργάνωσε τὴν Ἀρχιεπισκοπὴ Βορείου καὶ Νοτίου Ἀμερικῆς. Ἐνῷ δὲ εὑρίσκετο στὶς ΗΠΑ, ἐξελέγη οἰκουμενικὸς πατριάρχης καὶ ἐνεθρονίσθη στὴν Κωνσταντινούπολη τὸν Ἰανουάριο 1922. Μετὰ ὅμως ἀπὸ τὴν ἐπικράτηση τοῦ Κεμάλ, ὁ ῥασοφόρος αὐτὸς πολιτικὸς ὑπεχρεώθη νὰ παραιτηθῇ. Βενιζέλος καὶ Μεταξάκης ὑπῆρξαν συνυπεύθυνοι γιὰ τὴν ἔντονη πολιτικοποίηση και δυτικοποίηση τῆς Ὀρθοδοξίας ποὺ ἔφθασε στὸ σημεῖο τῆς ἀλλαγῆς τοῦ ὀρθοδόξου ἡμερολογίου τὸ 1923, ἀπόφαση ἡ ὁποία ἔγινε ἔκτοτε τὸ σύμβολο τῆς θρησκευτικῆς μας παρακμῆς. Μόνη ἐλπὶς ἐπανορθώσεως δὲν εἶναι βεβαίως ἡ ἀπόσχηση παλαιοημερολογιτῶν ἀπὸ τὸ πληγωμένο σῶμα τῆς Ὀρθοδοξίας, ἀλλὰ ἡ ἐπαναφορὰ κάποιαν ἡμέρα τοῦ πατρίου ἡμερολογίου μὲ ἀπόφαση τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος
γ) Πολιτιστικὴ παρακμή
Τὸ ἐπιστέγασμα τῆς πολιτιστικῆς μας παρακμῆς ἔφθασε τὸ 1981 μὲ τὴν ἔνταξή τῆς Ἑλλάδος στὴν ΕΟΚ ὡς πλῆρες μέλος. Μὲ παραπλήσια ψευδοεπιστημονικὰ ἐπιχειρήματα καὶ σκοπιμότητες οἱ δυτικόπληκτοι πολιτικοί μας, ὅπως εἶχαν πράξει καὶ μὲ τὴν ἀλλαγὴ τοῦ ἡμερολογίου, θὰ ἐπιβάλουν κάποτε τὴν ἀντικατάσταση τοῦ ἑλληνικοῦ μὲ τὸ λατινικὸ ἀλφάβητο. Ἤδη ἀπὸ τὸ 1840, ὁ γραικυλισμὸς τοῦ κρατιδίου τῶν Ἀθηνῶν εἶχε ἐκδηλωθῆ σὲ πολιτιστικοὺς τομεῖς ὅπως στὴν μουσική. Αὐτὸ εἶχε ὡς ἀποτέλεσμα νὰ δεχθοῦμε ὅλους τοὺς τρόπους τῆς δυτικῆς μουσικῆς: Στὴν ἐλαφρὰ μουσική, τὶς φόρμες γκαβότα, πόλκα, μπαγιαντέρα, βάλς, φόξ, ταγκό, μπολερό, τσάρλεστον, σουΐνγκ, ῥόκ -Στὴν ἡμικλασικὴ μουσική, τὶς φόρμες καντσονέτα, σερενάτα, βαρκαρόλα, μπαλλάντα, ῥομάντσα, λήντ, ντουέτο, τρίο, κουαρτέτο καὶ τὸ μαζικὸ τετράφωνο χωροδιακὸ τραγούδι. -Στὴν κλασικὴ μουσική, τὶς φόρμες σόλο, ντουέτο, τρίο, κουαρτέτο, κουϊντέτο, σεξτέτο, σεπτέτο, ὀκτέτο, σουΐτα, σονάτα, κοντσέρτο, συμφωνία, ὄπερα, σέρια, ὄπερα μπούφα, συμφωνικὸ ποίημα χορευτικῆς σκηνῆς. Οἱ πρῶτοι γραικύλοι φιλόμουσοι στὴν χειμερινὴ σαιζὸν τοῦ 1840 -κατὰ τὴν διάρκεια τῆς ὁποίας ἐγκαινιάσθηκε τὸ νέο θέατρο τῶν Ἀθηνῶν ἀπὸ ἕναν ἰταλικὸ θίασο -ἀπόλαυσαν πατεῖς με πατῶ σε 114 παραστάσεις Ντονιτζέττι, Μπελλίνι, καὶ ἄλλων. Καὶ δὲν εἶναι τὸ σημερινὸ λαϊκὸ τραγούδι τοῦ τύπου Θεοδωράκη ποὺ ἠμπορεῖ νὰ ἀνακόψῃ τὸν μουσικὸ παρασιτισμό μας.
Δημήτρης Κιτσίκης
(Αὐτὸ τὸ ἄρθρο, ἐνεκενίασε τὸ πρῶτο τεῦχος τῆς Ἐνδιάμεσης Περιοχῆς, Φθινοπώρου 1996. Εἶχε προηγουμένως ἀπορριφθῆ ἀπὸ τὸν ἐκδότη μου Δημήτρη Κόκκινο τῶν ἐκδόσεων Ἀκρίτας ποὺ ὁ ἴδιος μοῦ τὸ εἶχε ζητήσει γιὰ τὸ περιοδικό του, τὸ ὁποῖο ἔφερε τὸν τίτλο, Ἀκρίτας. Τὸ εἶχε θεωρήσει ἀκραῖο καὶ εἶχε ἁπλῶς φοβηθῆ. Σὲ μία ἐποχὴ ποὺ τὰ blogs ἦσαν ἀκόμη ἄγνωστα καὶ ἐπίσης λόγῳ τῆς ἀνόδου στὴν ἐξουσία τοῦ ἀπιθάνου καὶ τόσο ἐπικινδύνου γιὰ τὸν ἑλληνισμὸ Κώστα Σημίτη, ἀπεφάσισα νὰ βγάλω μὲ μερικοὺς φίλους ἕνα περιοδικὸ ποὺ ὠνομάσαμε Ἐνδιάμεση Περιοχή, τίτλο ἐμπνευσμένο ἀπὸ τὴν γνωστή μου γεωπολιτικὴ θεωρία)
ΤΟ ΝΕΟΝ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΟΝ ΥΠΟ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΣΥΝΟΔΩΝ
ΑΙ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑΣ ΤΟΥ ΝΕΟΥ
ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΩΝ ΕΝ ΚΩΝ/ΠΟΛΕΙ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΣΥΝΟΔΩΝ ΤΟΥ 16ου ΑΙΩΝΟΣ
Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία διά νά ἀντιμετωπίση τήν ἐκ τοῦ Παπισμοῦ ἀφ ἐνός φοβεράν προσηλυτιστικήν δρᾶσιν, ἀλλά καί ἀφ ἑτέρου ἀνακόινη τήν διά παντός μέσου ἐπι χειρουμένην ἐπιβολήν τῆς ἡμερολογιακῆς καινοτομίας, ἐθωράκισεν τήν Ὀρθοδοξίαν διά Συνοδικῶν ἀποφάσεων, καταδικάσασα τήν καινοτομίαν καί ἀποκλείσασα διά πα ντός τήν εἴσοδον αὐτῆς εἰς τήν Ὀρθοδοξίαν. Εἰδικώτερον ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἐχομένη στερρῶς τῶν Ἱερῶν παραδόσεων καί τῶν Ἱερῶν Κανόνων καί ἑδραζομένη ἐπί τῶν πηγῶν τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως, κατέκρινεν καί κατεδίκασεν εἰς Πανορθοδόξους Συνόδους τήν ἐν λόγῳ καινοτομίαν, διότι δι' αὐτῆς ἐπεχειρεῖτο;
1. Καταπάτησις καί ἀθέτησις Ἐκκλησιαστικῆς ῾Εορτολογικῆς Παραδόσεως τότε 1.600 ἐτῶν (σήμερον 2.000).
2. Καταπάτησις τῶν περί τῆς Ἁγίας ῾Εορτῆς τοῦ Πάσχα διατάξεων τῆς Α' Οἰκουμενικῆς Συνόδου.
3. Διατάραξις τοῦ ἑορτολογίου καί τῆς λατρευτικῆς τάξεως, καθόσον ἡ καινοτομία ὡρμᾶτο οὐχί ἐξ ἐκκλησιαστικῶν λόγων, οὐδεμίαν δέ λατρευτικήν ἤ ἄλλην τινά ἀνάγκην ἐθεράπευσεν ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ.
4. Ἀπετέλει, ἡ καινοτομία καθαράν ἐνασχόλησιν περί τήν ἀκρίβειαν τοῦ χρόνου, ἥν οὐκ οἶδεν ἡ Ἐκκλησία.
Πρός τούτοις διαπιστώσασα τότε ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία:
1. Τήν ἐπιμονήν τοῦ Παπισμοῦ ὅπως παντί τρόπῳ εἰσαγάγη τήν ἡμερολογιακήν καινοτομίαν εἰς τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν.
2. Τό γεγονός ὅτι ἐξ αἰτίας τῆς Παπικῆς Καινοτομίας ἐπέρχεται αἰσθητή καί ἐξωτερική διαφοροποίησις μεταξύ τοῦ Παπισμοῦ καί Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ὅσον ἀφορᾶ τήν ἑορτολογικήν λατρευτικήν τάξιν καί ζωήν, διότι ἀπεμακρύνθη διά τοῦ νέου ἡμερολογίου ὁ Παπισμός καί δέν συνεορτάζει μετά τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.
3. Πλήττεται διά τοῦ ἀνωτέρω ἡ προσηλυτιστική δρᾶσις τῆς ἀδιστάκτου Οὐνίας, ἡ ὁποία τόν 16ον αἰώνα ἐμάστιζεν κυριολεκτικῶς τήν Ὀρθοδοξίαν.
4. Καθίστανται ἐμφανέστεραι αἱ κακοδοξίαι τῆς Δύσεως καί συνειδητοποιοῦνται ὑπό τοῦ Ὀρθοδόξου πληρώματος, τοῦ σχίσματος οὕτω πλέον αἰσθητοῦ γενομένου.
Δι' ὅλων τῶν ἀνωτέρω ἐνισχύεται καί διαφυλάσσεται ἡ ὀρθόδοξος συνείδησις τοῦ πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ.
Διά ταῦτα πάντα καί ἵνα ἀνακόινη διά παντός τήν ὁρμήν τῆς Δύσεως καί προφυλάξη τήν ἀκαινοτόμητον πίστιν τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καί Ἁγίων Πατέρων τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων, ἐκ τῶν μιασμάτων τῆς Παπικῆς λεγομένης ἐκκλησίας, ἐνήργησεν ἀποφασιστικῶς καί ἀπέκρουσεν τήν ὀρμήν τῆς Δύσεως δι' ἀποφάσεων Πανορθοδόξων Συνόδων.
Η επέκτασης της ημερολογιακής καινοτομίας (οικουμενιστικής αποστασίας) ήταν πλέον ζήτημα προωθήσεως σε σημαντικές και κρίσιμες θέσεις της εκκλησίας των κατάλληλων προσώπων ,αυτό έγινε με πολιτικές παρεμβάσεις.
Κατά τους μήνας Σεπτέμβριο ,Οκτώβριο και Νοέμβριο του 1921 το ζήτημα της πληρώσεως του χηρεύοντος πατριαρχικού θρόνου εκεινείτο παρά της «εθνικής αμύνης» και προετοιμαζόταν η εκλογή ώς πατριάρχου του Μελετίου Μεταξάκη η οποία έγινε αντικανονικώς την 25η Νοεμβρίου 1921.
Ο Μελέτιος Μεταξάκης μεταβαίνων από την Αμερική στην Κωνσταντινούπολη συναντήθηκε στο Λονδίνο μετά του Λώυδ τζώρτζ και στο Παρίσι μετά της επί των εξωτερικών υποθέσεων της Γαλλικής γερουσίας και του Πουανκαρε ,του Κλεμανσώ και του προέδρου της επί των εξωτερικών επιτροπής της βουλής του Λένγκ. Εις Βάρος του διεξήγοντο προανακρίσεις από την ιερά σύνοδο της εκκλησίας της Ελλάδος και προς κατάπληξιν της Ιεράς συνόδου αυτός εξελέγει Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως!
Στην Αμερική κοινωνούσε αντικανονικώς μετά των εκεί αιρετικών προτεσταντών ,την 17η Δεκεμβρίου 1921 εν ιερατική στολή μετέχων ιερουργίας σε ναό αγγλικανών μετά αυτών γονυπετής προ αγίας τραπέζης ,την οποία ησπάσθη, ομιλήσας και ευλογήσας τους εν τω ναό .
Την 29η Δεκεμβρίου ο Μεταξάκης καθηρέθη ευλόγως για σωρεία εκκλησιαστικών παραβάσεων ,ούτως ενεθρονίσθη Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως , ο οικουμενικός θρόνος απέκτησε αντικανονικώς και ΔΙΚΑΙΩΣ καθηρημένο μητροπολίτη.
ΔΙΑ την εκλογή ο Μητροπολίτης του πατριαρχικού
κλίματος Γερμανός Καραβαγγέλης διηγείται.
Το έτος 1921 η εκλογή μου ως οικουμενικού πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως ήτω βεβαία από τις 17 ψήφους οι 15 αν όχι οι 16 ήταν δικοί μου,τότε φίλος μου λαϊκός πρότεινε ποσόν 10.000 λιρών και πλέον να παραιτηθώ υπέρ του Μελέτιου Μεταξάκη, φυσικά απέρριψα με αγανάκτηση και βδελυγμία την πρόταση του.
Αιφνιδίως όμως ,την προηγούμενη νύκτα της εκλογής με επεσκέφθη κατ ’οίκον ΤΡΙΜΕΛΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΜΥΝΗΣ και παρεκάλεσε θερμώς να αποσύρω την υποψηφιότητα μου υπέρ του Μελετίου Μεταξάκη, αυτός ,λέγανε τα μέλη της επιτροπής θα έφερνε εκατοντάδες χιλιάδες δολαρίων επειδή είχε φιλικότατες σχέσεις μετά επισκόπων προτεσταντών εξ Αμερικής και Αγγλίας ,θα εφένετο χρήσιμος στην εθνική υπόθεση,δια τούτο ήταν επιτακτική ανάγκη να εκλεγεί πατριάρχης ο Μελέτιος Μεταξάκης ,ως έλεγαν ήταν επιθυμία του ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ.
Η κυβέρνηση των Αθηνών είχε διακόψει την αποστολή επιδομάτων και οι πατριαρχικοί υπάλληλοι ήταν 9 μήνες απλήρωτοι .Για αυτόν το λόγο και χάριν του εθνικού συμφέροντος απεδέχθη την πρόταση, ΕΞΑΠΑΤΗΘΕΙΣ, και ανύποπτος προς κατάπληξιν όλων στην Κωνσταντινούπολη.
( αναφορές από το βιβλίο του Α.Δ.Δελήμπαση ‘’ΠΑΣΧΑ ΚΥΡΙΟΥ’’)
Ήταν γνωστό ότι ο Μελέτιος Μεταξάκης ανήκε στην πτέρυγα των προοδευτικών ,ενοχλούμενος στην εμμονή στην ορθόδοξο παράδοση εξεδήλωνε ελευθερίους τάσεις που πολλές φορές εμφανίζοντο ασυγκράτητες ,την γραμμή αυτή ακλουθεί πιστά έκτοτε το πατριαρχείο και οι διάδοχοι του ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΜΕΛΕΤΙΟΥ Δ’. Επίσης απεκαλύφθη ότι ο Μελέτιος Μεταξάκης ήταν μέλος της Μασονικής Στοάς ‘’Αρμονία’’ της Κωνσταντινουπόλεως στην οποία έγινε δεκτός την 15η Μαρτίου 1910 .
Ο γενικός διευθυντής ιδρύματος κρατικών υποτροφιών πρ. καθηγητής παρ.Αθηνών πανεπισ. της αλλοδαπής κ.Κώστας Ν.μπαρμπής, στο βιβλίο του για τον ελευθέριο Βενιζέλο με τίτλο ‘’ΕΘΝΑΡΧΗΣ Η ΕΘΝΙΚΟΣ ΟΛΕΤΗΡΑΣ’’ αναφέρει την διήγηση του Μ.Α ΠΑΠΑΔΑΚΗ για τον ΕΛΕΥΘΕΡΙΟ ΒΕΝΙΖΕΛΟ: πράγματι συμπληρώνει ο Μ.Α Παπαδάκης περί τα ξημερώματα της 4ης ημέρας εγενήθη ο ελευθέριος, αλλά η αφήγηση του δεν σταματά εδώ, μόλις το νεογέννητο σαράντισε μητέρα και μαμή πήγαν στο μoναστήρι και ζήτησαν από τον Ιερόθεο να το βαπτίσει .
Εκείνος δέχτηκε ευχαρίστως ,αλλά ενώ σήκωνε το μωρό από την κολυμβήθρα για να τον τυλίξει με τα μυρόπανα ο ελευθέριος κόπρισε μέσα στην κολυμβήθρα ,ο ηγούμενος παρέδωσε στην μαμή το μωρό προβλέποντας αγανακτισμένος ‘’αυτός είναι σατανάς και θα κάνει κακό στην εκκλησία’’ , και αρνήθηκε να ολοκληρώσει την βάπτιση που συνέχισε ο Γεννάδιος ,ενώ ο πρώτος καταχώρισε το περιστατικό στο ημερολόγιο του..(κεφ 1ο σελ.20)
Η άποψη για την ελληνοεβραϊκή καταγωγή του Βενιζέλου από την πατρική πλευρά δεν υποστηρίζεται μόνον από τον Άγγλο ναύαρχο σερ Τζόν Μάϊκλ ντε Ρόμπεκ που σε επιστολή του προς τον υπουργό εξωτερικών λόρδο Κόρζον τόνιζε μεταξύ άλλων: «με άλλα λόγια ο Βενιζέλος δεν είναι Ελλάδα δεν είναι καν Έλληνας».
ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΟ ΚΑΙ ΕΠΑΙΣΧΥΝΤΟ. ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΑΣΟΝΟ ΥΠΟΥΡΓΟ ΕΠΙ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΜΙΧΑΛΑΚΟΠΟΥΛΟ ΠΟΥ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ ΤΑ ΥΠΟΥΛΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΤΑΞΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΝΟΜΕΥΣΗ ΚΑΙ ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΜΑΣ.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΜΙΧΑΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣ 1875-1938
Επιφανής Αχαιός πολιτικός, νομικός και οικονομολόγος, πρωθυπουργός της Ελλάδας την περίοδο 1924 - 1925.
Μετά την επάνοδο του Βενιζέλου στην εξουσία το 1917 ανέλαβε διάφορα Υπουργεία, μέχρι την αποτυχία του ιδίου και του κόμματός του στις εκλογές του 1920.Παρακάτω θα διαβάσουμε την επιστολή που απεστάλει την 16-11-1916 πρός τον τότε πρωθυπουργό της Ελλάδος Ελευθέριο Βενιζέλο, ο υπουργός του Α.Μιχαλακόπουλος. Σε αυτήν την επιστολή αποκαλύπτονται κατά τρόπο θρασύτατο και αδιάντροπο, τα απο τότε ύπουλα σχέδια της νέας τάξης, και των γνωστών αντιχριστιανικών και ανθελληνικών σκοτεινών δυνάμεων, για την υπονόμευση και εξαφάνιση της Ορθοδοξίας στήν χώρα μας. Οκτώ μόλις χρόνια μετά απο αυτήν την επιστολή, το 1924, επετεύχθει το πρώτο αποφασιστικής σημασίας χτύπημα σε βάρος της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας, δια της βίαιας και πραξικοπηματικής αλλαγής του Πατρίου Ορθοδόξου ημερολογίου. Αυτό το επάρατο σχίσμα κατέστη μια οδυνηρή πραγματικότητα προς μεγάλη χαρά των εχθρών της Πιστεώς μας. Δύο ανάξιοι ποιμένες της Εκκλησίας μας, μασόνοι και οί δύο, ό διαβόητος πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Μελέτιος Μεταξάκης, και ό άβουλος και ανακόλουθος αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χρυσόστομος Παπαδόπουλος, ώς πειθήνια όργανα των αντιχρίστων αφεντικών τους, εξετελώντας τις εντολές τους, κατάφεραν και δίχασαν τον λαό μας σε "παλαιοημερολογίτες" Ορθοδόξους υπό διωγμό, και σε "νεοημερολογίτες" Ορθοδόξους συρόμενους ολοταχώς προς την παναίρεση του Οικουμενισμού, και δια μέσω αυτού στην εωσφορική Νέα Τάξη Πραγμάτων της "Νέας Εποχής" και του Αντιχρίστου.Ακολουθεί η επαίσχυντος επιστολή :
«Σεβαστέ μου κ. Πρόεδρε, σᾶς ἔλεγα πρό καιροῦ εἰς τό Συμβούλιον, ὅτι ὅταν ξεμπερδέψωμεν μέ τό καλό ἀπό τόν ἐθνικό ἀγώνα... πρέπει διά τό καλόν τοῦ τόπου, νά ἀναλάβητε ἕναν ἄλλον, ἐπίσης μεγάλον, τήν τακτοποίησιν ἐπί τό νεωτεριστικώτερον τῶν θρησκευτικῶν μας πραγμάτων... ἐννοῶ καί τά τοῦ κλήρου, καί τά τῶν θρησκευτικῶν ἐκδηλώσεων (λειτουργιῶν, ἑορτῶν, ἥμερων ἀργίας, ἅγιων πολυωνύμων κ.λπ.) καί τά τῶν μοναστηριακῶν κτημάτων καί εἴ τι ἄλλο. Θά σᾶς χρειασθῆ νά τεθῆ ἐπικεφαλῆς τῆς ἀληθῶς ἐπαναστατικῆς μεταρρυθμίσεως ἕνας εὐρείας διάνοιας - σχεδόν σάν καί ἐσάς εἰς τήν πολιτικήν - κληρικός. Τόν ἔχετε. Εἶναι ὁ Κιτιου Κύπρου Μελέτιος Μεταξάκης.
Αὐτός θά γίνη ὑπό τήν κηδεμονία σας ὁ Βενιζέλος τῆς Ἑλληνικῆς Ἐκκλησίας.
Ποῖα τά χρήζοντα μεταρρυθμίσεως, ἀφοῦ ἡ ἐπανάστασις ἡ πολιτική, θέση κατά μέρος τόν Προκόπιον τῶν Ἀθηνῶν καί τούς ομοίους του εἰς τήν διανόησιν καί τόν καλογηρισμόν, καί καταρτίση τήν ἐκκλησιαστικήν ἱεραρχίαν;
α) Κατάργησις τῶν νηστειῶν - αἱ ὁποῖοι εἶναι σήμερον ἕνας τύπος. Κάνεις δέν νηστεύει, εἰ μή ὁ μή ἔχων νά φάγη. Οἱ Ἀγγλοι καί Γερμανοί καί οἱ βόρειοι ἀκόμη Ἰταλοί (πού ἔχουν ἀπελευθερωθῆ ἀπό τόν θρησκευτικόν φανατισμόν) τρώγουν καλά, τρώγοντες δέ καλά καί φυλήν καλήν κατασκευάζουν. Τό φαγί φέρνει τήν δύναμιν πρός ἐργασίαν καί ἡ ἐργασία τό κέρδος καί τό κέρδος τό καλό φαγί... β) Ρύθμισις τῶν διαφορῶν τελετῶν καί λειτουργιῶν ἐπί τό νεωτεριστικώτερον. Λιγώτερο πάπα, λιγώτερο ψάλτη, λιγώτερο διάκο καί πολύ ἱεροκήρυκα - ἑρμηνευτήν. Τί καταλαμβάνει ὁ λαός πού πηγαίνει εἰς τάς ἀκολουθίας; ... ἀπό αὐτάς τάς καταναλωθείσας ὥρας καί τήν ὀρθοστασίαν; Μηδέν.
γ) Οἱ ἱερεῖς ἐξερχόμενοι ἐκ τῶν εἰδικῶν σχολῶν θά ἔχουν μάθει ὄχι τί σημαίνει τό «πρόσχωμεν, τά ἅγια των ἁγίων...», ἀλλά πώς θά ὁμιλήσουν καταλεπτῶς εἰς τόν λαόν... διά τήν ἀποταμίευσιν... διά τά πολιτικά ἀκόμη καθήκοντα τῶν ἀκροατῶν των κ.λπ. δ) θά λείψουν αι ἐορταί τῶν διαφόρων Αι Θανάσηδων καί αγι- Ἀνδρέηδων καί, καί προφάσεις πρός ἀργίαν. Ἡ Κυριακή ἀργία καί 2-3 μόνον ἡμέραις τό ἔτος ὁλόκληρον, εἶναι ἀρκετή τεμπελιά... Μοῦ εἶχε πέσει εἰς τά χεριά... ἕνα γαλλικό βιβλίον ἔχον τόν τίτλον PANORAMA DU PREDICATEUR, ὀγκῶδες... θά ἐκδοθῆ ἕνα τέτοιο ὑπό καλῶν κληρικῶν καί λόγιων συνεργαζομένων ἐπί τούτω. Καί τό ὄνομα Ἅγιος θά λείψη... ε) Θά καταργηθοῦν τά μοναστήρια, αι ἐστίαι πάσης διαφθορᾶς καί καταχρήσεως ἠθικῆς καί περιουσιακῆς. Τά κτήματά των θά γίνουν τῶν γεωργῶν...
Φυσικά αὐτά πού ἐκθέτω ἀνωτέρω εἶναι ἐλάχιστα σημεῖα. Θά εἶναι πολλά ἀκόμα τά χρήζοντα μεταρρυθμίσεως... Θά σᾶς εἴπουν κ. Πρόεδρε, ὅτι εἶναι δυσκολος ἡ ἐπιχείρησις τοιούτου ἔργου, ὅτι ὁ λαός θά ἑξαναστῆ κατά τῶν νέων εἰκονοκλαστῶν. Ὅτι θά ἐγερθῆ ἐπανάστασις κατά τῶν βεβήλων. Τίποτα ἀπό ὅλα αὐτά δέν θά συμβῆ, τήν ὥρα πού θά ἔχη μεγαλώσει τό ἰδικόν σᾶς γόητρον... Ἄν ἡ ENTENTE (σ.σ. οἱ δυτικοί μας σύμμαχοι), ὡς ὅλοι πεποίθαμεν, ἐπιβάλη τούς ὅρους τῆς εἰρήνης, θά προσφέρη εἰς τόν Βενιζέλον - Ἑλλάδα τουλάχιστον τήν Κύπρον. Αὐτό εἶναι ἡ σκέψις μου... Οὐδείς θά ἔχη τό ἀνάστημα νά δημιουργῆ ταραχάς, οἴας κατά Θεοτόκη ἐδημιούργουν διά τά εὐαγγελικά...
Ἡ καταλλήλως συγκροτηθησομένη παρασκευαστική τῆς μεταρρυθμίσεως ἱεραρχία, θά ἔχη ὡς αἰτίαν τῆς ἐργασίας τήν ἀνάγκη τῆς διαρρυθμίσεως τῶν θρησκευτικῶν ἠμῶν πραγμάτων... μέ τήν περικοπήν τῆς ἐκτάσεως τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου. Δεύτερον, ἡ ἀντίληψις ἥν ἔχω, ὅτι ὁ ἑλληνικός λαός, ὁ πολύς, οἱ ἐργαται καί οἱ ἀγρόται, δέν ἀγαποῦν κάτ οὐσίαν τά θεία μηδέ εἶναι εὐλαβεῖς. Εἰς τάς Ἐκκλησίας πηγαίνουν γυναῖκες, οἱ δέ ἐργάται καί ἀγρόται τήν βλασφημίαν κατά τοῦ θείου ἔχουν εἰς τά χείλη των ὡς σίελον καθημερινόν.
Ἄλλωστε, ἡ ἐσωτέρα διαρρύθμισις τῶν ἐκκλησιῶν δέν θά ἀλλάξη, πρός τό παρόν... Ὁ ἀγών ὁ γενομενος ἐν Γαλλία τελευταίως, δέν ἦτο ἀσθενέστερος ἀπό ἐκεῖνον πού προβλέπομεν...
Ἰδικός Σας ΑΝΔΡΕΑΣ ΜΙΧΑΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣ
(Δ.Γατόπουλος, Ανδρέας Μιχαλακόπουλος 1875-1938, Αθήνα, Ελευθερουδάκης, 1947, σσ. 90-93)
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΣΤΟΥΣ ΑΝΤΙΝΕΟΤΑΞΙΤΕΣ: http://
Ο κηδεμών του Μελετίου Μεταξάκη, Ελευθέριος Βενιζέλος, το έτος 1920 εδοκιμάσθη σκληρώς. Τα πράγματα απέδειξαν ότι η πανελλαδική υποδοχή της 17ης Αυγούστου 1920 εις Αθήνας, ήτο πλαστή. Αί εκλογαί της 1ης Νοεμβρίου του ιδίου έτους ανέδειξαν την ηνωμένην Αντιπολίτευσιν. Ο Βενιζέλος απέτυχε να εκλεγή και βουλευτής, δεν υπέφερεν δέ την εντροπήν και κρυφίως εγκατέλειψε την Ελλάδα, δηλώσας ότι αποχωρεί της πολιτικής.
Την 16ην του αυτού μηνός, δι΄ απλού εγγράφου του τότε Υπουργού Θ. Ζαίμη, εγνωρίζετο εις τον «ευρυνούστατον» μεταρρυθμιστήν, μητροπολίτην Αθηνών Μελέτιον Μεταξάκην, ότι δια Βασιλικού Διατάγματος δημοσιευθέντος εις την εφημερίδα της Κυβερνήσεως (16.11.1920), εθεωρείτο άκυρος η κατα του Αθηνών Θεοκλήτου Μηνοπούλου απόφασις του Ειδικού Ανωτάτου Εκκλησιαστικού Δικαστηρίου, δι΄ ης καθηρέθη ούτος και ενεκλείσθη εις την Ι.Μ. Γοργουπηκόου, και εκάλει τον Μελέτιον να απέλθη του θρόνου, ίνα τον καταλάβη ως κανονικός δικαιούχος ο Θεόκλητος.
Ο εκθρονισθείς Μελέτιος μετέβη άνευ χρονοτριβής εις την Αρχιεπισκοπήν Αμερικής, επαρχίαν τότε της Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Ελλάδος, δυνάμει του υπ΄ αριθ. 2388/18.3.1908 Συνοδικού Τόμου του Πατριαρχείου της Κων/πόλεως.
Εκεί μεταβάς εκίνησεν εις απείθειαν τον Επίτροπον Ροδοστόλου Αλέξανδρον, τον οποίον ο ίδιος είχε ορίσει το έτος 1918 ως διοργανωτήν της Αρχιεπισκοπής της Αμερικής. Συμμαχήσας δέ μετ΄ αυτού διέκοψαν αμφότεροι την Εκκλησιαστικήν επικοινωνίαν μετά της Ι. Συνόδου της Ελλάδος!!
Και απο κοινού συνεκάλεσαν την 1ην Κληρικολαικήν Συνέλευσιν εν τω ιερώ Ναώ της Αγίας Τριάδος εν Ν. Υόρκη, ένθα και απεφάσισαν την αυτονόμησιν της Ελληνικής Αρχιεπισκοπής Αμερικής απο της Εκκλησίας της Ελλάδος!!
Τους αποστάτας αυτούς (Μελέτιον και Αλέξανδρον), η Ιερά Σύνοδος της Ελλάδος απεκήρυξεν ως σχισματικούς, χαρακτηρίσασα αμφοτέρους «πλάνητας και γόητας και λυμεώνας της ποίμνης του Χριστού», απειλήσασα να κηρύξη δέ σχισματικούς και πάντας τους ακολουθούντας αυτούς. «Βάσει δέ μηνύσεως του καθηγητού του Πανεπιστημίου Παύλου Καρολίδου κατά του Μελετίου Μεταξάκη, διετάχθη προανάκρισις, δι΄ ής εγνωματεύθη, ότι πρέπει να εισαχθή εις δίκην ενώπιον της ιεράς Συνόδου. Την 15ην Νοεμβρίου 1921, η Ιερά Σύνοδος της Ελλάδος διέταξεν την «διαξαγωγήν ανακρίσεων κατά του Μελετίου». Και την 29ην Δεκεμβρίου 1921, ο Μεταξάκης καθηρέθη ευλόγως δια σωρείαν εκκλησιαστικών παραβάσεων και δή, δια δημιουργίαν σχίσματος. Καθηρημένος δέ ών, «ενεθρονίσθη»εν Κων/πόλει την 24ην Ιανουαρίου 1922, ως Οικουμενικός Πατριάρχης Κων/πόλεως Μελέτιος Δ΄!!
Πρώτη δέ πράξιν που υπέγραψεν, ήτο η άρσις του υπ΄ αριθ. 2388/18.3.1908 «Πατριαρχικού Τόμου», δι΄ ού εξεχωρείτο η πνευματική εποπτεία του αποδήμου Ελληνισμού εις την Ι.Σύνοδον της Ελλάδος.
Καθηρημένος παρίστανε τον οικουμενικόν, πολιτικοί δέ ήσκησαν πίεσιν εις την Εκκλησίαν της Ελλάδος και αύτη όλως αντικανονικώς ήρε την καθαίρεσιν την 24ην Σεπτεμβρίου 1922, ήτοι 9 μήνας απο της επιβολής της.
Πατριαρχεύων ο Μελέτιος ενήργησε δια πολλών και ποικίλων παρεμβάσεων, δια να εκλεγή εις τον Μητροπολιτικόν Θρόνον των Αθηνών, ο ομόφρων και σύμμαχος αυτού Χρυσόστομος Παπαδόπουλος, και το επέτυχεν.
Αριστίνδην Σύνοδος την 23ην Φεβρουαρίου του έτους 1923 εξέλεξεν, εχειροτόνησεν και ενεθρόνισεν τον Χρυσόστομον Παπαδόπουλον, εις τον Μητροπολιτικόν Θρόνον Αθηνών, εξωσθέντος του Θεοκλήτου!
Οφειλέτης ών ο νεοεκλεγείς εις τον Μελέτιον Μεταξάκην, πρώτον μεν ανεγνώρισεν αυτόν ως νόμιμον και κανονικόν Πατριάρχην Κων/πόλεως. Δεύτερον δε ανεκάλεσεν τον Μητροπολίτην Γερμανόν απο την Αρχιεπισκοπήν Αμερικής, ένθα ούτος πειθαρχών εις εντολήν της Ιεράς Συνόδου της Ελλάδος, απο του έτους 1922 εποίμαινε τους Ορθοδόξους της διασποράς εν Αμερική.
Το έτος 1923, ο Μελέτιος Μεταξάκης, μετ΄ άλλων ομοφρόνων του συνεκρότησεν εν Κων/πόλει, το κατά αυτόν «Πανορθόδοξον Συνέδριον»· (ΒΛ. ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΕΝ ΚΩΝ/ΠΟΛΕΙ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ (10/5-8/6-1923) . Εκεί απεφασίσθη «η μεταρρύθμισις του Ιουλιανού ημερολογίου», «ετάχθη υπέρ της μονιμοποιήσεως της εορτής του Αγίου Πάσχα» και υπέρ της «διακοπής της συνεχείας της εβδομάδος». Απεφάσισεν, ότι είναι επιτρεπτός «ο γάμος των ιερέων και διακόνων μετά την χειροτονίαν», καθώς και εις τους «εν χηρεία τελούντας ιερείς και διακόνους», εθεώρησαν δέ επιτρεπτόν και τον Βον γάμον! Ορθόν επίσης έκρινεν «όπως κείρεται η κόμη των κληρικών και όπως η εν τη κοινωνία εξωτερική περιβολή αυτών μή απομακρύνηται του ρυθμού της ενδυμασίας των κοσμικών». Απεδέχθη(!) τον καθ΄ εκάστην Κυριακήν συνεορτασμόν ωρισμένων εορτών, επί τω σκοπώ να ολιγωστεύσωσιν αι αργίαι!
Πρό της αποτροπαίας αυτής προδοσίας ο φύλαξ της ορθοδοξίας λαός δεν άντεξεν· επενέβη δυναμικώς και επέτυχεν την απομάκρυνσιν του Μελετίου Μεταξάκη απο την Κων/πόλιν. Απομακρυνθείς δέ ούτος την 10.7.23 με «το πρόσχημα αναρρωτικής αδείας», τελικώς την 20ην Σεπτεμβρίου 1923 απέστειλεν «την εκ του θρόνου παραίτησίν του», και εγκατεστάθη εις Κάτω Κηφισίαν Αττικής. Αυτοεξόριστος εις Κηφισίαν, έγινε το δεξί χέρι του Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου· εξώθησε δέ αυτόν εις την Ανταρκτικήν «μεταρρύθμισιν του Ιουλιανού ημερολογίου», τον Μάρτιον του έτους 1924. Απο την Κηφισίαν, πως; Δεν γνωρίζομεν· ανερριχήθη εις τον Πατριαρχικόν θρόνον Αλεξανδρείας, με σκοπόν να επιβάλη την «ημερολογιακήν μεραρρύθμισιν», ήν και επέβαλε, και καθιέρωσε κοινάς προσευχάς μετά αιρετικών. Επεθύμησε να καταλάβη και τον θρόνον Ιεροσολύμων δια τον αυτόν σκοπόν, δηλαδή να επιβάλη και εκεί τον νεωτερισμόν του Νέου ημερολογίου, αλλά ησθένησε βαρέως. Τυπτόμενος υπό της συνειδήσεως εις τας τελευταίας στιγμάς της ζωής του εκραύγαζεν· «Βασανίζομαι διότι έσχισα την Εκκλησίαν». (Αρχιμ. Φιλοθέου Ζερβάκου «νέον και Παλ. ημερολόγιον και οι καρποί του», σελ. 7).
May 28, 2012Οἱ Γραικύλοι, 1821-1996
(Πρέπει νὰ διευκρινήσωμε πὼς ὁ ὑποφαινόμενος καθηγητὴς Πανεπιστημίου εἶναι καὶ νομοταγὴς πολίτης τοῦ κράτους τῶν Ἀθηνῶν, κράτους ποὺ βασίζεται στὴν Παλιγγενεσία τοῦ 1821, καὶ πιστὸς τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ποὺ ἀκολουθεῖ τὸ νέο ἡμερολόγιο. Ξέρει ὅμως ὅτι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας, σὲ ἀντίθεση μὲ αὐτὴν τῶν Καθολικῶν, δὲν γνωρίζει οὔτε Ἱερὰ Ἐξέταση, οὔτε " nihil obstat" καὶ " imprimatur" τῆς παπικῆς λογοκρισίας, καὶ πὼς τὸν μὴ Γραικύλο δὲν φοβίζουν οἱ ἀντικονφορμιστικὲς ἰδέες)
«Γιορτάσαμε» ἐφέτος (σ.σ. 1996) 175 χρόνια γραικυλισμοῦ. Τὸ φαινόμενο τῆς ἑλληνικῆς παρακμῆς εἶναι τεράστιο γιὰ νὰ ἠμπορεῖ ν'ἀναλυθεῖ ἐπιστημονικὰ σὲ τοῦτες τὶς ἐλάχιστες σελίδες. Εἶναι καὶ φοβερὰ ἐπώδυνο γιὰ ὅλους μας ὅταν μᾶς στήνουν μπροστὰ στὸν ἐξομολογητὴ-ψυχαναλυτὴ τῆς δικῆς μας Ἱστορίας.
Ὅταν ὁ Φράγκος Καρλομάγνος ἐσφετερίσθη, τὸ 800 μ.Χ., τὸ ὅνομα Ρωμαῖος καὶ ἀπὸ Romanos μᾶς ὑποβίβασε σὲ Grecos καὶ ὅταν ὁ Κωστῆς Παλαμᾶς, 1200 χρόνια ἀργότερα, ἐξήγησε τὸν ὑποβιβασμὸ γράφοντας : “Ἕλληνες [εἴμαστε] γιὰ νὰ ρίχνουμε στάχτη στὰ μάτια τοῦ κόσμου, πραγματικὰ [ὅμως] "Ρωμιοί”, ὁ γραικυλισμὸς εἶχε γίνει πλέον κοινὴ συνείδηση ἑνὸς ἔθνους καταφερτζήδων, χωρὶς θεϊκὴ πνοή. “Κι ἔτσι - προσθέτει ὁ Παλαμᾶς- ἔγινε ὁ ἐξευτελισμένος Ρωμιὸς τῶν φωνακλάδων τῶν καφενείων, ὁ φασουλῆς Ρωμιὸς τῶν σατυρογράφων, ὁ ἀσυνείδητος Ρωμιὸς μέσα στὸ ψευτοβασίλειο”. Ὁμοίως, ὁ θεωρητικὸς τοῦ ἑλληνικοῦ ἐθνικισμοῦ, καθηγητὴς Δημήτρης Βεζανῆς (1904-1968), ἔγραφε πὼς μετὰ τὸ 1821 στὴν Ἑλλάδα ὅλοι οἱ Ἕλληνες, ὅλα τὰ κόμματα ἐδήλωναν ἐθνικιστές, δηλαδὴ ἐμπορεύοντο τὸν ἐθνικισμό. Ἔτσι, στὴν οὐσία, οὐδεὶς Ἕλλην ἦταν ἐθνικιστής, οὔδεὶς θὰ ἐθυσίαζε τὴν καρριέρα του γιὰ τὴν ὑπερτάτη ἀξία τοῦ ἐθνικισμοῦ. “Τὸ ἑλληνικὸ φιλότιμο -ἔλεγε-... εἶναι ἡ τάση νὰ ἐκτιμοῦμε περισσότερο ἀπὸ κάθε τι ἄλλο τὸν ἑαυτό μας... Καμιὰ κανενὸς εἴδους ὑπεροχὴ δὲν μᾶς εἶναι ἀνεχτή... Καταπληκτικὴ εἶναι ἡ ἐπικράτηση τῆς ψευτιᾶς παντοῦ... Ὅποιος πιστεύει θεωρεῖται ἐλαττωματικὸς ἄνθρωπος, εὐκολόπιστος, κουτός... Ἔχουμε ἀπελπιστικὴ ὁμοιομορφία".
Ὁ γραικολατῖνος Κοραῆς εἶχε ὑποστηρίξει ὡς ἐθνικὰ ὀνόματα ἤ τὸ Γραικὸς ἤ τὸ Ἕλλην, τονίζοντας: "Ἕν ἀπὸ τὰ δύο λοιπὸν ταῦτα εἶναι τὸ ἀληθινὸν τοῦ ἔθνους ὄνομα. Ἐπρόκρινα τὸ Γραικὸς, ἐπειδὴ οὕτω μᾶς ὀνομάζουσι καὶ ὅλα τὰ φωτισμένα ἔθνη τῆς Εὐρώπης", μὴ θέλοντας νὰ λάβῃ ὑπ, ὄψιν του ὅτι ὁ δικός μας χῶρος τῆς Ἐνδιάμεσης Περιοχῆς μέχρι τὸν Ἰνδὸ Ποταμὸ πάντοτε μᾶς ἤξερε ὡς Ῥωμηούς (Ῥούμ), Ῥωμηοὺς μὲ ἦτα καὶ ὄχι μὲ ἰῶτα.
Στὸν Καναδᾶ, οἱ Ἰνδιάνοι ὑποβιβάσθησαν σὲ ἀπόλυτα παράσιτα, σὲ φολκλόρ, μὲ μοναδικὸ πλέον προορισμὸ νὰ κοσμοῦν τὰ μουσεῖα τῆς χώρας γιὰ νὰ δίνουν στοὺς "λευκούς", πολιτιστικοὺς προγόνους! Ὁμοίως, οἱ Δυτικοὶ σὲ ἀναζήτηση προγόνων, συρρίκνωσαν τὴν Ῥωμηοσύνη ποὺ ἐξετείνετο ἀπὸ Ἀδριατικῆς μέχρι Καυκάσου, καὶ μετέπλασαν τοὺς Ἕλληνες σὲ κακότεχνους Περικλῆδες τοὺς ὁποίους τοποθέτησαν στὸ εὐρωπαϊκὸ μουσεῖο κηρίνων προσωπικοτήτων.
Ἀπὸ τὸ 1821 ἡ παρακμὴ ὑπῆρξε τριπλή:
a) Πολιτικὴ Παρακμή:
Μὲ τοὺς τρεῖς ἐπιφανεστέρους γραικολατίνους, τὸν Ἰωάννη Κωλέττη, τὸν Ἐλευθέριο Βενιζέλο -ὁ ὁποῖος εἶχε δηλώσει μὲ ὑπερηφάνεια σ' ἕναν δημοσιογράφο, τὸν Ἰανουάριο τοῦ 1919: "Πνευματικῶς εἶναι Ἑλληνολατῖνος"- καὶ τὸν Κωνσταντῖνο Καραμανλῆ. Ὁ τελευταῖος, δυσπιστῶντας πὼς ἦτο δυνατὸν νὰ ἀναγεννηθῇ μὲ οἱονδήποτε τρόπο ὁ Ἕλλην γραικύλος, ἔδωσε στὸν ἑαυτό του τὸν ῥόλο τοῦ ἡγέτου τῆς ἑλληνικῆς παρακμῆς καὶ ἐπέτυχε αὐτὸ ποὺ εἶχαν ἀποτύχει νὰ ἐπιβάλουν οἱ ἡγέτες τῆς δυτικῆς παρατάξεως τῶν τελευταίων χρόνων τοῦ Βυζαντίου: νὰ ἐντάξῃ τὸν Ἕλληνα χειροπόδαρα στὸ φραγκικὸ πολιτικὸ σύνολο τῆς ΕΟΚ. Ὁ Καραμανλῆς συμφωνοῦσε μὲ τὴν ἀνάλυση τοῦ γραικύλου ποὺ εἶχε κάνει τὸ 1919 ὁ Βενιζέλος, σχετικὰ μὲ τὴν ἐκστρατεία τῆς Σμύρνης. Ὁ Βενιζέλος εἶχε τότε γράψει: "Ἡ ὑπὸ τῶν Δυνάμεων ἀποφασισθεῖσα μόλις πρὸ 60 ἡμερῶν καθαρῶς ἑλληνικὴ κατοχὴ τῆς Σμύρνης, ἥτις ἐθεωρήθη τότε καὶ δικαίως ὡς ἡ ἀπαρχὴ μίας νέας ἑλληνικῆς μεγαλουργίας, θ' ἀποδειχθῇ ὅτι δὲν ἦτο παρὰ ἕν μετέωρον στιγμιαίας λάμψεως, τὸ ὁποῖον ἐφώτισεν μόνον τὴν ἑλληνικὴ ἀθλιότητα".
Γι' αὐτὸ καὶ ὁ Καραμανλῆς δὲν ἐδίστασε νὰ πάῃ στὸ Ἄαχεν τῆς Γερμανίας γιὰ νὰ ἀποδεχθῇ τὸ βραβεῖο Καρλομάγνου. Ἐὰν ἔβγαιναν ἀπὸ τὸν τάφο τους οἱ Βυζαντινοὶ αὐτοκράτορες τοῦ Θ΄αἰῶνος καὶ ἔβλεπαν τοὺς σημερινοὺς Ἕλληνες νὰ γίνονται ὑπήκοοι τοῦ Καρλομάγνου, τί θὰ ἔλεγαν; Θὰ ἔβλεπαν στὶς 9 Νοεμβρίου 1988, τὸν Χρῆστο Σαρτζετάκη, πρόεδρο τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας, παρέα μὲ τὸν προκάτοχό του Κωνσταντῖνο Καραμανλῆ καὶ τὸν πρόεδρο τῆς Κύπρου Βασιλείου, νὰ προσκυνοῦν τὸν πνευματικὸ συνεχιστὴ τοῦ Καρλομάγνου, τὸν ἀποκαλούμενο "πατέρα τῆς Εὐρώπης" Jean Monnet, κατὰ τὴν διάρκεια τῆς μεταφορᾶς τῶν λειψάνων του στὸ Πάνθεον τῶν Παρισίων. Καὶ ὁ Χίτλερ γιὰ νὰ προσδέσῃ στὴν Εὐρώπη τὴν Ἐνδιάμεση Περιοχή, συνεκρότησε μία μεραρχία Εὐρωπαίων ὁπλιτῶν SS τὴν ὁποία ἀπεκάλεσε χαρακτηριστικὰ μεραρχία Καρλομάγνου.
β) Θρησκευτικὴ Παρακμή:
Τὸ 1833, οἱ Ἀγγλογάλλοι παρεκίνησαν τὸ ἑλληνικὸ κρατίδιο ποὺ εἶχαν κατασκευάσει, νὰ δημιουργήσῃ αὐτοκέφαλη Ἐκκλησία παρὰ τὶς σφοδρὲς διαμαρτυρίες τοῦ οἰκουμενικοῦ πατριαρχείου καὶ τὴν ἀντίθεση τῆς ἑλληνικῆς κοινῆς γνώμης. Στόχος ἦταν ἡ διαίρεση τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ ἡ πλήρης καθυπόταξή της διὰ μέσου τῆς δυτικοποιήσεώς της. Κατόπιν αὐτοῦ, τὰ νεοσύστατα φραγκοεμπνευσμένα κρατίδια τῆς Βαλκανικῆς ἠκολούθησαν τὸ παράδειγμα τῶν Ἀθηνῶν καὶ ἀποσχίσθησαν ἀπὸ τὸ Φανάρι. Στὸ καθένα ἀπὸ τὰ κράτη αὐτὰ ὁ Πάπας, ὁ ὁποῖος ἀνέκαθεν ἦτο τὸ δεξὶ χέρι τοῦ δυτικοῦ ἰμπεριαλισμοῦ, ἐξήσκησε τὴν ἐπιρροή του γιὰ τὴν ταχεία δυτικοποίηση τῆς Ὀρθοδοξίας, ἡ ὁποία ἔφθασε καὶ μέχρι προσπαθείας ἀφανισμοῦ της κατὰ τὸν δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, ὅταν οἱ καθολικοὶ Κροάτες κατέσφαξαν τοὺς ὀρθοδόξους Σέρβους.
Στὴν Ἑλλάδα ὁ ἐκκλησιαστικὸς ἡγέτης ποὺ συνέβαλε τὰ μέγιστα στὴν πλήρη δυτικοποίηση τῆς Ὀρθοδοξίας ὑπῆρξε ὁ Μελέτιος Μεταξάκης (1871-1935). Ὁ ὑπουργὸς τοῦ Βενιζέλου, Ἀνδρέας Μιχαλακόπουλος, σὲ μία μακροσκελῆ ἐπιστολὴ πρὸς τὸν πρωθυπουργό του, μὲ ἡμερομηνία 10 (23) Νοεμβρίου 1916, τοῦ ἐξέθετε τὴν ἀναγκαιότητα ῥιζικῆς μεταρρυθμίσεως τῆς Ἑλληνικῆς Ἐκκλησίας μὲ στόχο τὴν πλήρη δυτικοποίησή της (κατάργηση τῶν νηστειῶν, τῶν ἑορτῶν τῶν ἁγίων, τῶν μοναστηρίων, ὀλιγώτερο παπᾶ καὶ πολὺ ἱεροκήρυκα-ἑρμηνευτή, ὀλιγώτερες ἀκολουθίες, ὀλιγώτερη ὀρθοστασία κ.λ.π.). Καὶ ὁ νοῦς του ἐπῆγε στὸν Μεταξάκη ὁ ὁποῖος, ἀπὸ τὸ 1910, ἦταν μητροπολίτης Κιτίου Κύπρου. Καὶ ἔγραφε ὁ Μιχαλακόπουλος: Πρέπει νὰ τοποθετήσουμε στὴν κεφαλὴ αὐτῆς τῆς ἀληθῶς ἐπαναστατικῆς μεταρρυθμίσεως ἕναν ἱερωμένο μὲ μεγάλες ἀντιλήψεις, περίπου ὅπως εἶσθε ἐσεῖς στὴν πολιτική. Καὶ τὸν ἔχετε: εἶναι ὁ Κύπρου. Θὰ γίνῃ, ὑπὸ τὴν προστασία σας, ὁ Βενιζέλος τῆς Ἑλληνικῆς Ἐκκλησίας.
Καὶ πράγματι, τὸ 1918, ὁ Κρητικὸς σὰν τὸν Βενιζέλο, Μεταξάκης, σὲ ἡλικία 47 ἐτῶν, ἐγένετο μητροπολίτης Ἀθηνῶν καὶ ἀμέσως μετὰ ἐχρησιμοποιήθη ἀπὸ τὴν Κυβέρνηση στὸ Παρίσι, στὸ Λονδῖνο καὶ στὴν Οὐασιγκτῶνα γιὰ τὴν ἐθνικὴ προπαγάνδα. Ὅταν ἔπεσε ὁ Βενιζέλος στὰ τέλη τοῦ 1920, ἀνετράπη καὶ αὐτὸς καὶ αὐτοεξωρίσθη στὶς Ἡνωμένες Πολιτεῖες ὅπου διωργάνωσε τὴν Ἀρχιεπισκοπὴ Βορείου καὶ Νοτίου Ἀμερικῆς. Ἐνῷ δὲ εὑρίσκετο στὶς ΗΠΑ, ἐξελέγη οἰκουμενικὸς πατριάρχης καὶ ἐνεθρονίσθη στὴν Κωνσταντινούπολη τὸν Ἰανουάριο 1922. Μετὰ ὅμως ἀπὸ τὴν ἐπικράτηση τοῦ Κεμάλ, ὁ ῥασοφόρος αὐτὸς πολιτικὸς ὑπεχρεώθη νὰ παραιτηθῇ. Βενιζέλος καὶ Μεταξάκης ὑπῆρξαν συνυπεύθυνοι γιὰ τὴν ἔντονη πολιτικοποίηση και δυτικοποίηση τῆς Ὀρθοδοξίας ποὺ ἔφθασε στὸ σημεῖο τῆς ἀλλαγῆς τοῦ ὀρθοδόξου ἡμερολογίου τὸ 1923, ἀπόφαση ἡ ὁποία ἔγινε ἔκτοτε τὸ σύμβολο τῆς θρησκευτικῆς μας παρακμῆς. Μόνη ἐλπὶς ἐπανορθώσεως δὲν εἶναι βεβαίως ἡ ἀπόσχηση παλαιοημερολογιτῶν ἀπὸ τὸ πληγωμένο σῶμα τῆς Ὀρθοδοξίας, ἀλλὰ ἡ ἐπαναφορὰ κάποιαν ἡμέρα τοῦ πατρίου ἡμερολογίου μὲ ἀπόφαση τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος
γ) Πολιτιστικὴ παρακμή
Τὸ ἐπιστέγασμα τῆς πολιτιστικῆς μας παρακμῆς ἔφθασε τὸ 1981 μὲ τὴν ἔνταξή τῆς Ἑλλάδος στὴν ΕΟΚ ὡς πλῆρες μέλος. Μὲ παραπλήσια ψευδοεπιστημονικὰ ἐπιχειρήματα καὶ σκοπιμότητες οἱ δυτικόπληκτοι πολιτικοί μας, ὅπως εἶχαν πράξει καὶ μὲ τὴν ἀλλαγὴ τοῦ ἡμερολογίου, θὰ ἐπιβάλουν κάποτε τὴν ἀντικατάσταση τοῦ ἑλληνικοῦ μὲ τὸ λατινικὸ ἀλφάβητο. Ἤδη ἀπὸ τὸ 1840, ὁ γραικυλισμὸς τοῦ κρατιδίου τῶν Ἀθηνῶν εἶχε ἐκδηλωθῆ σὲ πολιτιστικοὺς τομεῖς ὅπως στὴν μουσική. Αὐτὸ εἶχε ὡς ἀποτέλεσμα νὰ δεχθοῦμε ὅλους τοὺς τρόπους τῆς δυτικῆς μουσικῆς: Στὴν ἐλαφρὰ μουσική, τὶς φόρμες γκαβότα, πόλκα, μπαγιαντέρα, βάλς, φόξ, ταγκό, μπολερό, τσάρλεστον, σουΐνγκ, ῥόκ -Στὴν ἡμικλασικὴ μουσική, τὶς φόρμες καντσονέτα, σερενάτα, βαρκαρόλα, μπαλλάντα, ῥομάντσα, λήντ, ντουέτο, τρίο, κουαρτέτο καὶ τὸ μαζικὸ τετράφωνο χωροδιακὸ τραγούδι. -Στὴν κλασικὴ μουσική, τὶς φόρμες σόλο, ντουέτο, τρίο, κουαρτέτο, κουϊντέτο, σεξτέτο, σεπτέτο, ὀκτέτο, σουΐτα, σονάτα, κοντσέρτο, συμφωνία, ὄπερα, σέρια, ὄπερα μπούφα, συμφωνικὸ ποίημα χορευτικῆς σκηνῆς. Οἱ πρῶτοι γραικύλοι φιλόμουσοι στὴν χειμερινὴ σαιζὸν τοῦ 1840 -κατὰ τὴν διάρκεια τῆς ὁποίας ἐγκαινιάσθηκε τὸ νέο θέατρο τῶν Ἀθηνῶν ἀπὸ ἕναν ἰταλικὸ θίασο -ἀπόλαυσαν πατεῖς με πατῶ σε 114 παραστάσεις Ντονιτζέττι, Μπελλίνι, καὶ ἄλλων. Καὶ δὲν εἶναι τὸ σημερινὸ λαϊκὸ τραγούδι τοῦ τύπου Θεοδωράκη ποὺ ἠμπορεῖ νὰ ἀνακόψῃ τὸν μουσικὸ παρασιτισμό μας.
Δημήτρης Κιτσίκης
(Αὐτὸ τὸ ἄρθρο, ἐνεκενίασε τὸ πρῶτο τεῦχος τῆς Ἐνδιάμεσης Περιοχῆς, Φθινοπώρου 1996. Εἶχε προηγουμένως ἀπορριφθῆ ἀπὸ τὸν ἐκδότη μου Δημήτρη Κόκκινο τῶν ἐκδόσεων Ἀκρίτας ποὺ ὁ ἴδιος μοῦ τὸ εἶχε ζητήσει γιὰ τὸ περιοδικό του, τὸ ὁποῖο ἔφερε τὸν τίτλο, Ἀκρίτας. Τὸ εἶχε θεωρήσει ἀκραῖο καὶ εἶχε ἁπλῶς φοβηθῆ. Σὲ μία ἐποχὴ ποὺ τὰ blogs ἦσαν ἀκόμη ἄγνωστα καὶ ἐπίσης λόγῳ τῆς ἀνόδου στὴν ἐξουσία τοῦ ἀπιθάνου καὶ τόσο ἐπικινδύνου γιὰ τὸν ἑλληνισμὸ Κώστα Σημίτη, ἀπεφάσισα νὰ βγάλω μὲ μερικοὺς φίλους ἕνα περιοδικὸ ποὺ ὠνομάσαμε Ἐνδιάμεση Περιοχή, τίτλο ἐμπνευσμένο ἀπὸ τὴν γνωστή μου γεωπολιτικὴ θεωρία)
ΤΟ ΝΕΟΝ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΟΝ ΥΠΟ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΣΥΝΟΔΩΝ
ΑΙ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑΣ ΤΟΥ ΝΕΟΥ
ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΩΝ ΕΝ ΚΩΝ/ΠΟΛΕΙ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΣΥΝΟΔΩΝ ΤΟΥ 16ου ΑΙΩΝΟΣ
Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία διά νά ἀντιμετωπίση τήν ἐκ τοῦ Παπισμοῦ ἀφ ἐνός φοβεράν προσηλυτιστικήν δρᾶσιν, ἀλλά καί ἀφ ἑτέρου ἀνακόινη τήν διά παντός μέσου ἐπι χειρουμένην ἐπιβολήν τῆς ἡμερολογιακῆς καινοτομίας, ἐθωράκισεν τήν Ὀρθοδοξίαν διά Συνοδικῶν ἀποφάσεων, καταδικάσασα τήν καινοτομίαν καί ἀποκλείσασα διά πα ντός τήν εἴσοδον αὐτῆς εἰς τήν Ὀρθοδοξίαν. Εἰδικώτερον ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἐχομένη στερρῶς τῶν Ἱερῶν παραδόσεων καί τῶν Ἱερῶν Κανόνων καί ἑδραζομένη ἐπί τῶν πηγῶν τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως, κατέκρινεν καί κατεδίκασεν εἰς Πανορθοδόξους Συνόδους τήν ἐν λόγῳ καινοτομίαν, διότι δι' αὐτῆς ἐπεχειρεῖτο;
1. Καταπάτησις καί ἀθέτησις Ἐκκλησιαστικῆς ῾Εορτολογικῆς Παραδόσεως τότε 1.600 ἐτῶν (σήμερον 2.000).
2. Καταπάτησις τῶν περί τῆς Ἁγίας ῾Εορτῆς τοῦ Πάσχα διατάξεων τῆς Α' Οἰκουμενικῆς Συνόδου.
3. Διατάραξις τοῦ ἑορτολογίου καί τῆς λατρευτικῆς τάξεως, καθόσον ἡ καινοτομία ὡρμᾶτο οὐχί ἐξ ἐκκλησιαστικῶν λόγων, οὐδεμίαν δέ λατρευτικήν ἤ ἄλλην τινά ἀνάγκην ἐθεράπευσεν ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ.
4. Ἀπετέλει, ἡ καινοτομία καθαράν ἐνασχόλησιν περί τήν ἀκρίβειαν τοῦ χρόνου, ἥν οὐκ οἶδεν ἡ Ἐκκλησία.
Πρός τούτοις διαπιστώσασα τότε ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία:
1. Τήν ἐπιμονήν τοῦ Παπισμοῦ ὅπως παντί τρόπῳ εἰσαγάγη τήν ἡμερολογιακήν καινοτομίαν εἰς τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν.
2. Τό γεγονός ὅτι ἐξ αἰτίας τῆς Παπικῆς Καινοτομίας ἐπέρχεται αἰσθητή καί ἐξωτερική διαφοροποίησις μεταξύ τοῦ Παπισμοῦ καί Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ὅσον ἀφορᾶ τήν ἑορτολογικήν λατρευτικήν τάξιν καί ζωήν, διότι ἀπεμακρύνθη διά τοῦ νέου ἡμερολογίου ὁ Παπισμός καί δέν συνεορτάζει μετά τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.
3. Πλήττεται διά τοῦ ἀνωτέρω ἡ προσηλυτιστική δρᾶσις τῆς ἀδιστάκτου Οὐνίας, ἡ ὁποία τόν 16ον αἰώνα ἐμάστιζεν κυριολεκτικῶς τήν Ὀρθοδοξίαν.
4. Καθίστανται ἐμφανέστεραι αἱ κακοδοξίαι τῆς Δύσεως καί συνειδητοποιοῦνται ὑπό τοῦ Ὀρθοδόξου πληρώματος, τοῦ σχίσματος οὕτω πλέον αἰσθητοῦ γενομένου.
Δι' ὅλων τῶν ἀνωτέρω ἐνισχύεται καί διαφυλάσσεται ἡ ὀρθόδοξος συνείδησις τοῦ πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ.
Διά ταῦτα πάντα καί ἵνα ἀνακόινη διά παντός τήν ὁρμήν τῆς Δύσεως καί προφυλάξη τήν ἀκαινοτόμητον πίστιν τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καί Ἁγίων Πατέρων τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων, ἐκ τῶν μιασμάτων τῆς Παπικῆς λεγομένης ἐκκλησίας, ἐνήργησεν ἀποφασιστικῶς καί ἀπέκρουσεν τήν ὀρμήν τῆς Δύσεως δι' ἀποφάσεων Πανορθοδόξων Συνόδων.
ΕΔΩ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΞΕΚΑΘΑΡΑ ΓΙΑΤΙ ΕΓΙΝΕ Η ΑΛΛΑΓΗ ΤΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ ΠΡΟΣ ΑΠΟΣΤΟΜΟΣΗ ΤΩΝ ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΩΤΩΝ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ ΣΥΓΡΙΤΙΣΤΩΝ ΝΕΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΠΑΓΑΛΑΚΙΑ ΤΟΥΣ
ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΟΣ ΧΑΡΤΗΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ!
http://xristianorthodoxipisti.blogspot.gr/2013/02/blog-post_13.html?spref=fb
ΟΣΕΣ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΕΣ ΑΝΙΣΤΟΡΙΤΕΣ ΚΑΙ ΑΝΤΟΡΘΟΔΟΞΕΣ ΝΑ ΠΡΟΒΑΛΟΥΝ ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΝΕΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΑΙ ,ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΜΕΛΟΙ ΑΙΡΕΤΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΛΟΓΟ ΕΓΩΙΣΜΟΥ
ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΟΙ ΛΟΓΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΟΥΝ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ , ΔΙΟΤΙ ΚΑΙ Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΟΜΟΛΟΓΟΥΣΕ ΧΡΙΣΤΟΝ ΥΙΟ ΘΕΟΥ ,ΑΛΛΑ Ο ΕΓΩΙΣΜΟΣ ΠΟΥ ΠΛΕΟΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΥΡΙΟ ΣΥΣΤΑΤΙΚΟ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΕΙΣ ΤΟΥ -ΛΟΓΟ ΤΗΣ ΠΛΗΡΟΥΣ ΔΙΑΚΟΠΗΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΜΕΤΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ- ΔΕΝ ΤΟΝ ΑΦΗΝΗ ΝΑ ΜΕΤΑΝΟΗΣΕΙ , ΤΟ ΙΔΙΟ ΠΑΘΑΙΝΟΥΝ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου