xristianorthodoxipisti.blogspot.gr ΟΡΘΟΔΟΞΑ ΚΕΙΜΕΝΑ / ΑΡΘΡΑ
Εθνικά - Κοινωνικά - Ιστορικά θέματα
Ε-mail: teldoum@yahoo.gr FB: https://www.facebook.com/telemachos.doumanes

«...τῇ γαρ χάριτί ἐστε σεσωσμένοι διά τῆς πίστεως· και τοῦτο οὐκ ἐξ ὑμῶν, Θεοῦ τὸ δῶρον, οὐκ ἐξ ἔργων, ἵνα μή τις καυχήσηται. αὐτοῦ γάρ ἐσμεν ποίημα, κτισθέντες ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ ἐπι ἔργοις ἀγαθοῖς, οἷς προητοίμασεν ὁ Θεός ἵνα ἐν αὐτοῖς περιπατήσωμεν...» (Εφεσίους β’ 8-10)

«...Πολλοί εσμέν οι λέγοντες, ολίγοι δε οι ποιούντες. αλλ’ούν τον λόγον του Θεού ουδείς ώφειλε νοθεύειν διά την ιδίαν αμέλειαν, αλλ’ ομολογείν μεν την εαυτού ασθένειαν, μη αποκρύπτειν δε την του Θεού αλήθειαν, ίνα μή υπόδικοι γενώμεθα, μετά της των εντολών παραβάσεως, και της του λόγου του Θεού παρεξηγήσεως...» (Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής p.g.90,1069.360)

Η ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΥΜΠΑΝ



Tou Αρχιμ. Επιφανίου Χατζηγιάγκου, Φυσικού

Το πιο σημαντικό ερώτημα
Υπάρχει Θεός; Ένα ερώτημα που απασχόλησε τον άνθρωπο από τα πανάρχαια χρόνια μέχρι σήμερα. Η ύπαρξι του Θεού είναι το πιο βασικό θέμα της ζωής μας. Αν υπάρχει Θεός και μεταφυσικός κόσμος, η ζωή μας έχει νόημα και περιεχόμενο. Αν δεν υπάρχει Θεός, η ζωή μας είναι μια πορεία που ξεκινά από το μηδέν και καταλήγει στο μηδέν. Γι’ αυτό, η πρώτη και βασική αλήθεια που ομολογούμε στο Σύμβολο της Πίστεως είναι η ύπαρξι του Θεού: «Πιστεύω εις ένα Θεόν». Και ο απόστολος Παύλος τονίζει: «Πιστεύσαι δει τον προσερχόμενον τω Θεώ ότι έστι και τοις εκξητούσιν αυτόν μισθαποδότης γίνεται» (Εβρ. 11, 6).

Δηλαδή, εκείνος που πλησιάζει το Θεό για να Τον λατρεύσει, θα πρέπει προηγουμένως να πιστέψει ότι υπάρχει Θεός και ότι θα αποδώσει στον καθένα κατά τα έργα του.
Αφού λοιπόν η ύπαρξι του Θεού είναι το θεμέλιο της πίστεως, γι’ αυτό και πολεμήθηκε όσο τίποτε άλλο από τους υλιστές και άθεους.

Ο Θεός μέσα από τα έργα Του

Πώς θα μπορούσε κάποιος να γνωρίσει τον Θεό και να πιστέψει στην ύπαρξί Του; Βεβαίως ο Θεός ως προς την ουσία Του είναι άυλος και αόρατος. «Θεόν ουδείς εώρακε πώποτε» (Ιω. 1, 18). Φανερώνεται όμως στον άνθρωπο και κάνει αισθητή την παρουσία Του μέσα από τις ενέργειές Του. Το πρώτο και βασικό μέσο με το οποίο ο Θεός φανερώθηκε στους ανθρώπους είναι ο φυσικός κόσμος. Αυτό το μεγαλειώδες Σύμπαν, το απέραντο ως προς το μέγεθος, το τέλειο ως προς την κατασκευή, το αρμονικό ως προς τη λειτουργία, το υπέροχο ως προς την ομορφιά, μαρτυρεί την ύπαρξι ενός απείρου, πανσόφου και παντοδυνάμου Θεού Δημιουργού.
Και όπως ένας ζωγραφικός πίνακας μας υποχρεώνει να δεχθούμε καλλιτέχνη που τον ζωγράφισε, ένα άγαλμα μας παραπέμπει στον γλύπτη που το δη μιούργησε και ένα ρολόι προϋποθέτει ένα ωρολογο ποιό που το κατασκεύασε, έτσι και ο φυσικός κόσμος που βλέπουμε γύρω μας, που είναι απείρως πιο τέλειος και ποικιλόμορφος και πολύπλοκος από κάθε ανθρώπινο κατασκεύασμα, μας υποχρεώνει να δεχθούμε ότι κάποιος τον έπλασε. «Πας οίκος κατα σκευάζεται υπό τινος, ο δε τα πάντα κατασκευάσας Θεός», όπως πολύ εύλογα αποφαίνεται ο απ. Παύλος (Εβρ. 3, 4). Δηλαδή, κάθε σπίτι φτιάχνεται από κά ποιον τεχνίτη και εκείνος που έφτιαξε τα πάντα είναι ο Θεός.

Ο έναστρος ουρανός

«Όλα μιλούν για το Θεό», έλεγε ο εθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός. «Όπου κι αν στρέψω τη ματιά μου, παντού Εσέ, Θεέ, θα δω», ψάλλει ένας χριστιανός ποιητής. Παντού υπάρχει η παρουσία του Θεού μέσα στη φύσι.
Εκεί όμως που ο άνθρωπος κυριεύεται από θαυμασμό και δέος είναι ο έναστρος ουρανός. Τα αναρίθμητα άστρα με τα ποικίλα χρώματα και τη διαφορετική λαμπρότητα, που σαν διαμάντια στολίζουν τον ουράνιο θόλο, είναι ένα από τα πιο μαγευτικά θεάματα της φύσεως.
• Το πρώτο που θαυμάζει κανείς μελετώντας το αστρικό σύμπαν είναι ο αριθμός των αστέρων. Με γυμνό μάτι μπορεί κάποιος να δει περίπου 5.000 α στέρια. Αν όμως στρέψει στον ουρανό ενα ισχυρό τηλεσκόπιο, θα δει πολύ περισσότερα, εκατομμύρια.
Σύμφωνα με τις έρευνες και τις ανακαλύψεις των αστρονόμων, τα αστέρια μέσα στο σύμπαν είναι κατανεμημένα σε τεράστιες ομάδες που ονομάζονται γαλαξίες. Ο κάθε γαλαξίας αποτελείται από 100 έως 200 δισεκατομμύρια άστρα! Υπολογίζεται ότι μέσα στο σύμπαν υπάρχουν γύρω στο ένα τρισεκατομμύ ριο τέτοιοι γαλαξίες! Φανταστείτε λοιπόν πόσα άστρα υπάρχουν.
• Το δεύτερο που θαυμάζει κανείς είναι οι τεράστιες αποστάσεις που χωρίζουν τα αστέρια μεταξύ τους. Όπως γνωρίζουμε από τα μαθητικά μας χρόνια, το φως τρέχει με μια ασύλληπτα μεγάλη ταχύτη τα, την μεγαλύτερη που υπάρχει μέσα στο Σύμπαν. Τρέχει με 300.000 χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο! Δηλαδή σ’ ένα δευτερόλεπτο διανύει απόστασι σχεδόν από τη Γη μέχρι τη Σελήνη.
Η απόστασι από τη Γη μέχρι τον Ήλιο είναι 150 εκατομμύρια χιλιόμετρα. Ένα αεροπλάνο θα χρειαζόταν 20 χρόνια για να πάει στον Ήλιο. Το φως ό μως, με την ιλιγγιώδη ταχύτητά του, κάνει αυτό το ταξίδι μόλις σε 8 λεπτά.
Το πιο κοντινό αστέρι σε μας είναι ο «εγγύτατος του Κενταύρου». Ξέρετε πόσο χρόνο κάνει το φως για να έλθει από εκεί μέχρις εδώ; Το φως, με την ταχύτητα των 300.000 χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο, χρειάζεται 4 ολόκληρα χρόνια να ταξιδεύει, για να φτάσει από τον εγγύτατο του Κενταύρου μέχρι τη Γη. Ένα αεροπλάνο θα χρειαζόταν 6 εκατομμύρια χρόνια! Και αυτό, όπως είπαμε, είναι το πιο κοντινό μας αστέρι. Υπάρχουν αστέρια που απέχουν 20, 30, 60 έτη φωτός και περισσότερο.
Η διάμετρος του γαλαξία μας είναι 100.000 ετη φωτός. Δηλαδή, για να πάει το φως από τη μια άκρη του γαλαξία μέχρι την άλλη χρειάζεται να ταξιδεύει 100.000 χρόνια! Δεν μπορεί ο άνθρωπος να συλλάβει τις αποστάσεις αυτές. Ας μην προχωρήσουμε στις αποστάσεις μεταξύ των γαλαξιών και στη διάμετρο του Σύμπαντος, γιατί θα μας καταλάβει ίλιγγος.
• Ένα τρίτο θέμα που προκαλεί θαυμασμό είναι τα μεγέθη των άστρων.
Για παράδειγμα ο Ήλιος, που είναι ένα αστέρι μέσου μεγέθους, είναι 1.300.000 φορές μεγαλύτερος από τη Γη. Αν θεωρήσουμε τον Ήλιο σαν ενα πορτοκάλι, η Γη θα είναι κοντά του σαν κόκκος άμμου! Και υπάρχουν αστέρια πολύ μεγαλύτερα από τον Ήλιο.
• Άλλο σημαντικό χαρακτηριστικό του Σύμπαν τος είναι η κίνησι. Όλα τα ουράνια σώματα κινούν ται. Η Σελήνη κινείται γύρω από τη Γη. Η Γη και οι άλλοι πλανήτες κινούνται γύρω από τον Ήλιο. Ολόκληρο το ηλιακό σύστημα κινείται γύρω από το κέν τρο του γαλαξία κ.ο.κ.
Οι ταχύτητες των κινήσεων αυτών είναι τερά στιες. Η Γη περιστρέφεται γύρω από τον Ήλιο με ταχύτητα 110 χιλιάδες χιλιόμετρα την ώρα.
Άλλα και οι άλλοι πλανήτες περιστρέφονται με μεγάλες ταχύτητες γύρω από τον Ήλιο, σε αυστηρά καθορισμένες τροχιές, υπακούοντας σε θαυμάσιους νόμους (νόμοι του Κέπλερ).
Και όχι μόνο το δικό μας σύστημα, αλλά όλα τα άστρα, οι γαλαξίες, τα σμήνη των γαλαξιών, κινούν ται με απόλυτη τάξι και αρμονία. Ένας ουράνιος τροχονόμος, ενα αόρατο χέρι κατευθύνει τις τερά στιες ουράνιες σφαίρες, ώστε να ακολουθούν απαρασάλευτα και για αιώνες την πορεία τους μέσα στο α χανές Σύμπαν.
• Το πιο καταπληκτικό όμως είναι ότι όλα τα ουράνια σώματα έλκονται μεταξύ τους με μια αόρατη και μυστηριώδη δύναμι, που λέγεται παγκόσμια έλξι, ή βαρύτητα.
Αν υποθέσουμε ότι για μια στιγμή σταματούσε να υπάρχει η δύναμι αυτή της βαρύτητας, όλα τα ουράνια σώματα θα ξέφευγαν από τις τροχιές τους και το Σύμπαν θα διαλυόταν.
Ποιος έθεσε την θαυμαστή αυτή δύναμι που συ νέχει και περικρατεί το Σύμπαν; Ο μέγιστος των φυσικών όλων των αιώνων, που ανακάλυψε και το νόμο της παγκοσμίου έλξεως, ο βαθειά θρησκευόμενος επιστήμων και βαθύς μελετητής της Αγίας Γραφής, ο Ισαάκ Νεύτων, γράφει στο περίφημο έργο του «Principia»: «Ο μεγαλοπρεπής δεσμός που συνδέει τα άστρα μεταξύ τους είναι δυνατό να προέρχεται μόνο από τη σοφία και τη βούλησι ενός Όντος ισχυρού και λογικού. Και αυτό το ονομάζουμε Κύριο και Θεό Παντοδύναμο».
Και ο μεγάλος φιλόσοφος της αρχαίας Ελλάδος Αριστοτέλης λέει τα εξής:
«Όπως ο ναυτικός που βλέπει να προβάλλει από μακρυά κάποιο καράβι με ολάνοιχτα πανιά, σκέφτεται πως υπάρχει δίχως άλλο κάποιος κυβερνήτης του καραβιού που το κατευθύνει και το προσεγγίζει στο λιμάνι, έτσι και όσοι σήκωσαν για πρώτη φορά τα μάτια τους στον ουρανό και άντίκρυσαν τον ήλιο να διανύει την τροχιά του από την ανατολή μέχρι τη δύσι και είδαν τις καλοχαραγμένες γραμμές των ά στρων, αναζήτησαν τον Μεγάλο Δημιουργό του υπέροχου αυτού Σύμπαντος, γιατί ήταν αναγκασμένοι λογικά να παραδεχθούν, ότι αυτός ο θαυμάσιος για την αρμονία του κόσμος δεν μπορεί να έγινε στην τύχη, αλλά χρωστά την ύπαρξί του σε κάποιο Ον πανίσχυρο και άπειρο» (Σέξτος, Εμπειρ. Δογμ. III, 2)

Ο Ήλιος

Ας δούμε τώρα τον ήλιο, το λαμπρό αυτό άστρο που μας φωτίζει, μας θερμαίνει και μας ζωογονεί.
• Οι φυσικές ιδιότητες τον ήλιου
Ο ήλιος απέχει από τη γη, όπως έχουμε αναφέρει, 150 εκατομμύρια χιλιόμετρα και είναι ως προς το μέγεθος 1.300.000 φορές μεγαλύτερος από τη γη.
Γύρω απ’ αυτόν περιστρέφονται οι πλανήτες, τους οποίους έλκει με τη βαρύτητά του.
Η ύλη από την οποία αποτελείται (κυρίως τα αέρια υδρογόνο και ήλιο) βρίσκεται σε διάπυρη κατάστασι. Η θερμοκρασία στην επιφάνεια του είναι 6.000 βαθμοί Κελσίου, ενώ στο κέντρο του φτάνει τους 15 εκατομμύρια βαθμούς!
Ο ήλιος εκπέμπει τεράστια ποσά θερμότητας στο διάστημα. Ένα μέρος της θερμότητας αυτής δέχεται και η γη και έτσι υπάρχει και διατηρείται η ζωή.
Ένα μεγάλο ερώτημα που απασχόλησε τους επιστήμονες είναι το πώς παράγει τη θερμότητα του ο ήλιος. Μετά από πολλές μελέτες κατέληξαν στο συμπέρασμα, ότι η θερμότητα που εκπέμπει ο ήλιος οφείλεται στην πυρηνική ενέργεια. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι το φωτεινό αυτό άστρο, όπως και όλα τα άστρα του ουρανού, είναι ένα γιγαντιαίο πυρηνικό εργοστάσιο. Με θαυμαστούς μηχανισμούς «καίει» το καύσιμό του, που είναι το υδρογόνο και ακτινοβολεί σταθερά εδώ και 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια.
Με τον ίδιο σταθερό ρυθμό θα συνεχίσει να ακτινοβολεί για άλλα τόσα χρόνια. Η θαυμαστή αυτή σταθερότητα, με την οποία εκπέμπει την ακτινοβολία και τη θερμότητα, που είναι τόσο απαραίτητη για την ύπαρξι και την διατήρησι της ζωής, οφείλεται σ’ ένα ρυθμιστικό παράγοντα, κι αυτός είναι η βαρύτητα. Αυτή συγκρατεί τις τεράστιες δυνάμεις που προκαλούνται στο εσωτερικό του ήλιου και δεν τον αφήνει να εκραγεί.
• Η χρησιμότητα του ήλιου
Ο ήλιος είναι η πηγή της ζωής στον πλανήτη μας. Ας δούμε μερικές από τις πολύτιμες προσφορές του.
1. Με τη θερμότητα που εκπέμπει εξασφαλίζεται η κατάλληλη θερμοκρασία για να γίνουν οι βιοχημικές διαδικασίες μέσα στους ζωντανούς οργανισμούς, και να παραχθούν οι διάφορες ουσίες που είναι απαραίτητες για τη ζωή.
2. Συντελεί σε μια θαυμαστή λειτουργία, τη φωτοσύνθεσι, χάρι στην οποία τα φυτά παίρνουν νερό από τη γη και διοξείδιο του άνθρακα από την ατμό σφαιρα και μας δίνουν οξυγόνο και τη γλυκόζη. Το οξυγόνο το αναπνέουμε και η γλυκόζη αποτελεί βα σικό συστατικό των τροφών μας.
3. Μέ τη θερμότητά του ο ήλιος εξατμίζει το νε ρό της θάλασσας, το μετατρέπει σε υδρατμούς, που στη συνέχεια γίνονται βροχή για να ποτίσουν ολό κληρη τη γη.
Κάθε χρόνο εξατμίζονται από τη θάλασσα 400 τρισεκατομμύρια τόννοι νερού.
4. Επίσης ο ήλιος προκαλεί τους ανέμους, οι οποίοι μεταφέρουν τους υδρατμούς σε όλη τη γη. Επι πλέον οι άνεμοι εξασφαλίζουν μια ομοιόμορφη κατανομή της θερμοκρασίας στον πλανήτη μας.
5. Τέλος ο ήλιος είτε άμεσα είτε έμμεσα είναι η πηγή ενέργειας στη γη, αφού τα ξύλα, τα κάρβουνα, τα πετρέλαια και τα άλλα καύσιμα οφείλουν την προέλευσί τους στη φωτοσύνθεσι και συνεπώς στον ήλιο. Αλλά και οι τροφές που τρώμε είναι κι αυτές κονσέρβες ηλιακής ενέργειας.

«Οι ουρανοί διηγούνται δόξαν θεού»

Όλα αυτά και άλλα πολλά μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι υπάρχει ένας πάνσοφος και παντοδύναμος δημιουργός που τα σχεδίασε και τα έπλασε.
Το αχανές Σύμπαν με τα τρισεκατομμύρια άστρα, οι αρμονικές κινήσεις τους, η μυστηριώδης έλξι που τα συγκρατεί, ο θαυμαστός μηχανισμός με τον οποίο φωτοβολούν, η γενικότερη τάξι που επικρατεί στο Σύμπαν, οι τέλειοι νόμοι που το κυβερνούν, καθώς και ένας βαθύτερος σκοπός που κρύβεται σ’ αυτό, μας προκαλούν τον θαυμασμό και την έκπληξι. Δεν μπορεί όλα αυτά να έγιναν τυχαία. Όλα μαρτυρούν και φωνάζουν με μια σιωπηλή κραυγή, ότι υπάρχει Θεός, και όλα ψάλλουν και υμνούν με μια μυστική μελωδία τα μεγαλεία του Πλάστη. «Οι ουρανοί διη γούνται δόξαν Θεού, ποίησιν δε χειρών αυτού αναγ γέλλει το στερέωμα». (Ψαλμ. 18, 2).
Ένας μεγάλος φιλόσοφος, ο Καντ, έλεγε: «Δύο πράγματα γεμίζουν την ψυχή μου με θαυμασμό· ο έναστρος ουρανός που είναι πάνω μου και η φωνή της συνειδήσεως που είναι μέσα μου».
Ο πρώτος αστροναύτης Γιούρυ Γκαγκάριν είπε κάποτε: «Εκεί που πέταξα δεν είδα πουθενά τον Θεό». Πόσο επιπόλαια έβγαλε αυτό το συμπέρασμα! Απάντησι σ’ αυτό που είπε έδωσε ένας άλλος αστροναύτης, ο Γκόρτον Κούπερ, με δύο πτήσεις στο διάστημα: «Κατά τις πτήσεις μου στο διάστημα, ούτε κι εγώ είδα πουθενά το Θεό· είδα όμως μερικά από τα θαύματα που δημιούργησε». Τέλος, ο μεγάλος μουσουργός Haydn είπε: «Μ’ αυτό τον τρόπο πρέπει να εξοικειωθούμε προς τα θαύματα του ουρανού ώστε να γίνουν γέφυρα προς τον Θεό».

Η Γη, ένας μοναδικός πλανήτης

• Γενικά στοιχεία
Η γη είναι ο τρίτος στη σειρά πλανήτης. Είναι μια τεράστια σφαίρα με διάμετρο 13.000 χιλιόμετρα και μάζα 6 εξάκις εκατομμύρια τόννους. Περιστρέφεται γύρω από τον ήλιο με ταχύτητα 110.000 χιλιόμετρα την ώρα σαν ένα τεράστιο διαστημόπλοιο με 6 δισεκατομμύρια επιβάτες. Κινείται με σταθερό χρόνο περιστροφής, σε αυστηρά καθορισμένη τροχιά, χωρίς τραντάγματα ή θορύβους. Και το κυριότερο δε στηρίζεται πουθενά. Κινείται στο κενό. Ο χρόνος περιστροφής της γης γύρω από τον ήλιο είναι 365 ήμερες και 6 ώρες περίπου. Η ακρίβεια στο χρόνο περιστροφής είναι καταπληκτική. Σε 1.800 χρόνια δεν άλλαξε ούτε κατά ένα εκατοστό του δευτερολέπτου. Γι’ αυτό μπορούμε να προβλέψουμε με ακρίβεια και τις εκλείψεις.
Εκτός από την κίνησι γύρω από τον ήλιο η γη περιστρέφεται και γύρω από τον εαυτό της σε 24 ώρες.
Αυτές είναι οι πιο γνωστές κινήσεις της γης. Υπάρχουν όμως και άλλες, δεκατέσσερις συνολικά.
• Υπάρχουν εξωγήινοι;
Ένα πανάρχαιο ερώτημα που απασχόλησε τον άνθρωπο είναι το αν είμαστε μόνοι στο Σύμπαν. Πολύς λόγος γίνεται για εξωγήινους και για ζωή σε άλλους πλανήτες. Αφού υπάρχουν τόσα τρισεκατομμύρια άστρα και το καθένα έχει τους πλανήτες του, γιατί να θεωρείται απίθανο κάποιοι απ’ αυτούς να έ χουν τις συνθήκες που είναι απαραίτητες για τη ζωή; Αυτό υποστηρίζουν πολλοί, επιστήμονες και μη.
Ωστόσο, οι πιθανότητες για ύπαρξι ζωής σε άλλους πλανήτες όλο και μικραίνουν. Η γη, όπως θα δούμε στη συνέχεια, είναι ένας μοναδικός πλανήτης που συγκεντρώνει όλες τις προϋποθέσεις για την ύπαρξι της ζωής. Και αυτές οι προϋποθέσεις είναι πάρα πολλές, ώστε να είναι εντελώς απίθανο να συγκεντρώνονται όλες μαζί σε ένα πλανήτη.
• Οι θαυμαστές ιδιαιτερότητες της γης
Θα δούμε τώρα κάποιες από τις πάμπολλες ιδιαιτερότητες της γης, που την καθιστούν ένα μοναδικό πλανήτη μέσα στο Σύμπαν.
1. Η θέσις της γης
α) Στον γαλαξία. Η γη βρίσκεται σ’ ένα «ήσυχο» σημείο του γαλαξία μας· στην «Γαλαξιακή Κατοική σιμη Ζώνη» (GHZ). Απέχει 25 χιλιάδες έτη φωτός από το κέντρο του. Αν ήταν πιο κοντά, θα βομβαρδιζόταν από την κοσμική ακτινοβολία η οποία παράγεται από τις εκρήξεις των supernova, που βρίθουν στο κέντρο του γαλαξία. Αυτό θα σήμαινε την καταστροφή της.
Αν αντιθέτως βρισκόταν πιο μακριά, στα όρια του γαλαξία, εκεί δεν υπάρχουν άφθονα μέταλλα απαραίτητα για τη ζωή.
β) Στο Ηλιακό Σύστημα. Η θέσι της γης στο Ηλιακό Σύστημα θεωρείται επίσης ιδανική. Βρίσκεται στην «Κατοικήσιμη Ζώνη» του Ηλιακού Συστήματος. Ούτε κοντά στον Ήλιο, οπότε θα είχαμε πολύ υψηλές θερμοκρασίες, όπως η Αφροδίτη, ούτε μακρυά, ο πότε θα είχαμε χαμηλές θερμοκρασίες, όπως ο Άρης.
Η «χρυσή απόστασι» Γης-Ηλίου εξασφαλίζει τη δυνατότητα σχηματισμού των βιομορίων (υδατανθράκων, πρωτεϊνών κ.λπ) τα οποία συνθέτουν τους ζωντανούς οργανισμούς.
Η θερμοκρασία της γης εξασφαλίζει επίσης την ύπαρξι του νερού σε υγρή φάσι. Το νερό σε υγρή μορφή διαλύει τις χημικές ουσίες, ώστε να μπορούν να ενωθούν μεταξύ τους και να συνθέσουν άλλες πιο πολύπλοκες απαραίτητες στη ζωή.
Ακόμα, αν βρισκόταν στα εξωτερικά όρια του Ηλιακού Συστήματος, θα βομβαρδιζόταν αδιάκοπα από αστεροειδείς και κομήτες.
2. Ο ήλιος. Είναι τέτοιος ο αστρικός τύπος του ήλιου μας (μέγεθος, σταθερότητα ακτινοβολίας, φασματικός τύπος κ.ά.) που ευνοεί την ύπαρξι της ζωής.
3. Λίγο πιο μακρυά από τη Γη περιστρέφονται δύο μεγάλοι πλανήτες· ο Δίας (318 φορές μεγαλύτε ρος της Γης) και ο Κρόνος (95 φορές μεγαλύτερος). Αυτοί λειτουργούν σαν παγίδες των μετεωριτών, κομητών κ.λπ., έλκοντάς τους με την ισχυρή βαρύτητα που έχουν. Είναι τα «αλεξικέραυνα» που προστατεύουν τη γη.
Αν ο Δίας δεν υπήρχε ή βρισκόταν σε εσωτερική τροχιά, η Γη θα δεχόταν μια βροχή από αστρικά αντικείμενα (10.000 φορές περισσότερα), γεγονός που θα εμπόδιζε την ύπαρξι της ζωής.
4. Η κλίσι του άξονα της γης
Ένα άλλο θαυμαστό φαινόμενο που συναντούμε στη Γη είναι ότι ο άξονας περιστροφής της παρου σιάζει μια κλίσι 23,5 μοιρών. Αυτή η κλίσι, σε συν δυασμό με την κίνησι της Γης γύρω από τον Ήλιο ε ξασφαλίζει τις τέσσερις εποχές του έτους.
Αν δεν υπήρχε αυτή η κλίσι δεν θα είχαμε τις εναλλαγές των εποχών, αλλά κάθε περιοχή της Γης θα είχε μονίμως μια εποχή.
5. Η περιστροφή της Γης
Η περιστροφή της Γης γύρω από τον εαυτό της σε 24 ώρες προκαλεί την ημέρα και τη νύκτα.
Αν δεν υπήρχε αυτή η περιστροφή, τότε η μια πλευρά της Γης θα είχε μονίμως ημέρα και η άλλη μονίμως νύκτα.
6. Η ύπαρξι της Σελήνης
Η Γη έχει και ένα δορυφόρο, τη Σελήνη, που περιστρέφεται γύρω απ’ αυτήν. Πέρα από την ομορφιά και τη γοητεία που προκαλεί με το γλυκό της φως, εκπληρώνει και άλλους, ουσιαστικότερους σκοπούς.
Κατ’ αρχήν, η ύπαρξι της Σελήνης με τη σχετικά μεγάλη μάζα της, εξασφαλίζει τη σταθερότητα του άξονα περιστροφής της Γης. Αν η Σελήνη δεν υπήρχε, και μάλιστα στην κατάλληλη θέσι, ή αν ήταν μικρότερη, όπως οι δορυφόροι άλλων πλανητών, ο άξονας της Γης θα άλλαζε διαρκώς διεύθυνσι, με αποτέλεσμα την αστάθεια στο κλίμα, που θα καθιστούσε δύσκολη ή και αδύνατη την ύπαρξι ζωής. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς κάποιου αστροφυσικού, αν δεν υπήρχε η Σελήνη, η θερμοκρασία στη γη θα κατέβαινε στους -100° C το χειμώνα και θα ανέβαινε στους + 150° C το καλοκαίρι!
Μια άλλη συμβολή της Σελήνης είναι οι παλίρροιες που προκαλεί. Όπως γνωρίζουμε τα νερά των θαλασσών ανεβαίνουν και κατεβαίνουν δύο φορές το εικοσιτετράωρο. Αυτό οφείλεται κυρίως στην έλξι της Σελήνης. Με τις παλίρροιες γίνεται ανάδευσι (ανακάτεμα) του νερού της θαλάσσης, γεγονός που αποτρέπει την αποσύνθεσι.
7. Η μάζα της Γης
Ένα άλλο σημαντικό δεδομένο που ευνοεί την ύπαρξι ζωής στον πλανήτη μας είναι η μάζα της Γης. Η Γη διαθέτει την ακριβώς απαιτούμενη μάζα. Αν η μάζα της ήταν μικρότερη, θα είχε μικρότερη βαρυτική έλξι, οπότε δεν θα μπορούσε να συγκρατήσει την ατμόσφαιρα (όπως η Σελήνη). Αν η μάζα της ήταν μεγαλύτερη, θα είλκυε περισσότερους μετεωρίτες που θα προκαλούσαν καταστροφές.

Ερωτήματα
Πώς έτυχαν όλες αυτές οι θαυμαστές συμπτώσεις σ’ ένα και μόνο πλανήτη;
• Πώς έτυχε η Γη να βρίσκεται στην κατάλληλη θέσι μέσα στον γαλαξία;
• Πώς έτυχε να είναι και πλανήτης σ’ ένα αστέρι σαν τον Ήλιο, που είναι κατάλληλος για να συντη ρήσει τη ζωή;
• Πώς έτυχε να βρίσκεται και στην κατάλληλη απόστασι από τον Ήλιο (ούτε πολύ κοντά, ούτε πολύ μακρυά) ώστε να έχει την απαιτούμενη θερμοκρασία για να μπορεί να αναπτυχθεί η ζωή;
• Πώς έτυχε να την περιβάλλουν και δύο μεγάλοι πλανήτες (ο Δίας και ο Κρόνος) που σαν αλεξικέραυνο την προστατεύουν από τους μετεωρίτες και τα άλλα ουράνια αντικείμενα που θα την απειλούσαν;
• Πώς έτυχε ο άξονας της Γης να έχει και την κατάλληλη κλίσι (23,5°), ώστε να υπάρχουν οι εποχές;
• Πώς έτυχε να έχει και ένα δορυφόρο (τη Σελήνη) που να έχει το κατάλληλο μέγεθος ώστε να κρατά σταθερό τον άξονα της για να εναλλάσσονται ομαλά οι τέσσερις εποχές;
• Πώς έτυχε να έχει και την κατάλληλη μάζα ώστε να συγκρατεί την ατμόσφαιρα;
Όλα αυτά και άλλα πολλά ερωτήματα μαρτυ ρούν ένα σοφό σχέδιο, που το επεξεργάσθηκε ένας τέλειος Νους και το πραγματοποίησε μια άπειρη Δύναμι, με σκοπό να κάνει αυτό τον πλανήτη, τη Γη μας, ένα ξεχωριστό δημιούργημα που θα φιλοξενούσε το θαυμαστό φαινόμενο που λέγεται ζωή.
Αν προχωρήσει κανείς περισσότερο, θ’ ανακαλύψει και άλλες συμπτώσεις μέσα στο Σύμπαν και ιδιαιτέρως στη Γη. Όλη αυτή η έρευνα οδηγεί τελικά σ’ ένα συγκλονιστικό συμπέρασμα: Όλο το Σύμπαν, όλος ο φυσικός κόσμος και η Γη ξεχωριστά, έγιναν για τον άνθρωπο. Μη βιαστείτε να πείτε ότι είναι υπερβολή που διακηρύττουν θεολόγοι ή θρησκόληπτοι άνθρωποι. Το συμπέρασμα αυτό είναι μια άποψι στην οποία κατέληξαν στις μέρες μας οι επιστήμονες και ονομάζεται ανθρωπική αρχή.

Η ατμόσφαιρα

Αφού είδαμε μερικές από τις ιδιαιτερότητες που παρουσιάζει ο πλανήτης μας μέσα στο αστρικό σύμπαν, ας πούμε λίγα λόγια και για την ατμόσφαιρα που την καλύπτει.
Ατμόσφαιρα ονομάζεται το στρώμα του αέρα που περιβάλλει τη γη. Είναι μια αέρια θάλασσα, μέ σα στην οποία κολυμπάνε όλοι οι χερσαίοι οργανι σμοί. Συγκρατείται, όπως είπαμε, από την βαρύτητα και φθάνει πρακτικά σε ύψος 3.500 χιλιομέτρων.
Η ατμόσφαιρα είναι μίγμα πολλών αερίων, το καθένα από τα οποία εξυπηρετεί και ένα σκοπό. Τα κυριότερα αέρια είναι τα εξής:
α) Το Οξυγόνο. Βρίσκεται σε ποσοστό 21%. Είναι απαραίτητο για τη ζωή, διότι προκαλεί τις καύσεις μέσα στους οργανισμούς, από τις οποίες παρά γεται κίνησι και κάθε είδους ενέργεια.
Το ποσοστό, στο οποίο το συναντούμε, είναι το ιδανικό για την ομαλή λειτουργία της ζωής. Αν ήταν μικρότερο, θα είχαμε δύσπνοιες. Αν ήταν μεγαλύτερο, θα είχαμε καταστρεπτικές συνέπειες, διότι το oξυγόνο σε μεγάλες ποσότητες είναι τοξικό (δηλητηριώδες) για τους οργανισμούς. Επίσης θα προκαλούνταν εύκολα πυρκαγιές.
β) Το Άζωτο. Βρίσκεται σε ποσοστό 78%. Παίζει κι αυτό σημαντικό ρόλο στο περιβάλλον και στη ζωή. Αφ’ ενός αραιώνει το οξυγόνο. Αφ’ ετέρου με τις αστραπές και τους κεραυνούς ενώνεται με το οξυγόνο, και στη συνέχεια πέφτοντας στη γη με τη βροχή, γίνεται λίπασμα για τα φυτά (αζωτούχα λιπάσματα).
γ) Τρίτο βασικό συστατικό της ατμόσφαιρας είναι το διοξείδιο του άνθρακα. Βρίσκεται γενικά σε πολύ μικρό ποσοστό (μικρότερο του 1%). Όμως η παρουσία του είναι απαραίτητη, όσο και του οξυγό νου. Διότι το διοξείδιο του άνθρακα είναι αναγκαίο για τη φωτοσύνθεσι, κατά την οποία τα φυτά το χρησιμοποιούν μαζί με το νερό για να παρασκευάσουν τη γλυκόζη και στη συνέχεια τους καρπούς, το ξύλο και όλα τα φυτικά παράγωγα. Συνεπώς, χωρίς διοξείδιο του άνθρακα δε θα υπήρχε φυτική ζωή και α σφαλώς ούτε ζωική.
Και εδώ υπάρχουν λεπτές ισορροπίες. Αν το πο σοστό του διοξειδίου του άνθρακα αυξηθεί, τότε έχουμε το φαινόμενο του θερμοκηπίου, που συνεπάγεται αύξησι της θερμοκρασίας της γης. Επίσης η αύξησι θα επέφερε βλαβερές συνέπειες στα ζώα, δύσ πνοια και θάνατο. Αντίθετα, αν το ποσοστό μειωθεί, αυτό θα επηρέαζε τα φυτά και θα είχαμε ελάττωσι του οξυγόνου της ατμόσφαιρας.
δ) Όζον. Είναι ένα αέριο που το συναντούμε στην ανώτερη ατμόσφαιρα σε ύψος 24 χιλιομέτρων. Έχει πάχος μόλις μισό εκατοστό του μέτρου. Και όμως, αυτό το λεπτότατο στρώμα του όζοντος μας προστατεύει σαν μια ομπρέλα από τις βλαβερές υπεριώδεις ακτινοβολίες του ήλιου, που είναι καρκινογόνες!
Όλοι έχουμε ακούσει για την τρύπα του όζοντος και γενικά για την καταστροφή του χρησίμου αυτού αερίου, που έχει ως αποτέλεσμα ο ήλιος να έχει γίνει 500 φορές πιο επικίνδυνος απ’ ό,τι πριν από μερικές δεκαετίες.
ε) Τέλος, βασικό αέριο είναι και οι υδρατμοί, οι οποίοι προέρχονται από την εξάτμισι του νερού των θαλασσών και των λιμνών. Αυτοί οι υδρατμοί γίνονται σύννεφα και στη συνέχεια πέφτουν σαν βροχή στη γη για να καλύψουν τις ανάγκες σε νερό όλων των ζωντανών οργανισμών.
Εκτός όμως από την προμήθεια νερού την οποία εξασφαλίζουν, οι υδρατμοί συντελούν και σε κάτι άλλο πολύ σπουδαίο. Μειώνουν τη μεγάλη διαφορά θερμοκρασιών που θα υπήρχε μεταξύ ημέρας και νύκτας. Αν δεν υπήρχαν υδρατμοί στην ατμόσφαιρα, την ημέρα η γη θα καιγόταν από την υψηλή θερμοκρασία, ενώ την νύκτα θα υπήρχε πολικό ψύχος. Επομένως, ζωή δεν θα μπορούσε εύκολα να υπάρξει.
Πέρα απ’ αυτά που αναφέραμε για τη χρησιμότη τα του κάθε αερίου ξεχωριστά, θα πρέπει να συμπληρώσουμε και κάποιες άλλες σημαντικές ωφέλειες που μας προσφέρει η ατμόσφαιρα.
• Κατ’ αρχήν αποτελεί το μέσο της διαδόσεως του ήχου. Ο κάθε ήχος (ομιλία, μουσική, θόρυβος κ.λπ.) ταξιδεύει και φτάνει στο αυτί μας μέσω του ατμοσφαιρικού αέρα.
• Επίσης η ατμόσφαιρα μας προστατεύει από τους μετεωρίτες, οι οποίοι όταν μπουν στην ατμόσφαιρα, λόγω της μεγάλης ταχύτητας που έχουν, υπερθερμαίνονται εξ αιτίας της τριβής τους με τον αέρα, αναφλέγονται και διαλύονται. Είναι τα «αστέρια» που βλέπουμε να πέφτουν τις νύκτες. Σπάνια φτάνουν στη γη. Ενώ στη Σελήνη, που δεν υπάρχει ατμόσφαιρα, πέφτουν πολύ περισσότεροι μετεωρίτες και δημιουργούν τους γνωστούς κρατήρες που βλέπουμε στην επιφάνειά της.
Γι’ αυτή τη λεπτομέρεια ο μεγάλος Άγγλος φυσικός Joule (Τζάουλ) αναφωνεί:
«Η ψυχή μου ξεχειλίζει από θαυμασμό και ευγνωμοσύνη, όταν σκέφτομαι τη θαυμάσια οργάνωσι, που επενόησε ο Δημιουργός της Φύσεως, για να προστατεύσει τα πλάσματά Του. Χωρίς την ατμόσφαιρα, που μας καλύπτει σαν μια ασπίδα, θα ήμασταν εκτεθειμένοι συχνά σε βομβαρδισμό αναπόφευκτο».

Οι θάλασσες (υδρόσφαιρα)

Μετά από την ατμόσφαιρα και όλα τα θαυμαστά που γνωρίσαμε γι’ αυτήν, ας στρέψουμε την προσοχή μας στις θάλασσες, τις απέραντες αυτές δεξαμενές του νερού.
• Το νερό και οι θαυμαστές ιδιότητές του
Το νερό είναι η πιο πολύτιμη ουσία στο σύμπαν. Και οι λόγοι είναι κυρίως οι εξής:
α) Αποτελεί βασικό στοιχείο στη φωτοσύνθεσι. Όπως αναφέραμε και πιο πάνω, κατά τη φωτοσύνθεσι τα φυτά παίρνουν νερό από τη γη με τις ρίζες τους και διοξείδιο του άνθρακα από την ατμόσφαιρα και μετά από πολύπλοκες χημικές διαδικασίες παρά γουν οξυγόνο και γλυκόζη. Συνεπώς το οξυγόνο που αναπνέουμε προέρχεται από το νερό που απορροφούν τα φυτά.
β) Είναι άριστος διαλύτης. Το νερό που περιέχε ται στο σάλιο και στα υγρά του στομάχου διαλύει τις θρεπτικές ουσίες που βρίσκονται στις τροφές και έ τσι μπορεί ο οργανισμός να τις απορροφήσει και να τις αφομοιώσει.
γ) Διατηρεί σταθερή τη θερμοκρασία των οργανισμών. Κι αυτό διότι το νερό δεν αλλάζει εύκολα τη θερμοκρασία του. Αυτή η ιδιότητα εξασφαλίζει στους οργανισμούς, που αποτελούνται κατά 70% από νερό, μια θερμική σταθερότητα στις αυξομειώσεις της θερμοκρασίας του περιβάλλοντος.
Για τους πιο πάνω λόγους, και για πολλούς άλλους, το νερό είναι περισσότερο αναγκαίο από την τροφή. Χωρίς τροφή μπορεί να ζήσει κάποιος για μερικές εβδομάδες. Χωρίς νερό όμως δεν μπορεί να ζήσει ούτε μια εβδομάδα.
• Η προμήθεια του νερού
Αφού λοιπόν το νερό είναι τόσο πολύτιμο και αναγκαίο, θα πρέπει με κάποιο τρόπο να το προμηθεύονται όλοι οι ζωντανοί οργανισμοί.
Όλοι γνωρίζουμε τον καταπληκτικό τρόπο με τον οποίο προμηθεύεται η γη το πολύτιμο αυτό αγαθό. Υπάρχουν οι τεράστιες αποθήκες νερού· οι θάλασσες και οι λίμνες. Με τη θερμότητα του ήλιου εξατμίζονται μεγάλες ποσότητες νερού.
Όπως ήδη αναφέραμε, κάθε χρόνο εξατμίζονται από τις θάλασσες και τις λίμνες 400 τρισεκατομμύρια τόννοι νερού.
Με τους άνεμους οι υδρατμοί αυτοί μεταφέρονται παντού, σε όλη τη γη.
Εκεί, γίνεται το αντίθετο φαινόμενο. Οι υδρατμοί ψύχονται, υγροποιούνται, γίνονται σύννεφα και μετά βροχή, η οποία πέφτει και ποτίζει όλη τη γη.
Όσον αφορά τη βροχή, πρέπει να πούμε ότι ο τρόπος δημιουργίας της είναι ακόμα άγνωστος. Μόνο θεωρίες υπάρχουν. Επίσης είναι θαυμαστό το γεγονός ότι οι σταγόνες της βροχής έχουν κάποιο όριο ως προς το μέγεθος.
Διαφορετικά, αν ήταν μεγαλύτερες, θα σκορπούσαν θάνατο και όχι ζωή.
• Όλοκληρώνοντας την αναφορά μας αυτή για τη θάλασσα αξίζει να πούμε ότι:
α) Οι θάλασσες καλύπτουν το 70% της επιφα νείας της γης. Αν κάλυπταν μεγαλύτερη έκτασι, θα είχαμε πλημμύρες, υγρασία και άλλα ανεπιθύμητα φαινόμενα που θα δυσκόλευαν τη ζωή. Αν κάλυπταν μικρότερη έκτασι, θα υπήρχε ξηρασία και λιγότερη βλάστησι, που κι αυτό θα είχε αρνητικές συνέπειες στους ζωντανούς οργανισμούς.
β) Μέσα στις θάλασσες υπάρχει αλάτι. Έχει κι αυτό τον λόγο του. Το άλας, όπως γνωρίζουμε, είναι αντισηπτικό· εμποδίζει την σήψι και την αποσύνθεσι μέσα στο θαλάσσιο οικοσύστημα.
γ) Τέλος, μέσα στις θάλασσες ζουν αναρίθμητα είδη ψαριών και άλλων θαλασσίων οργανισμών, με τους οποίους τρέφεται ο άνθρωπος, και που προσθέτουν μια τεράστια ποικιλία μέσα στον κόσμο των έμ βιων όντων που προκαλεί θαυμασμό.
«Ως εμεγαλύνθη τα έργα σου, Κύριε, πάντα εν σοφία εποίησας»
Από τη σύντομη μελέτη που κάναμε στα δύο αυτά συστήματα, την ατμόσφαιρα και τις θάλασσες, βρήκαμε και πάλι αφορμές να θαυμάσουμε τη σοφία και την πρόνοια που υπάρχει στο καθετί.
• Το πολύτιμο οξυγόνο βρίσκεται στην ακριβή αναλογία, ώστε να λειτουργεί ομαλά η ζωή στους οργανισμούς. Χρήσιμο επίσης είναι και το άζωτο.
• Το διοξείδιο του άνθρακα συνεισφέρει κι αυτό τα μέγιστα, διότι αποτελεί βασική πρώτη ύλη όλων των τροφών που καταναλώνουμε, αλλά και των καυσίμων που παράγουν την κίνησι και τη θέρμανσι.
• Το όζον αποτελεί την ασπίδα που μας προστατεύει από τις βλαβερές ακτίνες του ήλιου.
• Οι υδρατμοί μας προμηθεύουν το νερό και αποτρέπουν τις μεγάλες διακυμάνσεις της θερμοκρασίας.
• Θαυμάσαμε επίσης τις καταπληκτικές ιδιότητες του νερού αλλά και την αναγκαιότητά του στο φαι νόμενο της ζωής.
• Είδαμε τέλος με τι σοφό τρόπο μεταφέρεται το νερό από τις θάλασσες, όπου βρίσκεται αποθηκευμένο, σε όλη τη γη για να ποτίσει κάθε ζωντανό οργανισμό και να «αρδεύση άπασαν την κτίσιν προς ζωογονίαν».
Θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε τη μελέτη μας αυτή με αναφορά στον αόρατο κόσμο του ατόμου, στα στοιχειώδη σωματίδια από τα οποία αποτελείται το σύμπαν και στις θεμελιώδεις δυνάμεις που τα συγκρατούν.
Πολύ μεγαλύτερο ενδιαφέρον θα παρουσίαζε η μελέτη του κυττάρου, που είναι η μικρότερη μονάδα ζωής με την εξαιρετικά πολύπλοκη κατασκευή του, το πλήθος των οργανιδίων που βρίσκονται σ’ αυτό και ιδιαιτέρως το DNA πάνω στο οποίο βρίσκονται κωδικοποιημένες όλες οι ιδιότητες και τα χαρακτηριστικά του οργανισμού.
Θαυμασμό προκαλεί και ο κόσμος των φυτών, των ψαριών, των πουλιών και των ζώων. Για ένα έντομο, τη μέλισσα, έχουν γραφεί τόμοι ολόκληροι βιβλίων.
Εκεί όμως που μένει κανείς κατάπληκτος και ο θαυμασμός φτάνει στο αποκορύφωμα, είναι το αν θρώπινο σώμα, το τέλειο αυτό καλλιτέχνημα, που αποτελεί την κορωνίδα της δημιουργίας.
Τι να πει κανείς για την καρδιά, που σαν μια αντλία δουλεύει ασταμάτητα στέλλοντας το αίμα σ’ όλο το σώμα;
Τι να πει κανείς για το πεπτικό σύστημα, με το οποίο οι τροφές διαλύονται και στη συνέχεια ξανασυναρμολογούνται από τον οργανισμό για να γίνουν κόκκαλα, κρέας, νεύρα, λίπος κ.λπ.;
• Τι να πει κανείς για το αίμα, που μεταφέρει τις θρεπτικές ουσίες και το οξυγόνο στα 100 τρισεκατομμύρια κύτταρα του σώματός μας, ώστε όλα ανεξαιρέ τως να τραφούν και να παράγουν την ενέργεια που τους χρειάζεται;
Τι να πει κανείς για το μάτι, που είναι μια τέλεια φωτογραφική μηχανή; Ή για το αυτί, που σαν ραντάρ συλλαμβάνει και επεξεργάζεται τους ήχους;
Τέλος, τι να πει κανείς για τον εγκέφαλο του ανθρώπου, που θεωρείται το τελειότερο δημιούργημα σ’ όλο το σύμπαν;
Για όλα αυτά ο κάθε καλοπροαίρετος ερευνητής αναφωνεί με δέος:
«Μέγας ει, Κύριε, και θαυμαστά τα έργα σου και ου δείς λόγος εξαρκέσει προς ύμνον των θαυμάσιων σου».
Θα χρειάζονταν τόμοι χιλιάδων σελίδων για να περιγράψουν τα θαύματα της φύσεως. Όλα μαρτυρούν την ύπαρξι Θεού Δημιουργού. Μέσα απ’ αυτά φαίνεται η παντοδυναμία, η πανσοφία αλλά και η α γαθότητα του Θεού.
Ο φυσικός κόσμος, όπως λέει ο Μέγας Βασίλειος, αποτελεί «διδασκαλείον και παιδευτήριον θεογνωσίας των ανθρωπίνων ψυχών, διά των δρωμένων και αισθητών χειραγωγίαν τω νω παρεχόμενος, προς την θεωρίαν των αοράτων». Δηλαδή, ο φυσικός κόσμος εκτός από κατοικία του ανθρώπου είναι και σχολείο για να γνωρίσει τον Θεό. Και μέσα από αυ τά που βλέπουμε και αντιλαμβανόμαστε να οδηγεί ται ο νους μας στη θεωρία των αοράτων.
Είναι ένα βιβλίο του Θεού, ένα άλλο Ευαγγέλιο, γραμμένο σε γλώσσα που όλοι οι άνθρωποι μπορούν να την διαβάσουν, ακόμα και οι αγράμματοι, και μέ σα απ’ αυτό να εννοήσουν όχι βέβαια την ουσία Του, αλλά τα ιδιώματά Του.
«Ουκ εκ της ουσίας αυτού τον Θεόν γνωρίζομεν», παρατηρεί ο αγ. Μάξιμος ο ομολογητής, «αλλ’ εκ της μεγαλουργίας αυτού και προνοίας των όντων. Διά τούτων γαρ, ως δι’ εσόπτρων, την άπειρον αγαθότη τα και σοφίαν και δύναμιν κατανοούμεν». Δεν γνωρί ζουμε, λέει, τον Θεό από την ουσία Του, αλλά από τα μεγαλειώδη έργα Του και την πρόνοια που δεί χνει στα δημιουργήματά Του. Μέσα απ’ αυτά, σαν από καθρέφτη, κατανοούμε την άπειρη αγαθότητα και σοφία και δύναμί Του.
Κάποτε περπατούσαν στους αγρούς ο μεγάλος φυσικός Κέλβιν με τον διαπρεπή χημικό Λίμπιχ. Τότε ο Κέλβιν τον ρώτησε αν τα άνθη που απλώνονταν μπροστά τους προήλθαν από τυχαία ένωσι των στοιχείων, οπότε ο Λίμπιχ απάντησε: «Θα μου ήταν πολύ πιο εύκολο να δεχθώ ότι ένα βιβλίο Βοτανικής γράφτηκε με τυχαίο ανακάτεμα των τυπογραφικών στοιχείων που το αποτελούν, παρά ότι τα άνθη αυτά έγιναν από τυφλό συνδυασμό των χημικών στοιχείων που τα αποτελούν».

Θα ήθελα να κλείσουμε τη φτωχή αυτή αναφορά μας στην φυσική αποκάλυψι με λόγια όχι της Αγίας Γραφής ή κάποιου πατέρα της Εκκλησίας αλλά ενός μεγάλου και σεμνού επιστήμονα, του κορυφαίου αστρονόμου όλων των αιώνων, του Κέπλερ. Αυτού που ανακάλυψε τους τρεις υπέροχους νόμους της κινήσεως των πλανητών. Εκστατικός, μπροστά στο θείο μεγαλείο που αντίκρυσε στον έναστρο ουρανό, αφήνει την ψυχή του ελεύθερη να πετάξει στους υπερουράνιους θόλους.
Λέει λοιπόν σε κάποια μελέτη του:
«Πριν απομακρυνθώ από το τραπέζι των επιστημονικών μου ερευνών, θέλω να σηκώσω τα μάτια μου και τα χέρια μου στον ουρανό και ν’ αφήσω την ταπεινή μου προσευχή θερμή να υψωθεί προς αυτόν που δημιούργησε το φως.
Κύριε και δημιουργέ μου. Θερμά σ’ ευχαριστώ που με τα δημιουργήματά σου μου έδωσες τόση χαρά. Σ’ ευχαριστώ που με τα έργα των χειρών σου μου χάρισες αληθινή απόλαυσι. Όσο μπόρεσα με το μικρό μου μυαλό ν’ αντιληφθώ το άπειρο μεγαλείο Σου, φανέρωσα στους ανθρώπους το ασύλληπτο κάλλος της δημιουργίας Σου. Κύριε, συγχώρεσέ με, αν είπα κάτι ανάξιο της μεγαλωσύνης Σου, ή κάτι που δεν αποδίδει ολόκληρο τον απέραντο σεβασμό που οφείλουμε στο άγιο Όνομά Σου…
Ουρανέ, Γη, Ήλιε, Σελήνη, Άστρα, δοξολογείστε Τον.
Και συ, ψυχή μου, ψάλλε στον Κύριο και Δη μιουργό Σου ακατάπαυστο αίνο μέχρι την τελευταία σου πνοή!
Τιμή και δόξα ανήκει σ’ Αυτόν εις τους αιώνας. Αμήν».

Πηγή
Γίνεται να υπάρχουν κανόνες δίχως κάποιος να τους έχει θέσει ;



Τα μυστικά του ουρανού

Όλοι γνωρίζουμε ότι η Γη, πού σήμερα κατοικείται από 7 και πλέον δισεκατομμύρια ανθρώπους, είναι μια σφαίρα μεγάλη και μετέωρη στο αχανές διάστημα. Γυρίζει γύρω από τον άξονά της...

Σε 24 ακριβώς ώρες, χωρίς απόκλιση δευτερολέπτου, χωρίς τραντάγματα και θόρυβο, ξαναγυρίζει στο ίδιο σημείο για εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια τώρα, από την....
ώρα τής Μεγάλης Δημιουργίας , ή τού Big Bang τής Μεγάλης Έκρηξης πού λένε οι επιστήμονες...

Και το περίεργο...

Μαζί της, γυρίζει καί η ατμόσφαιρα, πού δέν υπάγεται στήν παγκόσμια έλξη ! Η πολύτιμη καί απαραίτητη γιά την ζωή ατμόσφαιρα δέν θά υπήρχε άν η μάζα τής Γής ήταν
μικρότερη.

Η Γή, έχει τήν κατάλληλη μάζα ( βάρος) καί συνεπώς τήν κατάλληλη βαρύτητα γιά νά έλκει καί να συγκρατεί τόν ατμοσφαιρικό αέρα καί νά μή τόν αφήνει νά διασκορπίζεται στό σύμπαν ! Ενώ άλλα ουράνια σώματα μέ μικρότερη μάζα, όπως η Σελήνη, δέν έχουν δυνατότητα νά συγκρατήσουν ατμόσφαιρα. Καί άν ακόμη, υποθετικά, μεταφέραμε αέρα στήν Σελήνη αυτός σέ λίγη ώρα θά έφευγε στo Διάστημα...

Από τήν άλλη πλευρά, άν η μάζα τής Γής ήταν μεγαλύτερη, θά συγκρατούσε βεβαίως τήν ατμόσφαιρα, αλλά θά είχε μεγαλύτερη ελκτική δύναμη πρός τά άλλα αστέρια μέ αποτέλεσμα τακτικές πτώσεις μετεωριτών επάνω στήν Γή μέ ανυπολόγιστες κάθε φορά καταστροφές...

Ακόμη, άν δέν συνέβαινε αυτή ή ατμοσφαιρική περιστροφή, τότε η ανάπτυξη υψηλής θερμοκρασίας τριβής, Γής καί σταθερής ατμόσφαιρας χωρίς "λιπαντικό" αέρος, θά κατέστρεφε κάθε ζωή στόν πλανήτη...

Ποιο μεγάλο μυαλό ρύθμισε τά πράγματα έτσι, γιά τήν διατήρηση τής ζωής;

Μήπως, αυτή ακριβώς ή έλλειψη ατμόσφαιρας στούς άλλους πλανήτες είναι, καί ένας ακόμη λόγος πού δέν έχουν ζωή;


Παγκόσμια Έλξη - Υπέρτατη Δύναμη

Ο Ήλιος, η Γή, η Σελήνη, πλανήτες, καί δορυφόροι, βρίσκονται στόν αέρα μετέωροι. Κινούνται από τήν αόρατη δύναμη τής παγκόσμιας έλξης πού κανείς σήμερα δέν μπόρεσε νά εξηγήσει. Δύναμη ή ενέργεια; Άγνωστο ...

Χορεύουν στό Διάστημα, καί γιά νά μή συγκρουσθούν λόγω έλξης καθώς πλησιάζουν στόν Ήλιο, αυξάνουν τήν ταχύτητα απομακρυνόμενα τό γρηγορότερο... Οταν απομακρυνθούν καί φύγει ο κίνδυνος μειώνεται καί η ταχύτητα...

Καί ποιός ρυθμίζει τίς ταχύτητες, ποιός ισοσταθμίζει τίς έλξεις καί τά " περάσματα " ανάμεσα σέ άλλα άστρα, μέ άλλους όγκους, καί διαφορετικές δυνάμεις βαρύτητος, καί μάλιστα μέ ιλιγγιώδεις ταχύτητες ;

Ένα άλλο θαυμαστό γεγονός πού αξίζει νά σημειώσουμε είναι ότι οί αποστάσεις τών πλανητών από τον Ήλιο, δέν είναι τυχαίες, αλλά φαίνονται καθαρά ότι είναι προκαθορισμένες καί υπακούουν σ΄ ένα εμπειρικό νόμο:

Σχηματίζουμε μία σειρά μέ τούς αριθμούς 0 3 6 12 24 48 96 192 384

Προσθέτουμε σ΄ όλους τόν αριθμό 4 οπότε έχουμε:

4 7 10 16 28 52 100 196 388

Διαιρώντας λοιπόν τόν κάθε αριθμό τής νέας σειράς διά 10, καταλήγουμε σέ μία τρίτη σειρά πού εμπεριέχει ένα κρυμμένο μυστικό μήνυμα...

Ή τρίτη λοιπόν σειρά πού προκύπτει είναι: 0,4 0,7 1 1,6 2,8 5,2 10 19,6 38,2

Το θαυμαστό λοιπόν μήνυμα - σημείο είναι ότι, αυτές είναι καί οί αποστάσεις τών πλανητών από τόν Ήλιο, θέτοντας τήν απόσταση τής Γής ώς μονάδα.

Έτσι ό Ερμής ( ό πρώτος πλανήτης ) απέχει 0,4 τήν απόσταση τής Γής, ή Αφροδίτη 0,7 φορές τήν απόσταση τής Γής, κλπ.

Ας δούμε τώρα τίς σκέψεις ενός επιστήμονα.

" Λέγουν ότι η έλξη κατοικεί μέσα σέ κάθε ύλη. Παρακαλώ μή πιστεύετε ότι καί εγώ έχω ακριβή γνώση τού πράγματος αυτού. Διότι καί εγώ δέν γνωρίζω τήν αιτία τής έλξεως ή τής βαρύτητος..."

και κάπου αλλού γράφει,

" Είναι βέβαιον ότι οί κινήσεις τών πλανητών δέν είναι δυνατόν νά προέρχονται μόνον από τήν ενέργεια τής έλξεως. Γιά νά πάρουν κίνηση περιστροφική γύρω από τόν Ήλιο χρειάζεται Θείος βραχίων νά ωθήσει αυτούς επί τής εφαπτομένης τής τροχιάς τους..."

( Δηλώσεις Ισαάκ Νεύτωνος, εφευρέτου τής βαρύτητος, 1643-1727 )

Η Μαθηματική ακρίβεια στήν κίνηση τού Σύμπαντος, καί η τάξη καί σταθερότητα στήν λειτουργία του, καί μάλιστα μέ άστρα διάφορης μάζας, θερμοκρασίας, κίνησης, καί σκοπιμότητος, καθώς καί ο συγχρονισμός όλων αυτών σέ απόλυτη ισορροπία, δείχνει τό μέγεθος τής μοναδικής καί αόρατης Υπερδύναμης...


Ε Α Ν ...

Εάν δέν υπήρχε η ατμόσφαιρα η θερμοκρασία θά έπεφτε τήν νύχτα κάτω από τό μηδέν. Οι περισσότεροι ζωντανοί οργανισμοί θά πάγωναν καί θά πέθαιναν, καί η Γή θά καταντούσε ένα απέραντο νεκροταφείο, όπως η Σελήνη. Εκεί, η θερμοκρασία τό πρωϊ φθάνει τούς +135º , καί τό βράδυ πέφτει στούς -150º κάτω από τό μηδέν.

Η ατμόσφαιρα λοιπόν, σάν ένα μεγάλο θερμοκήπιο, συγκρατεί τήν θερμότητα καί δέν τήν αφήνει νά φύγει στό διάστημα. Παράδειγμα, οι μεγάλες παγωνιές πού συναντάμε τόν χειμώνα, όταν δέν υπάρχουν σύννεφα...

Εάν δέν είχαμε τό χιόνι, δέν θά υπήρχε τροφοδοσία τών μεγάλων υπόγειων πηγών νερού πού δημιουργούν ποταμούς, μέ αποτέλεσμα τεράστιες εκτάσεις γής νά πληγούν από ξηρασία. Μεγάλες πολιτείες θά εγκαταλείπονταν, ή φυτική παραγωγή καί ή διατροφή τών ζώων θά έπεφτε στό μηδέν, ή ίδια ή ανθρώπινη ζωή χωρίς νερό θά κινδύνευε...

Υπάρχει όμως καί ή καλλιτεχνία τής Δημιουργίας στό χιόνι!

Αν κυττάξουμε σέ μικροσκόπιο νιφάδες χιονιού θά δούμε ότι δέν είναι ένας άμορφος όγκος όπως εξωτερικά φαίνεται. Κάθε νιφάδα αποτελείται από υπερβολικά μικρούς κόκκους χιονιού τά οποία πάντοτε, έχουν σχήμα αστέρων!

Είναι κανονικά εξάγωνα, παγωμένα αστέρια, μέ απόλυτο γεωμετρικό σχήμα, πού ποτέ δέν είναι όμοια μεταξύ τους, καί έχουν πάντοτε, ανάμεσα στίς ίνες τους, γωνίες 60º καί 120º μοιρών ακριβώς!

Τυχαία όλα αυτά;

Ή μήπως είναι μία ακόμη παρουσία τού Δημιουργού μέ " μαθηματικές συντεταγμένες" πλέον, ακόμη καί στά πιό απλά πράγματα;

Υπάρχει όμως στό σχήμα αυτό καί μία σκοπιμότητα, ομολογούν ειδικοί επιστήμονες.

Εάν τό χιόνι είχε άλλο σχήμα καί έπεφτε συμπαγές, καί όχι ανάλαφρο όπως τώρα, οί ζημιές πού θά προκαλούσε θά ήταν τεράστιες. Τό βλέπουμε αυτό στό χαλάζι, πού ευτυχώς είναι τοπικό καί μικρής εκτάσεως. Επί πλέον τό χιόνι, ή γούνα αυτή τής γής, σκεπάζει τήν χλόη κρατώντας την θερμή από κάτω, γιά νά μπορέσουν νά τραφούν καί νά ζήσουν τά ζώα...

Εάν δέν υπήρχαν οί υδρατμοί καί η εξάτμιση, στίς λίμνες, στά ποτάμια, καί στίς θάλασσες, τότε θά σταματούσαν οί βροχές γιατί δέν θά είχαμε σύννεφα. Τά πάντα θά ξεραίνονταν καί κάθε ζωντανή ύπαρξη θά πέθαινε...

Με πάνω από 3% διοξείδιο τού άνθρακος στήν ατμόσφαιρα, επέρχεται ο θάνατος. Καί όμως, χιλιάδες χρόνια τώρα, καί ειδικώς στήν εποχή μας μέ τίς χιλιάδες εστίες ρύπανσης, ποτέ δέν ανεβαίνει πάνω από 0,0003% ...

Ποιος τελικά ρυθμίζει τό διοξείδιο;

Εάν είχαμε βαρύτητα 2% πιό μικρή, η Γή θά ήταν μακρυά από τόν ήλιο καί σκεπασμένη μέ πάγους.

Εάν ήταν 2% μεγαλύτερη, θά είμαστε πολύ κοντά στόν Ηλιο μέ θερμοκρασίες θανάτου.

Ποιος τακτοποίησε τήν έλξη-βαρύτητα μέ τόση ακρίβεια;

Ασφαλώς όχι η " τύχη "...

Η κλίση τής Γής στόν άξονα τού Ισημερινού είναι ακριβώς 23º μοίρες. Μόνο μέ τόσες μοίρες γωνία μπορούμε νά έχουμε τίς 4 εποχές τού έτους.

Καί πάντα οί επιστήμονες φοβούνται, ότι σέ ένα γενικευμένο πυρηνικό πόλεμο μπορεί νά διαταραχθεί ο άξονας καί η γωνία, μέ καταστροφικές συνέπειες γιά τίς εποχές, τήν άνθιση, τήν καρποφορία, καί τό περιβάλλον.

Πιθανόν, μικρό δείγμα αλλαγής εποχών έχουμε τά τελευταία χρόνια, μέ τίς υπόγειες δοκιμές πυρηνικών όπλων...

Στά 40 Km πάνω από τήν θάλασσα υπάρχει τό στρώμα - φίλτρο τού Όζοντος, πού είναι σάν συμπεπυκνωμένο οξυγόνο. Τό 70% ακτινοβολίας τού Ήλιου παγιδεύεται από τό Όζον.

Εάν δεν συνέβαινε αυτό, οί υπεριώδεις - κοσμικές ακτινοβολίες θά μάς καψάλιζαν, πράγμα πού βλέπουμε τά τελευταία χρόνια μέ τίς τρύπες τού Όζοντος, πάνω στήν Ανταρκτική κατ΄αρχάς καί στήν Ευρώπη μετέπειτα. Τό Όζον διατηρείται πάντα σέ σταθερή αναλογία 0,03% .

Η ρύθμιση στό 0,03% είναι έργο Πρόνοιας Θεού γιά τήν διατήρηση τής δημιουργίας.

Οί τρύπες θανάτου είναι έργον ανθρώπων, μέ όλες τίς από τούτο συνέπειες...

Ο αέρας αναπνοής ανθρώπων καί ζώων συνίσταται σέ δυό κρίσιμες αναλογίες, χωρίς νά επηρεάζεται από τούς ρύπους, χωρίς νά αλλάζει από τίς αναθυμιάσεις.

Είναι πάντα 79% άζωτο καί 21% οξυγόνο.

Εάν είχαμε λιγότερο οξυγόνο θά είχαμε ταχυπαλμίες καί δύσπνοια, εάν είχαμε περισσότερο οί έντονες καύσεις τών οργανισμών θά επέφερε πρόωρο γήρας. Καί ακόμη, μέ έναν μόνο κεραυνό θά άρπαζαν φωτιά, σαν μέ βενζίνη, τεράστιες δασικές εκτάσεις... Τό άζωτο, είναι τελείως αβλαβές, μαλακτικό τού οξυγόνου, σ΄ αυτήν μόνο τήν αναλογία.

Τυχαία όλα αυτά;


D N A - Φορέας Ζωής

Η πιό σημαντική επιστημονική ανακάλυψη, στήν αρχή τού 21ου αιώνα υπήρξε ασφαλώς τό γενετικό ξεκλείδωμα DNA ώς φορέα ζωής. Τό κλιμάκιο έρευνας, κάνοντας τότε τίς πρώτες επίσημες ανακοινώσεις του καί δημοσιεύοντας μερικά σημαντικά αποτελέσματα πολυετούς εργασίας του, δέν παρέλειψε νά ειπεί, καί λόγια δοξολογίας στόν Θεό, αλλά καί ευχαριστίας, πού τούς άφησε νά " κυττάξουν μέσα...", στά άδυτα τής Σοφίας Του...

Ακόμη και άθεοι επιστήμονες, έμειναν κατάπληκτοι από τήν εσωτερική σοφία στήν δομή δημιουργίας τού κώδικα.

Αυτή τήν ιδιότητα δημιουργίας πιστών αντιγράφων πού έχουν τά DNA τής διπλής έλικος, μαζί μέ τούς βοηθούς καί "αγγελιοφόρους" RNA , καί πού δέν συναντούνται σέ καμμία άλλη χημική ένωση, ασφαλώς καί δέν είναι "ζαριά" τής τύχης...

Η ύπαρξη ενσωματωμένων μηχανισμών, ενζύμων βιολογικής προστασίας, καθώς καί μηχανισμών εντοπισμού τών βλαβών πάνω στόν γενετικό κώδικα, αλλά καί διόρθωσής του, δείχνει τήν απόλυτη σκοπιμότητα.

Τυχαία όλα αυτά;


Η Πρόνοια

" Κάθε φορά πού καλοσωρίζουμε ή αποχαιρετούμε πουλιά, πού έρχονται ή φεύγουν από τήν πατρίδα μας, γινόμαστε μάρτυρες ενός θαύματος. Βρισκόμαστε μπροστά σέ κάτι πού βρίσκεται πέρα από τήν ανθρώπινη λογική καί γνώση... "

Αυτά τά λόγια είπαν ειδικοί επιστήμονες, πού ασχολήθηκαν γιά χρόνια ολόκληρα μέ ένα μυστήριο.

Πώς αποδημούν τά πουλιά; Τί προετοιμασίες κάνουν; Πώς ξαναβρίσκουν τόν άλλο χρόνο τίς ίδιες φωλιές; Πώς συγκεντρώνονται τόσα πουλιά, πώς μπαίνουν στήν σειρά σχηματίζοντας τό γνωστό Λ . Ποιος τούς δίδαξε όλα αυτά;

Λέγοντας τό ένστικτο, εκφράζουμε μία αοριστία, χωρίς εξήγηση.

Τί είναι τό ένστικτο;

Η πλήρης εξήγησις γιά τό πώς τά πουλιά αυτά κάνουν τά ταξίδια τους, παραμένει μέχρι σήμερα άγνωστη. Απλώς, γνωρίζουμε μόνο μερικές αλήθειες...

Ποιός κρατάει τούς άσχημους καιρούς καί τίς φουρτούνες μέσα στό καταχείμωνο, κάνοντας καλοκαίρι τίς θάλασσες γιά νά γεννήσουν τά αυγά τους στίς ακρογιαλιές οί γνωστές Αλκυώνες;

Γίνεται μιά φορά τόν χρόνο, πάντα χειμώνα, μόνο γιά 7 ημέρες, καί έχουμε τίς γνωστές ηλιόλουστες αλκυονίδες ημέρες... Τυχαίο κι΄ αυτό;

Οταν μιά κότα κλωσσάει τά αυγά της, δέν τά αφήνει ακίνητα αλλά κάθε τόσο μέ τό ράμφος καί τά πόδια, τά περιστρέφει. Γιά πάρα πολλά χρόνια δέν ξέραμε γιατί τό έκανε αυτό. Οταν βγήκαν όμως οί πρώτες κλωσσομηχανές λύθηκε καί τό μυστήριο.

Οί πτηνοτρόφοι παρατήρησαν ότι πολλά κλωσσοπούλια έβγαιναν ελαττωματικά, μέ μία φτερούγα, μέ ένα μάτι, μέ ένα πόδι. Η αιτία ήταν η ακινησία τών αυγών !

Ποιός εμφύτευσε στήν κόττα αυτή τήν συνήθεια, καί μάλιστα μόνο στήν επώαση;

Τά χέλια καί οί σολωμοί σάν πρόκειται νά γεννήσουν, γυρίζουν στήν πατρίδα τών γονέων τους. Γεννούν καί πεθαίνουν εκεί, διανύοντας χιλιάδες μίλια γιά νά φθάσουν, πηδώντας βράχια καί καταρράκτες, κόντρα στό ρεύμα τών ποταμών, χωρίς οδηγό καί απληροφόρητα, ταξιδεύουν αλάνθαστα.

Θά φθάσουν στό ίδιο ποτάμι καί στήν ίδια λίμνη πού ζούσαν οί γονείς τους. Κι΄ακόμη, παρ΄όλη τήν μεγάλη συγκέντρωση Αμερικανικών καί Ευρωπαϊκών χελιών συνήθως στίς Βερμούδες, ποτέ χέλι Αμερικανικό δέν ψαρεύτηκε στήν Ευρώπη, αλλά ούτε καί χέλι Ευρωπαϊκό δέν ψαρεύτηκε στήν Αμερική !

Είναι κι΄αυτό, ένα ακόμη θαυμαστό αίνιγμα τής Δημιουργίας...

Ακόμη καί ο πιό μικροσκοπικός σπόρος ενός φυτού περιέχει τεράστια δύναμη. Αν φυτρώσει σέ ειδική θέση σέ βράχο, μπορεί νά τόν ανοίξει. Τό πιό θαυμαστό όμως είναι, ότι όπως κι΄ άν πέσει ο σπόρος στήν γή, όρθια, πλάγια, ή μέ τήν ρίζα πρός τά επάνω, αυτό θά αυτοδιορθωθεί από μόνο του, μέ τόν βλαστό πρός τά πάνω καί τήν ρίζα πρός τά κάτω.

Είναι τό γνωστό φαινόμενο τής Γεωτροπίας μέ επί πλέον μυστήριο τήν ανύψωση τών χυμών αναπτύξεως τών φυτών αλλά καί πολύ ψηλών δένδρων σέ τεράστια ύψη, χωρίς μηχανισμούς καί αντλίες. Πώς γίνεται αυτό, τό αγνοούμε.

Εάν δέν υπήρχε αυτό τό φαινόμενο, τό φυτικό βασίλειο θά εξέλιπε, τά ζώα καί οί άνθρωποι θά πεινούσαν...

Τυχαίο καί αυτό;

Τό αίμα είναι η ζωή τού ανθρώπου. Κυκλοφορεί μέσα στίς αρτηρίες καί στίς φλέβες.

Αν δέν υπήρχαν οί βαλβίδες στίς φλέβες κάθε φορά πού θά είμαστε όρθιοι τό αίμα μας θά πήγαινε στά πόδια. Γιά νά μή γίνεται αυτό, πολλές φλέβες καί η καρδιά, διαθέτουν ανεπίστροφες βαλβίδες, καί δέν αφήνουν τό αίμα νά γυρίσει πρός τά πίσω.

Τό αίμα παρ΄ όλο τό σχετικό βάρος του, στήν Υδραυλική μικροκυκλοφορία του έχει ιδιότητες αντίθετες μέ τόν Νόμο τού Νεύτωνος καί τής βαρύτητος.

Τό 1931 δύο επιστήμονες, οί Fabraeus καί Lindquist ανακάλυψαν ένα φαινομενικά παράδοξο καί είδαν ότι τό ιξώδες τού αίματος αντί νά αυξάνεται, αυτό ελαττώνεται όταν ή διάμετρος τών μικροαγγείων καί τών τριχοειδών πού συναντάει, κι΄αυτή ελαττώνεται!!

Είναι τό γνωστό παράδοξο φαινόμενο Sigma τών Scott-Blair.

Τυχαία κι΄ αυτά, καί " από μόνα τους; "

Ας μή μιλήσουμε γιά τόν θαυμάσιο καί μυστηριώδη κόσμο τού ανθρώπινου εγκεφάλου, γιά τούς ηλεκτροπαλμούς εγγραφής μνήμης καί καταχώρισης αρχείων γιά νά θυμόμαστε τά περασμένα, καί άλλα πολλά, θαύματα καί θαυμάσια τής Δημιουργίας πού ατυχώς περνούν απαρατήρητα...

Ομως, όλα αυτά, θα πρέπει να μας βάζουν σε σκέψεις προβληματισμού και πίστεως.

Όλα, έχουν κάποιο σκοπό πού ενδεχομένως να αγνοούμε. Αυτό όμως, δέν είναι αρκετό και για να τα απορρίπτουμε...


Από τον πίθηκο ή θα καταλήξουμε σαν τον πίθηκο ;

Ο ίδιος ο Δαρβίνος στο βιβλίο του « Η καταγωγή των ειδών » χρησιμοποιεί την φράση « We may well suppose » ( μπορούμε να υποθέσουμε ) πάνω από 6 0 0 φορές !

Αν ο ίδιος ο Δαρβίνος συνιστά την υπόθεση, και αν ο διάσημος φιλόσοφος – βιολόγος Hans Driesch ( Χάνς Ντρίς ), ο οποίος υπήρξε ο κύριος μαθητής του Χαίκελ, του εκπροσώπου δηλ. του υλιστικού μονισμού, γράφει επί λέξη ότι :

« για τους φωτισμένους ανθρώπους, ο Δαρβινισμός έχει πεθάνει εδώ και χρόνια », μήπως αλήθεια ορισμένοι άνθρωποι της επιστήμης γίνονται, ηθελημένα ή άθελά τους, Δαρβινικώτεροι του Δαρβίνου ;

2ον) Οσο για το τι ακριβώς πρεσβεύει η σύγχρονη Βιολογία, ας θυμηθούμε το τελευταίο συνέδριο του Σικάγου στο οποίο συμμετείχαν πάνω από 160 επιστήμονες παγκοσμίου κύρους, Βιολόγοι, Γενετιστές, Εμβρυολόγοι, Παλαιοντολόγοι, Γεωλόγοι και Οικολόγοι, και θα πάρουμε την απάντηση.

Ούτε λίγο ούτε πολύ, την Δαρβίνειο και την Νεοδαρβίνειο συνθετική θεωρία της εξελίξεως την έκανε κυριολεκτικώς σ κ ό ν η καταλήγοντας :

« Τέτοια εξέλιξη που να αφορά τον άνθρωπο δ έ ν υ π ά ρ χ ε ι » . (εφημ. Σάνταιυ Τάϊμς ).

Και ο καθηγητής Τζών Σεπκόσκι του Πανεπιστημίου του Σικάγου δήλωσε « Κουράσθηκα να ακούω να μιλούν για ατέλειες αποδείξεων στα απολιθώματα. Μέσα σε έναν αιώνα έπρεπε να τεκμηριωθεί επί τέλους μια επιστημονική άποψη ».

Ο δε Φραντζέσκο Αγιάλα ( F. j. Ayala ) αυθεντία της σύγχρονης συνθετικής θεωρίας της εξελίξεως, παραδέχθηκε έντιμα παρ΄ όλο ότι είναι μαθητής του Ντομπλάνσκυ, ότι έχει πλέον πεισθεί, πώς οι μικρές αλλαγές δεν συσσωρεύονται ώστε να δημιουργούν βαθμιαία εξέλιξη ( περιοδικό Science ).

Τέλος, σαν απλοί άνθρωποι ας σκεφθούμε :

α ) Αφού ο άνθρωπος « κατάγεται » από τον πίθηκο, όπως μερικοί άθεοι ισχυρίζονται ( προσπαθώντας να βγάλουν τον Θεό - Δημιουργό από την μέση) γιατί και σ ή μ ε ρ α οι πίθηκοι να μη γεννούν ανθρώπους ; Έτσι, έναν για δείγμα, μέσα στους τόσους αιώνες που πέρασαν ...

β ) Αφού ο άνθρωπος « κατάγεται » από τον πίθηκο, γιατί δεν χρησιμοποιείται αίμα πιθήκων σε αιμοδοσία ανθρώπων; Αν συνέβαινε αυτό, αλίμονο τότε στους πιθήκους απανταχού της Γης …

γ ) Γιατί ο κυβισμός κρανίων, ανθρώπων και πιθήκων να είναι εντελώς άσχετος;

δ ) Γιατί δεν μπορεί να γίνει γενετική διασταύρωση με πίθηκο;

Μήπως γιατί είναι δ ι α φ ο ρ ε τ ι κ ο ύ είδους; ( αλλαγή ειδών αδύνατος ).

ε ) Αν ο άνθρωπος είναι προϊόν τυχαίας εξελίξεως, γιατί να έχει τέλεια οργανική συμμετρία; Γιατί να έχει 2 πόδια ο πατέρας ή η μητέρα, και τα παιδιά να γεννιούνται πάλι με 2 , και όχι με 3 ή 4 πόδια, αφού όλα τυχαίως έγιναν;

Γιατί να έχουμε 5 δάκτυλα στο ένα χέρι, και 5 στο άλλο; Και όχι 10 και 15;

Γιατί όλοι ανεξαιρέτως οι άνθρωποι να έχουν 2 μάτια, και μάλιστα στο άνω και εμπρόσθιο τμήμα του κεφαλιού, για σωστή κατόπτευση του χώρου , και γιατί να μη βρίσκονται τα μάτια κάτω από τα …. πόδια, αφού όλα τυχαίως έγιναν;

Γιατί τέτοια παγκόσμια αρμονία ; Πλήθος « γ ι α τ ί » …

Ο Δαρβίνος -- λίγο πριν πεθάνει...

« ΄Ημουν νέος τότε, με ασχημάτιστες ιδέες. Σκόρπισα ερωτηματικά, υπαινιγμούς, διατύπωνα συνεχώς θεωρίες για το κάθε τι , και προς κατάπληξη μου οι ιδέες αυτές διαδόθηκαν αστραπιαία ….Ο κόσμος έκανε τις ιδέες αυτές θρησκεία ...»

από άρθρο του Adlai Esteb , “ Return of the infidels “ Η επιστροφή των απίστων ! Εκμυστηρεύσεις του Δαρβίνου, λίγο πριν πεθάνει …)

ΤΟ ΞΕΣΚΕΠΑΣΜΑ ΤΗΣ ΜΑΣΩΝΙΑΣ ΕΝΑ ΠΟΛΥ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΟ ΒΙΝΤΕΟ ΒΑΣΙΣΜΕΝΟ ΣΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ ΑΡΧΙΜ. ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΥ ! ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΔΟΥΝΑΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ

ΤΟ ΞΕΣΚΕΠΑΣΜΑ ΤΗΣ ΜΑΣΩΝΙΑΣ

ΕΝΑ ΠΟΛΥ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΟ ΒΙΝΤΕΟ ΒΑΣΙΣΜΕΝΟ ΣΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ ΑΡΧΙΜ. ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΥ ! ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΔΟΥΝΑΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ                                
ΣΤΗΝ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ:
http://www.youtube.com/watch?v=qKtegP8Kf30

24 Δεκεμβρίου  ,  η ορθόδοξος  εκκλησία  εορτάζει  την  παραμονή των  Χριστουγέννων  2012  !!   
Οι παπικοί  και  οι  συνοδοιπόροι  τους  με  το  παπικό  ημερολόγιο  έχουν  6 Ιανουαρίου  και  θα  τον  βαπτίσουν !!
Αν  δεν  είναι  ο  ουρανός  με  ποιους  θα  εορτάσει  αύριο??  Με  τον  πάπα ?? η με τους  λιγοστούς  ορθοδόξους ??
«ΧΡΙΣΤΟΣ ΓΕΝΝΑΤΑΙ, ΤΗΝ ΠΡΙΝ ΠΕΣΟΥΣΑΝ ΑΝΑΣΤΗΣΩΝ ΕΙΚΟΝΑ»
Ὁ ἀπόστολος Παῦλος μᾶς λέει « Ὁ Χριστὸς σηκώθηκε ἀπὸ τοὺς νεκροὺς καὶ ἔγινε ἡ ἀρχὴ γιὰ ὅλους τούς νεκροὺς» καὶ « Ὅπως πεθαίνομε ὅλοι ἐξ αἰτίας τῆς συγγένειάς μας μὲ τὸν Ἀδάμ, ἔτσι χάρη στὴ συγγένειά μας μὲ τὸν Χριστὸ θὰ ξαναπάρουμε ὅλοι ζωή».1
Ὁ Θεοφύλακτος Βουλγαρίας ἑρμηνεύοντας τὴν παραβολὴ τοῦ μεγάλου Δείπνου γράφει: «Δεῖπνον δὲ μέγα, ἐκάλεσε τὴν οἰκονομίαν ταύτην (δηλ. τὴν κοινωνίαν τῆς σαρκὸς τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ ἐκ τοῦ ἀνθρώπου). Δεῖπνον μέν, ἐπειδὴ ἔγινεν εἰς τοὺς ὑστερινοὺς καιρούς, καὶ ὡσὰν ὅπου εἰς τὸ τέλος τοῦ αἰῶνος ἦλθεν ὁ Κύριος, μέγα δὲ εἶναι τὸ δεῖπνον τοῦτο, ἐπειδὴ καὶ ὁμολογουμένως μέγα εἶναι τὸ μυστήριον τῆς σωτηρίας ἡμῶν. Καὶ ἀπέστειλε τὸν δοῦλον αὐτοῦ τῇ ὥρᾳ τοῦ δείπνου, ποῖος εἶναι ὁ δοῦλος οὗτος; Ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ ὅπου ἔλαβε δούλου μορφήν, ἄνθρωπος γενόμενος, καὶ ὡς ἄνθρωπος ἀποσταλῆναι λεγόμενος. Στοχάζου δέ, πώς δὲν εἶπε δοῦλον, ἀλλὰ τὸν δοῦλον μετὰ τοῦ ἄρθρου, ἐκεῖνον αὐτὸν τὸν καθολικόν, ὅπου εὐηρέστησεν αὐτῷ, λέγει, κατὰ τὸ ἀνθρώπινον, καὶ δουλεύσαντα. Διότι ὄχι ὡσὰν ὅπου εἶναι Υἱὸς καὶ Θεός, εἶναι εὐάρεστος τῷ Πατρί, ἀλλὰ καὶ καθ᾽ ὅ ἄνθρωπος, αὐτὸς μόνος ἀναμαρτήτως ὑπηρετήσας πάσας τὰς βουλάς, καὶ τὰς ἐντολάς τοῦ Πατρός, καὶ πληρώσας πᾶσαν δκαιοσύνην, λέγεται πὼς ἐδούλευσε τὸν Θεὸν καὶ Πατέρα».2
Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός μᾶς λέει: «Στὸν παράδεισο ὑπῆρχε τὸ πολίτευμα τῆς παρθενίας. Λέγει λοιπὸν ἡ θεία Γραφὴ ὅτι “γυμνοὶ ἦσαν, ὅ τε Ἀδὰμ καὶ ἡ Εὔα, καὶ οὐκ ἠσχύνοντο”. Ὅταν ὅμως ἔγιναν παραβάτες, “ἔγνωσαν ὅτι γυμνοὶ ἦσαν” καὶ ἀφοῦ ντράπηκαν ἔραψαν γιὰ τὸν ἑαυτὸ τους περιζώματα. Καὶ μετὰ τὴν παράβαση (λέγεται) “ὅτι γῆ εἶ καὶ εἰς γῆν ἀπελεύση” καὶ ὅταν μὲ τὴν παράβαση εἰσῆλθε στὸν κόσμο ὁ θάνατος, τότε “ἔγνω Ἀδὰμ Εὔαν τὴν γυναῖκα αὐτοῦ, καὶ συνέλαβε καὶ ἐγέννησεν”. Ὥστε γιὰ νὰ μὴ θρυμματιστεῖ καὶ ἐξαφανιστεῖ τὸ ἀνθρώπινο γένος ἀπὸ τὸν θάνατο, ἐπινοήθηκε ὁ γάμος».3
Ὁ ἅγιος Νεκτάριος μᾶς διδάσκει «Καθῆκον εἶχεν ὁ ἄνθρωπος νὰ ἀνυψοῦται πρὸς τὸν Θεὸν καὶ τὸν νοῦν αὐτοῦ πρὸς μόνον τὸν Θεὸν νὰ ἀναφέρη καὶ οὐχὶ νὰ ἀναζητῆ τὴν τέρψιν ἐν ταῖς ἀπολαύσεσι τῶν δημιουργημάτων, ἡ προσήλωσις αὐτοῦ πρὸς τὰ γήινα ἐπέφερε τὴν ἀμέλειαν τοῦ πρὸς ἑαυτὸν καθήκοντος. Διά τῆς ἀμελείας ἐμακρύνθη ἤδη τοῦ Θεοῦ, ἀπώλεσεν ἤδη μέγα μέρος τῆς ἐνισχυούσης αὐτὸν θείας δυνάμεως, καὶ διὰ τοῦτο ἡττηθείς ἔπεσεν ἐν τῇ ἁμαρτίᾳ. Ἐὰν ὁ Ἀδὰμ δὲν εἶχεν ἀπομακρυνθῆ ἤδη τοῦ Θεοῦ, δὲν θὰ ἡττᾶτο, διότι ἡ θεία δύναμις θὰ ἐνίσχυεν αὐτόν, ἡ ἐνατένισις πρὸς τὸ ξύλον τὸ ἀπηγορευμένον ἦτο ἔνδειξις τῆς προσηλώσεως πρὸς τὴν ὕλην».4
Ὁ μέγας Φώτιος σὲ ἐρώτηση γιατί, ἐνῶ ὁ Ἀδὰμ δέχτηκε τὴν ποινὴ τοῦ θανάτου, πεθαίνει πρὶν ἀπὸ αὐτὸν ὁ Κάϊν, ἀπαντάει «Γιατί πράγματι κάθε ἀπειλή καὶ κάθε ἐπαπειλούμενη τιμωρία, τότε γίνεται πιὸ φοβερή, ὅταν συμβεῖ κάποτε οἱ ἔνοχοι νὰ γνωρίσουν τὰ δεινά. Οὔτε βέβαια ὁ Ἀδὰμ θὰ ἐρχόταν σὲ συναίσθηση ἂν δὲν ἔβλεπε νεκρὸ τὸ παιδί του καὶ δὲν ἔβλεπε μαζὶ καὶ ὅσα φριχτὰ ἔχει μαζί του ὁ θάνατος, τὸν πολὺ ἐκεῖνο ἀγώνα ποὺ δὲ δέχεται βοήθεια, τὴν ταραχὴ τῆς ψυχῆς καὶ τὸ χωρισμό της ἀπὸ τὸ σῶμα, οὔτε ὅσα ἄλλα ἀκολουθοῦν, τὴ διάλυση καὶ τὴ σήψη, τὴ δυσωδία, τὸ χῶμα, τὸ πύο, τὰ σκουλήκια. Βλέπει λοιπὸν σὲ ἄλλον ὁ Ἀδὰμ πόσο φοβερὴ εἶναι καὶ ἀνυπόφορη ἡ δική του ποινὴ, συναισθάνεται βαθύτερα τὸ μέγεθος τῆς παράβασής του καὶ ὁδηγεῖται σὲ μετάνοια».5
Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς σημειώνει «Εἶναι ἡ νηστεία καὶ ἡ ἀκρασία ἀντίθετα μεταξύ τους, ὅπως ἡ ζωὴ καὶ ὁ θάνατος. Ἡ νηστεία εἶναι ἐντολὴ ζωῆς, ποὺ εἶναι συνομήλικη τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως, ἀφοῦ δόθηκε ἀπὸ τὸν Θεὸ στὸν Ἀδὰμ κατὰ τὴν ἀρχὴ στὸν παράδεισο, γιὰ διαφύλαξη τῆς ζωῆς καὶ τῆς θείας χάριτος, ποὺ εἶχε δοθεῖ σὲ αὐτὸν ἀπὸ τὸν Θεό. Ἡ δὲ ἀκρασία εἶναι συμβουλὴ γιὰ τὸν θάνατο σώματος καὶ ψυχῆς, ποὺ δόθηκε δολίως ἀπὸ τὸν Διάβολο στὸν Ἀδὰμ διὰ τῆς Εὔας γιὰ ἔκπτωση τῆς ζωῆς καὶ ἀπαλλοτρίωση τῆς ἀπὸ τὸν Θεὸ θείας χάριτος».

Ὑποσημειώσεις:

1. A´ Κορ.ιδ΄20,22
2. Θεοφυλάκτου Ἀρχιεπ. Βουλγαρίας, Ἑρμηνεία τοῦ κατὰ Λουκᾶ, ἐπιμέλεια Ἱερομ. Γαλακτίωνος Π. Γκαμίλη σελ.363
3. Ἰωάννου Δαμασκηνοῦ, Ἔκδοσις Ἀκριβής τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως, Ἔκδ. Πουρναρᾶ σελ.433
4.Νεκταρίου Κεφαλᾶ, Μητροπολίτου Πενταπόλεως Ἅπαντα Τόμ. Ε´
5.Φωτίου Πατριάρχου Κων\πόλεως Ε.Π.Ε. Τόμ. 1 σελ. 129
6.Γρηγορίου Παλαμᾶ Ε.Π.Ε. Τόμ. 9 σελ.355
Άγ. Ιωάννης ο Χρυσόστομος :

Τι λες , Ιουδαίε; Εσύ που ήσουν πρώτος έγινες τρίτος; Οι Αιγύπτιοι και οι Ασσύριοι μπήκαν μπροστά , και ο πρωτότοκος Ισραήλ πήγε πίσω;
Ναι. Έτσι είναι. Οι Ασσύριοι θα γίνουν πρώτοι, επειδή αυτοί πρώτοι με τους μάγους τους προσκύνησαν τον Κύριο. Πίσω τους οι Αιγύπτιοι, που Τον δέχτηκαν, όταν κατέφυγε στα μέρη τους, για ν’ αποφύγει την επιβουλή του Ηρώδη. Τρίτος και τελευταίος ο Ισραηλιτικός λαός, που γνώρισε τον Κύριο από τους αποστόλους, μετά τη βάπτισή Του στον Ιορδάνη.
Τί άλλο μένει να πω;
Δημιουργό και φάτνη βλέπω. .. Βρέφος και σπάργανα… Λεχώνα παρθένα , περιφρονημένη. Φτώχεια πολλή… Ανέχεια πολλή…
Είδες όμως τί πλούτος μέσα στη μεγάλη φτώχεια; Ο Πλούσιος έγινε φτωχός για χάρη μας. Δεν έχει ούτε κρεβάτι ούτε στρώμα. Μέσα σε ταπεινό παχνί Τον έχουν αποθέσει…
Ω φτώχεια , πλούτου πηγή!
Ω πλούτε αμέτρητε, κρυμμένε μες στη φτώχεια!
Μέσα στη φάτνη κείτεσαι και την οικουμένη σαλεύεις.
Μέσα σε σπάργανα τυλίγεσαι και σπας τα δεσμά της αμαρτίας.
Λέξη ακόμα δεν άρθρωσες και δίδαξες στους μάγους τη θεογνωσία.

Περὶ μετανοίας - Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου


Περὶ μετανοίας - Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου




∆ιαγράψωμεν, ἀγαπητοὶ, τὰ τῆς μετανοίας φάρμακα,
ἵνα τῷ τῆς σωτηρίας λιμένι προσδράμωμεν.
Ἐτρώθημεν τῇ ἁμαρτίᾳ·
ἰαθῶμεν τῇ μετανοίᾳ·
διὰ τῆς ἁμαρτίας ὁ διάβολος ἔτρωσε·
διὰ τῆς μετανοίας ὁ Χριστὸς ἐθεράπευσεν·
ἐκεῖνος διὰ τῆς ἁμαρτίας τὰς ῥίζας κατεβάλετο·
ὁ Κύριος πρόῤῥιζον τὴν ἁμαρτίαν τῇ ἀξίνῃ τῆς μετανοίας ἐξέτεμεν.

Ἰδοὺ γὰρ, φησὶν, ἡ ἀξίνη ἐπὶ πᾶν δένδρον κεῖται.
Πᾶν οὖν δένδρον μὴ ποιοῦν καρπὸν καλὸν, ἐκκόπτεται, καὶ εἰς πῦρ βάλλεται.
Ὁ διάβολος τὴν ἁμαρτίαν ὡς ζιζάνιον ἔσπειρε·
ὁ Χριστὸς τῇ δρεπάνῃ τῆς μετανοίας τὴν ζιζανιώδη ἁμαρτίαν ἀπέκειρε.
Κακὸν πάθος ἡ ἁμαρτία, ἀλλὰ καλὸν πρᾶγμα ἡ μετάνοια.
Φύγωμεν τοίνυν τὴν φοβερὰν, καὶ στέρξωμεν τὴν ποθεινήν.
∆ι' ἁμαρτίας ὁ διάβολος εἰς τὴν γέενναν ὁδηγεῖ·
διὰ μετανοίας ὁ Χριστὸς εἰς τὴν βασιλείαν χειραγωγεῖ.

Ἥμαρτες;

Ἡσύχασον·
οὐ γὰρ τὸ ἁμαρτεῖν τοσοῦτον δεινὸν, ἀλλὰ τὸ ἐμμεῖναι τῇ ἁμαρτίᾳ κακόν·
τὸ μὲν γὰρ ἀπολογίαν ἔχεται, τὸ δὲ ἀσύγγνωστον τιμωρίαν ἀποφέρεται.

Ἐπεὶ καὶ ὁ Πέτρος ἀρνησάμενος ἥμαρτε, καὶ Παῦλος διώκων τὸν Χριστὸν παρηνόμησε, καὶ ∆αυῒδ μοιχείαν καὶ φόνον ἐργασάμενος, ἄξια θανάτου ἔπραξεν.

Ἀλλ' εἰ καὶ ὡς ἄνθρωποι ἥμαρτον, ἀλλ' ὡς ἅγιοι μετενόησαν·
καὶ εἰ ἀπροόπτως τοῖς δικτύοις τῆς ἁμαρτίας περιέπεσαν, ἀλλὰ τὴν λύμην τῆς ἀπιστίας ἐκ τῶν τῆς διανοίας ὀφθαλμῶν ἀφελόμενοι, προσέδραμον τῇ μετανοίᾳ, ἵνα δι' αὐτῆς τὴν ἄφεσιν τῶν πλημμελημάτων ἀπενέγκωνται.

∆εῦτε οὖν, καὶ ἡμεῖς προσδράμωμεν τῇ μετανοίᾳ.
Εἰ γὰρ καὶ ἐφόρτισεν ἡμᾶς ὁ διάβολος τῇ ἁμαρτίᾳ,
ἀλλὰ κουφίζει ἡμᾶς ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς, ὁ γεννηθεὶς ἐκ τῆς ἁγίας Παρθένου Μαρίας,
τῇ μετανοίᾳ τὸ φορτίον τῆς ἁμαρτίας εἰς ἑαυτὸν ἀναδεχόμενος·

Ἴδε γὰρ, φησὶν, ὁ ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ ὁ αἴρων τὴν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου.
Ὁ διάβολος γὰρ τὴν ἁμαρτίαν τοῖς ἀνθρώποις ἐπέθηκεν·
ὁ Κύριος τὴν ἁμαρτίαν ἀπὸ τῶν ἀνθρώπων ἀνέλαβεν.
Ἐκεῖνος ἔδωκε τὴν ἁμαρτίαν, ἵνα τῆς ἁμαρτίας ἕνεκεν ἀπολέσῃ τὸν ἄνθρωπον·
ὁ Κύριος ἔλαβε τὴν ἁμαρτίαν, ἵνα τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως ἐλευθερώσῃ τὸ ἀτόπημα.

Πρὸ τῆς τοῦ Χριστοῦ παρουσίας φοβερὸς ἦν ὁ διάβολος,
πρὸ τοῦ σταυροῦ ἀφόρητος ἦν ἡ ἁμαρτία·
ὁ δὲ σταυρὸς νῦν ἔθλασε τῆς ἁμαρτίας τὰ κέντρα·
φανεὶς ἐπὶ γῆς ὁ Κύριος Ἰησοῦς, ὡς ἀστραπὴν ἐπὶ τὸ τῆς γῆς χωρίον τὸν διάβολον κατέπαυσεν·
Εἶδον γὰρ, φησὶ, τὸν Σατανᾶν ὡς ἀστραπὴν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ πεσόντα.

Ὁ θάνατος τοῦ Χριστοῦ ἐλυμήνατο τοῦ θανάτου τὴν βασιλείαν.
Εἰ γὰρ καὶ ἐβασίλευσεν ὁ θάνατος ἀπὸ Ἀδὰμ μέχρι Μωϋσέως, καὶ ἐπὶ τοὺς μὴ ἁμαρτήσαντας ἐν τῷ ὁμοιώματι τῆς παραβάσεως Ἀδὰμ, ὅς ἐστι τύπος τοῦ μέλλοντος·
ἀλλ' ὅμως μετὰ τὸν θάνατον τοῦ Κυρίου παίγνιον καὶ νηπίοις γέγονεν ὁ θάνατος.

∆ιὸ πάντες μετὰ τὴν τοῦ Χριστοῦ ἀνάστασιν ἐπικερτομοῦντες τοῦ θανάτου τὸν τῦφον, λέγομεν·
Ποῦ σου, θάνατε, τὸ κέντρον;
ποῦ σου, ᾅδη, τὸ νῖκος;
Πρὸ τοῦ σταυροῦ καὶ ἡ τοῦ ὄφεως συμβουλὴ θάνατον ἔπνεε·
μετὰ δὲ τὸν σταυρὸν, μετὰ τὰ πάθη τοῦ Χριστοῦ, ἰδοὺ καὶ πρεσβῦται καὶ γυναῖκες, μείρακές τε καὶ ἔφηβοι, ὥσπερ ληνοβάται βοτρύων, οὕτω καὶ αὐτοὶ πατοῦσιν ἐπάνω ὄφεων καὶ σκορπίων καὶ ἐπὶ πᾶσαν τὴν δύναμιν τοῦ ἐχθροῦ.

Ταῦτα ἔφην, ἵνα δείξω τῆς ἁμαρτίας τὴν πτῶσιν, καὶ τῆς μετανοίας τὴν δύναμιν.
Μὴ ὀξύνῃς οὖν καθ' ἑαυτοῦ τῆς ἁμαρτίας τὸ κέντρον, μὴ ἡ σὴ ῥᾳθυμία ἀκόνη γένηται τῆς ἁμαρτίας.
Οὐ κατακρίνῃ ὅτι ἥμαρτες, ἀλλὰ τιμωρῇ ὅτι ἁμαρτήσας οὐ μετενόησας.
Ὥσπερ γὰρ τὴν ἀσθένειαν τοῦ σώματός σου γινώσκων ὁ Κύριος, τὴν ἰατρικὴν ἐπιστήμην τοῖς ἀνθρώποις ἐπέτρεψε, καὶ πόας πρὸς τὴν ἰατρείαν ἁρμοζούσας τὴν γῆν βλαστάνειν ἐποίησεν·
οὕτω καὶ τῆς ψυχῆς εἰδὼς τὸ εὐόλισθον, καὶ τῆς ἁμαρτίας τὰ τραύματα, ὡς ἀλεξητήριον ψυχῶν, τὴν μετάνοιαν ἔδωκε, καὶ ταῖς θείαις καὶ πνευματικαῖς βίβλοις τὰς τῆς μετανοίας ἀφορμὰς ὥσπερ βοτάνας ἐνέθηκεν, ἵνα ἕκαστος ἡμῶν ἐντεῦθεν ἔχων τῆς ἰατρείας τὸ ἔμπλαστρον, φύγῃ τὸ πάθος, ἐπιθεὶς ἑαυτῷ διὰ τῆς πίστεως.
Ἀλλὰ μὴ μέχρι ῥημάτων στῇ ἡμῶν ἡ μετάνοια·
ἄτοπον γὰρ διὰ ῥημάτων μὲν ὑφαίνεσθαι τὴν μετάνοιαν,
διὰ πραγμάτων δὲ μὴ οἰκοδομεῖσθαι τὴν Ἐκκλησίαν Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Κυρίου ἡμῶν.

Ὁμολόγησόν σου τὰ πλημμελήματα, ἄνθρωπε,
ἐξαγόρευσόν σου τὴν ἁμαρτίαν,
ἵνα λάβῃς σου τὴν ἄφεσιν τῆς ἁμαρτίας.

Ἐξαγορεύων, τῆς ἀφέσεως τῶν πλημμελημάτων δέχῃ τὴν δωρεάν.
Μάρτυς ἱκέσθω ∆αυῒδ ὁ λέγων·
Εἶπα, ἐξαγορεύσω κατ' ἐμοῦ τὴν ἀνομίαν μου τῷ Κυρίῳ, καὶ σὺ ἀφῆκας τὴν ἀσέβειαν τῆς καρδίας μου.

Νῦν ἐὰν εἴπῃς σου τὸ πλημμέλημα, εὑρίσκεις σου τὴν συγχώρησιν·
φιλανθρωπίας γὰρ ὁ παρὼν καιρός·
ἐν δὲ τῷ μέλλοντι αἰῶνι καὶ θρηνῶν ἀνόνητα θρηνήσεις,
καὶ μεταμελόμενος οὐκ ἀπολαύσεις τῆς συγχωρήσεως.

Ἐν γὰρ τῷ ᾅδῃ τίς ἐξομολογήσεταί σοι;
Εἰ δὲ καὶ ἐξομολογήσῃ τὸ πλημμέλημα τότε, ὠφελήσεις σαυτὸν οὐδέν.
Καὶ γὰρ ὁ πλούσιος ὁρῶν τοῦ Λαζάρου τὴν ἔνδειαν εἰς εὐθηνίαν μεταβληθεῖσαν,
καὶ τὴν ἑαυτοῦ περιουσίαν εἰς ἄπειρον πτωχείαν καταπεσοῦσαν, ἔστενε μὲν, οὐκ ἠλεεῖτο δέ·
ἐθρήνει καὶ ὠδύρετο, ἀλλ' οὐκ ἀπήλαυσε παρακλήσεως·
ἐζήτει ἔλεον, ἀλλ' οὐκ ἔλαβεν, ἐπειδὴ καὶ αὐτὸς αἰτούμενος, μεταδοῦναι οὐκ ἤθελεν.

Ἐπλούτησεν ὧδε, ἀλλ' ἐπτώχευσεν ἐκεῖ·
ὧδε μεγάλα ἐφύσα ἐπὶ πλούτῳ, ἐκεῖ ἐλεεινὰ ἐφθέγγετο ἐπὶ πενίᾳ·
ὧδε οἴνων εἶχε χειμάῤῥους καὶ μύρων πηγὰς, ἐκεῖ καὶ σταγόνα ὕδατος ζητῶν οὐκ ἐλάμβανεν, ἀλλ' ὧδε κἀκεῖσε περιέῤῥει, ὑπὸ τοῦ ἀΰλου πυρὸς κατατηκόμενος.

Προσδράμωμεν οὖν καὶ ἡμεῖς τῇ μετανοίᾳ·
μετανοίας γὰρ καιρός·
σβέσωμεν τῆς ἁμαρτίας τὴν φλόγα τῇ δρόσῳ τῆς μετανοίας·
μὴ τῇ μακροθυμίᾳ τοῦ Θεοῦ προσχὼν, ἀμεταμέλητον κτήσῃ καρδίαν·
μή σου σκληρύνῃ τὴν γνώμην ἡ τοῦ Θεοῦ χρηστότης.
Τὸ γὰρ χρηστὸν τοῦ Θεοῦ εἰς μετάνοιάν σε ἀγείρει καὶ ἄγει.

Ὅρα οὖν μὴ κατὰ τὴν σκληρότητά σου καὶ ἀμεταμέλητον καρδίαν θησαυρίσῃς σεαυτῷ ὀργὴν ἐν ἡμέρᾳ ὀργῆς καὶ ἀποκαλύψεως καὶ δικαιοκρισίας τοῦ Θεοῦ, ὃς ἀποδώσει ἑκάστῳ κατὰ τὰ ἔργα αὐτοῦ.

Ἥμαρτες; Μετανόησον·
μὴ διὰ τῆς ῥᾳθυμίας ἀνίατον σεαυτῷ τὸ πάθος ποιήσῃς.
Σκότος ἀλλοιοῦται, φωτὸς φανέντος·
καὶ ἁμαρτία ἀφανίζεται, μετανοίας ὀφθείσης.

Γεωργὸς ἑαυτοῦ γένου·
ὡς ζιζάνιον ἔκτιλον τὴν ἁμαρτίαν, ὡς ἄκανθαν θέρισον τὴν παρανομίαν,
ὡς ἀγριελαίου κλάδον, ὡς ἀνήμερον καὶ ἄκαρπον φυτὸν ἔκκοψον τὴν ἁμαρτίαν.

Χαίρουσι δαίμονες ἁμαρτίαν ὁρῶντες,
ἀγάλλονται ἄγγελοι μετάνοιαν καθορῶντες.

Εὐφραίνονται γὰρ, φησὶν, οἱ ἄγγελοι τοῦ Θεοῦ, κατὰ τὴν κυριακὴν φωνὴν,
ἐπὶ ἑνὶ ἁμαρτωλῷ μετανοοῦντι.

Μὴ γυμνώσῃς σαυτὸν, ἄνθρωπε, μὴ ῥίπτῃς τοῦ ἁγίου Πνεύματος τὴν παντευχίαν,
ἵνα μὴ εὐάλωτος γένῃ τοῖς πολεμίοις·
τῷ τῆς μετανοίας θυρεῷ δέχου καὶ τίνασσε τῆς ἐπιθυμίας τὰ βέλη.

Ἡδεῖα ἡ πορνεία, ἀλλ' ἐπιβλαβής·
τραχεῖα ἡ σωφροσύνη, ἀλλ' ἐπωφελής.
Ἡ πορνεία συμπράττουσαν ἔχει τοῦ σώματος τὴν φύσιν·
ἡ σωφροσύνη συνεργοῦσαν ἔχει τοῦ Πνεύματος τὴν χάριν.
Ὅπου τοίνυν πορνεία, ἐκεῖ ὁ διάβολος κατοικεῖ
ὅπου δὲ σωφροσύνη, ἐκεῖ ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς ἐπαναπαύεται.

∆ιὰ τοῦτο ὁ μακάριος Παῦλος λέγει·
Εἴ τις τὸν ναὸν τοῦ Θεοῦ φθείρει, φθείρει τοῦτον ὁ Θεός·
καὶ πάλιν φησίν·
Ἄρας οὖν τὰ μέλη τοῦ Χριστοῦ ποιήσω πόρνης μέλη; Μὴ γένοιτο.
Στήσωμεν οὖν τῆς ἁμαρτίας τὴν ῥύμην τῇ ἀγκύρᾳ τῆς μετανοίας, ἵνα μὴ ἡ ἐπάλληλος τῶν ἐπιθυμιῶν ἀντίπνοια ναυάγιον ἡμᾶς ὑπομεῖναι παρασκευάσῃ.

Ἀλλ' οἱ μὲν πλωτῆρες ναυάγιον ἐν ὕδασιν ὑπομένουσιν, οἱ δὲ ἁμαρτωλοὶ εἰς τὸν ποταμὸν τοῦ πυρὸς τὸν ῥέοντα ἔμπροσθεν τοῦ βήματος τοῦ Χριστοῦ, ὡσεὶ μόλιβδος καταποντίζονται, οὐ σὺν ἅρμασι καὶ ἵπποις, ἀλλὰ σὺν λογισμοῖς καὶ γνώμαις.

Αἰδεσθῶμεν οὖν τὴν τοῦ Χριστοῦ ἀγαθότητα, ἐντράπωμεν αὐτοῦ τὰ πάθη, μὴ ματαιώσωμεν αὐτοῦ τοὺς μώλωπας, μὴ τὴν αἰσχρὰν ἡδονὴν τῆς καλῆς αὐτοῦ προκρίνωμεν ἡδονῆς καὶ ἐντολῆς, μὴ κακοῖς τὸν εὐεργέτην ἀμειψώμεθα, μὴ λάβωμεν αὐτοῦ τὰ μέλη, καὶ ποιήσωμεν πόρνης μέλη·
οὐκ ἐσμὲν γὰρ ἑαυτῶν κύριοι·
τιμῆς ἠγοράσθημεν.

Τίς δὲ ἡμᾶς ἀπέδοτο, ἢ τίς ἡμᾶς ὠνήσατο;
Ὁ διάβολος ἡμᾶς ἀπέδοτο διὰ τῆς ἁμαρτίας,
ὁ Χριστὸς ἡμᾶς ἐξηγόρασε διὰ τῆς δικαιοσύνης.

Πῶς δὲ ἡμᾶς ἠγόρασε; χρυσίον, ἢ ἀργύριον δούς;

Οὐχὶ, ἀλλὰ τὸ οἰκεῖον αἷμα τὸ ὑπὲρ χρυσίον καὶ λίθον τίμιον πολύ·
πάσας γὰρ ἡμῶν τὰς ἁμαρτίας ἠγόρασε·
πολλαὶ δέ εἰσι, καὶ ποικίλως καὶ διαφόρως ἐνοχλοῦσαι ἡμῶν τὴν σωτηρίαν.

Ποίας ἁμαρτίας;
Τὰς τοῦ νόμου·
ἀλλ' οὐχ ὅτι ὁ νόμος ἁμαρτία, μὴ γένοιτο·
ἀλλ' ὅτι ἐκτὸς νόμου ἁμαρτίαν οὐκ ᾔδειν.

Ἐπεὶ οὖν ὁ νόμος ὡς παραβάτην με ἔνοχον κατάρας ἐποίει, διὰ τοῦτο ἐλθὼν ὁ Χριστὸς Ἰησοῦς ἐξηγόρασέ με ἐκ τῆς κατάρας τοῦ νόμου, γενόμενος ὑπὲρ ἡμῶν κατάρα.

Μὴ τὴν πάνδημον οὖν πρόνοιαν τοῦ διαβόλου προκρίνωμεν τῆς οἰκονομίας τοῦ Χριστοῦ·
μὴ πρὸς χάριν τῆς ἁμαρτίας παραδράμωμεν τῆς μετανοίας τὸ κάλλος.

Εἰ φοβῇ τὴν ἀπειλὴν, κατάφυγε ἐπὶ τὴν ἐντολήν·
εἰ μὲν μέλλουσαν κρίσιν ἀποδρᾶσαι θέλεις, ἔκκλινον ἀπὸ κακοῦ, καὶ ποίησον ἀγαθόν·
τουτέστιν, ἀπόθου τὴν ἁμαρτίαν, καὶ ἐργάτης γένου τῆς μετανοίας, ἵνα ὁ μὴ βουλόμενος τὸν θάνατον τῶν ἁμαρτωλῶν ὡς τὸ ἐπιστρέψαι καὶ ζῇν αὐτοὺς, ἀποδεξάμενός σου τῆς ψυχῆς τὴν προθυμίαν, χαρίσηταί σοι τὴν ἄφεσιν τῆς ἁμαρτίας·
ἡμεῖς δὲ ὑπὲρ τῶν εἰρημένων αἶνον καὶ δόξαν ἀναπέμπωμεν τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Υἱῷ καὶ τῷ ἁγίῳ Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ, καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων.
Ἀμήν.

ΒΑΣΙΚΑΙ ΔΙΔΑΧΑΙ ΤΑ ΤΑ 7 ΘΑΝΑΣΙΜΑ ΑΜΑΡΤΗΜΑΤΑ

ΒΑΣΙΚΑΙ ΔΙΔΑΧΑΙ ΤΑ 
   ΤΑ 7 ΘΑΝΑΣΙΜΑ ΑΜΑΡΤΗΜΑΤΑ





                                                                   ΤΑ 12 ΑΡΘΡΑ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ

1) Πιστεύω εἰς ἕνα Θεόν, Πατέρα Παντοκράτορα, ποιητὴν οὐρανοῦ καὶ γῆς, ὁρατῶν τε πάντων καὶ ἀοράττων.
2) Καὶ εἰς ἕνα Κύριον Ἰησοῦ Χριστόν, τὸν Υἱὸν τοῦ Θεοῦ τὸν μονογενῆ, τὸν ἐκ τοῦ Πατρὸς γεννηθέντα πρὸ πάντων τῶν αἰώνων·
3) Φῶς ἐκ φωτός, Θεὸν ἀληθινόν ἐκ Θεοῦ ἀληθινοῦ γεννηθέντα, οὐ ποιηθέντα, ὁμοούσιον τῷ Πατρί, δι’ Οὗ τὰ πάντα ἐγένετο.
4) Τὸν δι’ ημᾶς τοὺς ἀνθρώπους καὶ διὰ τὴν ἡμετέραν σωτηρίαν κατελθόντα ἐκ τῶν οὐρανῶν καὶ σαρκωθέντα ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καὶ Μαρίας τῆς Παρθένου, καί ἐνανθρωπήσαντα.
5) Σταυρωθέντα τε ὑπὲρ ἡμῶν ἐπὶ Ποντίου Πιλάτου, καὶ παθόντα, καὶ ταφέντα.
6) Καὶ ἀναστάντα τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ, κατὰ τὰς Γραφάς.
7) Καὶ ἀνελθόντα εἰς τοῦς οὐρανούς, καί καθεζόμενον ἐκ δεξιῶν τοῦ Πατρός. Καὶ πάλιν ἐρχόμενον μετὰ δόξης κρῖναι ζῶντας καὶ νεκρούς· Οὗ τῆς βασιλεῖας οὐκ ἔσται τέλος.
8) Καὶ εἰς τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον, τὸ Κύριον, τὸ Ζωοποιόν, τὸ ἐκ τοῦ Πατρὸς ἐκπορευόμενον, τὸ σὺν Πατρὶ καὶ Υἱῷ συμπροσκυνούμενον καὶ συνδοξαζόμενον, τὸ λαλῆσαν διὰ τῶν Προφητῶν.
9) Εἰς μίαν, ἁγίαν, καθολικήν, καὶ ἀποστολικὴν Ἐκκλησίαν.
10) Ὁμολογῶ ἓν βάπτισμα εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν.
11) Προσδοκῶ ἀνάστασιν νεκρῶν.
12) Καὶ ζωὴν τοῦ μέλλοντος αἰῶνος. Ἀμήν.
ΤΑ 7 ΔΟΓΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Το Σύμβολο της Πίστεως με αναφορές στην Καινή Διαθήκη!  

1. Πιστεύω εἰς ἕνα Θεόν (Α' Κορ 8,6 - Εφεσ 4,6 - Α' Τιμ 2,5), Πατέρα, παντοκράτορα (Γεν 17,1, 35,11 - Β' Κορ 6,18 - Αποκ 16,7), ποιητήν οὐρανού καί γῆς (Γεν 1,1 - Πραξ 4,24), ὁρατῶν τε πάντων καί ἀοράτων (Α'Κορ 8,6 - Κολ 1,16).

2. Καί εἰς ἕνα Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν (Α΄Κορ 8,6), τόν Υἱόν τοῦ Θεοῦ τόν μονογενῆ (Ματθ 16,16 - Ιωαν 1,14-18 - Ιωαν 3,16), τόν ἐκ τοῦ Πατρός γεννηθέντα (Α' Ιωαν 5,1-5) πρό πάντων τῶν αἰώνων (Ιωαν 17,5 - Κολ 1,17 – Εβρ 1,1-2 - Εβρ 7,3), Φῶς ἐκ φωτός (Ιωαν 1,9 – 8,12 - Α'Ιωαν 1,5 - Α' Τιμ 6,16), Θεόν ἀληθινόν ἐκ Θεοῦ ἀληθινοῦ (Α' Ιωαν ε,20 - Ιωαν 1,1), γεννηθέντα (Κολ 1,15) οὐ ποιηθέντα, ὁμοούσιον τῷ Πατρί (Φιλιπ 2,5-7 - Εβρ 1,3), δι’ οὖ τά πάντα ἐγένετο (Κολ 1,16 - Α΄Κορ 8,6 - Εφεσ 3,9 - Εβρ 2,10).


3. Τόν δι' ἡμᾶς τούς ἀνθρώπους καί διά τήν ἡμετέραν σωτηρίαν (Ιωαν 3,14-17 - Πραξ 4,12) κατελθόντα ἐκ τῶν οὐρανῶν (Ιωαν 3,13 - Εφεσ 4,9) καί σαρκωθέντα (Ιωαν 1,14 - Α΄Κορ 8,6 - Εφεσ 3,9 - Εβρ 2,10) ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καί Μαρίας τῆς Παρθένου (Λουκ 1 ως 26,35 - Ματθ 1,18) καί ἐνανθρωπήσαντα (Ιωαν 1,14 - Φιλιπ 2,7-8).

4. Σταυρωθέντα τε (Λουκ 23,33 - Ιωαν 19,16-18) ὑπέρ ἡμῶν (Ιωαν 11,49-52 - Β' Κορ 5,14-15) ἐπί Ποντίου Πιλάτου (Ματθ 27,2-24) καί παθόντα (Ματθ 27,33 - Ιωαν 19,16-18) καί ταφέντα (Ιωαν 19, 38-42 - Α' Κορ 15,4).

5. Καί ἀναστάντα τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ κατά τάς Γραφάς (Α' Κορ 15,4 - Πραξ 10,40).

6. Καί ἀνελθόντα εἰς τούς οὐρανούς (Μαρκ 16,19 - Λουκ 24,51 - Πραξ 1,9 - Α' Τιμ 3,16), καί καθεζόμενον ἐκ δεξιῶν τοῦ Πατρός (Ματθ 26,14 - Κολ 3,1 - Εβρ 1,3 - Α' Πετρ 3,22).

7. Καί πάλιν ἐρχόμενον μετά δόξης (Ματθ 24,30, 16,27 - Μαρκ 13,16) κρῖναι ζῶντας καί νεκρούς (Πραξ 10,42 - Β΄Τιμ 4,1), οὖ τῆς Βασιλείας οὐκ ἔσται τέλος (Λουκ 1,33 - Αποκ 22,5).

8. Καί εἰς τό Πνεῦμα τό Ἅγιον, τό κύριον, τό ζωοποιόν (Ρωμ 8,11 - Ιωαν 6,63), τό ἐκ τοῦ Πατρός ἐκπορευόμενον (Ιωαν 15,26), τό σύν Πατρί καί Υἱῶ συμπροσκυνούμενον καί συνδοξαζόμενον (Ματθ 28,19 - Β' Κορ 13,13), το λαλῆσαν διά τῶν Προφητῶν (Β' Πετρ 1,21).

9. Εἰς μίαν, ἁγίαν (Α' Κορ 1,2 - Β' Κορ 1,1), καθολικήν (Εφ 2,17-18 - Ιωαν 10,16), καί ἀποστολικήν Ἐκκλησίαν (Πραξ 2,42,47).

10. Ὁμολογῶ ἕν Βάπτισμα (Εφεσ 4,5) εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν (Πραξ 2,38 - Κολ 2,12-14).

11. Προσδοκῶ ἀνάστασιν νεκρῶν (Ιωαν 5,25-29 6,39-40, 44-54 11,24 - Α' Κορ 15,50-53 - Β΄Κορ 4,14 - Α΄Θεσ 4,13-17).

12. Καί ζωήν τοῦ μέλλοντος αἰῶνος (Ματθ 25,46 - Ιωαν 5,29 - Ιωαν 5,29 - Ρωμ 2,7 - Αποκ 21 & 22) Ἀμήν.



Επιμέλεια: Σοφία Ντρέκου