Ματαιότης ματαιοτήτων τα πάντα ματαιότης
Άκουσε τι λέγει ο Σολομώντας, που γνώρισε τα παρόντα
πράγματα· «έχτισα», λέγει, «για τον εαυτό μου σπίτια, φύτεψα κήπους και
παραδείσους, αμπελώνες και πισίνες με νερά, απέκτησα χρυσό και άργυρο, όρισα να
μου τραγουδούν τραγουδιστές και τραγουδίστριες, απέκτησα πρόβατα και βόδια»
(Εκκλ. 2, 4-8).
Πραγματικά κανένας δεν έκαμε τόσο τρυφηλή ζωή, κανένας δεν
υπήρξε τόσο ένδοξος, κανένας τόσο σοφός, κανένας τόσο άρχοντας, κανένας δεν
είδε τα πράγματα να συμβαίνουν τόσο πολύ όπως τα ήθελε αυτός. Τι λοιπόν; Τίποτε
από αυτά δεν ωφελήθηκε· αλλά τι λέγει μετά από όλα αυτά; «Ματαιότης ματαιοτήτων
τα πάντα ματαιότης» (Εκκλ. 1, 2). Όχι απλώς ματαιότητα, αλλά σε υπερβολικό
βαθμό;
