ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΟΛΑΣΗ; ΕΙΝΑΙ ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ Ή ΣΥΝΕΙΔΗΤΗ ΤΙΜΩΡΙΑ;

ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΟΛΑΣΗ;

ΕΙΝΑΙ ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ Ή ΣΥΝΕΙΔΗΤΗ ΤΙΜΩΡΙΑ;

Οι θνητοψυχίτες ισχυρίζονται ότι κατά την Ημέρα της Κρίσης, «οι ασεβείς…θέλουσιν αποκοπή εκ μέσου του λαού του Θεού εις τον Δεύτερον Θάνατον. Θέλουσι είσθαι ως να μη υπήρξαν»[1][7]. Και «η λίμνη της φωτιάς… συμβολίζει την πλήρη καταστροφή»[1][8]. Συνεπώς αρνούνται την παραδοσιακή χριστιανική διδασκαλία ότι η κόλαση είναι συνειδητή τιμωρία χωρίς τέλος. Πιστεύουν ότι η κόλαση είναι η εξαφάνιση, η εκμηδένιση των ασεβών. Άραγε δικαιώνει η Αγία Γραφή τις πεποιθήσεις τους;

Ο Ιησούς μίλησε πολλές φορές για την κόλαση ή Γέεννα του πυρός:

«Και εάν σε σκανδαλίζη η χειρ σου, απόκοψον αυτήν· καλήτερον σοι είναι να εισέλθης εις την ζωήν κουλλός, παρά έχων τας δύο χείρας να απέλθης εις την γέενναν, εις το πυρ το άσβεστον. Και εάν ο οφθαλμός σου σε σκανδαλίζη, έκβαλε αυτόν· καλήτερον σοι είναι να εισέλθης μονόφθαλμός εις την βασιλείαν του Θεού, παρά έχων  δύο οφθαλμούς να ριφθής εις την γέενναν του πυρός · όπου ‘ο σκώληξ αυτών δεν τελευτά, και το πυρ δεν σβήνεται’» (Μάρκος θ 43,47-48). Αυτά τα εδάφια δείχνουν ότι η κόλαση ή Γέεννα του πυρός διαρκεί αιώνια, και δεν έχει τέλος. Συνεπώς είναι μια παντοτινή τιμωρία.

«Οι δε υιοί της βασιλείας θέλουσιν εκβληθή εις το σκότος το εξώτερον· εκεί θέλει είσθαι ο κλαυθμός και ο τριγμός των οδόντων» (Ματθ. η 12). «Θέλει αποστείλει ο Υιός του ανθρώπου τους αγγέλους αυτού και θέλουσι συλλέξει εκ της βασιλείας αυτού πάντα τα σκάνδαλα, και τους πράττοντας την ανομίαν · και θέλουσι ρίψει αυτούς εις την κάμινον του πυρός · εκεί θέλει είσθαι ο κλαυθμός και ο τριγμός των οδόντων» (Ματθ. ιγ 41-42). Εδώ βλέπουμε ότι η κόλαση δεν είναι μια κατάσταση εξαφάνισης και ανυπαρξίας, αλλά συνειδητής τιμωρίας. Λέει η Αγία Γραφή ότι «εκεί θέλει είσθαι» όχι ο εκμηδενισμός και η έλλειψη πόνου, αλλά «ο κλαυθμός και ο τριγμός των οδόντων», δηλαδή θα υπάρχει βίωση συνειδητού πόνου και μεγάλης λύπης. Επίσης θα υπάρχει βίωση βαθύ σκοταδιού: «ζοφερόν σκότος» όπως λέει η Βίβλος (Β’ Πέτρου β 17). 

Η κόλαση δεν προορίζονταν για τον άνθρωπο, όπως φαίνεται από τα λόγια του Κυρίου Ιησού: «Υπάγετε απ’ εμού οι κατηραμένοι, εις το πυρ το αιώνιον, το ητοιμασμένον δια τον διάβολον και τους αγγέλους αυτού. Και θέλουσιν απέλθει ούτοι εις κόλασιν αιώνιον» (Ματθαίος κε 41, 46β). Αλλά αν και η κόλαση προορίστηκε αρχικά για τον διάβολο, τελικά θα την βιώσουν και όσοι άνθρωποι ακολουθήσουν τον δρόμο της ανταρσίας και της παρακοής προς τον Θεό, όπως ο σατανάς. Η λέξη ‘κόλασις’ προέρχεται από το ρήμα ‘κολάζω’ που σημαίνει σύμφωνα με το ΛΕΞΙΚΟ ΤΗΣ ΚΑΙΝΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ-Σ.ΕΥΣΤΡΑΤΙΑΔΟΥ «κυρ. περικόπτω, είτα τιμωρώ». Το ρήμα ‘κολάζω’ το συναντάμε στις Πράξεις δ 21 και στη Β Πέτρου β 9, στη Καινή Διαθήκη. Το δεύτερο χωρίο το εξετάσαμε στο προηγούμενο άρθρο μας και είδαμε ότι έχει την έννοια της τιμωρίας. Το χωρίο Πράξεις δ 21 «οι δε προσαπειλησάμενοι απέλυσαν αυτούς, μηδέν ευρίσκοντες το πώς κολάσονται αυτούς», η Μετάφραση Νέου Κόσμου των ‘Μαρτύρων του Ιεχωβά’ που είναι θνητοψυχίτες, το αποδίδει ως «τιμωρήσουν».  Συνεπώς η έννοια με την οποία χρησιμοποιείται το ρήμα ‘κολάζω’ στη Καινή Διαθήκη είναι  αυτή της τιμωρίας. Αλλά το ίδιο ισχύει και για την λέξη ‘κόλασις’. Εκτός από τα χωρία που ήδη είδαμε, τα οποία φανερώνουν ότι η κόλαση είναι μια αιώνια συνειδητή τιμωρία, θα εξετάσουμε ποια θα είναι η τιμωρία του διαβόλου, από άλλα ακόμη σαφέστερα χωρία της Καινής Διαθήκης, διότι σύμφωνα με το Ματθαίος κε 41 όποια θα είναι η τιμωρία του σατανά, η ίδια θα είναι και η τιμωρία των ασεβών.

«Και ο Διάβολος ο πλανών αυτούς ερρίφθη εις την λίμνην του πυρός και του θείου, όπου είναι το θηρίον και ο ψευδοπροφήτης · και θέλουσιν βασανίζεσθαι ημέραν και νύχτα, εις τους αιώνας των αιώνων» (Αποκάλυψη κ 10).  Το χωρίο αυτό αποκαλύπτει ότι ο διάβολος ρίχτηκε στη λίμνη της φωτιάς, όπου ήταν ήδη το θηρίο και ο ψευδοπροφήτης (Αποκάλυψη ιθ 20), οι οποίοι δεν είχαν εξαλειφθεί, όπως θα έπρεπε σύμφωνα με τους θνητοψυχίτες. Επίσης βλέπουμε ότι η τιμωρία στη λίμνη της φωτιάς είναι ένας βασανισμός που διαρκεί μέρα και νύχτα, στους αιώνες των αιώνων, δηλαδή παντοτινά. Μάλιστα, τα δαιμόνια το ξέρουν ότι αυτό που τα περιμένει είναι όχι η εξαφάνισή τους, αλλά ο βασανισμός τους: «Και ιδού έκραξαν, λέγοντες, Τι είναι μεταξύ ημών και σού, Ιησού, Υιέ του Θεού; ήλθες εδώ προ καιρού να μας βασανίσης;» (Ματθ. η 29). Είναι ξεκάθαρο λοιπόν, ότι η τιμωρία που περιμένει τον διάβολο και τα δαιμόνια, είναι ο βασανισμός κι όχι η εκμηδένιση, όπως διδάσκουν πλανεμένα οι θνητοψυχίτες.

Αφού η τιμωρία του διαβόλου θα είναι ο βασανισμός στην λίμνη του πυρός, η ίδια τύχη περιμένει και τους ασεβείς: «Και τρίτος άγγελος ηκολούθησεν αυτούς, λέγων μετά φωνής μεγάλης, Όστις προσκυνεί το θηρίον και την εικόνα αυτού, και λαμβάνει χάραγμα επί του μετώπου αυτού ή επί της χειρός αυτού, και αυτός θέλει πίει εκ του οίνου του θυμού του Θεού, του κεκερασμένου ακράτου εν τω ποτηρίω της οργής αυτού· και θέλει βασανισθή με πυρ και θείον ενώπιον των αγίων αγγέλων και ενώπιον του Αρνίου. Και ο καπνός του βασανισμού αυτών αναβαίνει εις αιώνας αιώνων · και δεν έχουσιν ανάπαυσιν ημέραν και νύχτα όσοι προσκυνούσι  το θηρίον και την εικόνα αυτού, και όστις λαμβάνει το χάραγμα του ονόματος αυτού» (Αποκ. ιδ 9-11).  Όπως βλέπουμε, η τιμωρία και των ανθρώπων που ακολούθησαν την πορεία του διαβόλου, θα είναι ο βασανισμός τους εις αιώνας αιώνων, και η έλλειψη ανάπαυσης, κι όχι η εκμηδένισή τους, όπως διδάσκουν οι άνθρωποι της πλάνης.

ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ΤΙΜΩΡΙΑ ΑΠ’ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ

Η κόλαση δεν είναι η θανάτωση του σώματος: «Λέγω δε προς εσάς τους φίλους μου, Μη φοβηθήτε από των αποκτεινόντων το σώμα, και μετά ταύτα μη δυναμένων περισσότερον τι να πράξωσι. Θέλω δε σας δείξει ποίον πρέπει να φοβηθήτε · Φοβήθητε εκείνον όστις αφού αποκτείνη, έχει εξουσίαν να ρίψη εις την γέενναν» (Λουκ. ιβ 4-5). Προσέξτε, ότι η κόλαση είναι ΜΕΤΑ την θανάτωση του σώματος και κάτι χειρότερο από αυτόν.

Η κόλαση είναι φοβερότερη τιμωρία από τον σωματικό θάνατο: «Εάν τις αθετήση τον νόμον του Μωϋσέως, επί δύο ή τριών μαρτύρων αποθνήσκει χωρίς έλεος · πόσον, στοχάζεσθε, χειροτέρας τιμωρίας θέλει κριθή άξιος ο καταπατήσας τον Υιόν του Θεού, και νομίσας κοινόν  το αίμα της διαθήκης με το οποίον ηγιάσθη, και υβρίσας το πνεύμα της χάριτος;» Εβραίους ι 28-29.

Η κόλαση δεν είναι η στιγμιαία εξαφάνιση των ασεβών, διότι έχει διαβαθμίσεις τιμωρίας: «Εκείνος δε ο δούλος όστις γνωρίσας το θέλημα του κυρίου αυτού, δεν ητοίμασεν , ουδέ έκαμε κατά το θέλημα αυτού, θέλει δαρθή πολύ. Όστις όμως μη γνωρίσας έπραξεν άξια δαρμών, θέλει δαρθή ολίγον» (Λουκ. ιβ 47-48). Η διαβάθμιση των τιμωριών δείχνει ότι η φύση της τιμωρίας είναι κάτι διαφορετικό από την εξαφάνιση? δεν μπορεί κανείς να εξαφανιστεί περισσότερο από τον άλλον!

ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΘΑΝΑΤΟΣ

Οι θνητοψυχίτες ισχυρίζονται ότι «σύμφωνα με τις Γραφές, ο θάνατος είναι μια κατάσταση ανυπαρξίας[1][9]», αλλά αγνοούν ή ηθελημένα παραβλέπουν το γεγονός ότι στην γλώσσα της Γραφής θάνατος δεν σημαίνει εξαφάνιση.

Ο θάνατος έχει δύο έννοιες στην Αγία Γραφή:

α) τον ΣΩΜΑΤΙΚΟ ΘΑΝΑΤΟ, που δεν είναι εξαφάνιση, αλλά ο χωρισμός του πνεύματος ή ψυχής από το σώμα: «Και επανήλθεν η ψυχή του παιδαρίου εντός αυτού, και ανέζησε» (Α’ Βασιλέων ιζ 22). «Και επέστρεψε το πνεύμα αυτής, και ανέστη παρευθύς» (Λουκ. η 55). «Και φωνάξας με φωνήν μεγάλην ο Ιησούς είπε, Πάτερ, εις χείρας σου παραδίδω το πνεύμα μου. Και ταύτα ειπών εξέπνευσεν» (Λουκ. κγ 46). «Και  νεανίας τις ονόματι Εύτυχος καθήμενος επι του παραθύρου, κατεφέρετο εις ύπνον βαθύν ενώ ο Παύλος διελέγετο εκτεταμένως, και κυριευθείς υπό του ύπνου, έπεσε κάτω από του τρίτου πατώματος · και εσήκωσαν αυτόν νεκρόν. Καταβάς δε ο Παύλος έπεσεν επ’ αυτόν, και εναγκαλισθείς, είπε, Μη θορυβείσθε?  διότι η ψυχή αυτού είναι εν αυτώ» (Πράξ. κ 9-10). Δείτε επίσης Γένεσις λε 18, Εκκλήσιαστής ιβ 7. Αυτά τα εδάφια αποδεικνύουν ότι ο σωματικός θάνατος δεν φέρνει την εξαφάνιση, αλλά τον χωρισμό του πνευματικού στοιχείου του ανθρώπου από το υλικό σώμα.

β) τον ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΘΑΝΑΤΟ, που δεν είναι εξαφάνιση, αλλά ο χωρισμός του ανθρώπου από τον Θεό: «Προσέταξε δε ο Κύριος ο Θεός εις τον Αδάμ, λέγων, Από παντός δέντρου του παραδείσου ελευθέρως θέλεις τρώγει, από δε του δέντρου της γνώσεως του καλού και του κακού, δεν θέλεις φάγει απ’ αυτού· διότι καθ’ ην ημέραν θέλεις φάγει απ’ αυτού, θέλεις εξάπαντος αποθάνει» (Γένεσις β 16-17)[1][10]. Ο θάνατος που αναφέρεται εδώ, δεν είναι ο σωματικός, αλλά ο πνευματικός, διότι ο Αδάμ δεν πέθανε σωματικά την μέρα που αμάρτησε. Ο Αδάμ πέθανε σωματικά 930 χρόνια αργότερα (Γένεσις ε 5). Όμως την μέρα που παρήκουσε την εντολή, χωρίστηκε πνευματικά από τον Θεό, και άρχισε πλέον να  τον φοβάται και να κρύβεται από Αυτόν (Γέν. γ 8-10). Οι άνθρωποι είναι πνευματικά νεκροί, αν δεν ζωοποιηθούν από το ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού: «Και εσάς όντας νεκρούς δια τας παραβάσεις και τας αμαρτίας εζωοποίησεν» (Εφεσίους β 1). «Η δεδομένη όμως εις τας ηδονάς, ενώ ζη, είναι νεκρά» (Α Τιμ. ε 6). «Ημείς εξεύρομεν ότι μετέβημεν εκ του θανάτου εις την ζωήν, διότι αγαπώμεν τους αδελφούς · όστις δεν αγαπά τον αδελφόν, μένει εν τω θανάτω» (Α Ιωάννου γ 14). Συνεπώς όταν κάποιος είναι πνευματικά νεκρός, είναι σαφές ότι ο άνθρωπος αυτός δεν είναι…εξαφανισμένος · ζει αλλά είναι χωρισμένος από την  Πηγή της ζωής, τον Τριαδικό Θεό. Μπορεί επίσης κάτι ή κάποιος να είναι στην  απώλεια και να εξακουλουθεί να υπάρχει: «εύρον το πρόβατόν μου το απολωλός» (Λουκ. ιε 6), «ο υιός μου νεκρός ήτο και ανέζησε, και απολωλός ήτο και ευρέθη» (Λουκ. ιε 24), «εάν δε και ήναι το ευαγγέλιον ημών κεκαλυμμένον, εις τους απολλυμένους είναι κεκαλυμμένον» (Β’ Κορ. δ 3).

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΚΟΛΑΣΗ

Η κόλαση είναι η βίωση του πνευματικού θανάτου, μετά την Δευτέρα Παρουσία, από όσους είναι πνευματικά νεκροί. Αλλά και τώρα στον Άδη, βιώνουν μία πρόγευση της κολάσεως (Λουκάς ις 23-25). Τι αναμένει τους ανθρώπους που δεν μετανόησαν; «εις δε τους φιλονείκους, και απειθούντας μεν εις την αλήθειαν, πειθομένους δε εις την αδικίαν, θέλει είσθαι θυμός και  οργή, θλίψις και στενοχωρία επί πάσαν ψυχήν ανθρώπου εργαζομένου το κακόν» (Ρωμ. β 8-9). Γιατί θα βιώνουν τέτοια συναισθήματα; «Εκεί θα κλαίτε και θα τρίζετε τα δόντια, όταν θα δείτε τον Αβραάμ, τον Ισαάκ, τον Ιακώβ και όλους τους προφήτες στη βασιλεία του Θεού, κι εσάς να σας πετάνε έξω» (Λουκάς 13: 28, ΝΜΒ). Θα θρηνούν διότι θα βλέπουν την ευτυχία που θα βιώνουν οι δίκαιοι, ενώ οι ίδιοι δεν θα μπορούν να μετέχουν σε αυτές τις ευλογίες.

Το πυρ της κολάσεως δεν είναι μια κτιστή πραγματικότητα διότι ο Θεός ως Θεός αγάπης δεν θα μπορούσε να είχε φτιάξει τόπο αιώνιων βασανιστηρίων. Το πυρ αυτό είναι άκτιστο και άϋλο, διότι προορίζεται για πνεύματα, όπως ο διάβολος και οι άγγελοί του (Ματθ. κε 41). Και είναι άκτιστο, διότι προέρχεται από τον μόνο άκτιστο, τον ίδιο τον Θεό, ο οποίος είναι «φωτιά που κατακαίει» (Εβρ. 12:29). «Ο Θεός είναι αγάπη» (Α’ Ιωάννου δ 8). Η αγάπη του Θεού αγκαλιάζει όλους, δίκαιους και αμαρτωλούς, όπως μας προστάζει να τον μιμηθούμε (Ματθ. ε 44-45). Όμως οι ασεβείς που δεν θέλησαν να φωτιστούν από την χάρη του Θεού ενόσω ζούσαν στη γη, είναι τυφλοί πνευματικά και δεν θα μπορούν να δουν τον Θεό ως φως, διότι μόνον όσοι έχουν καθαρή καρδιά θα δουν τον Θεό (Ματθ. ε 8). Λόγω της δικής τους τυφλότητας και αμετανοησίας θα βιώσουν την αγάπη και την χάρη του Θεού ως πυρ που κατακαίει, και όχι ως φως που φωτίζει και αγαλλιάζει. Διότι διαφορετικά βιώνουν την χάρη του Θεού οι δίκαιοι από τους αμετανόητους αμαρτωλούς.

Ο ΘΕΟΣ ΩΣ ΠΥΡ

Οι ασεβείς θα βιώνουν τον Θεό  ως πυρ που κατακαίει:

«Δια τούτο ο Κύριος, ο Κύριος των δυνάμεων, θέλει αποστείλει εις τους παχείς αυτού ισχνότητα· και υπό την δόξαν αυτού θέλει εξαφθή καύσις, ως καύσις πυρός. Και το φως του Ισραήλ θέλει γείνει πυρ, και ο Άγιος αυτού φλοξ · και θέλει καύσει και καταφάγει τας ακάνθας αυτού και τους τριβόλους αυτού εν μια ημέρα» (Ησαίας ι 16-17). Το πυρ βγαίνει από την δόξα Του, και ο ίδιος ο Θεός γίνεται φλοξ και πυρ που κατακαίει.

«Ιδού το όνομα του Κυρίου έρχεται μακρόθεν· φλογερός είναι ο θυμός αυτού, και το φορτίον βαρύ · τα χείλη αυτού είναι πλήρη αγανακτήσεως, και η γλώσσα αυτού ως πυρ κατατρώγων· και η πνοή  αυτού ως ρεύμα πλημμυρίζον, φθάνον έως μέσου του τραχήλου, δια να κοσκινίση τα έθνη…Εις εσάς θέλει είσθαι άσμα, καθώς εν τη νυκτί πανηγυριζομένης εορτής · και ευφροσύνη καρδίας…» (Ησαίας λ 27-29). Πυρ κατατρώγων θα είναι η βίωση του Θεού για τους ασεβείς, ενώ για τους δικαίους θα είναι άσμα και απόλαυση!

«Οι αμαρτωλοί εν Σιών θέλουσι τρομάξει·  τρόμος θέλει καταλάβει τους υποκριτάς, ώστε θέλουσι λέγει, Τις μεταξύ ημών θέλει κατοικήσει μετά του κατατρώγοντος πυρός; Τις μεταξύ ημών θέλει κατοικήσει μετά των αιωνίων καύσεων; Ο περιπατών εν δικαιοσύνη, και ο λαλών εν ευθύτητι· ο καταφρονών το κέρδος των δυναστεύσεων, ο σείων τας χείρας αυτού από δωροληψίας, ο εμφράττων τα ώτα αυτού δια να μη ακούη περί αίματος, και ο κλείων τους οφθαλμούς αυτού δια να μη ίδη το κακόν· ούτος θέλει κατοικήσει εν τοις υψηλοίς…Οι οφθαλμοί σου θέλουσιν ιδεί τον βασιλέα εν τη ωραιότητι αυτού» (Ησαίας λγ 14-17). Για τους ασεβείς, ο Θεός είναι το πυρ που κατατρώγει και οι αιώνιες καύσεις, ενώ για τους δικαίους ο Θεός είναι ο βασιλιάς σε όλη του την ωραιότητα. Το πυρ της κόλασης είναι η βίωση της χάρης του Θεού ως φωτιάς από τους ασεβείς. Συνεπώς, δεν είναι το πυρ της κολάσεως μια κτιστή πραγματικότητα, αλλά άκτιστη.

«Ιδού γαρ Κύριος ως πυρ ήξει και ως καταιγίς τα άρματα αυτού αποδούναι εν θυμώ εκδίκησιν αυτού και αποσκορακισμον αυτού εν φλογί πυρός. Εν γαρ τω πυρί Κυρίου κριθήσεται πάσα η γη και εν τη ρομφαία αυτού  πάσα σαρξ» (Ησαίας ξς 15, Ο’). Πάλι βλέπουμε το πυρ να είναι ο ίδιος ο Θεός και να προέρχεται από Αυτόν. «Διότι ο Θεός ημών είναι πυρ καταναλίσκον» (Εβραίους ιβ 29). Δείτε Δευτερονόμιον δ 24 και θ 3.

«Θέλει ελθεί ο Θεός ημών, και δεν θέλει σιωπήσει · πυρ κατατρώγων θέλει είσθαι έμπροσθεν αυτού, και πέριξ αυτού σφοδρά ανεμοζάλη» (Ψαλμ. ν 3).

Επίσης η οργή και ο ζήλος του Θεού παρουσιάζονται στην Αγία Γραφή ως πυρ: «Ο θυμός αυτού εκχέεται ως πυρ» (Ναούμ α 6)· «και πάσα η γη θέλει καταναλωθή υπό του πυρός του ζήλου αυτού» (Σοφονίας α 18).

Οι δίκαιοι  θα βιώνουν τον Θεό ως Φως: «Εγώ ο Κύριος θα’ μαι για σένα φως παντοτινό και θα’μαι εγώ, ο Θεός σου το μεγαλείο σου» (Ησαίας 60:19, ΝΜΒ). Το ποτάμι της αγάπης του Θεού που ξεχύνεται από το μέσο του θρόνου του, για τους δίκαιους περιγράφεται ως εξής: «το ποτάμι με το ζωογόνο νερό, λαμπερό σαν κρύσταλλο, να αναβλύζει από το θρόνο του Θεού και του Αρνίου» (Αποκ. 22:1, ΝΜΒ). Ενώ για τους ασεβείς «ο θρόνος του ήταν από φλόγες φωτιάς και είχε πύρινους τροχούς. Από μπροστά του ξεπηδούσε και κυλούσε ένα ποτάμι φωτιάς» (Δανιήλ 7:9-10, ΝΜΒ). Προσέξτε ότι ένα ποτάμι βγαίνει από τον θρόνο του Θεού. Αλλά ενώ οι δίκαιοι απολαμβάνουν το ποτάμι της αγάπης του Θεού, οι ασεβείς καίγονται από αυτό.

Πώς γίνεται να βιώνει κανείς την αγάπη ως φωτιά που κατακαίει; Όπως λέει η Αγία Γραφή «Εάν λοιπόν πεινά ο εχθρός σου, τρέφε αυτόν · εάν διψά, πότιζε αυτόν? διότι πράττων τούτο, θέλεις σωρεύσει άνθρακας πυρός επι την κεφαλήν αυτού. Μη νικάσαι υπο του κακού, αλλά νίκα δια του αγαθού το κακόν» (Ρωμ. ιβ 20-21). Η εκδήλωση αγάπης προς τους εχθρούς, θα βιωθεί ως καυτά κάρβουνα πάνω στο κεφάλι τους, από αυτούς!

Όπως έγινε με τον στύλο της νεφέλης στους Ισραηλίτες και τους Αιγυπτίους: «Και ο στύλος της νεφέλης…ήλθε μεταξύ του στρατεύματος των Αιγυπτίων και του στρατεύματος του Ισραήλ · και εις εκείνους μεν ήτο νέφος σκοτίζον, εις τούτους δε φωτίζον, την νύκτα» (Έξοδος ιδ 19-20). Ο ίδιος στύλος νεφέλης ήταν, αλλά διαφορετικά το βίωσαν οι Αιγύπτιοι και οι Ισραηλίτες: οι μεν το έβλεπαν ως σκοτάδι, οι δε ως φως. Και στην πραγματικότητα ο στύλος νεφέλης ήταν ο ίδιος ο Κύριος, σύμφωνα με την Έξοδο ιγ 21! Έτσι αντίστοιχα, θα βιωθεί η δόξα του Θεού από τους ασεβείς και τους δικαίους. Οι μεν ως σκότος, οι δε ως φως.

Οι δίκαιοι θα απολαμβάνουν «αιώνιον ζωήν», ενώ οι ασεβείς θα βιώνουν «ονειδισμόν» και «καταισχύνη αιώνιον» (Δανιήλ ιβ 2).

ΑΔΙΚΗ Η ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΚΟΛΑΣΗΣ;

Μερικοί θεωρούν άδικη την παντοτινή τιμωρία για αμαρτίες λίγων ετών. Όμως στην ανθρώπινη δικαιοσύνη το αποδεχόμαστε αυτό. Έτσι ένας για έναν φόνο που διέπραξε σε ένα δευτερόλεπτο, καταδικάζεται σε ισόβια φυλάκιση, για όλη του την ζωή. Ή για μια κλοπή που χρειάσθηκε δέκα λεπτά να ολοκληρωθεί, ο κλέφτης καταδικάζεται σε φυλάκιση 5 ετών. Το θέμα που απασχολεί και την ανθρώπινη αλλά και την θεία δικαιοσύνη, δεν είναι η ποσότητα του χρόνου που χρειάστηκε να εκτελεστεί μια παράβαση, αλλά η βαρύτητά της. Και η αμαρτία για την οποία θα τιμωρηθούν οι αμετανόητοι ασεβείς είναι αρκετά βαριά? είναι η απόρριψη του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού (Ιωάννης ις 8-9). Για να σκεφτούμε το βάρος αυτής της αμαρτίας, ας σκεφτούμε την σπουδαιότητα της ζωής του Ιησού Χριστού, ώστε η θυσία αυτής της μίας ζωής αγόρασε τις ζωές όλων των δισεκατομμυρίων της ανθρωπότητας! Αναλογιστείτε λοιπόν, πόσον φοβερή αμαρτία είναι η απόρριψη της σταυρικής θυσίας του Θεανθρώπου!

Η ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΚΟΛΑΣΗΣ

Λέει η Αγία Γραφή: «Και να ποια είναι η καταδίκη: Το φως ήρθε στον κόσμο, οι άνθρωποι όμως αγάπησαν  περισσότερο το σκοτάδι παρά το φως, γιατί οι πράξεις τους ήταν πονηρές. Κάθε άνθρωπος που πράττει έργα φαύλα μισεί το φως και δεν έρχεται στο φως, γιατί φοβάται μήπως φανούν τα έργα του και κριθούν. Όποιος όμως κάνει πράξεις σύμφωνες με την αλήθεια του Θεού, αυτός έρχεται στο φως · έτσι θα φανεί πως οι πράξεις του έχουν γίνει από υπακοή στο Θεό» (Ιωάννης 3: 19-21, ΝΜΒ). Επομένως η επιλογή του σκοταδιού ή του φωτός, γίνεται ελεύθερα από τον άνθρωπο σ’ αυτή την ζωή. Αν δεν θέλουμε να παραμείνουμε στο πνευματικό σκοτάδι και να αντιμετωπίσουμε τον Θεό ως πυρ που κατακαίει, πρέπει να αποφασίσουμε να ακολουθήσουμε το φως: «Τότε ο Ιησούς τους μίλησε πάλι και τους είπε: ‘Εγώ είμαι το φως του κόσμου· εκείνος που με ακολουθεί δε θα πλανιέται μέσα στο σκοτάδι, αλλά θα έχει το φως που φέρνει τη ζωή’» (Ιωάννης 8:12, ΝΜΒ). Ενώ όσοι απορρίπτουν το φως, ζουν ήδη «στο σκοτάδι» (Εφεσίους 5:4, ΝΜΒ) και αναπόφευκτα «τους περιμένει μία θέση στο ζοφερό σκοτάδι» (Β’ Πέτρου 2:17, ΝΜΒ). Είναι η δική τους επιλογή.

Ουρανός ή Κόλαση; Φώς ή Σκοτάδι;  Η επιλογή είναι δική μας. Αλλά όποια επιλογή κι αν κάνουμε, να είμαστε σίγουροι ότι θα καθορίσει το αιώνιο μέλλον μας.

Μανώλης Καλομοίρης