ΜΕΓΑ ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟΝ ΤΗΣ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΩΣ

ΜΕΓΑ ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟΝ ΤΗΣ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΩΣ

Τὶς ὁ σκοπὸς τοῦ μυστηρίου τῆς ἐξομολογήσεως καὶ τὶς

ὁ συνιστῶν τοῦτο, καὶ πότε ἔλαβεν τὴν ἑαυτοῦ σύστασιν.

Ἐπειδὴ ὁ ἄνθρωπος καὶ μετὰ τὸ θεῖον βάπτισμα περιπίπτει εἰς διαφόρους ἁμαρτίας, διότι ἐνυπάρχει ἡ ἔμφυτος πρὸς τὸ κακὸν κλίσις καὶ ροπή, ἥτις ἐστὶ συνέπεια τοῦ προπατορικοῦ ἁμαρτήματος καὶ τῆς κληρονομικῆς διαφθορᾶς, ἐκ τῆς ὁποίας δὲν ἀπαλλάσσεται, ἀναπλάσσεται διὰ τοῦ βαπτίσματος, ὡς μένοντα ταῦτα ὡς ποινὴ καὶ μετὰ τὸ βάπτισμα, πρὸς δοκιμὴν τοῦ αὐτεξουσίου, καὶ πρὸς ἀγῶνα καὶ νίκην καὶ στεφάνου τῶν βαπτισμένων, διὰ τοῦτο ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς τὸ εὐόλισθον τῆς ἀνθρωπότητος γνωρίζων, καὶ τὸν θάνατον τοῦ ἁμαρτωλοῦ μὴ θέλων, ηὐδόκησεν ἐν τῇ ἀπείρῳ αὐτοῦ ἀγαθότητι καὶ φιλανθρωπίᾳ καὶ συνέστησεν ἐν τῇ ἑαυτοῦ Ἐκκλησίᾳ τὸ μέγα ἀληθῶς καὶ σωτήριον τοῦτο τῆς Ἱερᾶς ἐξομολογήσεως καὶ Μετανοίας Μυστήριον, τὸ ὁποῖον μετὰ συντριβῆς καρδίας καὶ εἰλικρινοῦς τελούμενον ἐνώπιον τοῦ πνευματικοῦ ἱερέως ἀποπλύνει, ὡς καὶ τὸ Βάπτισμα ὅλας τὰς ἁμαρτίας τὰς ὁποίας ὁ ἐξομολογούμενος ἔπραξε καὶ ἐξομολογήθη, καὶ ἀνασυνδέει αὐτὸν τὸν ἐξομολογούμενον μετὰ τοῦ Θεοῦ.

Τὴν σύστασιν τοῦ παρόντος Μυστηρίου παρέλαβεν ἡ Ἐκκλησία ὑπ’ αὐτοῦ τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν μετᾶ τὴν ἐκ νεκρῶν αὐτοῦ Ἀνάστασιν (Ἰωάν. κ. 23) «Συνηγμένων τῶν μαθητῶν αὐτοῦ διὰ τὸν φόβον τῶν Ἰουδαίων ἦλθεν ὁ Ἰησοῦς καὶ ἔστη εἰς τὸ μέσον καὶ λέγει αὐτοῖς·  Εἰρήνη ὑμῖν ... καὶ τοῦτο εἰπὼν ἐνεφύσησε καὶ λέγει αὐτοῖς λάβετε πνεῦμα Ἅγιον· ἄν τινων ἀφῆτε τὰς ἁμαρτίας ἀφίενται αὐτοῖς, ἄν τινῶν κρατεῖται κεκράτηνται». Ἐκ τῶν λόγων τούτων δῆλον γίνεται ὅτι ὁ Σωτὴρ ἡμῶν ἔδωκε τὴν θείαν αὐτοῦ ἐξουσίαν εἰς τοὺς ἑαυτοῦ μαθητὰς καὶ Ἀποστόλους, καὶ δι’ αὐτῶν εἰς τοὺς Διαδόχους τούτων, τοῦ ἀφιέναι καὶ κρατεῖν ἤτοι τοῦ λύειν καὶ δεσμεῖν τὰς ἁμαρτίας τῶν ἀνθρώπων, διὰ τῆς ἀοράτου δυνάμεως καὶ ἐνεργείας καὶ ἐπιφοιτήσεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Λέγει ὁ Ἅγιος Βασίλειος ὁ νέος, «ὁπηνίκα γὰρ τις ἐξαγορεύσῃ ἐν τῷ κόσμῳ τούτῳ τὰς ἁμαρτίας αὐτοῦ, καὶ τοῦ λοιποῦ σχολάσει τῇ μετανοίᾳ ἀφίησιν αὐτῷ ὁ θεὸς ὅσα προαιρετικῶς ἐξηγόρευσε· καὶ τοῦ λοιποῦ ὑπάρχει ἐλεύθερος δεξάμενος ἀοράτως τὴν ἄφεσιν αὐτῶν. Οἱ δὲ ἐν ταῖς τελωνείοις πονηροὶ δαίμονες κεκτημένοι τὰς ἀνομίας του ἐν τοῖς τούτων κώδιξι σεσημειωμένας, οὐδὲ ἴχνος ἐν τούτοις εὑρεῖν δεδύνηνται· τὸ γὰρ Πανάγιον Πνεῦμα ἀοράτως ἀπήλειψεν αὐτά! Γινώσκουσι δὲ τοῦτο καὶ οἱ ἐν τοῖς τελωνείοις ἄρχοντες καὶ οἱ τούτων ὑπασπισταί, ὅτι δι’ ἐξαγορεύσεως ἀπειλείφησαν πάντα τὰ ἐν αὐτοῖς γεγραμμένα, καὶ διὰ τοῦτο πάλιν σφοδρότερον πειρῶνται εἰ ἔτι ζῇ ἐκεῖνος ὁ ἄνθρωπος οὕτινος τὰ ἁμαρτήματα ἐκ τῶν ἐγγράφων αὐτῶν ὁρῶσιν ἐξηλειμμένα, ἵνα ἀντ’ ἐκείνων πλείονα ἕτερα γράψωσι καὶ οὕτως ἐγκρατεῖς αὐτοῦ καὶ πάλιν γενήσσονται, καὶ δὴ ὅταν ἀνέρχηται μετὰ τελευτῆς αὐτοῦ, τὴν ὁδὸν αὐτοῦ καὶ σφοδροτέρως ὡς ἐκ τούτου εἴπερ τὸ πρότερον ἐπέρχονται καὶ συνωθοῦσιν αὐτοῦ ἕλκοντες εἰς πᾶν πονηρὸν καὶ ἔργον βέβηλον».

Μέγα οὗν ἀληθῶς καὶ σωτήριον καὶ πάνυ ὠφέλιμον ἡ πρὸ τοῦ θανάτου γενική ἐξομολόγησις. ἥτις ἐκ τῶν τοιούτων καὶ τηλικούτων ποικίλων ἀναγκῶν ρύεται συντόμως καὶ εὐκόλως τὸν ἄνθρωπον· καὶ διέρχεται μετὰ παρρησίας ἀκωλύτως ἡ ψυχὴ αὐτοῦ πάντα τὰ ἐν τῷ ἀέρι τούτῳ χαλεπώτατα καὶ φρίκης μεστὰ τελώνια ἅτινα εἰσὶν 20 τὸν ἀριθμόν. Τῆς Καταλαλιᾶς, λοιδορίας, φθόνου, ψεύδους, θυμοῦ καὶ ὀργῆς (καὶ νὰ συμβουλεύῃς, λέγει τινὰ χάριν παιδεύσεως ὡς π.χ. τὰ τέκνα σου μετὰ θυμοῦ καὶ ὀργῆς, ἐφάμαρτό ἐστι· διὸ λέγει ὁ Ἀπόστολος· σκοπῶν σεαυτόν, μὴ καὶ σὺ πειρασθῇς), αἰσχρολογίας, ἀργολογίας καὶ εὐτραπελίας, τόκου καὶ δόλου, Κενοδοξίας, Φιλαργυρίας, Μέθης, Μνησικακίας, Μαγείας (εἰς ἥν ὑπάγονται οἱ ἐπαοιδοὶ οἱ γητεύοντες τὰ νοσήματα ἤτοι ἐξορκίζοντες, οἱ φαρμακεῖς καὶ γόητες, οἱ μάγοι, οἱ μάντεις, οἱ κλειδωνισταὶ οἵτινες κατὰ τὴν 24 Ἰουνίου εἰς τὸ Γενέθλιον τοῦ Ἁγ. Ἰωάννου τοῦ Βαπτιστοῦ πηδῶσι πυρὰς καὶ φημίζουσι) Γαστριμαργίας, Εἰδωλολατρείας, Παιδοφθορίας, Μοιχείας, Φόνου, Κλοπῆς, Πορνείας καὶ Ὑπερηφανίας.

Ἐὰν δὲ πάλιν σχολάσῃ τις μὲν τῇ μετανοίᾳ τῇ δεήσει, παυσάμενος ἀπὸ τῶν πονηρῶν ἔργων αὐτοῦ, οὐκ ἐξαγορεύσει δὲ τὰ προειργασμένα αὐτοῦ ἔργα καὶ παραπτώματά τινι τῶν προγεγονότων, αὐτοῦ κακῶν μόνη ἡ τούτων ἀποχή, οὐδὲν αὐτὸν τὸ σύνολον ὠφελήσει, ἀλλὰ πάντα ἐν τοῖς τελωνίοις ἐρευνηθήσονται καὶ ἐτασθήσονται, ἀνεξάλειπτα ἐν τοῖς τῶν πονηρῶν δαιμόνων καὶ δεινῶν φορολόγων Κώδιξιν εὑρισκόμενα, τῇ γὰρ δυνάμει ὡς εἴρηται τοῦ Παναγίου Πνεύματος ἐξαλείφονται καὶ ἀπαλείφοναι πάντα τὰ ἐξομολογηθέντα, προσχόντος τῇ ταπεινώσει καὶ ἀνερυθριάστῳ ἀνακαλύψει καὶ ἐκπομπεύσει, καὶ τῇ πρὸς τὰ πονηρὰ ἐκ καρδίας ἀπεχθείᾳ καὶ τελείᾳ ἀποστροφῇ τοῦ ἐξομολογουμένου, ἄλλως γὰρ ἐκ τούτων τῶν τελωνίων ἐλευθερωθῆναι παντελῶς καὶ ἀκολύτως διελθεῖν τὴν ὁδὸν τῶν τελωνίων τῶν πονηρῶν πνευμάτων ἀμήχανον.

Ὡσαύτως δὲ καὶ οἱ μετὰ πανουργίας πολλῆς ἐξαγορεύειν ἐθέλοντες, καὶ οὐκ ἐν ἑνὶ Πατρὶ τὴν ἐλπίδα καὶ πίστιν ἔχοντες, ἀλλὰ τούτῳ μὲν ἄλλα, ἐκείνῳ δὲ ἄλλα καὶ ἕτερα ἑτέρῳ πνευματικῷ ἀνακαλύπτοντες σφάλματα, ὡσὰν αἰσχυνόμενοι ἀνακαλῦψαι ταῦτα τῷ ἐξ ἀρχῆς πνευματικῷ αὐτοῦ, εἰ ἔτι παρὴν ἐν τῷ βίῳ καὶ οὐκ ἀπῆλθεν πρὸς τὸν ποθούμενον, πρὸς ἕτερον πνευματικὸν προσέρχοναι, ἵνα μὴ παρ’ αὐτοῦ σφοδρότερον ἐπιτιμηθῶσιν ὡς ἀεὶ ἐν τοῖς αὐτοῖς κακοῖς ἀλισκόμενοι καὶ οὕτως ἐλέγχονται καὶ ἐξουδενοῦνται, ἐξομολογοῦνται εἰς πολλοὺς πνευματικοὺς καταμερίζοντες φεῦ! τὰ ἁμαρτήματα ἔτι τοῦ πρώτου περιόντως τῷ βίῳ καὶ χωρὶς γνώμης ἐξαγγέλλει ἑτέροις πνευματικοῖς πατράσιν θέλοντες· οὐδαμῶς ἐκ τῆς τοιαύτης πανουργίας καταπηλευομένης αὐτῶν ἐξαγορεύσεως ὠφεληθήσονται καὶ κολασθήσονται καὶ τῶν εἰσπραττομένων δίκας ὑφέξονται. Διὸ ἅς κρίνομεν ἡμεῖς ἡμᾶς αὐτοῦς ἐνώπιον τοῦ αὐτοῦ Πνευ-ματικοῦ ἵνα μὴ κριθῶμεν αὔριον ὑπὸ τοῦ Κυρίου καὶ κατακριθῶμεν σὺν τῷ κόσμῳ (α΄. Κορ. ια-31-33).

Διὰ δὲ τὰ ἀνεξομολόγητα ἐκ λήθης (διότι πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ ἐνθυμηθῶ τὰ ὡς τὴν ἄμμον τῆς θαλάσσης πταίσματά μου τὰ δι’ ἔργου τὰ διὰ λόγου καὶ τὰ κατὰ διάνοιαν τὶς ἐξαριθμήσειν; ἅτινα ὅμως εἰσὶ γεγραμμένα ἐν τοῖς κώδιξιν αὐτῶν) συγγνωστὰ ἁμαρτήματα, εἰς ταῦτα οἱ Ἄγγελοι ἀντιφέρουσι τὴν τῶν ἀγαθῶν ἔργων ἐργασίαν, εἴπως περίεστιν ἐν αὐτοῖς εὑρηκέναι ἔργον ἀγαθόν, καὶ δι’ αὐτῶν δικαιολογοῦσι πρὸς ἕν ἕκαστον τῶν ἁμαρτιῶν ὧν οἱ δαίμονες προβάλλουσι. Ἤγουν εἴποτε δέδωκε πεινῶντι ἀδελφῷ κλάσμα ἄρτου, εἴποτε ἐπότισέ τινα διψῶντα ποτήριον ψυχροῦ ὕδατος, εἴποτε ἐβάδισε πρὸς ἐπίσκεψιν ἀδελφοῦ θλιβομένου, ἤ πρὸς τινα τῶν ἐν τοῖς δεσμοῖς καὶ ἐν φυλακῇ· εἴποτε ξένον ἐν τῇ οἰκίᾳ του ὑπεδέξατο καὶ ἐξένησεν, εἴποε ἔβαλε βήματα πνευματικὰ ἀπιέναι εἰς ναὸν Θεοῦ χάριν τοῦ προσεύξασθαι, εἴποτε ἔβαλεν ἔλαιον ἐν τῇ κανδήλᾳ εἰς φωταψίαν τῶν ἁγίων καὶ σεπτῶν εἰκόνων, εἴποτε μαχομένους εἰρήνευσεν, εἴποτε ἀνέστη νυκτὸς ἀπὸ τῆς κλίνης του εἰς προσευχήν, καὶ γονυκλισίας, εἴποτε ἐξέχεε δάκρυον πρὸς Κύριον τὸν θεὸν ἐστῶς εἰς προσευχήν, εἴποτε ὑβρίσθη καὶ ὑπέμενεν, ἔνιψε πόδας ἀδελφοῦ, τὴν ὑψοποιὸν ταπείνωσιν ἀσπαζόμενος, εἴποτε λόγοις ἀγαθοῖς εἰς τὸ ἀγαθὸν ἀστήρικτον ἐστήριξε, καὶ ὀλιγόψυχον παρεκάλεσε πραοτάτῳ λόγῳ, εἴποτε ἀπέστρεψέ τινα ἀπὸ ἁμαρτίαν· εἴποτε ἐστέναξεν ἐν ἀλλοτρίᾳ κακώσει καὶ βιωτικῇ συμφορᾷ καὶ συνελυπήθη λυπουμένῳ τινι καὶ δὲν ἐχαιρεκάκησε, καὶ περὶ ὑπομονῆς καὶ εὐχαριστίας αὐτῷ συνεβούλευσε, εἴποτέ τινι συνέστησεν εἰς ἔργον πνευματικὸν καὶ σωτήριον καὶ εἰς τοῦτο συνήργησεν, εἴποτε προσεκύνησε τῷ θεῷ ἀμετεωρίστῳ ὄμματι, εἴποτε ἔκλεισε τὸ στόμα ἀπὸ πάσης ἀργολογίας, αἰσχρολογίας, λοιδορία, καταλαλιᾶς, ψεύδους, εὐτραπελίας, ἐπιορκίας, τοὺς δὲ ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ ἀπὸ πάσης ματαίας θεωρίας· καὶ ἁπλῶς εἴποτέ τι ἀγαθὸν ἔργον καὶ δίκαιον διεπράξατο ὤν ἐν τῷ κόσμῳ τούτῳ ἀντισταθμίζεται μετὰ τῶν ὑπ’ αὐτοῦ πλημμελημένων πάλαι ἁμαρτιῶν καὶ καθ’ ἕνα ἕκαστον ἐξονίζονται.

Καὶ ἐὰν δὲν ἐπαρκοῦσι τὰ ἀτομικὰ ἀγαθὰ ἔργα ἐπιβοηθοῦσιν αἱ εὐχαὶ τῶν δικαίων ὡς ἀναγινώσκομεν εἰς τὸν βίον τοῦ ὁσίου Βασιλείου τοῦ νέου, ὅταν ἡ ὁσία Θεοδώρα ἥτις διηκόνει τὸν ὅσιον ἐτελεύτησεν· τότε ὁ ἅγιος Βασίλεος ἐφάνη καὶ εἶπεν εἰς τοὺς Ἀγγέλους τοὺς συνοδεύοντας τὴν ψυχὴν αὐτῆς: Κύριοί μου· αὐτὴ ἡ ψυχὴ ἐμοὶ προσκεκλήρωται· ἐμοὶ γὰρ ἐπὶ πολὺ διηκόνησεν ἀναπαύσασά μου τὸ γῆρας· οὐκοῦν ἐδεήθην τοῦ Κυρίου περὶ αὐτῆς καὶ ἐδωρήσατό μοι αὐτὴν ἡ αὐτοῦ ἀγαθότης. Ἐκβάλων δὲ ἀπὸ τοῦ κόλπου αὐτοῦ βαλάντιον κόκκινον χρυσίου καθαροῦ μεστὸν δέδωκε τοῖς Ἀγγέλοις καὶ φησὶ πρὸς αὐτοὺς : δέξασθαι αὐτά, καὶ δι’ αυτῶν ἐξωνήσασθε ταύτην ὁπόταν ἐν τοῖς τελωνίοις τοῦ ἀέρος διέρχεσθε· ἐγὼ γὰρ χάριτι Χριστοῦ πλούσιος σφόδρα κατὰ ψυχὴν τυγχάνω· ταῦτα δὲ κόπους ἰδίους καὶ ἰδρῶσι συνάξας ἀποχαρίζομαι αὐτῇ ἵνα δι’ αὐτῶν τὰ μέλλοντα αὐτῇ συναντῇ χρέη καὶ οὕτως ἐκ τῶν πνευμάτων τῆς πονηρίας ἐλευθερωθῇ.

Οἱ ἐν τῷ κόσμῳ τούτῳ πόνους καὶ θλίψεις διὰ τὸν Θεὸν καὶ τὴν τῶν ἁγίων αὐτοῦ ἐντολῶν ἐκπλήρωσιν ὑπομένοντες καὶ εὐχαριστοῦντες λέγοντες Δίκαιος εἶ Κύριε καὶ εὐθεῖαι αἱ κρίσεις σου· αἰώνια ἐκεῖ κληρονομοῦσί τε καὶ ἀπολαύσωσι παρὰ τοῦ δικαίου μισθαποδότου ἀγαλλόμενοι ἀλήκτως καὶ εὐφραινόμενοι, καθάπου φησὶν ἡ θεία Γραφή : τοὺς πόνους τῶν καρπῶν σου φάγεσαι: ἕκαστος γὰρ κατὰ τὸν ἴδιον κόπον καὶ τὸν μισθὸν λήψεται, καὶ ὅ ἐὰν σπείρῃ τις ἐν τῷ δε τῷ βίῳ, τοῦτο καὶ θερίσει ἐκεῖ, καὶ ἅτινα ἐργάζαι ἐδῶ τούτων καὶ κληρονόμος γένηται ἐν ἐκείνῳ τῷ αἰῶνι.

Ἡ ἐξομολόγησις εἶναι ἀπαραίτητος πρὸ τῆς θείας Κοινωνίας. Ὁ χριστιανὸς διὰ τοῦ Μυστηρίου τῆς ἐξομολογήσεως ἐξαγνίζεται πρότερον μετὰ συντετριμμένης καὶ ταπεινωμένης καρδίας καὶ ἀληθοῦς μετανοίας καὶ ἀληθοῦς ἐξομολογήσεως ἐνώπιον τοῦ πνευματικοῦ Ἱερέως τοῦ Θεοῦ καὶ ἔπειτα μεταλαμβάνει τῶν ἀχράντων μυστηρίων. Ἡ ἐξομολόγησις ὀνομάζεται καὶ Μετάνοια, διότι ὁ ἁμαρτωλὸς μετανοῶν ἤτοι μεταμελούμενος ἐφ’ οἷς ἔπραξε, μεταβάλλει ἤδη ὅλως φρόνημα, διάθεσιν καὶ βίον, καὶ ἀπὸ τῆς ὁδοῦ τῆς ἁμαρτίας πορεύεται εἰς τὴν ὁδὸν τῆς ἀρετῆς καὶ τῆς σωτηρίας. Διότι ἐν αὐτῷ τῷ Μυστηρίῳ ὁμο-λογῶν ἐνώπιον τοῦ Πνευματικοῦ τὰ ἑαυτοῦ πταίσματα λαμβάνει τὴν συγχώρησιν αὐτοῦ παρὰ τοῦ θεοῦ, καὶ καταλλάσσεται διαπλάσσεται ὁ ἁμαρτωλὸς μὲ τὸν θεὸν μὲ τοὺς ἀνθρώπους, καὶ μὲ τὴν συνείδησιν αὐτοῦ, διότι ἀπαλλάσσεται ὅλων τῶν μετὰ τὸ Βάπτισμα διαπραχθεισῶν, καὶ ἐν εἰλικρινεῖ μετανοίᾳ ἐξομολογηθεισῶν ἁμαρτιῶν, ὅπως καὶ ἐν τῷ Βαπτίσματι ἀφίενται τὸ τε προπατορικὸν καὶ τὰ ἴδια ἁμαρτήματα ἑπομένως δικαίως ὠνομάσθη ἡ ἐξομολόγησις δεύτερον Βάπτισμα.

Ποῖα εἰσὶ τὰ ἀναγκαῖα συστατικὰ καὶ οὐσιώδη τῆς Μετανοίας;

Ἡ ἐσωτερικὴ καὶ ἐξωτερικὴ λύπη τῆς καρδίας τὸ μῖσος κατὰ τῆς ἁμαρτίας, ἡ διὰ στόματος ἐξομολόγησις ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ διὰ τοῦ πνευματικοῦ, καὶ ἡ ἱκανοποίησις τῆς ὑπὸ τοῦ ἁμαρτωλοῦ προσβληθείσης Δικαιοσύνης τοῦ Θεοῦ· ὁ καρπὸς τῆς Μετανοίας καὶ ἡ ἐν Ἱεροτελεστίᾳ δέσις καὶ λύσις παρὰ τοῦ Πνευματικοῦ ἱερέως – ταῦτα εἰσὶ τὰ οὐσιώδη συστατικὰ τῆς ἐξομολογήσεως· τοῦτο ἐστὶ Δόγμα τῆς Ὀρθοδόξου ἡμῶν ἐκκλησίας. Ὁ εἰλικρινῶς μετανοῶν οὐδέποτε ἐπανακυλίεται εἰς τὰ αὐτὰ ἁμαρτήματα ἅτινα ἐμίσησε καὶ ἐβδελύχθη ἀπὸ καρδίας ἀλλ’ ἀπεναντίας τρυγᾷ τὸν καρπὸν τῆς Μετανοίας ἤτοι τὰς ἀρετὰς καὶ τὰ καλὰ ἔργα.

Ἄνευ λοιπὸν τῆς ἐξομολογήσεως ἡ ἄφεσις τῶν ἁμαρτιῶν δὲν παρέχεται εἰς τὸν μετανοοῦντα Χριστιανόν. Ὁ Χριστιανὸς ἐξομολογούμενος εὑρίσκει τὴν ἀνάπαυσιν καὶ γαλήνην τῆς ψυχῆς καὶ ἀπαλλάσσεται καὶ τῶν ἁμαρτημάτων ἐκείνων ἅτινα ἐν τῷ ἑαυτοῦ βίῳ ἔπραξεν, ἀρκεῖ ἡ ἐξομολόγησις νὰ γίνηται καθ’ ὅλους τοὺς ἀνωτέρω οὕς εἴπομεν Κανόνας τῆς Ὀρθοδόξου ἡμῶν ἐκλησίας.

Ὁ κυριώτερος καρπὸς τῆς Μετανοίας ἐστὶν ἡ τελεία ἀποχὴ ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας, τὰ δάκρυα, καὶ τὸ ὑποχαίρειν εὐχαρίστως τὰς ἐπερχομένας θλίψεις καὶ εὐχαριστῶν τὸν Θεόν, ὁμολογῶν ὅτι ἐξ ἁμαρτιῶν του πάσχει καὶ μὴ ἐπιρρίπτων τὴν αἰτίαν εἰς τὸν πλησίον του οὐδὲ εἰς τὸν δαίμονα ἀλλ’ εἰς αὐτὸν καὶ μόνον μὲ πλήρη αὐτομεμψίαν ὅμως πλήρης καὶ τελεία ἱκανοποίησις τῆς Δικαιοσύνης τοῦ Θεοῦ διὰ τὴν σωτηρίαν ἥν ἔλαβεν ὑπὲρ τῶν ἁμαρτωλῶν διὰ τῶν ἑαυτοῦ παθῶν καὶ τοῦ ἑαυτοῦ θανάτου ἅπαξ καὶ διὰ παντός· τὸ ἐπὶ τοῦ Σταυροῦ ἐκχυθὲν αἷμα τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν καθαρίζει ἡμᾶς ἀπὸ πάσης ἁμαρτίας (Ἰωάν. ἐπιστ. α΄. κεφ. α. 7). Εὐθὺς λοιπὸν ὡς αἰσθανθῇ ὁ Χριστιανὸς τὴν συνείδησίν του βεβαρημένην ἄς σπεύσῃ εἰς τὸν Πνευματικὸν ὡς ὁ ἀσθενὴς εἰς τὸν ἰατρὸν οὐκ εἶδε γὰρ τὴν ὥραν τοῦ θανάτου του, καὶ καθῶς ὁ ἀσθενὴς ἀπόλλυται ἀποκρύπτων τὴν ἀσθένειάν του ἀπὸ τὸν ἰατρόν, οὕτω καὶ ὁ μὴ ἐξομολογούμενος ἀπόλλυται ψυχικῶς. Διὰ τοῦτο ὅσοι πνευματικοί, κακῶς πράττοντες παρέχουσιν ἁπλῆν εὐχὴν εἰς τοὺς προσερχομένους ἵνα μεταλάβωσι μὴ ὑποβάλλοντες αὐτοὺς εἰς τακτικὴν ἐξομολόγησιν θανασίμως ἁμαρτάνουσιν. Ὅσοι δὲ πάλιν κοινωνοῦσιν ἄνευ τῆς ἀδείας τοῦ Πνευματικοῦ λογίζονται ὡς ὁ Ἰούδας. Δοκιμαζέτω οὖν ὁ ἄνθρωπος ἑαυτὸν καὶ οὕτως ἐκ τοῦ ἄρτου ἐσθιέτω· καὶ ἐκ τοῦ ποτηρίου πινέτω· ὁ γὰρ ἐσθίων καὶ πίνων ἀναξίως, κρῖμα ἑαυτῷ ἐσθίει καὶ πίνει μὴ διακρίνων τὸ σῶμα καὶ αἷμα τοῦ Κυρίου. (Α΄ Κορ. ια 28-33). Ἐν τῇ παλαιᾷ Διαθήκῃ οὐδεὶς λεπρὸς ἐλάμβανε τὴν ἄδειαν ἐλευθεροκοινωνίας ἄν μὴ πρότερον ἐδείκνυεν ἑαυτὸν τοῖς ἱερεῦσιν τοῦ νόμου, οὕτω καὶ οἱ τοῦ Χριστιανισμοῦ ψυχικῶς λελεπρωμένοι πρέπει ἀπαραιτήτως νὰ ἐξομολογῶνται νὰ ἀποκαλύπτωσι τὴν λέπραν τῆς ψυχῆς τῷ ἱερεῖ μὲ συντριβὴν καὶ μὲ ἀπόφασιν καλυτέρου βίου, καὶ νὰ μὴ περιμένουσιν νὰ τοὺς ἀνοίξῃ τὸ στόμα ὁ πνευματικὸς ἀλλ’ αὐτοὶ μόνοι ὀφείλουσι νὰ λέγωσι μίαν πρὸς μίαν τὰς ἁμαρτίας αὑτῶν τοῦ Πνευματικοῦ  μόνον ἀκροωμένου, καὶ ἀφ’ οὗ τελειώσωσι τὴν ἐξομολόγησιν, τότε καὶ μόνον ὑποβοηθεῖ ὁ πνευματικὸς τὴν μνήμην καὶ ἐκφέρει τὴν κρίσιν καὶ τὴν ἀπόφασιν.

Ὁ θεῖος Χρυσόστομος περὶ τῆς δοθείσης ἐξουσίας εἰς τοὺς πνευματικοῦς ἱερεῖς λέγει ταῦτα. «Οἱ τὴν γῆν οἰκοῦντες τὰ ἐν οὐρανοῖς διοικεῖν ἐπετράπησαν, καὶ ἐξουσίαν ἔλαβον ἥν οὔτε εἰς Ἀγγέλους οὔτε εἰς Ἀρχαγγέλους ἔδωκεν ὁ Θεός. Οὐ γὰρ πρὸς ἐκείνους εἴρηται· ὅσαν ἄν δήσητε ἐπὶ τῆς γῆς ἔσται δεδεμένα ἐν τοῖς οὐρανοῖς κ.λ.π.; Ἔχουσι μὲν καὶ οἱ κρατοῦντες ἐπὶ τῆς γῆς τὴν τοῦ δεσμεῖν ἐξουσίαν ἀλλὰ σωμάτων μόνον, τοῦ δὲ πνευματικοῦ ὁ δεσμὸς καὶ ἡ λύσις ἅπτεται τῆς ψυχῆς καὶ διαβαίνει τοὺς οὐρανοὺς, καὶ ὅσα ἄν ἐργάσωνται κάτω οἱ πνευματικοὶ ταῦτα ὁ Θεὸς ἄνω κυροῖ καὶ διαβεβαιοῖ.

Ἐκ τῶν ρηθέντων διδασκόμεθα οἱ χριστιανοί ὅτι ὁ Σωτὴρ τοῦ κόσμου ἐκφυσήσας εἰς τὸ πρόσωπον τῶν Ἁγίων αὐτοῦ Μάθητῶν καὶ Ἀποστόλων τὸ Ἅγιον Πνεῦμα καὶ εἰπών· «λάβετε Πνεῦμα ἅγιον, ἄν τινων ἀφῆτε τὰς ἁμαρτίας ἀφίενται αὐτοῖς ἄν τινων κρατεῖται κεκράτηνται» βεβαιοῖ ἡμᾶς ἀπροφασίστως ὅτι ἀπ’ ἐκείνην τὴν ὥραν καὶ ἔπειτα οὐδεμία ἁμαρτία θὰ συγχωρῆται ἐν τῷ οὐρανῷ, ἐὰν πρότερον δὲν συγχωρηθῇ ἐπὶ τῆς γῆς ὑπὸ τοῦ Πνευματικοῦ Πατρὸς τοῦ δυναμένου λῦσαι τοὺς εἰλικρινῶς μετανοοῦντας ἀπὸ τὸν δεσμὸν τῆς ἁμαρτίας διὰ τοῦ Χριστοῦ. Ὁ μὲ τὸ στόμα μόνον μετανοῶν καὶ ὄχι μὲ τὴν καρδίαν ἐξωμοιώθη τῷ Ἰούδᾳ ὅστις εἶπεν «Ἥμαρτον παραδοὺς αἷμα ἀθῶον (Ματθ. κλ. 4)».

Ἐὰν λοιπὸν Χριστιανὲ ἐν φόβῳ Θεοῦ πλησιάζῃς εἰς τὰ Μυστήρια καὶ ἀξίως κοινωνῇς τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν, ἐπειδή γίνεσαι σύσσωμος καὶ σύναιμος μὲ τὸν Χριστὸν γίνωσκε ὅτι τοῦ Παναγίου Σώματος καὶ Αἵματος ἡ ζωοποιὸς δύναμις καὶ ἐνέργεια ἐν τῇ Ἀναστάσει τῶν Δικαίων, θέλει τὸ ἀναστήσει ἄφθαρτον καὶ ἔνδοξον σύμμορφον μὲ τὸν ἴδιον ἑαυτόν του, καθὼς ὁ θεῖος Παῦλος λέγει «ὅν μετασχηματίσει τὸ σῶμα τῆς ταπεινώσεως ἡμῶν εἰς τὸ γενέσθαι αὐτὸ σύμμορφον τῷ Σώματι τῆς δόξης αὐτοῦ (Φιλ. γ. 21) Γένοιτο Ὄντως «ὕμνος ἅπας ἡττᾶται συτεκτείνεσθαι σπεύδων ἰσαρίθμους γὰρ ἄν τῇ ψάμμῳ ὡδὰς καὶ εὐχαριστίας ἄν προσφέρωμέν σοι Βασιλεῦ Ἅγιε οὐδὲν τελοῦμεν ἄξιον ὧν δέδωκας ἡμῖν».

Πλὴν ἐὰν μετὰ τὰς τόσας εὐεργεσίας τὰς ἀναριθμήτους καὶ ἀνεκδιηγήτους, διότι δεν ἠρκέσθη ἡ ἀνεξάντλητος φιλανθρωπία του εἰς τὰ τόσα πάθη εἰς τὸν σταυρόν, εἰς τὸν θάνατον κ.λ.τ. ἅτινα ὑπέστη διὰ τὸν ἄνθρωπον, ὥστε νὰ διψᾷ ἐπὶ σταυροῦ νὰ πάθῃ περισσότερα, ἀλλὰ καὶ μετὰ τὴν Ἀνάστασιν νὰ μᾶς χορηγῆ αὐτό του τὸ Σῶμα καὶ αὐτό του τὸ Αἷμα! καὶ ὕστερα ἀπὸ τόσην ἀγάπην καὶ φιλανθρωπίαν, ἡμεῖς ἀντὶ εὐχαριστιῶν διὰ τῶν ἀρετῶν καὶ τῆς τηρήσεως τῶν ἐντολῶν του, νὰ περιφρονῶμεν καὶ καθυβρίζωμεν Αὐτὸν διὰ τῶν ἁμαρτιῶν μας!!!

ΘΕΙΟΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗΤΑΡΙΟΝ ΑΓ.ΒΡΕΣΘΕΝΗΣ ΜΑΤΘΑΙΟΥ. Εκδ.1933 σελ. 85-92.

ΝΟΥΘΕΣΙΑ ΔΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΣΤΙΧΩΝ ΕΙΣ ΤΟ ΜΗ ΠΑΡΑΔΕΧΕΣΘΕ

ΤΟ ΚΑΙΝΟΤΟΜΗΘΕΝ ΝΕΟΝ ΠΑΠΙΚΟΝ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ!

ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ  Γ.Ο.Χ.  † ΑΓΙΟΥ ΒΡΕΣΘΕΝΗΣ κ.κ. ΜΑΤΘΑΙΟΥ

Ὁ δὲ Ἀντιχρυσόστομος ἐπέτρεψε νὰ πάῃ

τὸ Πάσχα μας τὸ ἅγιον καὶ εἰς τὸν μῆνα Μάῃ.

Θρησκείαν Θεοδίδακτον τόλμησαν ν’ἀλλάξουν,

ποὺ ἄγγελοι τῶν Οὐρανῶν φοβούνται νὰ πειράξουν.

Γιὰ νὰ δοξάξονται στὴ γῇ, ὡς νέοι νομοθέται,

πίστιν Χριστοῦ κατέστρεψαν, αὐτοὶ οἱ καινοθέται.

Νόμον Θεοῦ κατέστρεψαν, Χριστοῦ δικαιοσύνης,

καθεῖλον τὸν φραγμὸν αὐτῆς, ἀρχιερεῖς αἰσχύνης.

Πνεῦμα Θεοῦ κατέλιπον, Πνεῦμα Θεοῦ σοφίας,

ἕν πρόσωπον ἰσόθεον, Τριάδος τῆς ἁγίας.

Καὶ τῶρα βλασφημοῦν αὐτοί, Ἀγίαν μας Τριάδα,

πιστοὺς πλανοῦν τοὺς πανταχοῦ καὶ ὅλην τὴν Ἑλλάδα.

Ἐκεῖνοι ποῦ εἰσχώρησαν, εἰς τὴν κακοδοξίαν,

πίστιν Χριστοῦ ἠρνήθησαν, πήγαν εἰς προδοσίαν.

Καὶ ὅσοι εἰς τὸ Παπικὸν ἀκολουθοῦν καὶ τρέχουν,

ἅγιον Πνεῦμα ἔχασαν, Πνεῦμα Θεοῦ δὲν ἔχουν.

Χριστιανοὶ Ὀρθόδοξοι καὶ τέλειοι ὅσοι εἶσθε,

φύγετε τὸ πλανώμενον, τὸ ψεύτικον ἀφῆστε.

Νεοημερολόγιον τοῦ Σατανᾷ ἀγκύστρι,

καὶ ὅσους ἐξεγέλασε τοὺς φόρεσε καπίστρι.

Χριστιανοὶ ποῦ ἔμειναν εἰς τὴν Ὀρθοδοξίαν,

τρώγουν δεῖπνον τὸν Μυστικὸν θείαν μυσταγωγίαν.

ΔΙΑΛΟΓΟΙ ΔΙΑ ΣΤΙΧΩΝ

ΔΙΑΛΟΓΟΣ κατ’ ἀλφαβητικήν σειράν.

ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΤΩΝ Γ.Ο.Χ. † ΑΓΙΟΥ ΒΡΕΣΘΕΝΗΣ κ.κ. ΜΑΤΘΑΙΟΥ

Ἐν ὧ ὁ ἁμαρτωλὸς τῆ Θεοτόκω διαλεγόμενος καὶ τυχεῖν σωτηρίας δεόμενος.

Ἁμαρτωλὸς : Ἀνύμφευτε, Θεόνυμφε, Οὐρανοῦ, γῆς Κυρία, σῶσον με τὸν ταλαίπωρον, Θεοῦ Μήτηρ Μαρία.

Θεοτόκος : Βέβαια ἤθελες σωθῆ, εἶ μέν μετανοήσης· εἰ δὲ μὴ εἰς τὴν κόλασιν, Θέλεις νὰ καταντήσεις.

Ἁμαρτωλὸς : Γνωρίζεις Παναγία μου πόσον σὲ ἀγαπούσα· μέ πόθον καὶ εὐλάβειαν, πόσον σὲ προσκυνούσα.

Θεοτόκος : Δὲν προξενεῖ ἡ εὐλάβεια κι’ ἡ ἀγάπη σωτηρίαν χωρὶς τὰ ἔργα τὰ καλὰ ψυχῆς τὴν ἰατρείαν.

Ἁμαρτωλὸς : Ἐλέησόν με κράζω σοι· κατὰ τὸ ἔλεός σου· εὔσπλαγχνος πολυέλεος εἶναι γὰρ ὁ Υἱὸς σου.

Θεοτόκος : Ζητεῖς πρᾶγμα ἀδύνατον εἶναι δὲ ὁ Υἱὸς μου· εὔσπλαγχνος ἄλλὰ δίκαιος, ὑπάρχει ὁ Θεὸς μου.

Ἁμαρτωλὸς : Ἠθέλησα πολλές φορές ἵνα μετανοήσω· ὁ κόσμος δὲ εἶναι γλυκύς καὶ σύρνομαι ὀπίσω.

Θεοτόκος : Θέλεις καὶ ἀποφάσισε τὴν γνώμην σου βιάζου· τὴν Βασιλείαν Ουρανῶν οἱ βιασταὶ ἁρπάζουν.

Ἁμαρτωλὸς : Ἱλάσθητι μοι Δέσποινα εἰς σὲ μόνην ἐλπίζω· μετὰ Θεὸν ὁ ἄθλιος ἐκ μήτρας σὲ γνωρίζω.

Θεοτόκος : Καλὴ εἶναι ἡ ἐλπὶς καὶ σώνει τὴν ψυχήν σου καὶ ἔργα ὅμως πρόσθεσε καλὰ εἰς τὴν ζωὴν σου.

Ἁμαρτωλὸς : Λύτρωσαί με πανάχραντε πυρὸς τοῦ αἰωνίου· ὅσα γάρ θέλεις δύνασαι ὡς Μήτηρ τοῦ Κυρίου.

Θεοτόκος : Μή με ἐνοχλῆς ταλαίπωρε μέ τὴν πολυλογίαν· εἰς ἄνθρωπον ἁμαρτωλόν, δέν δίδω εὐλογίαν.

Ἁμαρτωλὸς : Νινευΐτας ὁ Κύριος ἔσωσε καὶ τὴν πόρνην· σῶσον κἀμὲ Κυρία μου, κράζω ὡς τὸν Τελώνην.

Θεοτόκος : Ξύπνησε ἀπὸ τὰ κακὰ προσέπεσε, ὡς ἐκείνη καὶ θέλει σώσει καὶ ἐσὲ, Θεοῦ ἡ καλωσύνη.

Ἁμαρτωλὸς : Ὅλας τὰς ἁμαρτίας μου συγχώρησον Κυρία· ἔχεις γὰρ ὑπακούοντα τὸν Θεὸν Παναγία.

Θεοτόκος : Πολὺ καλὰ, συγχώρησιν, δίδει ἁμαρτημάτων· ὁ Κύριός μου πλήν ζητεῖ τὴν ἀποχὴν πταισμάτων.

Ἁμαρτωλὸς : Ρεῖθρα θερμῶν δακρύων μου μὴ ἀποσιωπήσεις μετανοῦντα δοῦλον σου, δέξαι μὴ με ἀφήσης·

Θεοτόκος : Σὲ δέχομαι ὑπήκουσα, τὴν παρακαλεσίν σου· πρόσεχε ὅμως μὴ στραφῆς ἀπ’ τὴν ὑποσχεσίν σου.

Ἁμαρτωλὸς : Τὴν χάριν σου Κυρία μου φθέγγομαι καὶ οὖ κρύπτω, εὐχαριστῶ εὐχαριστῶ στοῦς πόδας σου προσπίπτω.

Θεοτόκος : Ὕμνησον εὐχαρίστησον Θεὸν τὸν Λυτρωτήν σου καὶ δούλευε καὶ λάτρευε αὐτὸν τὸν ποιητήν σου.

Ἁμαρτωλὸς : Φωνάς εὐχαριστήριους τε Θεοῦ καὶ Σοῦ Κυρία θέ ν’ ἀναπέμπω ἑκάστοτε Θεοτόκε Μαρία.

Θεοτόκος πρὸς τὸν Χριστὸν : Χάριν τὴν σὴν κατάπεμψον παμφίλτατε Υἱὲ μου εἰς τὸν μετανοοῦντα φιλάνθρωπε Θεὲ μου.

Ἁμαρτωλὸς : Ψάλλω κηρύτω καὶ λαλῶ ἐξ ὅλης τῆς καρδίας τὴν δόξαν σου Θεόνυμφε καὶ τὰς εὐεργεσίας.

Ἁμαρτωλὸς πρὸς τὸν κόσμον : Ὦ κόσμε τετραπέραντε, ἄλλη δὲ σὲ φυλάττει εἰμὴ Παρθένος τοῦ Θεοῦ, Δόξα Αὐτῆς τὸ Κράτει.

Ἡ σύγχρονη «θεολογία» τῆς αἱρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἔναντί τῶν Ἱερῶν Κανόνων

Ἡ σύγχρονη «θεολογία» τῆς αἱρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἔναντί τῶν Ἱερῶν Κανόνων

Ὁ Οἰκουμενισμός, ὡς ἕνα ἀκόμα φαινόμενο θρησκευτικοῦ συγκρητισμοῦ, προάγεται στίς μέρες μας, συστηματικῶ τῷ τρόπω, μέσω τῶν διαφόρων οἰκουμενιστικῶν ἐνεργειῶν τῶν «ὀρθοδόξων» νεοημερολογιτῶν ἐπισκόπων, τίς ὁποῖες βλέπουμε ἀφειδῶς καί ἐλαφρά τή καρδία, νά ἐφαρμόζονται. Ἐρρίζονται δέ στήν πατριαρχική ἐγκύκλιο τοῦ 1920 ἡ ὁποία δικαίως ἔχει χαρακτηρισθεῖ ὡς ὁ καταστατικός χάρτης τῆς διαθρησκειακῆς παγκοσμιοποίησης, διότι σέ αὐτήν περιλαμβάνονται δέκα (10) σαφεῖς μέθοδοι αὐτομάτου προσεγγίσεως καί ἑνώσεως τῶν λεγομένων «Χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν» μέ μόνη προϋπόθεση τήν πίστη γενικά στόν Χριστό, δίχως νά ἔχει σημασία τό ἀκριβές της περιεχόμενο, δηλαδή χωρίς νά ἐξετάζονται οἱ δογματικές διαφοροποιήσεις καί οἱ λόγοι χωρισμοῦ. Δηλαδή μία πανομολογιακή συγκόλληση.

Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΩΣ ΣΩΜΑ ΧΡΙΣΤΟΥ

Η  ΕΚΚΛΗΣΙΑ  ΩΣ  ΣΩΜΑ  ΧΡΙΣΤΟΥ

Ο Απόστολος  Παύλος  μας  διδάσκει  ότι  η  εκκλησία  του θεού  είναι  σαν  ένα  ανθρώπινο  σώμα.

Όπως  το  ανθρώπινο  σώμα  αποτελείται  από  διάφορα  μέλη  , χέρια , πόδια , κεφάλι , διάφορα  όργανα, φλέβες  και  αρτηρίες .

Όλα αυτά  συνεργάζονται  αρμονικά  μεταξύ  τους  ώστε  το  σώμα  να είναι  υγιή  και  να  λειτουργεί  και  αναπτύσσεται  αρμονικά. Το  αίμα  που κυκλοφορεί  στις  φλέβες  και  αρτηρίες  είναι  αυτό  που δίνη  την  ζωή  στα  διάφορα  μέλη  μεταφέροντας  το  οξυγόνο  και  τα  διάφορα  θρεπτικά  συστατικά.

Αν  κάποιο  από  αυτά  τα  μέλη  μολυνθεί και σαπίσει ,  τότε  οι  ιατροί  φροντίζουν  με  χειρουργική   επέμβαση  να  το κόψουν  για  να μην μεταδώσει  την  μόλυνση  και  στο  υπόλοιπο  σώμα , που θα  έχει  σαν  συνέπια  τον  θάνατο.

Το δε  αποκοπέν  μέλλος  νεκρώνεται  διότι  δεν  κυκλοφορεί  πλέον  το  αίμα  δια  να του  δίνη  ζωή!!

Η  παρομοίωση  του  αποστόλου  της  εκκλησίας  με  το  ανθρωπινό  σώμα  είναι  πολύ  αληθής  ως  και  πραγματική!

Στο  ΣΩΜΑ ΤΗΣ  ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ  ΚΕΦΑΛΗ  είναι  ο  ΑΓΙΟΣ  ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ  ΘΕΟΣ  δια  του  ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ( όπου  το  ένα  πρόσωπο   της  αγίας  τριάδος  εκεί  και τα  άλλα  δυο πρόσωπα  συναυτουργούν) διότι  το  κεφάλι  είναι  αυτό  που  μέσω του  εγκεφάλου  συντονίζει  , κατευθύνει , και  ζωοποιοί  όλο  το  υπόλοιπο  σώμα.

ΣΤΟΜΑ  δε του  σώματος  είναι  οι  επίσκοποι  οι  οποίοι  ορθοτομούν  τον  λόγο  της  αληθείας  και  τον  μεταφέρουν  στα  υπόλοιπα  μέλλει  .

Το  υπόλοιπο  σώμα  αποτελείται  από  όλους  του  ορθοδόξως  βαπτισμένους  χριστιανούς, οι  οποίοι  συμμετέχουν  ενεργά  στην  λειτουργία  του  σώματος  της  εκκλησίας  δια  των αγίων  μυστηρίων  και  ιδικά  δια  του μυστηρίου  της  θειας  μεταλήψεως.

Όπως  λοιπόν  οι  χειρουργοί  αποκόπτουν  το  μολυσμένο  μέλλος  με  χειρουργική  επέμβαση  για  να  μην  μολυνθεί  και  το  υπόλοιπο  σώμα  ,  έτσι  και  η  εκκλησία  αποκόπτει  το  οποιοδήποτε  μέλος  που  έχει  μολυνθεί  από  αιρετικά φρονήματα  δια  να μην  μολύνει  το  υπόλοιπο  υγιές  σώμα  της  εκκλησίας  (μ. Βασίλειος  Κανόνας)

Τα  γραφώ  όλα  αυτά  διότι  στης  μέρες  μας  επικρατή  μια  μάλλον  λανθασμένη  άποψη  περί  εκκλησίας   (πιστεύω  εξαιτίας  των  κηρυγμάτων  από  τον  οικουμενισμό)

Ενώ  η εκκλησία  είναι  μια , με  μια  κεφαλή , μια σύνοδο , ένα  άγιο  ποτήριο στην  Ελλάδα  παρουσιάζεται  το  φαινόμενο  να  υπάρχουν  πολλές  κεφάλες  , πολλές  σύνοδοι  , οι  οποίες  δεν  έχουν  καμία  επικοινωνία  μεταξύ  τους  και  δεν  αναγνωρίζουν  η  μια  την  άλλη .  Εκκλησία του νέου  ημερολογίου  της  Ελλάδος  ,οι  διάφορες παρατάξεις  των  λεγόμενων  Γ.Ο.Χ.  Αυτό  σημάνει (πολλές  κεφαλές  πολλές  συνόδους  )  ότι  δεν  ανήκουν  στην  ίδια  εκκλησία  του  ΧΡΙΣΤΟΥ. Αλλά  κάθε  μια  κατά  την  έποψη  της  είναι  η  εκκλησία  του  θεού!!

Η εκκλησία  του  Χριστού  όμως  υπάρχει  και  θα  υπάρχει  πάντα ! και  είναι  μια , αυτό  σημαίνει  ότι  κάποια  από  αυτές  της  συνόδους  η οποία  έχει  την αποστολική  πίστη  αμόλυντο ,  δέχεται  και  εφαρμόζει  όλους  τους  κανόνες  των  αγίων  συνόδων  και  έχει  αδιάκοπο  αποστολική  διαδοχή , είναι  η  όντος  ΜΙΑ  ΑΓΙΑ  ΚΑΙ  ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ  ΕΚΚΛΗΣΙΑ  ΤΟΥ  ΧΡΙΣΤΟΥ , ( ασχέτως  πόσα  μέλη  έχει , διότι  ένα  μέλος  μόνο  συνδεδεμένο  με  τον  Χριστό  αυτό  είναι  η  εκκλησία  Του )ενώ  οι  άλλες  σύνοδοι  είναι  εκτός  εκκλησίας  , χωρίς  μυστήρια , και  αποτελούνται  από  νεκρά  μέλλει.

Η  αιτία  του  χωρισμού  της  Ελληνικής  εκκλησίας  ήταν  και  είναι  η  εισαγωγή  του  νέου  ημερολογίου  στην  εκκλησία  της  Ελλάδος!!  Και  η  αποδοχή  και  εφαρμογή  της  αιρετικής  εγκυκλίου  του  1920 του  πατριαρχείου  κων/πολεως!!!!

Το  ζητούμενο  λοιπόν  που  πρέπει  να  απασχολεί  τον  κάθε  χριστιανό  είναι  εάν  η  εκκλησία  στην  οποία  ανήκει  είναι  όντος  η  εκκλησία  του  Χριστού , η είναι  μια  παρασυναγωγή  που  δεν  έχει  μυστήρια .

Διότι  αν  ανήκει  σε  μια  εκκλησία  που  είναι  αιρετική  η σχισματική  , τότε  όλος  ο  πνευματικός  του  αγώνας  είναι  μάταιος ,   διότι  χωρίς  ορθοδοξία- ορθοπραξία    και  μυστηριακή  κοινωνία  με  την  εκκλησία  του  ΧΡΙΣΤΟΥ , ο  άνθρωπος  δεν  σώζεται! 

Πόσοι  από  εμάς  άραγε  έχουν  προβληματιστεί  με  αυτό  το  μείζον  θέμα ???

Πόσοι  έχουν  ερευνήσει  και  έχουν  καταλήξει  στο  που  πραγματικά  ανήκουν???

Το  να  αποκαλούμε  ο  ένας  τον  άλλο  αδελφό , χωρίς  να  έχουμε  εν  Χριστό  κοινωνία  είναι  κοροϊδία  διότι  μόνο  τα μέλλει  του  αυτού  σώματος  της  εκκλησίας   είναι  αδελφοί  εν  Χριστό!!  Και  είναι  κοροϊδία  διότι  υπάρχουν  άνθρωποι  οι  οποίοι  ενώ  ανήκουν  σε  άλλη  εκκλησία  των  παλαιοημερολογιτών  , δέχονται  ως  αδελφούς  εν  χριστό  ανθρώπους  που  ανήκουν  στην  εκκλησία  του  νέου  ημερολογίου ( θεωρία του οικουμενισμού , που  λέει ότι  είμαστε  όλοι  εν χριστό  αδέλφια  ασχέτως  αν  ανήκουμε  σε  διαφορετικές  εκκλησίες  )  οι  οποίοι  έχουν  άλλη  κεφαλή  και  άλλη  σύνοδο με  μυστήρια  και  ιεροσύνη!!  Αυτό  δεν  είναι  εκκλησία  Χριστού , αλλά  είναι  ένα  τέρας  με  πολλά  κεφάλια !!!

"34 Μη νομίσητε ότι ήλθον βαλείν ειρήνην επί την γην• ουκ ήλθον βαλείν ειρήνην, αλλά μάχαιραν. 35 ήλθον γαρ διχάσαι άνθρωπον κατά του πατρός αυτού και θυγατέρα κατά της μητρός αυτής και νύμφην κατά της πενθεράς α αν προσέξετε αυτά τα λόγια, θα δείτε ότι λέει ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ! Δεν λέει εδώ, ότι "ο Χριστιανός θα είναι εχθρός των συγγενών του". Λέει: "Οι οικιακοί (οι συγγενείς) θα είναι οι εχθροί του ανθρώπου (του Χριστιανού)"!!! Ο Χριστιανός δεν εχθρεύεται ΚΑΝΕΝΑΝ. Ο Χριστιανός αγαπάει και τους εχθρούς του. Δυστυχώς όμως, Η ΠΙΣΤΗ ΤΟΥ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ, κάνει τους άλλους εχθρούς του, ακόμα και τους συγγενείς του!!!

 «Όποιος δέχεται διδασκαλίες ξένες προς την Παράδοση είναι σαν να μην βαπτίστηκε» (Περί Αγ.Πνεύματος, Ι',26, ΕΠΕ 10,344).

«Η Παράδοση που δόθηκε με τη ζωοποιό Χάρη του Αγίου Πνεύματος πρέπει να μένει πάντοτε απαράβατη. Το να προσθέσει ή να αφαιρέσει κανείς κάτι ισοδυναμεί σαφώς με έκπτωση από την αιώνια ζωή» (Περί Αγ.Πνεύματος,28,ΕΠΕ 10,350).

«Διακηρύσουμε μόνον εκείνα που έχουμε διδαχθεί από τους αγίους Πατέρες. Δεν τολμούμε να υποστηρίξουμε νεώτερα στοιχεία, προϊόντα της δικής μας διάνοιας» (Επισ.140, Προς την Αντιοχέων Εκκλησίαμ,2,ΕΠΕ 1,336-338).

Τα  γράφω  αυτά  προσπαθώντας  να  αφυπνίσω  τις  συνειδήσεις  των  χριστιανών  ώστε  είτε  μόνος  του  ο  κάθε  ένας  είτε  μέσω  διαλόγου  στην  σελίδα αυτή   να  ψάξουμε  να  βρούμε  τι  έγινε  το  1924 , αν  αυτό  που  έγινε  ήταν  νόμιμο  και  σύμφωνο  με  τους  κανόνες  της  εκκλησίας  ή  ήταν  παράνομο   και κατέστησε  την  εκκλησία  της  Ελλάδος  σχισματοαιρετική  και   χωρίς  μυστήρια.

Αν  οι  λεγόμενοι  παλαιοημερολογίτες  καλώς  δεν  δέχτηκαν  την  αλλαγή  του  ημερολογίου , και  έχουν  διαφορετικές  συνόδους  !

Αν  από  τους  λεγόμενους  παλαιοημερολογίτες  κάποιοι  δέχονται  και  δεν  δέχονται  τα μυστήρια  του  νέου  ημερολογίου( δυνάμει  και  ουχί  ενεργεία) αυτό  και  αν  είναι  εμπαιγμός !! διότι  δεν  έχει  κάποιος  λίγη  θεια  Χάρι  και  κάποιος  έχει  περισσότερη, η  έχεις  μυστήρια  η  δεν  έχεις .

Ο  απόστολος  Ιάκωβος  μας  λέει  ότι  :  εάν  πταίξης  στο  νόμο σε  κάτι  , ακόμα  και  στο  πιο  μικρό  έπταιξες  σε  όλον  τον  νόμο!!!

Και  τέλος  οι  παλαιοημερολογίτες  που  δεν  δέχονται  καθόλου  τα  μυστήρια  του  νέου  ημερολογίου  και  πιστεύουν  ότι  η  εκκλησία  της  Ελλάδος  από  την  στιγμή  που  εφάρμοσε  το  νέο  ημερολόγιο  , και  αποδέχτηκε  την  βλάσφημο  και  αιρετική  εγκύκλιο  του  1920 , και  έγινε  επίσημα  μέλος  του  οικουμενισμού , έχασε  κάθε  σχέση  με  την  εκκλησία  του  Χριστού , κατέστη  σχισματοαιρετική  μη  έχουσα  καθόλου  μυστήρια , ιεροσύνη , και  σωστική  Χάρι!!

Εύχομαι  ο  πανάγαθος  θεός  ο  θέλων  πάντες  εις  επίγνωση  της  σωτηρίας  ελθείν  να  μας  φωτίσει  όλους  και  να  αρχίσουμε  να  ασχολούμαστε  με  το  μεγάλο  θέμα  του  σχίσματος  του  χιτώνα  του  Χριστού  μας  ώστε  να  βρεθεί  η  αλήθεια  και  να  γίνουμε  κάποτε  μια  ποίμνη  ένας  ποιμήν!!!!

ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΣΕΛΙΔΑ  ΘΑ  ΑΝΑΡΤΗΘΟΥΝ ΣΥΝΟΠΤΙΚΑ  ΟΛΕΣ  ΟΙ  ΟΡΘΟΔΟΞΕΣ  ΘΕΣΕΙΣ  ΠΟΥ  ΑΠΟΔΕΙΚΝΕΙΟΥΝ ΟΤΙ  Η  ΕΚΚΛΗΣΙΑ  ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ  ΤΟΥ  ΝΕΟΥ  ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ  ΔΕΝ  ΕΧΕΙ  ΜΥΣΤΗΡΙΑ  ΚΑΙ  ΙΕΡΩΣΥΝΗ  ΔΙΟΤΙ  :

1^ον έσκισε  τον  χιτώνα  του  χριστού  εισάγοντας  παρανόμως  το  καταδικασμένο  ημερολόγιο  του  πάπα  το  οποίο  έγινε  η  αιτία  του  σχίσματος  , και  η  εφαρμογή  του  έφερε  αναστάτωση  στον  κύκλο  των  εορτών  του  χρόνου  ως  προς  την  τήρηση  των  ημερομηνιών  του   Πάσχα  και  της  νηστείας  των  αγίων  αποστόλων !

Λόγο  του  νέου  ημερολογίου  πολλές  χρονιές  οι  ακολουθούντες  το  νέο  ημερολόγιο  καταργούν   η μικραίνουν την  νηστεία  των  αγίων  αποστόλων ,  όπως  φέτος  το  2013 ! ( ιερό πηδάλιο : περί  του χρονικού  περιθωρίου  που πρέπει  να  εορτάζεται  το  Άγιο  Πάσχα , και  η  νηστεία  των  Αγίων  Αποστόλων )

2^ον η εκκλησία  της  Ελλάδος  έσκισε  τον  χιτώνα  του  χριστού  και  έγινε  αιρετική  ,  διότι  :

Αποδέχτηκε  και  εφάρμοσε  την  βλάσφημο  και  αιρετική  εγκύκλιο  του  1920  που  αναγνωρίζει  όλες  τις  σατανικές  αιρετικές  ομολογίες  σαν  αδελφές  εκκλησίες  του  Χριστού , που αυτό  σημαίνει  ότι  δεν  δέχονται  ότι  η  εκκλησία  του  χριστού  είναι  μόνο  η ορθόδοξη  !!

3^ον κάνοντας  πράξη  τα  ανωτέρω  το  1948 συνέστησε  με  τους  αιρετικούς  προτεστάντες   το  παγκόσμιο  συμβούλιο  των  εκκλησιών ( σατανιστών) συμμετέχοντας  σε  κοινές  προσευχές , λειτουργίες , και  κοινό  ποτήριο.

4^ον μέσω  του  πατριάρχου  Αθηναγόρα  έκανε  άρση  των  αναθεμάτων  του  αντίχριστου  πάπα  και  δέχτηκε  τον  αντίχριστο  σαν  αδελφό  εν  χριστώ  , με  αρχιεροσύνη , μυστήρια , και  σωστική  Χάρι.

5^ον  υπακούοντας  στις  εντολές  τις  πανθρησκίας  στέλνει  επισκόπους  σε  κοινές  προσευχές  με  μουσουλμάνους , εβραίους  , βουδιστές  και  κάθε  είδους  ειδωλολάτρες  , αυτό  σημαίνει  ότι  η εκκλησία  της  Ελλάδος  ξεπέρασε  ακόμα  και  την πτώση  της  αιρέσεως  και  έγινε  ειδωλολατρία , αποδεχόμενη  ότι  όλες  οι  θρησκείες  πιστεύουν  στον  ίδιο  θεό!!

6^ον κατ’ εντολή  του Π.Σ.Ε. αντικατέστησε  το  άγιο  βάπτισμα  της  ορθοδοξίας  ( τρεις  καταδύσεις-αναδύσεις ) με  το παπικό  ράντισμα  αφήνοντας  τα  δύστυχα  ελληνόπουλα  εντελώς  αβάπτιστα!!

7^ον εφάρμοσε  στον χώρο  της  μια  νέα  εικονομαχία  καταργώντας  ορθόδοξες  εικόνες  και  αντικαθιστώντας  τις  με άλλες  που σκοπό  έχουν  να  προσβάλουν  σιγά σιγά  την  θεότητα  του  Χριστού , και  το αειπάρθενον  της  Παναγίας  μας !

8^ον κατάργησε  στους  κύκλους  της  και  τα  κατηχητικά  της  τις  ορθόδοξες  μεταφράσεις  της  αγίας  γραφείς  και  τις  αντικατέστησε  με  εκδόσεις  της  προτεσταντικής  βιβλικής  εταιρίας  , οι  οποίες  εκδόσεις  αφήνουν  υπονοούμενα  για  την  θεότητα  του  χριστού  και  το  αειπάρθενο  της  Παναγίας  μας !

9^ον δέχεται  και  μεταδίδει  μυστήρια  σε  αιρετικούς  αβάπτιστους  παπικούς  και   προτεστάντες  χωρίς  να  τους  βαφτίσει  . μεικτοί  γάμοι  , νονοί  αβάπτιστοι , τέλεση  μνημόσυνων  σε  αιρετικούς  σε  εβραίους  κ.α.!

10^ον δέχεται  , μεταδίδει  μυστήρια , και  αξιώματα  στους  αιρετικούς  οπαδούς  της  Χ.Ο.Ε.  και  της  ΝΕΑΣ  ΖΩΗΣ οι  οποίοι  έχουν  φρονήματα  των  λεγομένων  ευαγγελικών  , με  σκοπό  μέσω  των  κοινών  συνάξεων  να  διαφθείρουν  το  ορθόδοξο  φρόνημα  του  λαού!!

ΑΥΤΑ  ΠΡΟΣ  ΤΟ  ΠΑΡΟΝ  ΘΑ  ΥΠΑΡΞΕΙ  ΣΥΝΕΧΕΙΑ !

ΔΕΚΤΗ  ΚΑΘΕ  ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ  ΣΧΟΛΙΟ  Η  ΕΡΩΤΗΣΗ . διότι  σκοπός  μας  δεν  είναι  να  θίξουμε  πρόσωπα  αλλά  αρρωστημένες  καταστάσεις  που  οδηγούν  τον  λαό  στην  απώλεια!

Έχουν οι Άγγελοι το «αυτεξούσιο»;

Έχουν οι Άγγελοι το «αυτεξούσιο»; Αν ναι, τότε ποιος μας λέει ότι δεν συνεχίζουν, κάποιοι να θέλουν να αποστατήσουν και να ακολουθήσουν τον Εωσφόρο;

Ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός λέει:

«Άγγελος εστιν ουσία νοερά, αεικίνητος, αυτεξούσιος, ασώματος, Θεώ λειτουργούσα, κατά χάριν εν τη φύσει το αθάνατον ειληφυία».

Επομένως είναι πνεύματα, ουράνια, ασώματα και αθάνατα. Γι’ αυτό και ονομάζονται και ουράνιες και ασώματες δυνάμεις. Ο Άγιος Βασίλειος, λέει ότι "η ουσία των Αγγέλων είναι μια πνοή ανέμου" Και συνεχίζει (ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός), ότι είναι «αεικίνητοι, αυτεξούσιοι, κατά χάριν εν τη φύσει το αθάνατον ειληφότες». Επίσης, οι Άγγελοι είναι «φύσις λογική, νοερά τε και αυτεξούσιος, αθάνατος ου φύσει, αλλά χάριτι… Ου περιορίζεται υπό τειχών και θυρών και κλείθρων και σφραγίδων. Ότε δε εισίν εν τω ουρανώ, ουκ εισίν εν τη γη· και εις την γην υπό του Θεού αποστελλόμενοι ουκ εναπομένουσι τω ουρανώ».

Από το βιβλίο "Εμφανίσεις και θαύματα των Αγγέλων" Ι.Μ. Παρακλήτου:

Όσοι άγγελοι δεν ακολούθησαν τον Εωσφόρο στη πτώση του, έλαβαν το χάρισμα της τελείας ατρεψίας και ακινησίας προς το κακό. Και πότε το έλαβαν; Όταν έγινε η ενανθρώπηση του Θεού και έμαθαν έμπρακτα το δρόμο που οδηγεί στην ομοίωση του Θεού που δεν είναι η έπαρση, αλλά η ταπείνωση. Και κυρίως μετά το πάθος και την ανάσταση του Χριστού, έγιναν από ''δυσκίνητοι στο κακό'', ''ακίνητοι όχι στη φύση, αλλά χάριτι του μόνου αγαθού''. (Αγ.Ιω.Δαμασκηνός) Η ακινησία τους αυτή στο κακό και η στερέωσή τους στην αρετή, δεν σημαίνει ότι εξαφανίζεται το αυτεξούσιό τους, αλλά ότι με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος εξαγιάζεται. Τώρα δηλαδή διαφέρουν από τους δαίμονες μόνο στην αγαθή προαίρεση, στην αγαθή βούληση και στην υπακοή τους προς το Θεό. Η γνωστική τους ικανότητα και η δύναμη των αγγέλων είναι μεγάλες και πολύ ανώτερες από όλους μαζί τους ανθρώπους, χωρίς βέβαια να αγγίζουν την παντοδυναμία του Θεού, όπου μπροστά στην παγγνωσία του Θεού, είναι μηδαμινή...

Οι άγγελοι δεν έχουν φύλο, γιατί η φύση τους είναι πνευματική. Δεν έχουν ανάγκη από υλική τροφή ή ανάπαυση και δεν πεθαίνουν. Είναι αθάνατοι ''κατά χάριν''. (Αγ.Ιω.Δαμ.) Είναι ταχύτατοι στις κινήσεις τους αλλά όχι και ''πανταχού παρόντες''. Δεν περιορίζονται από τοίχους, πόρτες κ.λ.π., τοπικούς και χρονικούς περιορισμούς. Όταν είναι στον ουρανό δεν είναι στη γη και όταν είναι στη γη δεν είναι στον ουρανό.

Να πούμε επίσης ότι οι Άγγελοι διαιρούνται σε τρεις ιεραρχικές τάξεις:

 1) Σεραφείμ – Χερουβείμ – Θρόνοι,

 2) Κυριότητες – Δυνάμεις – Εξουσίες,

 3) Αρχές – Αρχάγγελοι – Άγγελοι.