xristianorthodoxipisti.blogspot.gr ΟΡΘΟΔΟΞΑ ΚΕΙΜΕΝΑ / ΑΡΘΡΑ
Εθνικά - Κοινωνικά - Ιστορικά θέματα
Ε-mail: teldoum@yahoo.gr FB: https://www.facebook.com/telemachos.doumanes

«...τῇ γαρ χάριτί ἐστε σεσωσμένοι διά τῆς πίστεως· και τοῦτο οὐκ ἐξ ὑμῶν, Θεοῦ τὸ δῶρον, οὐκ ἐξ ἔργων, ἵνα μή τις καυχήσηται. αὐτοῦ γάρ ἐσμεν ποίημα, κτισθέντες ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ ἐπι ἔργοις ἀγαθοῖς, οἷς προητοίμασεν ὁ Θεός ἵνα ἐν αὐτοῖς περιπατήσωμεν...» (Εφεσίους β’ 8-10)

«...Πολλοί εσμέν οι λέγοντες, ολίγοι δε οι ποιούντες. αλλ’ούν τον λόγον του Θεού ουδείς ώφειλε νοθεύειν διά την ιδίαν αμέλειαν, αλλ’ ομολογείν μεν την εαυτού ασθένειαν, μη αποκρύπτειν δε την του Θεού αλήθειαν, ίνα μή υπόδικοι γενώμεθα, μετά της των εντολών παραβάσεως, και της του λόγου του Θεού παρεξηγήσεως...» (Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής p.g.90,1069.360)

Για τη συνείδηση

Για τη συνείδηση

. Ὅταν ὁ Θεός δημιούργησε τόν ἄνθρωπο, ἔβαλε μέσα του ἕνα θεῖο σπέρμα, σάν ἕνα εἶδος λογισμοῦ πιό θερμοῦ καί φωτεινοῦ, νά ἔχει τή θέση τῆς σπίθας, γιά νά φωτίζει τό νοῦ καί νά τοῦ δείχνει νά ξεχωρίζει τό καλό ἀπό τό κακό1. Αὐτό ὀνομάζεται συνείδηση, καί εἶναι ὁ φυσικός νόμος (Ἰωαν. Χρυσ. P. G.49, 131-133). Αὐτός εἶναι τά πηγάδια πού ἄνοιγε ὁ Ἰακώβ, ὅπως ἀκριβῶς εἶπαν οἱ Πατέρες, καί τά παράχωναν οἱ Φιλισταῖοι (Γεν. 26, 15). Μ’ αὐτό τό νόμο, δηλαδή μέ τή συνείδηση, συμμορφώθηκαν οἱ Πατέρες καί ὅλοι οἱ Ἅγιοι πού ἔζησαν πρίν ἀπό τό γραπτό νόμο καί εὐαρέστησαν στόν Θεό. Ἐπειδή ὅμως αὐτή παραχώθηκε καί καταπατήθηκε ἀπό τούς ἀνθρώπους μέ τήν προοδευτική ἐξάπλωση τῆς ἁμαρτίας, χρειαστήκαμε τό γραπτό νόμο, χρειαστήκαμε τούς ἁγίους Προφῆτες, χρειαστήκαμε τήν ἐνανθρώπιση τοῦ Ἴδιου τοῦ Δεσπότη μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, γιά νά τήν ξαναφέρει στό φῶς καί νά τήν ἀναστήσει, γιά νά ξαναδώσει ζωή, μέ τήν τήρηση τῶν ἁγίων ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ, σ’ ἐκείνη τήν σπίθα πού ἦταν παραχωμένη.

ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ , Ο 'ΩΝ !!

ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ <<Ο 'ΩΝ>>


Η ΜΙΑ ΑΓΙΑ ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΕΙΝΑΙ ΘΕΟΣΥΣΤΑΤΟΣ , ΘΕΟΪΔΡΥΤΟΣ , ΘΕΑΝΘΡΩ[ΙΝΟΣ , ΚΑΙ ΘΕΟΫΠΟΣΤΑΤΟΣ !!!

Η ΜΙΑ ΑΓΙΑ ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΕΙΝΑΙ ΘΕΟΣΥΣΤΑΤΟΣ , ΘΕΟΪΔΡΥΤΟΣ , ΘΕΑΝΘΡΩ[ΙΝΟΣ , ΚΑΙ ΘΕΟΫΠΟΣΤΑΤΟΣ !!!


Τα... «Γόμαρα» και ο Κολοκοτρώνης

Τα... «Γόμαρα» και ο Κολοκοτρώνης
Δημ. Νατσιός, δάσκαλος-θεολόγος

 

«Θα δούμε και θα ζήσουμε τα Σόδομα και τα Γόμορα στον τόπο μας»

άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός



«Γέλωτα άσβεστον του επροξενούσεν η ενθύμησις της επιστολής φίλου τινός, όστις του έγραφε από την Ευρώπη: Ή να ελευθερωθούμε ή να χαθήτε».

«Εις την Τριπολιτσάν», γράφει ο Τερτσέτης, ο απομνημονευματογράφος του Γέρου του Μοριά, «είχον γράψει σάτιρα εναντίον του Κολοκοτρώνη και την ετοιχοκόλλησαν εις την εκκλησίαν. Ήταν Κυριακή και εσυνάχθη κόσμος και εδιάβαζε. Ο Γέρο Κολοκοτρώνης επήγαινε εις την εκκλησίαν να λειτουργηθεί, και όταν είδε τον κόσμο συμμαζωμένο, έστειλε τον γραμματικό του, να ιδεί τι τρέχει. Ο γραμματικός επέστρεψε και εμούδιαζε να του ειπεί. Έμαθε, τέλος πάντων, τι είναι. Τότε επήγε την εξεκόλλησε και την επήρε στο χέρι και όταν απόλυσεν η εκκλησία, την έδωσε του παπά και τον υποχρεώσε να την διαβάσει μεγαλοφώνως εις τον λαό. Έπειτα είπε: “κρίνετε, αν με βρίζουν δίκαια”. Και τινές, λέγουν, επρόσθεσε: “Ο κάλπικος παράς μένει στο νοικοκύρη του». («Κολοκοτρώνη Απομνημονεύματα», τομ. Γ’, εκδ. «Γ. Βαλέτα», σελ. 224).

Οι επτά Μακκαβαίοι

Οι επτά Μακκαβαίοι

ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ - ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ
ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΘΥΣΙΑΝ ΤΩΝ ΜΑΚΚΑΒΑΙΩΝ 
(1) Συνέβη δε το κατωτέρω γεγονός : Συνελήφθησαν επτά αδελφοί μετά της μητρός των και ηναγκάζοντο υπό του βασιλέως να φάγουν χοίρειον κρέας απηγορευμένον υπό του Θείου Νόμου, βασανιζόμενοι διά μαστιγώσεων με μαστίγια τα οποία είχον κατασκευασθή από νεύρα. 
(2) Ο πρώτος δε εκ των αδελφών αυτών εξ ονόματος των άλλων είπε προς τον βασιλέα: «Τι θέλεις να ερωτάς και τι θέλεις να μάθεις από εμάς; είμεθα έτοιμοι να αποθάνωμεν παρά να παραβώμεν τους νόμους των πατέρων ημών». 
(3) Ο βασιλεύς θυμωθείς λίαν διέταξε να θέσουν εις την πυράν τηγάνια και λέβητας.
(4) Όταν αυτά αμέσως επυρώθησαν, διέταξεν ο βασιλεύς αμέσως να κόψουν την γλώσσαν εκείνου, ο οποίος είχε την πρωτοβουλίαν να ομιλήση ούτω, έπειτα διέταξε και αφηρέθη το δέρμα της κεφαλής του, απεκόπησαν τα άκρα του σώματός του υπό τα βλέμματα των άλλων αδελφών του και της μητρός του.

Ο ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΙΣΜΟΣ


 Ο ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΙΣΜΟΣ
 Αρχιμ. Βασιλείου Μπακογιάννη 
Απόσπασμα από το εξαιρετικό βιβλίο: «Ο Χριστός ήταν Ορθόδοξος»
Εκδόσεις «ΤΕΡΤΙΟΣ» ΚΑΤΕΡΙΝΗ


Α. Το ιστορικό του.
α. Γέννημα παρακμής του Παπισμού.
      Η Δυτική Εκκλησία έπαιρνε την κατιούσα οδό. Διά­φορα σκάνδαλα κλόνιζαν τους πιστούς. Προκειμένου δε να συγκεντρώσουν χρήματα, και να κτίσουν τον μεγαλοπρεπή ναό του Απ. Πέτρου της Ρώμης, μηχανεύθηκαν τα γνωστά "συγχωροχάρτια". Οι πιστοί αγοράζοντας τα πίστευαν ότι συγχωρούνταν οι ψυχές των νεκρών τους συγγενών, απαλλάσσονταν από το καθαρτήριο πυρ και κατατάσσονταν αμέσως "εν τόπω χλοερώ". Και έτσι έτρεχαν να αποκτήσουν το πολύτιμο χαρτί ! Η Εκκλησία θύμιζε εμπόριο. Το γεγονός αυτό ερέθισε τις ψυχές μερικών ευαίσθητων κληρικών της παπικής Εκκλησίας. Και έκαναν σκληρό αγώνα εναντίον των αυθαιρεσιών αυτών αποκτώντας και οπαδούς. Ο αγώ­νας τους δεν έφερε το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα, οπότε επήλθε ρήξη, σχίσμα ανάμεσα στην παπική Εκκλησία και στους κληρικούς με τους οπαδούς τους. Οι επαναστάτες κληρικοί ήταν: ο Λούθηρος, οΖβίγγλιος, και ο Καλβίνος.

ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΜΟΝΑΧΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΙΑΚΟΣ ΣΥΓΚΡΗΤΙΣΜΟΣ

ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΜΟΝΑΧΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ
ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΙΑΚΟΣ ΣΥΓΚΡΗΤΙΣΜΟΣ

του Μοναχού Αρσενίου Βλιαγκόφτη, Δρ. Θ., πτ. Φ.


 Εισήγηση που παρουσιάστηκε στο Πανελλήνιο Μοναστικό Συνέδριο, το οποίο έλαβε χώρα στα Άγια Μετέωρα από 12 έως 14 Σεπτεμβρίου 2000 με θέμα: Ο αναλλοίωτος Ορθόδοξος Μοναχισμός στην ανατολή της τρίτης χιλιετίας

Μακαριώτατε Πάτερ και Δέσποτα, Σεβασμιώτατοι Άγιοι Αρχιερείς, Πανοσιολογιώτατοι Πατέρες, Οσιολογιώτατες Γερόντισσες και αδελφές, Κύριε Πρόεδρε της Οργανωτικής Επιτροπής, Ελλογιμώτατοι Κύριοι Καθηγητές, αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί και αδελφές.

κύων ἐπιστρέψας ἐπὶ τὸ ἴδιον ἐξέραμα, καὶ, ὗς λουσαμένη εἰς κύλισμα βορβόρου

«…κύων ἐπιστρέψας ἐπὶ τὸ ἴδιον ἐξέραμα, καὶ, ὗς λουσαμένη εἰς κύλισμα βορβόρου.» (Β΄ Πέτρου, β΄, 22)


Τὸ νὰ πλανηθεῖ κάποιος εἶναι ἀνθρώπινο. Τὸ νὰ ἐμμένει στὴν πλάνη, ἐνῶ ἀκούει ἢ διδάσκεται τὴν ἀλήθεια, αὐτὸ εἶναι σατανικό. Ὑπάρχει περίπτωση, ἄνθρωπος, ἀπὸ ἄγνοια, νὰ ὑποστηρίζει σχίσμα ἢ ἀκόμα καὶ αἵρεση. Ἐν τούτοις, ἂν εἶναι ταπεινὸς καὶ δὲν ἐμπιστεύεται τὸν λογισμό του, ἀλλὰ ρωτάει τοὺς Ἁγίους Πατέρες, ὁ μακρόθυμος καὶ ἐλεήμων Θεὸς θὰ εὐσπλαγχνισθεῖ καὶ θὰ τὸν ὁδηγήσει σὲ ὁδοὺς μετανοίας, ὑποδεικνύοντάς του τρόπους ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξη παράδοση καὶ λατρεία.
Ἔχοντες αὐτὴν τὴν διδαχὴ κατὰ νοῦν, τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καὶ τῶν Ἁγίων Πατέρων μας, μὲ πόνο καὶ ἀγάπη γράφονται τὰ παρακάτω λόγια:
Τινὲς τῶν Ὀρθοδόξων «κληρικῶν», «μοναχῶν» καὶ λαϊκῶν, ἀπὸ ἄγνοια ἴσως, τολμοῦν καὶ ἐκστομίζουν συκοφαντίες, σατανικὰ ψεύδη καὶ βλασφημίες ἐναντίον τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ, τοῦ Μεσσίου.

Διάλογος Κυρίου Ιησού και οικουμενιστών (κατά το ευαγγελικό κείμενο και τις αιρετικές δοξασίες των οικουμενιστών)

Διάλογος Κυρίου Ιησού και οικουμενιστών (κατά το ευαγγελικό κείμενο και τις αιρετικές δοξασίες των οικουμενιστών)

Διάλογος Κυρίου Ιησού και οικουμενιστών (κατά το ευαγγελικό κείμενο και τις αιρετικές δοξασίες των οικουμενιστών)
Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου
“υμείς δε μη κληθήτε ραββί. Εις γαρ υμών ο διδάσκαλος (…) και πατέρα μη καλέσητε υμών επί της γης, είς γαρ ο πατήρ υμών ο εν τοις ουρανοίς. Μηδέ κληθήτε καθηγηταί, εις γαρ υμών εστιν ο καθηγητής, ο Χριστός.” (Ευαγγέλιο)
ΙΗΣΟΥΣ: – Ένας είναι ο διδάσκαλός σας, ο Χριστός.

Αποκρίσεις προς αιρετικούς

Αποκρίσεις προς αιρετικούς

Αποκρίσεις προς αιρετικούς
Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου
«Φαύλος βίος, πονηρά δόγματα»
Η μητέρα μου όταν αναφερόταν στην εκκλησία γενικά και ειδικότερα στις γιορτές, στη νηστεία, στα μνημόσυνα επαναλάμβανε πάντα τα ίδια λόγια: » έτσι τα βρήκαμε «, χωρίς να αισθάνεται την ανάγκη να πει τίποτε περισσότερο. Η απάντηση αυτή ήταν απόλυτα πειστική γι΄ αυτήν. Εννοούσε πως σε ό,τι αφορά την Πίστη , πρέπει να τηρούμε με θρησκευτική ευλάβεια όσα παραλάβαμε από τους προγενέστερους , χωρίς να προσθέσουμε ή να αφαιρέσουμε τίποτε . Αυτή είναι η ουσία της Ορθόδοξης Παράδοσης για τη μητέρα μου.
Με αυτές τις τρεις λέξεις «έτσι τα βρήκαμε» η μητέρα μου εννοούσε την Ορθόδοξη Παράδοση, ως ένα κομμάτι από τη ζωή της, αν όχι ολόκληρη τη ζωή της, καθετί που στρεφόταν γύρω από αυτήν, τουλάχιστον στα πιο σημαντικά γεγονότα της ζωής της, τη γέννηση, την οικογένεια, το θάνατο…